Σε ποια ηλικία ήταν η πρώτη σας επαφή με την Candy-Candy

Οποτε ειμαστε ολες φιλοζωες, χαιρομαι πολυ γι αυτο! Κι εμενα το λυκοσκυλακι μου ημιαιμο ειναι, μοιαζει με Γερμανο αλλα εχει τα αντιθετα χρωματα ( δλδ ειναι καταμαυρη με λιγο ξανθο ).

Ξερετε, η αληθεια ειναι πως σχεδιαστικα ειναι λιγο... ξεπερασμενο, αλλα τα μηνυματα και οι ιστοριες που δειχνει ειναι... απλα φοβερες.
Βασικα εχει πολλα μηνυματα και πολλους συμβολισμους, που ειτε μπορεις να χρησιμοποιησεις για την αγαπη, ειτε για τη ζωη, και συχνα το καθετι εχει πολλες ερμηνειες.
Συμφωνω για την επιτυχια, παρολο που δεν προλαβα τη χρυση εποχη της ερτ... Οσο για το μελο, οντως, για ενα παιδι ειναι λιγο... στενοχωρο, ισως και γι αυτο δεν το εψαχνα να το προχωρησω μεχρι προτινος- που καπου με πιασαν και οι μαζοχιστικες τασεις χαχαχαχαχα. Τι 50 αποχρωσεις του γκρι, οσο βασανισε η Μιζουκι τη γλυκεια ηρωιδα της κανεις! :p

αυτο με το βασανισμο ξαναπεστο! ολοκληρη μιζουκικη σχολη εχει βγει..

(εννοω τα κοριτσια που εχουν γραψει φικακια)

Αφου ημουν σιγουρη οτι μεχρι το τελος και ο Τερρυ για τον αλλο κοσμο θα ταν... λολ

Ωραια, θα χαρω πολυ να διαβασω τις δουλειες τους!

Μιζουκικη σχολη = σεισμοί, λοιμοί, καταποντισμοί, μερικά ορφανά παιδάκια και 2-3 θανατικά για επιδόρπιο. και οι κακοι original, χωρίς δικαιολογίες. Αχ, αχ...

Χα χα χα χα χα τοσο καλα...!!

εμενα παλι τελευταια, μετα απο τοσο δραμα ( εκατσα και ειδα ολο το μαραθωνιο Τερρυ-Καντυ στο youtube) θελω παρωδια...
καινουριο ειδος λοιπον- μιζουκικη παρωδια... :p
ΥΓ . Η ξαγρυπνια φταιει, τπτ το σπουδαιο!

Δικια μας κι εσυ λοιπόν!!!!!

παρωδία και πάλι παρωδία

Αχ πολυ χαιρομαι, μου φυγε ενα βαρος, χαχαχαχα!!!

Η αλήθεια είναι πως όταν παιζόταν η Καντυ στην ελληνική τηλεόραση δεν ήμουν καν στο πρόγραμμα για να γεννηθώ:Ρ όμως την έβλεπε η μαμά μου και οι μεγαλύτερες αδερφές μου. Εγώ την είχα ακουστά μόνο σαν όνομα και την ήξερα εμφανισιακά χάρη στη μεγαλύτερη αδερφή μου που είχε παντού κολλημένες φωτογραφίες της.

Η πρώτη φορά που κάθισα να ασχοληθώ πραγματικά όμως μαζί της, ήταν το καλοκαίρι που τελείωσα την πρώτη γυμνασίου, πριν από πέντε χρόνια ακριβώς. Ήταν η περίοδος που στο σταρ παιζόταν ένα άνιμε σε φάση "αντιγράφω την SailorMoon" και είχα φάει κόλλημα με την ιαπωνική τεχνική που χρησιμοποιούσαν για τα κινούμενα σχεδία. Η μαμά μου τότε μου πρότεινε να δω την Καντυ, που την είχαμε γραμμένη σε DVD και αυτό έκανα.

Εεε, για να μην τα πολυλογώ, από τα πρώτα επεισόδια με κέρδισε (αν και μου έκαναν συνεχώς σπόιλ για το τι επρόκειτο να γίνει παρακάτω-_-) και ο αγαπημένος μου χαρακτήρας ήταν και είναι ο Άρτσι^^!! Οι στιγμές που με έκανε να κλάψω όσο ποτέ ήταν τρεις:
1. Ο θάνατος του Άντονι...
2. Ο χωρισμός της με τον Τέρρυ.
4. Ο θάνατος του Στίαρ.

Τελικά το τελείωσα τον Αύγουστο, πριν αρχίσουν τα σχολεία και θυμάμαι χαρακτηριστικά πως επί 8 ώρες συνεχόμενα ήμουν μπροστά από μια οθόνη για να φτάσω στο τελευταίο επεισόδιο:'D

Οι στιγμές που σε έκαναν να κλάψεις, νομίζω οτι είναι εξίσου τραγικές για όλες μας!!!!!! Προσωπικά ακόμα κλαίω όταν τις βλέπω, 30 και βάλε χρόνια μετά.

Το αβαταρ σου, θα το λατρέψει η Μιμι μας. Είναι η ρομαντική αντονικιά του φόρουμ.

Οσο για τη συμπάθειά σου στον Αρτσι, θα βρει πλήρη υποστήριξη απο τη Ναν. Αγαπάει πολύ το δάνδη με τα τρελά καπέλα

Καταλαβαίνω το λόγο, ήταν απολύτως τραγικές!!!

Χαχαχαχα θα χαρώ πολύ να τις γνωρίσω και τις δύο^^

Η Ναν, είναι η nansecret, την γνώρισες λιγάκι. Ο Μιμάκος διακοπευει (κι εγω ζηλευω!!!!!)

Εγω είμαι η αριελ, το ξωτικό. Υπάρχω για να πειράζω τους πάντες και να λύνω απορίες. Εχω τρέλα και με το μάνγκα και με το ανιμέ, αλλά ο μεγάλος μου έρωτας είναι η νέα νουβέλα.

Χαχαχαχαχα μια χαρά!!! Ναι, την γνώρισα λίγο και χαίρομαι που γνωρίζω και εσένα^^

Θέλω πολύ να διαβάσω τη νουβέλα αν και πιστεύω πως και πάλι θα μου αρέσει το άνιμε περισσότερο:'D όμως σίγουρα πριν τελειώσει το καλοκαίρι θα επιχειρήσω να την ξεκινήσω:)

Σου αρέσει το ανιμε περισσότερο απο το μάνγκα; Το αγαπώ μεν, γιατί απο το ανιμε πρωτογνώρισα την Κάντυ, αλλά με τα χρόνια βρίσκω τόσο ανούσια φίλερ και αλλαγές που προτιμώ την αυθεντική μορφή του μάνγκα. Η νουβέλα δε, είναι σε άλλο επίπεδο. Οι χαρακτήρες είναι πιο ολοκληρωμένοι, οι αντιδράσεις πιο αιτιολογημένες, γενικά είναι πιο ώριμο έργο κατά τη γνώμη μου. Και είναι και πολύ ποιητικά γραμμένο, οπότε κερδίζει πόντους κι απο κει.
οταν εγινε η μετάφραση της νουβέλας στα ιταλικά, αναθάρρεψα οτι θα διαβασουμε σύντομα το βιβλίο και στα ελληνικά (από επίσημη μετάφραση πάντα) τωρα με την κρίση, οι ελπίδες μου σβησανε και ελπίζω μόνο να βρω την ιταλική νουβέλα.

Ναι ξέρω πως τα γραφικά είναι κάπως παλιά και υπάρχουν αρκετά σημεία που κάνει κοιλιά (για να μη μιλήσω για τις μεταγλωττίσεις~ακόμα δεν έχω σχεδιασμένο ήχο στο μυαλό μου για τη φωνή του Άντονι) όμως παρόλα αυτά μου άρεζε γιατί τους έβλεπα να κινούνται, τα κάνουν γκριμάτσες, να μιλάνε κλπ κλπ. Γενικά μου αρέσουν πολύ τα κινούμενα σχέδια!

To μανγκα ήταν εξίσου καλό με το άνιμε και πιστεύω πως και η νουβέλα θα είναι! Ο λόγος που θέλω να τη διαβάσω είναι ακριβώς για αυτό που είπες :)

εγω λατρευω και τα τρια εξισου. και ανιμε και μανγκα και νουβελα (με τη σειρα που τα εμαθα και επξεργαστηκα)
το καθε ενα εχει κατι διαφορετικο.
η ζωντανια των χαρακτηρων ειναι οντως αυτο που σε κερδιζει στο ανιμε που βλεπεις να κινουνται και να ξεφευγουν απο το σκιτσο του μανγκα που κι εκει ειναι πανεμορφοι οι ηρωες κι ετοιμοι να μιλησουν,
το μανγκα κερδιζει ακριβως στην ποιοτητα των σκιτσων και στην ολοκληρωμενη ιστορια σε σχεση με το ανιμε και τελος η νουβελα ερχεται και συμπληρωνει κενα και προσθετει λεπτομερειες που εξ αρχης ειχε συλλαβει η συγγραφεας για τον καθε ηρωα αλλα δεν αποδοθηκαν ουτε στο ανιμε ουτε στο μανγκα.

οι σκηνες ειναι ολες τραγικες οσε ανεφερες. ανεξιτηλες στο περασμα των χρονων.

ο Αρτσι για μενα ειναι αγαπημενος γιατι ειχε αυτο το στυλ του κομψου και ειδημων με την εμφανιση που εμενα δεν με χαλαει καθολου ακομα κι αν ειναι για το περιβοητο καπελο με το φτερο (που τοσο κανει τη μιμι να γελαει) ή την μεταξωτη πουκαμισα που φοραει στη βαρκα και δεν θελει να τη βρεξει και να τη χαλασει, οπως επισης το οτι τα μαγικα του χερια διορθωσαν το φορεμα στα μετρα της Καντυ στη δεξιωση.
ολα αυτα μαζι, συν τη συμπεριφορα του στην Καντυ, που δεν την κοροιδεψε για την εμφανιση της, αλλα αντιθετως γοητευτηκε απο τον χαρακτηρα της και δεν εμεινε σε επιφανειακα στοιχεια της τον κανουν να ξεχωριζει σημαντικα σαν ατομο. δυσκολα ταιριαζουν ολα αυτα μεταξυ τους σε εναν χαρακτηρα με τοση ισορροπια, (ζυγος γαρ, οπως κι εγω οπως κι ο Αντονυ)

Είδε ο ζυγός τη γενιά του.....

Καλε τι αβαταρ ειναι αυτο? μπηκα κλεφτα γιατι μου λειψατε κ ειδα σχολια απο καινουριο μελος!!! Ηelen χαρηκα πολυ που μπηκες δυναμικα. Ο Αρτσι αγαπημενος ηρωας ε? Δεν λεω πολλα η ναν ξερει δεν θελω να ξεφυγω παλι με τον Αρτσι... Γελαω ελαφρως με το ντυσιμο του

Η πρωτη μου επαφημε την Καντυ ηταν με το περιοδικο. Ημουν περιπου 8 οταν το ειδα σε ενα ψιλικατζιδικο στο Πηλειο που καναμε διακοπες, και ζητησα αμεσως απο τον μπαμπα μου να μου το παρει. Απο τοτε δεν εχασα τευχος και μαλιστα ο μπαμπας με καποιο τροπο που δε θυμαμαι, μου βρηκε τα προηγουμενα τευχη γιατι ειχα χασει 5-6 μεχρι να το δω. Δε θυμαμαι σε ποια φαση ειδα το ανιμε, αλλα παντα με γοητευε περισσοτερο το μανγκα.... Τη νουβελα δεν την εχω διαβασει και θα ηθελα πολυ. Εχω διαβασει ομως τοσες αναλυσεις που εχω μια πολυ καλη ιδεα για το περιεχομενο. Αυτο που με εχει συνεπαρει και θεωρω την καλυτερη συνεχεια του μανγκα, οπως εχω πει και σε αλλο θεμα , ειναι η εποχη των ασφοδελων. Φανφικ μεν αλλα ειναι αυτο που λεμε closure σε μια επιπονη ιστορια που το ζηταγε η ψυχη μου σαν αναγνωστης...

Απο το μανγκα παντα ξεχωριζα τον Τερυ γιατι μοιαζουμε πολυ σαν χαρακτηρες και στα καλα και στα κακα.... 

Γενικα δε θα ηταν υπερβολη να πω οτι η ιστορια της Καντυ εχει επηρρεασει πολυ τα εφηβικα μου χρονια ειδικα στα προτυπα αντρων που εθεσε.....

join the club! αυτο με το προτυπο αντρων ολες μας εχει επηρεασει σε αρκετο βαθμο μπορω να πω... ειδικα σε οτι εχει να κανει με τον Τερρυ και τον χαρακτηρα του.

... τις επαγγελματικες επιλογές, την αγάπη στον Σαίξπηρ κλπ κλπ κλπ

Πρώτη επαφή η πρώτη προβολή του άνιμε κάπου στις αρχές του '80. Γυμνάσιο, εφηβεία, απόλυτη ταύτιση με πρόσωπα! Και κλάμα!!!
Το χειρότερο ήρθε με τη δεύτερη φορά που ξαναπαρακολούθησα τη σειρά κι έδινα Πανελλήνιες... Πώρωση! Να παρακολουθώ (στη ζούλα!) το επεισόδιο και να διακτινίζομαι να προλάβω το μάθημα στο φροντιστήριο! Και πάλι κλάμα και πως να το κρύψεις που ντρεπόσουν να πεις ότι βλέπεις κινούμενα σχέδια και πέφτεις στα πατώματα σ' αυτή την ηλικία (σε τι πεζό κόσμο, μαμά, μ΄έχεις φέρει να ζήσω...)! Για την Ιστορία, τελικά πέρασα εκεί που ήθελα! Χα!
Τα υπόλοιπα χρόνια κύλησαν με την ανάμνηση μιας από τις πιο ρομαντικές ιστορίες που σημάδεψαν την πρώτη νιότη και της απορίας: μα τι έγινε, βρε παιδιά; Τι τέλος ήταν αυτό; Από ιδέες ξέμειναν και μας άφησαν στα κρύα του λουτρού; Αμ τότε δεν είχαμε και Διαδίκτυο και δεν είχα γνωρίσει και κανέναν να μοιράζεται το ίδιο πάθος για την Candy (τον Terry, βασικά, αλλά μιλάμε γενικώς για το άνιμε)!
Αλλά αυτό το καλοκαίρι πήρα το αίμα μου πίσω: είπα να μυήσω την δεκάχρονη κόρη μου σε πιο ποιοτικά θεάματα (το τι ανεκδιήγητα Barbie και Monster High παίζουν τα κανάλια και φλομώνουν τα κοριτσίστικα κεφαλάκια δεν περιγράφεται, ευτυχώς δεν μας αρέσουν!). Έτσι πέτυχα την πρωτότυπη γιαπωνέζικη προβολή του 1976 με υπότιτλους αγγλικούς και αυτή παρακολουθήσαμε. Καλά, η μικρή έμαθε γιαπωνέζικα, τραγουδά το τραγουδάκι της εισαγωγής και καμαρώνει!
Κι επειδή από μικρό μαθαίνεις την αλήθεια, η πιτσιρίκα μου είπε ότι αρκετά από τα ενδιάμεσα επεισόδια της φαίνονταν ανιαρά (δίκιο είχε το παιδί), η ιστορία φανταστική αλλά πολύ στενόχωρη (αρνήθηκε να δει όλο το επεισόδιο με τον θάνατο του Stear, πόσους πια θα φάει αυτή η Μιζούκι), το τέλος εκτός τόπου και χρόνου (δεν έχει άλλο; Πού είναι τα υπόλοιπα επεισόδια κλπ.)!
Εγώ πάλι έκανα εκτεταμένη έρευνα, διάβασα το manga στα αγγλικά και βρήκα μια πλειάδα βαρεμένων σαν και του λόγου μου ανά την υφήλιο, μάλιστα, με αναρτήσεις κι αναλύσεις και μαλλιοτραβήγματα (Terry ή Albert; Ιδού η απορία! Καλά, εγώ την απάντηση την έχω δεδομένη αλλά αυτό είναι για άλλη ανάρτηση!) και απίστευτο χρόνο αφιερωμένο στη λατρεμένη Candy. Κάπως έτσι μπήκα στην παρέα σας! Καλώς σας βρήκα!

Καλώς όρισες stardustia στο τερροπαρεακι μας. Η μικρή σου έχει απόλυτο δίκιο. Στα μισά άφησε το στορυ γι αυτό βαλθηκε να δώσει κάποιες απαντήσεις στον καντοκοσμο μέσω της νουβέλας.
Ελπίζω να μας επισκεπτεσαι συχνά και να αναλύσουμε τα διάφορα θέματα που έχουμε προς συζήτηση.

Καλώς όρισες κι από μένα!!! Κάπως έτσι ήταν και η δική μου η κόρη όταν της το έβαλα για πρώτη φορά κι ακόμη κολλημένη! Τώρα έχω σκοπώ να μυήσω την μικρή μου κόρη.

Καλωσορισες, κι απο μενα... Εγω εχω αρχισει και διαβαζω φανφικς. Αρχιζω και βλεπω με αλλο ματι πλεον και το manga και τη σειρα...πιο ενηλικο θα ελεγα

Κορίτσια, ευχαριστώ για τη θερμή υποδοχή! Hamlet, συμφωνώ μαζί σου ότι βλέπω σίγουρα αλλιώς πια τη σειρά (το manga τώρα το διάβασα), είμαι και μιας χ ηλικίας, τέλος πάντων!
Αυτό που σίγουρα ένα παιδί δεν θα μπορούσε με κανένα τρόπο να κατανοήσει είναι η τεράστια σημασία στη λεπτομέρεια που ούτως ή άλλως δίνουν οι γιαπωνέζοι και γι' αυτό με ξενίζουν αισθητές ατσαλιές στα σχέδια σε κάποια επεισόδια (λες και βιάζονταν και ξεπετούσαν το σχεδιασμό των μορφών, εκεί που αλλού σε τρελαίνουν με τη λεπτομέρεια) αλλά και στην πλοκή. Καλά, το τέλος δεν καταπίνεται με τίποτα, αλλά και μπερδεμένες πληροφορίες που αν κάποιος έβλεπε μόνο τη σειρά δεν έβγαζε άκρη, π.χ. η Κάντυ γνωρίζει τον πρίγκηπα στα 10, όταν κλαίει με το γράμμα της Άννυ στο χέρι, αλλά στον Άλμπερτ λέει όταν μένουν μαζί στο διαμέρισμα ότι το πρώτο σκίρτημα της καρδιάς της το ένιωσε όταν γνώρισε τον πρίγκηπα στα 6 της (πληροφορία του manga)! Και διάφορα άλλα. Σίγουρα η εμπορευματοποίηση της σειράς (ποσότητα εις βάρος της ποιότητας) και η γνωστή διαμάχη στο τέλος να έκανε λίγο μαντάρα το τελικό αποτέλεσμα, παρόλα αυτά πόσο μας κέρδισε δεν λέγεται!
Περιμένω εναγωνίως τη νουβέλα για ενδελεχή μελέτη και εξαγωγή συμπερασμάτων, από τις περιγραφές όσων διάβασαν μέρος ή όλο το ccfs μάλλον θέλει την αποκρυπτογράφησή της η ιστορία (ψοφάω για παζλ)!