Κι άλλες ιστορίες που αγαπήσαμε μικροί...

η lady georgie γραφτηκε το 1982 απο τον Mann Izawa και σχεδιαστηκε απο την Igarashi ως απαντηση στην μιζουκι στην δικαστικη διαμαχη που ειχε ξεκινησει... η τζορτζι μοιαζει απιστευτα και σχεδιαστικα και σε χαρακτηρα την καντυ, επισης ειναι στο περιπου ορφανη και επισης μπλεκει σε τριγωνο, τετραγωνο με 3 αγορια να την διεκδικουν!

επισης παρολο το οτι ειναι shoujo manga ειναι λιγο πιο τολμηρο, τα φιλια δινουν και παίρνουν! επισης εγινε και ανιμε, αλλα εμεις δεν το ειδαμε ποτε στην ελλαδα γιατι κριθηκε ακαταλληλο



georgie & abel ( aka terry )

Το κάτω σχεδιάκι είναι από το manga; Μη σου πω ότι οι μορφές και των δύο μ' αρέσουν περισσότερο από της Candy, δείχνουν πιο ώριμες για την ιστορία (όσο μπορώ να κρίνω από μια και μόνο εικόνα). Εκτός από τις προς τα έξω γυρισμένες φρατζούλες της κοπέλας, απαίσιες!

Επιμένω ότι η Candy κυρίως του manga μου φαινόταν αφύσικα μικρή σε ηλικία (το αισθηματικό του θέματος, γαρ). Στο anime ήταν κάπως καλύτερα τα πράγματα, έδειχνε τουλάχιστον να αλλάζει καθώς μεγάλωνε. Τα μαλλιά, βέβαια, παρέμειναν φρικωδώς δεμένα σε pigtails (όνομα και πράγμα).

Τελικά έχω ένα θέμα να ασχολούμαι με τρίχες...

Ξεφύλλισα το manga της lady Georgie και είπα να συνεχίσω το σχόλιο για τη μορφή τουλάχιστον του αγοριού. Οι μορφές όντως είναι πολύ παρόμοιες με την ιστορία της Candy, μοιάζουν και μεταξύ τους τα αδέλφια, μπερδεύεσαι, αφού έχω την βάσιμη υποψία ότι και η ηρωίδα μπερδευόταν. Τι μπλέξιμο!

Ο Terry γενικώς νομίζω ήταν καλύτερος.
Το μόνο θέμα μου με τον Terry του manga ήταν το χρώμα των μαλλιών (ανοιχτόχρωμα στο ασπρόμαυρο, δεν μιλώ για το χρώμα που πρόσθεσαν στο κορεάτικο, σωστά; ), ίσως γι' αυτό με κέρδισε σε πρώτη ματιά ο Abel με τα μαύρα μαλλιά.
Κι ακόμα με προβλημάτισε το ύψος του Terry στο manga.
Ο Terry του anime ήταν ο ιδανικός για μένα, ήταν και η πρώτη οπτική επαφή με τον χαρακτήρα και δηλώνω γοητευμένη από τα καστανά, μακριά μαλλιά και τον συνδυασμό με τα σκούρα, θαλασσιά μάτια (όπου τους έδιναν έμφαση, γιατί συχνά ήταν ένα απροσδιόριστο σκούρο κάτι, ακόμα και της Candy αποδίδονταν στο φλου συχνά, τέλος πάντων) αλλά και αναλογικά ήταν πιο μεγαλόσωμος (στο τέλος έχει το ίδιο ύψος με τον Albert που ήταν κι ο μεγαλύτερος της παρέας). Ναι, με το ύψος στους άντρες έχω τα θεματάκια μου, είναι οι παραστάσεις που έχει ο καθένας μάλλον.

Και για να ξαναγυρίσω στο manga της lady Georgie (πάλι ξεχάστηκα με τον Terry και τα προσόντα του...) πολύ προχω το θέμα! Τι τρίγωνα, τετράγωνα, πολύγωνα, μαθήματα γεωμετρίας ήταν τελικά   ! Σε τι ηλικίες απευθυνόταν; Όχι, όχι, δεν είμαι μέλος του ραδιοτηλεοπτικού συμβουλίου που έκρινε ακατάλληλη τη σειρά!
Κι ο μπαμπάς της, ο κόμης, έφερνε σε ...Albert (με το μαλλί του Archie, έγινε και παππούς ο κόμης ταχύτατα, νέος άνθρωπος...)! Μόνο φιλιά, Παπι μου; Κι "άλλα" είχε η ιστορία, ο πελαργός το έφερε το μωρό   ; Συγκαλυμμένα, οκ, αν το έγραφαν τώρα θα τα έβλεπαν οι έφηβοι όλα και δεν θα τους έκαναν κι εντύπωση!
"Μαύρη" ιστορία πάντως. Και τι θανατικό, ας το καλό, εκεί που εκτέλεσαν τον Abel μου θύμισε το πιο αγαπημένο μου βιβλίο της Πηνελόπης Δέλτα "τον καιρό του Βουλγαροκτόνου", όταν δολοφονείται ο Κωνσταντίνος (όποια το έχει διαβάσει, ξέρει...), που ακόμα κλαίω κι οδύρομαι όποτε τον σκέφτομαι (άλλος ήρωας-πρότυπο ανδρός, κι όποια τον βρήκε μπράβο της! )    

Κάτι σε πιο χαρούμενη εκδοχή δεν έχουν γράψει σε manga; Το δάκρυ πάντα κορόμηλο; Papirous, ανασκουμπώσου, ζητείται manga ζουμερό, περιπετειώδες, απρόβλεπτο... αλλά οπωσδήποτε αισιόδοξο! Ξέρεις εσύ...

εχεις δικιο σταρ μου!
η goergie ειναι απιστευτα δραματικο και απιστευτα προχω για την εποχη του, και στα σημερινα μανγκα βλεπουμε διαφορα, αλλα υπαρχει η συμανση smut, οποτε ο αναγνωστης γνωριζει τι θα δουν τα ματακια του! στο συγκεκριμενο μανγκα, καλυψαν ολα τα σεξουαλικου τυπου υπονοουμενα πισω απο την δραματικη εκβαση της ιστοριας! εμενα στο τελος πονεσε τοσο η καρδια μου που σκεφτηκα οτι το τελος της καντυ εμοιαζε με κωμωδια!.... τεσπα
για μενα αυτο το μανγκα εχει το εξης καλο, οτι η ιγκαρασι σχεδιαστικα, εδωσε ρεστα σε σχεση με την καντυ! εχει πιο λεπτομερες σχεδιασμο με αποκορυφωμα, τον σχεδιασμο ενος λιμανιου οπου οταν το ειδα πρωτη φορα ειχα μεινει μια ωρα να παρατηρω καθε λεπτομερεια!( εδω να σημειωσω οτι η ιγκαρασι ειναι πολυ παλιας σχολης μανγκακα και ολος ο σχεδιασμος της γινεται αποκλειστικα και μονο στο χερι, ακομη και αν δεν υπηρχαν τα πισι εκεινη την εποχη, υπηρχαν τα λεγομενα screen tones, που χρησιμοποιουσαν οι μανγκακα, και ακομη κανουν βεβαια, αλλα η ιγκαρασι και την τελευταια τελιτσα την κανει στο χερι! )

Δείχνει το χέρι, φιλενάδα! Για μένα αυτή η ζωή είναι που λείπει από τα σχεδιαστικά προγράμματα, είτε αφορούν ένα αρχιτεκτονικό σχέδιο, είτε την απόδοση της λεπτομέρειας ενός αντικειμένου, πόσο μάλλον ενός προσώπου με εκφράσεις που καθρεφτίζουν τα συναισθήματα, τον ψυχισμό του ανθρώπου. Όσο προχωρημένα και ρεαλιστικά και να αποδίδουν τα μηχανήματα τις λεπτομέρειες, η γοητεία της ατέλειας του χεριού έχει άλλη χάρη.

Όπως κατάλαβες είμαι κάπου κοντά στην τέχνη σου...

μια και μιλαμε για την ιγκαραση αν και βγαινω λιγο αυτο το μανγκα της που θελω να διαβασω αλλα δεν καταφερα να βρω ακομη πουθενα ανεβασμενο, ειναι ο ρωμαιος και η ιουλιετα που σχεδιασε....

Ώστε έχει σχεδιάσει Ρωμαίο και Ιουλιέτα; Της πάει στο ερωτικό-φονικό στυλ!
Αλλά γιατί είσαι off topic; Επειδή είναι ιστορία που αγαπήσαμε ...μεγαλύτεροι;

χμμμ... ξερω και γω...

ναι εχει σχεδιασει πολλες κλασσικες ιστοριες! η τελευταια της δουλεια ηταν επανω στην ιστορια της ζοζεφινας και του ναπολεοντα! εχω δει βιντεακι οπου ειχε φωτο απο τις βερσαλιες και καθοταν και τις σχεδιαζε!

Romeo & Juliet



josephine

Φοβερή κόμμωση η Ιουλιέτα!

Η Ιωσηφίνα όμως τρομαχτικούλα... Τι μάτια είναι αυτά, βρε παιδί μου;

παιδια που υπαρχει το μαγκα της λειντι τζορτι να το διαβάσουμε; καλα ηταν ακατάλληλο για παιδακια ναι του δημοτικου, δεν το συζητω πολύ τριγωνο χμμμ και να τανε και πλατωνικο

μπορεις να το βρεις ολο το μανγκα εδω μαριαννα μου

http://mangafox.me/manga/lady_georgie/

http://www.mangahere.co/manga/lady_georgie/

στα αγγλικα ομως

papirous έγραψε:μπορεις να το βρεις ολο το μανγκα εδω μαριαννα μου

http://mangafox.me/manga/lady_georgie/

http://www.mangahere.co/manga/lady_georgie/

στα αγγλικα ομως

μια χαρα, χιλια μα χιλια ευχαριστω!!!

papirous έγραψε:εχεις δικιο σταρ μου!
η goergie ειναι απιστευτα δραματικο και απιστευτα προχω για την εποχη του, και στα σημερινα μανγκα βλεπουμε διαφορα, αλλα υπαρχει η συμανση smut, οποτε ο αναγνωστης γνωριζει τι θα δουν τα ματακια του! στο συγκεκριμενο μανγκα, καλυψαν ολα τα σεξουαλικου τυπου υπονοουμενα πισω απο την δραματικη εκβαση της ιστοριας! εμενα στο τελος πονεσε τοσο η καρδια μου που σκεφτηκα οτι το τελος της καντυ εμοιαζε με κωμωδια!.... τεσπα

Παπι, κάθισα και διάβασα όλο το manga της Georgie. Για το περιεχόμενο τα είπαμε, το μόνο που μπορώ να προσθέσω είναι ότι η Georgie συγκριτικά με την Candy είναι πολύ διαφορετική.
Επιφανειακά μοιάζουν, αυθόρμητες, ενθουσιώδεις, ζωηρές, όμως η Candy ως χαρακτήρας σου αφήνει μηνύματα που σε σημαδεύουν, ενώ η Georgie με απογοήτευσε ως ηρωίδα, το "καρδιά αγκινάρα" της πάει.
Η Candy έχει συγκροτημένη προσωπικότητα, κάνει λάθη μ' αυτό το πνεύμα της αυτοθυσίας που τη διακατέχει αλλά έχει τόσα χαρίσματα. Και τα αισθήματά της είναι ξεκάθαρα, γι' αυτό μας έχει ξενίσει και η πιθανολογούμενη προέκταση της ιστορίας με Albert σε ρόλο ρομαντικό, δεν συνάδει με τα χαρακτηριστικά που έχει η προσωπικότητα της Candy σε όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Ενώ η Georgie είναι μαλλιά κουβάρια, καλό παιδί κατά τ' άλλα...
Τα δυο αδέλφια κερδίζουν περισσότερο ως χαρακτήρες, κυρίως ο δυναμικός Abel, αλλά τον τρώνε τα χώματα. Κλασικό!
Όλη η ιστορία είναι ένα δράμα, απελπιστικά μαύρη. Όμως, το τέλος της Candy δεν είναι τόσο "κωμωδία" συγκριτικά με της Georgie. Ο λόγος είναι αυτός που έχουμε πει τόσες φορές εδώ, ο Terry.
Η δική του πορεία παραβλέπεται και για μας που τον ακολουθήσαμε στη διάρκεια της ιστορίας, πιστεύουμε ότι τον καταλάβαμε ως χαρακτήρα και μπορούμε να εκτιμήσουμε τον τρόπο που σκέφτεται κι αντιδρά, το μετά προμηνύεται σκοτεινό, έστω και μακριά από τις εξαρτήσεις όπου κατέφυγε αρχικά. Ο ζωντανός ο χωρισμός παρηγοριά δεν έχει, το λέει και το τραγούδι, μα τα πράγματα είναι διαφορετικά για τους δύο που βιώνουν τις συνέπειες του χωρισμού. Η Candy έχει γύρω της μια πλειάδα ανθρώπων αγαπημένων να στηριχτεί. Ενώ ο Terry είναι ο μοναδικός που καταδικάζεται να μείνει μόνος, να συνεχίσει να υπάρχει, να αναπνέει, να κινείται, αλλά όχι να ΖΕΙ.
Ο Abel πεθαίνει και όλα τελειώνουν εκεί γι' αυτόν. Όπως ο Anthony, όπως ο Stear. Και στην ιστορία της Georgie, το τέλος είναι δακρύβρεκτο, αλλά αισιόδοξο γι' αυτούς που μένουν ζωντανοί, συν την παρουσία του μικρού Abel (τρόπον τινά μας τονίζουν ότι ο ίδιος συνεχίζει να υπάρχει δια του παιδιού του).

papirous έγραψε:για μενα αυτο το μανγκα εχει το εξης καλο, οτι η ιγκαρασι σχεδιαστικα, εδωσε ρεστα σε σχεση με την καντυ! εχει πιο λεπτομερες σχεδιασμο με αποκορυφωμα, τον σχεδιασμο ενος λιμανιου οπου οταν το ειδα πρωτη φορα ειχα μεινει μια ωρα να παρατηρω καθε λεπτομερεια!( εδω να σημειωσω οτι η ιγκαρασι ειναι πολυ παλιας σχολης μανγκακα και ολος ο σχεδιασμος της γινεται αποκλειστικα και μονο στο χερι, ακομη και αν δεν υπηρχαν τα πισι εκεινη την εποχη, υπηρχαν τα λεγομενα screen tones, που χρησιμοποιουσαν οι μανγκακα, και ακομη κανουν βεβαια, αλλα η ιγκαρασι και την τελευταια τελιτσα την κανει στο χερι! )

Η Ιγκαράσι όντως έδωσε ρέστα στον σχεδιασμό της Georgie. Δεν ξέρω σε ποια απόδοση του λιμανιού αναφέρεσαι γιατί υπάρχουν πολλές, όλες εξαιρετικές. Με εντυπωσίασε κυρίως μία με προοπτική απόδοση των ξαρτιών των καραβιών, έτσι όπως είναι αγκυροβολημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Η προοπτική και οι πολλαπλές μολυβιές συχνά ακόμα και σε πρόσωπα δίνουν βάθος, δυναμισμό και ζωή στα σχέδια και φυσικά ένα έντονα δραματικό ύφος. Το τελευταίο γίνεται πιο εμφανές στις εικόνες με έντονη φωτοσκίαση -και είναι πολλές- όπου υπογραμμίζεται ο κατά βάση σκοτεινός χαρακτήρας της ιστορίας (αυτό που έμεινε γνωστό ως chiaro scuro στους απίστευτους πίνακες του Caravaggio).
Στην Candy τα περισσότερα αποδίδονται μάλλον πιο αφαιρετικά, αλλά το chiaro scuro το βρίσκουμε σε σκηνές όπως αυτή του Rockstown, με αντίστοιχα αποτελέσματα (έμφαση στο δράμα που βιώνουν οι χαρακτήρες). Τι σου κάνει ένα μολύβι ή μια πένα στα χέρια του χαρισματικού καλλιτέχνη... Και το χρώμα είναι ωραίο, αλλά το σκίτσο έχει άλλο δυναμισμό, γι' αυτό προτιμώ τα ασπρόμαυρα manga και γενικότερα τα ασπρόμαυρα σκίτσα.

Tωρα διαβαζω την λειντι τζοτζι την εχω βάλει και στα goodreads ως currently reading, οποτε θα εχω γνωμη, αρκετα αργοτερα, υπέροχες οι αναφορές σας κορίτσια παραπάνω

Η Lady Georgie φαίνεται ενδιαφέρουσα, τα σκίτσα είναι φανταστικά και αν ανέβει κάπου στα ισπανικά σκοπεύω να την δω, αν και η ιστορία έχει κάτι αρρωστημένο: δύο αγόρια να ερωτεύονται μια κοπέλα που για αρκετά χρόνια πίστευαν πως ήταν αδελφή τους.  
Κάποια χρόνια μετά την Κάντυ παρακολούθησα την Σάντυμπελ και μου άρεσε, παρόλο που με τράβηξε περισσότερο το ζευγάρι Κίττυ-Άλεξ από το πρωταγωνιστικό Σάντυμπελ-Μαρκ. Μα κι αυτός ο Μαρκ να περιμένει να... "πετύχει" κάτι μόνος του και μετά να διεκδικήσει την Σάντυ . Ο Άλεξ ήταν πιο δυναμικός κι αποφασιστικός, θα μου άρεσε αν έπαιζε και ζευγάρι με την Σάντυμπελ κατά αναλογία Κάντυ-Τέρρυ.    
Επίσης μια εποχή πιάναμε Rai και είχα δει την Άννα των αγρών στα ιταλικά, κάτι καταλάβαινα. Είχα παρακολουθήσει βέβαια και την σειρά στην ερτ.
Πάντως μετά την Κάντυ δεν βγήκαν πολλά άνιμε του ίδιου είδους στην Ευρώπη. Ενώ μετά την τεράστια επιτυχία της ίσως θα περίμενε κανείς να γεμίσουμε κοριτσίστικα δράματα.

Εννοείται είχα διαβάσει και την Λούνα .

Εβλεπα κι εγω Sandybell μικρη, ειχε παρομοιο concept με την Καντυ. Αν παρατηρησεις η Καντυ και η Σαντυ εχουν ξανθες κοτσιδες, ενω η Ελιζα και η Κιτυ εχουν κοκκινα μαλλια... μου κανει εντυπωση.

Επισης κατι που πρεπει να αναφερω αλλα θα το καταλαβεις αργοτερα καθως διαβαζεις υλικο για την Καντυ ειναι οτι το λουλουδι που αγαπουσε η Σαντυ ηταν ασφοδελος....

Stardustia ακους;;;;

HAMLET έγραψε:Εβλεπα κι εγω Sandybell μικρη, ειχε παρομοιο concept με την Καντυ. Αν παρατηρησεις η Καντυ και η Σαντυ εχουν ξανθες κοτσιδες, ενω η Ελιζα και η Κιτυ εχουν κοκκινα μαλλια... μου κανει εντυπωση.

Ναι το είχα παρατηρήσει, οι καλές ξανθιές, οι κακές κοκκινομάλλες   .

HAMLET έγραψε:Επισης κατι που πρεπει να αναφερω αλλα θα το καταλαβεις αργοτερα καθως διαβαζεις υλικο για την Καντυ ειναι οτι το λουλουδι που αγαπουσε η Σαντυ ηταν ασφοδελος....

Το θυμάμαι, είχε φτιάξει έναν κήπο με ασφόδελους και πήγαν τα κακά παιδιά και τους ξερίζωσαν . Μα πόση σκληρότητα και κακία σ' αυτόν τον κόσμο ...

Eσυ εβαλες την κιττυ χα χα απο την σαντυμπελ η κοκκινομαλλα σαν αβαταρ! Κιττυ η 17χρονη που αγαπουσε τον μαρκ!

Κι εγώ έβλεπα φανατικά Σάντυμπελ!! Να πω την αλήθεια δεν την έχω ξαναδεί από τότε...

ΜΙΜΙ έγραψε:Κι εγώ έβλεπα φανατικά Σάντυμπελ!! Να πω την αλήθεια δεν την έχω ξαναδεί από τότε...

Εκανε το ονειρό μου αλήθεια γυρισε ολη την ευρωπη με τον ολιβερ και εφερνε ειδησεις! Ε δεν ειναι αυτο κατι το πολύτιμο;

Marianna Blue Lagoon έγραψε:Eσυ εβαλες την κιττυ χα χα απο την σαντυμπελ η κοκκινομαλλα σαν αβαταρ! Κιττυ η 17χρονη που αγαπουσε τον μαρκ!

Κούκλα είναι η Kitty σ' αυτή την εικόνα, πραγματική σταρ . Επειδή το δικό της λαβ στόρυ μου άρεσε περισσότερο ήθελα να την βλέπω λίγο καλύτερη από αυτό ήταν πραγματικά. Μια στρίντζω εδώ που τα λέμε αλλά αν έστυβες το μυαλό σου... κάτι θα έβρισκες υπέρ της δεν ήταν και Ελίζα!

Τελικά πολλές βλέπαμε Σάντυμπελ!

HAMLET έγραψε:Εβλεπα κι εγω Sandybell μικρη, ειχε παρομοιο concept με την Καντυ. Αν παρατηρησεις η Καντυ και η Σαντυ εχουν ξανθες κοτσιδες, ενω η Ελιζα και η Κιτυ εχουν κοκκινα μαλλια... μου κανει εντυπωση.

Επισης κατι που πρεπει να αναφερω αλλα θα το καταλαβεις αργοτερα καθως διαβαζεις υλικο για την Καντυ ειναι οτι το λουλουδι που αγαπουσε η Σαντυ ηταν ασφοδελος....

Stardustia ακους;;;;

Ακούω, παιδί μου, με τους ασφόδελους υπάρχει ένα κάτι τελικά... κι ας συνεχίζω να βρίσκω κωμικό το όνομα, αφού έχει επικρατήσει έναντι του νάρκισσου εκεί θα τα χαλάσουμε;

Κορίτσια τσεκάρετε αυτές τις playlists https://www.youtube.com/channel/UC0G5qvWGO2QIX-KkXFk1eGw/playlists , έχει σειρές στα γιαπωνέζικα με αγγλικούς υπότιτλους, μεταξύ των οποίων την Άννα των αγρών (50 επεισόδια), την Ανέτ το κορίτσι των άλπεων (το θυμάστε ή είχατε μεγαλώσει, εγώ το έβλεπα μεγάλη ), καθώς και τον περίφημο Daddy Old Legs.

το daddy ειχα περιεργια να το δω η αληθεια ειναι.. μπαινει στα υποψιν! 

μπραβο bettina! 

Το άρχισα σήμερα .