Ο θάνατος σου πάει πολύ! The Mizuki aspect.

εγω φταίω;;;;; Νομίζεις οτι ήθελα απ' ολα τα στρουμφάκια να είμαι ο Γκρινιάρης;;;;;; Ετυχε......

μα και συ βρε αριελ ανοιξες πολλα μετωπα μαζι!!!!

Μην το λες.... γιατι ανοίγω κι άλλα.....

Εγώ πάντως αυτούς τους θανάτους δεν μπορώ να τους χωνέψω...
Καλά εντάξει την Σου την έχω γραμμένη στα παλαιότερα των υποδημάτων μου, τα 'θελε και τα έπαθε στο τέλος, δεν με νοιάζει τις της έκανε η συγγραφέας... σκοτίστηκα...
Αλλά αυτά τα παλικάρια τι φταίγανε δλδ;;;!!! Οκ πάει στο καλό, τον έναν τον ρίχνεις απ'το άλογο... οκ... οκ... άντε να το ανεχτώ! Αλλά το άλλο το κακόμοιρο τι σου φταιγε δλδ;;; Βουγουκλάκη δεν βλέπεις ;;;; Το έπος του 40' δεν σου λέει κάτι;;; Έχεις διαβάσει για το Περλ Χρμπορ;;; Πόσα αμερικάνικα εθελοντικά αεροπλάνα καταρρίφθηκαν και γύρισαν μετά από μήνες ολοζώντανα δλδ;;;!!!
Σπάραξε η καρδιά μου στο επ. όπου ο Άντονυ έπεσε απ'το άλογο... αλλά όταν ξαναβρήκα τη σειρά στο ίντερνετ κι έφτασα στο επ. όπου το αεροπλάνο με τον αγαπημένο μου έπεφτε... την επόμενη μέρα ήμουν φυτό (σαφώς γιατί είχα δει κάμποσα επ. την προηγούμενη και το'χα ξενυχτίσει) αλλά δεν ήθελα ούτε να μου μιλάνε. Κλείστηκα στο δωμάτιό μου κι έβριζα όλη την ώρα...
Εγώ αυτόν τον θάνατο της Μιζούκι δεν θα τον της συγχωρέσω ποτέ. Ίσως αν πέθαινε με κάποιον τρόπο τον ένα απ'τα δυο φίδια ίσως... έπνιγε την Ελίζα ή έβαζε τον Νηλ να πέφτει από κανά γκρεμό ίσως λέω ίσως... Αλλά γι'αυτό που έκανε στον 'άνθρωπό' μου ZAME !!! ΠΟΤΕ δεν πρόκειται να την καταλάβω κι ούτε να την συγχωρέσω... άντε να μην μιλήσω και για τον χωρισμό και δεν με ξεπλένει ούτε ο Ιορδάνης ποταμός!!!!

@Ariel πολύ καλη αναλυση μωρο μου και ενδιαφερον θεμα! :clapping:

Θα συμφωνησω με την Souka καταρχην… το πρωτο πραγμα που περασε από το μυαλο μου διαβαζοντας την αναλυση σου ηταν η Ιαπωνικη κουλτουρα σε σχεση με τον θανατο αλλα και τον πονο (ειτε ψυχολογικο, ειτε σωματικο) γενικα θα ελεγα. Δεν δισταζουν να τον συμπεριλαβουν στα εργα τους ακομα και σε πιο light genres. Και ειδικα η ορφανια και η γονεικη εγκαταλειψη είναι ένα στοιχειο που το συναντας σχεδον σε κάθε manga.
Τώρα βεβαια αυτό περα από την συναφεια που μπορει να εχει με την κουλτουρα τους μπορει να αποτελει και ένα στερεοτυπο που χρησιμοποιειται ευρεως για δραματουργικους λογους.
Και αυτό με φερνει στον τριτο παραγοντα >> στους ‘’golden rules’’ που διεπουν τα genre των manga.
Συγκεκριμενα στα shoujo σαν την CC, η πρωταγωνιστρια πρεπει να εχει συγκεκριμενα χαρακτηριστικα καθως επισης και η ‘’ερωτικη’’ της ζωη. Για παραδειγμα το πρωτο φιλι συνηθως είναι ισχυρο ενδεικτικο στοιχειο για το ποιος θα είναι ο τελικος εκλεκτος της πρωταγωνιστριας και γι αυτό το λογο δινεται ιδιαιτερη εμφαση σε αυτο. Υπο αυτό το πρισμα επισης η πρωταγωνιστρια είναι πολύ δυσκολο να αλλαξει το ενδιαφερον της οσον αφορα στον ερωτικο της συντροφο. Υπαρχουν κι άλλες νορμες που οι mangaka σχεδον είναι υποχρεωμενοι να ακολουθησουν ώστε τα εργα τους να κατατασσονται σαφως σε καποιο genre.

Παρολαυτα εξακολουθω να πιστευω ότι η Καντυ (κυριως το manga που είναι και πιο κοντα στην αυθεντικη ιστορια) δεν είναι ‘’παιδικο’’ … για μενα απευθυνεται από εφηβους και πανω… και η πεποιθηση μου αυτή ενισχυθηκε περισσοτερο από την τελευταια ολοκληρωμενη νουβελα της Μιζουκι. Συμφωνα με Ιαπωνες φανς ο τροπος γραφης της –υφολογικα αλλα και λογω χρησης πολλων kanji που μονο ενας ενηλικος και μορφωμενος Ιαπωνας γνωριζει και μπορει να κατανοησει- προσδιοριζει το κοινο στο οποιο ηθελε η Μιζουκι να απευθυνθει.

Οποτε λαμβανοντας υποψην τους παραπανω παραγοντες τώρα πια βλεπω το ‘’θανατικο’’ με άλλο πρισμα … ακομα και τον θανατο του Αντονυ που όχι μονο σαν παιδι με ειχε συγκλονισει αλλα και μεχρι να ‘’εντρυφησω’’ στα manga δεν μπορουσα να κατανοησω/αποδεκτω.

Τώρα πιο συγκεκριμενα.

Θα συμφωνησω ότι ο θανατος του Αντονυ δεν ηταν αναγκαστικος ώστε να ανοιξει ο δρομος για τον Τερρυ.
Αλλα λαμβανοντας υποψην τα στερεοτυπα των shoujo της κατηγοριας της Καντυ η πρωταγωνιστρια σπανιως αλλαζει το ερωτικο της ενδιαφερον και δη χωρις έναν πολύ ισχυρο λογο που θα προστατευει το προφιλ της young maiden ή πιστης Πηνελοπης αν θελετε. Οποτε θεωρω ότι αν η Μιζουκι ηθελε να σωσει τον Αντονυ και να ανοιξει τον δρομο στον Τερρυ στην συνεχεια, θα επρεπε να κρατησει πιο χαμηλους τονους στην σχεση τους … για παραδειγμα όπως περιπου ηταν η σχεση της Καντυ με τον Στηαρ και τον Αρτσυ.
Από την στιγμη που τα αισθηματα της Καντυ ειχαν περασει σε ένα άλλο επιπεδο για τον Αντονυ το να μετατοπισει το ενδιαφερον της στον Τερρυ στην συνεχεια θα ηταν πολύ δυσκολο χωρις να ‘’πληξει’’ τον χαρακτηρα της ή αν θελετε χωρις να ξεφυγει από το καλουπι της shoujo heroine και χωρις φυσικα να υποβαθμισει τα συναισθηματα της για τον Αντονυ… δλδ χωρις να φανει η Καντυ στα ματια των φαν σαν ένα επιπολαιο κοριτσι που μπορει να πει το ‘’σ’ αγαπω’’ την μια μερα στον έναν και την άλλη σε καποιον άλλο παρα το νεαρο της ηλικιας της. Αν θυμαστε και η ιδια η Μιζουκι ειχε αναφερθει σε αυτό σε μια συνεντευξη της … ειχε πει ότι δεν ηθελε να παρουσιασει την Καντυ σαν μια πεταλουδιτσα που πεταει από λουλουδι σε λουλουδι και αυτό ηταν και ενας λογος ρηξης με την Ιγκαρασι και το υπολοιπο επιτελειο που προωθουσαν το concept του πριγκιπα.
Ειδαμε ποση βαρυτητα εδωσε η Μιζουκι στα αισθηματα της για τον Αντονυ … ακομα και χρονια μετα το θανατο του την βαζει να του γραφει γραμμα. Για μενα αυτό το γραμμα δεν κλεινει μονο έναν κυκλο αλλα ενισχυει και ένα προφιλ χαρακτηρα σταθερου, ‘’ακεραιου’’, πιστου… που αυτά που λεει και αισθανεται τα εννοει no matter what…
Αυτος ηταν παντα και ενας λογος που ποτε δεν πιστεψα ότι η Καντυ μπορουσε τοσο ευκολα να πεσει στην αγκαλια του Αλμπερτ (εκτος ολων των αλλων ) όπως υποστηριζαν οι Αλ-φανς γιατι ερχοταν σε αντιθεση με το προφιλ της που ουτως ή αλλως εντασσεται σε ένα γενικοτερο προφιλ που εχουν οι shoujo heoines.
Επιπλεον ο θανατος του Αντονυ συνετελεσε στο να καταφερει η Μιζουκι να δωσει μερικες πολύ δυνατα συναισθηματικα σκηνες μεταξυ Καντυ-Τερρυ, όπως για παραδειγμα η σκηνη με το αλογο. Θα μπορουσα να πω ότι αριστοτεχνικα περναει μεσα απο ένα πολύ τραγικο γεγονος στο φως, κατκλυζοντας τον αναγνωστη με πολύ εντονα συναισθηματα… συναισθηματα που ισως δεν θα μπορουσαν να ενεργοποιηθουν αν η Καντυ (και εμεις) δεν ειχαμε ηδη βιωσει τον πονο και την ‘’απογνωση’’ από την απωλεια του Αντονυ. Θελω να πω ότι ένα τραγικο γεγονος λειτουργει σαν roller coaster… αν δεν αγγιξεις τον πατο δεν μπορεις να νιωσεις το thrill της απογειωσης.
Συν του ότι μεσα από τον θανατο του Αντονυ και χρησιμοποιωντας τα δυνατα αισθηματα της Καντυ γι αυτόν ακομα και μετα τον θανατο του, φιλοτεχνει και προμοταρει το προφιλ του Τερρυ σαν ένα δυνατο alpha male >> ένα προφιλ που κατά την γνωμη μου είναι ικανη και εντελως απαραιτητη συνθηκη για να συγκινησει και να ‘’παγιδευσει’’ για παντα την ψυχη και το μυαλο μιας young maiden μεν, πολυ δυναμικης και ανεξαρτητης δε που συν της αλλης ηταν ηδη δοσμενη σε καποιον αλλον τοσο ‘’τελειο’’ σαν τον Αντονυ.

Γι αυτο και δυσκολευομαι να φανταστω πως θα μπορουσαν να συνυπαρξουν Αντονυ και Τερρυ (με την δεδομενη ροη που ειχε η ιστορια παντα) χωρις να χασει σε ενταση και κορυφωσεις ή χωρις να υποβαθμισει αυτό που ειχε ηδη αισθανθει η Καντυ για τον Αντονυ.

Αλλα νομιζω ότι ο Τερρυ και η σχεση του με την Καντυ δεν ηταν ο μονος που ‘’διευκολυνθηκε’’ από τον θανατο του Αντονυ… και ο ρολος του Αλμπερτ στην ζωη της ως ένα μεγαλο βαθμο στηριχτηκε στην απωλεια του.
Για να σκεφτουμε λιγο; ο ρολος του Αντονυ με την ομπρελα προστασιας που ειχε ανοιξει για την Καντυ και ειδικα ενδοοικογενειακα δεν θα ακυρωνε/υπερκαλυπτε το ρολο του θειου?

Εν ολιγης θελω να πω ότι δεν θεωρω τουλαχιστον τον θανατο του Αντονυ ‘’ευκολη διεξοδο’’ αλλα ένα τραγικο μεν αλλα κομβικο δε γεγονος πανω στο οποιο στηριχτηκε η εξελιξη της ιστοριας… αν ο Αντονυ δεν ειχε πεθανει θα μιλουσαμε για μια άλλη ιστορια από αυτή που γνωριζουμε.

Τώρα για τον Στηαρ … είναι ο μονος θανατος που θεωρω ότι μπορουσε να αποφευχθει και ότι δεν προσεφερε πολλα. Συμφωνω ότι μεσα από αυτόν η συγγραφεας περασε πιο εντονα την τραγικοτητα του πολεμου αλλα κατά την αποψη μου αν ηθελε οπωσδηποτε να προσθεσει έναν ακομη θανατο, γιατι ο Στηαρ και όχι ο Αλμπερτ για παραδειγμα?
Και πριν σκασετε στα γελια με την προταση μου –προσαπτοντας μου εμπαθεια χαχαχα- την στηριζω στο γεγονος ότι για παραδειγμα η συγκατοικηση της Καντυ με τον Αλμπερτ αργοτερα, υποβαθμιζεται εντελως από την Μιζουκι στην νουβελα της. Αρα τι προσφερε η υπαρξη του Αλμπερτ στην ιστορια και στην ζωη της Καντυ όταν αυτή ηδη ειχε σχεδον ενηλικιωθει και ειχε βρει το δρομο της? Την ακυρωση του αραβωνα-φιασκο με τον Νηλ???
Anyway … θελω να πω ότι τον θανατο του Στηαρ τον θεωρω τον πιο ‘’περιττο’’ απ’ ολους.

Και ερχομαι στην αγαπημενη μου Σουζανα
Εδώ θα διαφωνησω εντελως με την Αριελ … δεν θεωρω πια καθολου ευκολη διαφυγη τον θανατο της αλλα εντελως απαραιτητο για να ανοιξει ο δρομος της επανενωσης του ζευγαριου αλλα ΚΥΡΙΩΣ για την απελευθερωση/δικαιωση του Τερρυ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!
Εκτος από την ατελειωτη ευχαριστηση που προσφερε –ναι ναι ακομα δεν εχω σταματησει να κανω RIP party και η Μιζουκι μας χρωστουσε μια τετοια ευχαριστηση και χαρα μετα από ΤΟΣΑ χρονια πονου και οργης!– πιστευω ακραδαντα ότι μια μεταστροφη της Σουζανα που θα εφερνε γι αυτην την εξιλεωση και θα απελευθερωνε και τον Τερρυ θα ηταν σουρεαλιστικη και σε πληρη αντιθεση με τον χαρακτηρα που ειχε ηδη σκιαγραφησει η Μιζουκι.
Κι αν στην περιπτωση του Αντονυ θα μπορουσε να ακολουθησει άλλη πορεια από την αρχη ώστε να αποφυγει τον θανατο του στην συνεχεια … στην περιπτωση της chipie δεν βλεπω άλλο δρομο.
1. Γιατι μονο μια bitch τετοιου βεληνεκους δεν θα ειχε κανενα ενδοιασμο να προκαλεσει τετοιο κακο και για τοσο μεγαλο χρονικο διαστημα! Να δεχτει να θυσιαστουν δυο ανθρωποι για την παρτη της και το σημαντικοτερο να καταδικασει σε ισοβια κατεργα τον ανθρωπο που ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ αγαπουσε!
Κι αντε να δεχτω την απαραδεκτη συμπεριφορα της το πρωτο διαστημα λογω της ψυχολογικης της καταστασης από το ατυχημα … αλλα μετα το Ροκστουν, βλεποντας τον Τερρυ να βυθιζεται σε μια αβυσσο και αυτην να επιμενει σαν βδελα; … οοοοοχχχιιι δεν υπαρχει καμια μα καμια δικαιολογια ή πιθανοτητα εξιλεωσης! Δεν θα μπορουσα ΠΟΤΕ να συγχωρησω τα τοσα πετρινα χρονια και δεινα που περασε τοσο αδικα ο Τερρυ διπλα της! Στην πυρα!
2. Μια τετοια bitch λοιπον δεν μετανοει … εγω τουλαχιστον δεν πιστευω ότι ενας ανθρωπος μπορει να αλλαξει τοσο ριζικα τον χαρακτηρα του (ο οποιος μην ξεχναμε ότι διαμορφωνεται μεχρι τα 3 μας στον μεγαλυτερο βαθμο) ότι κι αν του συμβει ΑΝ δεν το χει μεσα του. Και η Σουζανα μας εδειξε crystal clear τι ειχε μεσα της και τι ηταν ικανη να κανει ΠΡΙΝ το ατυχημα της.
Προσωπικα πιστευω και με τα λιγα που εχω διαβασει περι ψυχολογιας ότι ένα τετοιο συνταρακτικο γεγονος που αλλαζει την ζωη σου αρδην προς το χειροτερο αν δεν εχεις καλο χαρακτηρα θα φερει στην επιφανεια και σε υπερθετικο βαθμο ότι χειροτερο εχεις μεσα σου … οπερ και εγενετο στην περιπτωση της chipie.
Μια μεταλλαξη, εστω σταδιακη και μετα από χρονια ένος απολυτα εγωπαθους, χειριστικου και κακοβουλου πλασματος σαν την Σουζανα σε μια γυναικα που συνειδητοποιει το κακο που εχει προκαλεσει και βρισκει την δυναμη να το διορθωσει –ειδικα γνωριζοντας ότι ο αντρας που αρρωστημενα αγαπαει ποτε δεν την αγαπησε- θα την θεωρουσα πολύ fairy tale για να ειμαι ειλικρινης και πολύ κοντρα με το slice of life που είναι η ιστορια της CC.

Αρα για να καταληξω … με το θανατο της Σουζανα για μενα όχι μονο αποδοθηκε δικαιοσυνη αλλα ηταν και αναποφευκτος… και στην τελικη ακομα κι αν η ιδια μετανοουσε και αφηνε τον Τερρυ ελευθερο … πιστευω ότι η παρουσια της θα ηταν παντα τροχοπεδη στην ευτυχια του, με δεδομενη την προηγουμενη συμπεριφορα της παντα μιλαω, με την οποια φροντισε να τον γεμισει με τετοιες τυψεις και ενοχες που με βαση τον χαρακτηρα του δεν θα μπορουσε να ξεπερασει και να συνεχισει την ζωη του με μια άλλη γυναικα και ποσο μαλλον με την Καντυ.

nansecrets έγραψε:ειπα να γραψω κι εγω κατι τωρα που τα διαβασα ολα... αλλα.. δεν.
η libra εγραψε ολα οσα θα ελεγα..

το μονο που μπορει να σχολιασω ειναι η περιπτωση της Σουζαννας
αποψη μου ειναι οτι αυτος ο θανατος εξυπηρετησε την εξης φραση:

(αριστερα αυτη στο ροζ πλαισιο και η αντιστοιχη ελληνικη στο μπλε βελακι)






ισως ειχε παντα στο μυαλο της να τους σμιξει την Καντυ με τον Τερρυ παρολα οσα επροκειτο να τους χωρισουν για αρκετα χρονια.. οπως η υπαρξη της Σουζαννας και η θυσια που εκαναν για χαρη της και οι δυο. ο θανατος της ειναι απλα το τελος των εμποδιων.
και εννοειται οτι η Σουζαννα δεν ηταν ποτε απο τους αγαπημενους της χαρακτηρες γι αυτο και δεν της εδωσε ουτε την ωριμανση που λετε ουτε καποια αλλη χαρα. ηταν απλα μια τεραστια και επωδυνη δοκιμασια για το ζευγαρι που ποτε δεν αλλαξαν αισθηματα ο ενας για τον αλλον οσα χρονια κι αν περασαν..

Happy End λυσαξτε!!!

Co-sign!!!!!! Πεστα πεστα Νανουκα!!!!


ΥΓ. Πω πω παρα το σεντονι παλι, ειχα πολύ καιρο να γραψω ελληνικο κειμενο και με δυσκολεψε ταμαλα χαχαχα

Nina, RESPECT!!!!!!!!!!!!!!

Κάτι η Λιμπ, κάτι εσυ, μου αλλάξατε γνωμη για το θανατικό της Μιζούκι! Τουλάχιστον για τον Αντονυ, έχω καλυφθεί πλήρως! Για τον Στηαρ, νομίζω οτι όλες έχουμε ακόμα κάποιες επιφυλάξεις και για τη Σουζάνα, ομολογώ οτι προϋπόθεση για να ζήσει ήταν μεταστροφή συμπεριφοράς το αργότερο μετά το Ροκσταουν. Βέβαια κατά την δική σου ανάλυση (που με έχει υπερκαλύψει) και την γραφή της Μιζούκι, η κοπέλα δεν είχε καμία ελπίδα! Ισα ισα μετά το γράμμα που έστειλε στην Κάντυ (μιλάω πάντα για τη νέα νουβέλα), όλες τη θέλαμε ψωφια!

By the way, πολύ μου είχαν λείψει οι αναλύσεις και τα σεντόνια σου!

συμφωνω και με νινα.. αναλυση..

Νίνα μου είχες καιρό να γράψεις τα γνωστά σεντόνια σου αλλά μας αντάμειψες

Ελα ελα… παραδεχτειτε τώρα ότι ειστε hardcore μαζοχες γιατι μονο τετοιοι διαβαζουν τα σεντονια μου και στο άλλο

κι άλλα σεντόνια, κι άλλα σεντόνια, κι άλλα σεντόνια

και κανα παπλωμα για μερικες μερικες μη σου πω..

nina!!! καταπληκτική η ανάλυσή σου! νομίζω ότι κάλυψες τα πάντα! συμφωνώ απόλυτα σε όλα!
το "περίεργο" με τα δικά σου σεντόνια είναι ότι, ενώ τα άλλα ποστ που είναι τόσο μεγάλα τα διαβάζω στα γρήγορα - scanning, τα δικά σου τα διαβάζω κανονικά, χωρίς να χάσω λέξη γιατί δεν υπάρχει καμία περιττή πληροφορία μέσα, ενώ πάντα έχεις και κάτι νέο να με βάλεις να σκεφτώ!

σε ότι έχει να κάνει με τον θάνατο του Στίαρ, νομίζω ότι εκτός από αυτόν δεν θα μπορούσε να βάλει κάποιον άλλο. Κατ' αρχήν ποιός άλλος είχε το χαρακτήρα να πάει να πολεμήσει? Ο Άρτσυ? μόνο γέλια μου προκαλεί! Ο Άλμπερτ από την άλλη είναι αυτός που προστατεύει την Κάντυ σαν μεγάλος αδελφός, οπότε φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ βαρύ να τον έχανε. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένας άλλος που να την προστατεύει στην οικογένεια. Οπότε θεωρώ ότι αν ήθελε να περάσει την απώλεια του πολέμου σε κοντινό πρόσωπο, οι μόνες της επιλογές ήταν ο Στίαρ και οι φίλες της. Η επιλογή του Στίαρ όμως είχε να κάνει και με τη βαρύτητα της απόφασής του να καταταχθεί και να πολεμήσει για τα ιδανικά του, κάτι που με τις φίλες της δεν πέρναγε, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι νοσοκόμες, υπάρχει κάποια συνάφεια.
Οπότε νομίζω ότι παρ'ότι άδικος, ήταν αυτός που δεν εξυπηρετούσε ακριβώς τους σκοπούς της ιστορίας, αλλά μάλλον κοινωνικά αγαθά.

nansecrets έγραψε:και κανα παπλωμα για μερικες μερικες μη σου πω..

Ποιές;;; ποιες;;;; ποιες;;;;

eva έγραψε: nina!!! καταπληκτική η ανάλυσή σου! νομίζω ότι κάλυψες τα πάντα! συμφωνώ απόλυτα σε όλα!
το "περίεργο" με τα δικά σου σεντόνια είναι ότι, ενώ τα άλλα ποστ που είναι τόσο μεγάλα τα διαβάζω στα γρήγορα - scanning, τα δικά σου τα διαβάζω κανονικά, χωρίς να χάσω λέξη γιατί δεν υπάρχει καμία περιττή πληροφορία μέσα, ενώ πάντα έχεις και κάτι νέο να με βάλεις να σκεφτώ!

σε ότι έχει να κάνει με τον θάνατο του Στίαρ, νομίζω ότι εκτός από αυτόν δεν θα μπορούσε να βάλει κάποιον άλλο. Κατ' αρχήν ποιός άλλος είχε το χαρακτήρα να πάει να πολεμήσει? Ο Άρτσυ? μόνο γέλια μου προκαλεί! Ο Άλμπερτ από την άλλη είναι αυτός που προστατεύει την Κάντυ σαν μεγάλος αδελφός, οπότε φαντάζομαι ότι θα ήταν πολύ βαρύ να τον έχανε. Δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένας άλλος που να την προστατεύει στην οικογένεια. Οπότε θεωρώ ότι αν ήθελε να περάσει την απώλεια του πολέμου σε κοντινό πρόσωπο, οι μόνες της επιλογές ήταν ο Στίαρ και οι φίλες της. Η επιλογή του Στίαρ όμως είχε να κάνει και με τη βαρύτητα της απόφασής του να καταταχθεί και να πολεμήσει για τα ιδανικά του, κάτι που με τις φίλες της δεν πέρναγε, γιατί έτσι κι αλλιώς είναι νοσοκόμες, υπάρχει κάποια συνάφεια.
Οπότε νομίζω ότι παρ'ότι άδικος, ήταν αυτός που δεν εξυπηρετούσε ακριβώς τους σκοπούς της ιστορίας, αλλά μάλλον κοινωνικά αγαθά.

Νομίζω οτι μετά το ποστ της Ευας, οχι απορία δεν έχουμε για το θανατικό, αλλά το δικαιολογούμε και απολυτα, ακόμα και το θάνατο του Στήαρ!

Πολύ μου άρεσε η συζήτηση και η αναλύσεις σας κορίτσια!!!!!!

πόσο χαίρομαι!!!! είχα καιρό να κάνω τέτοιες συζητήσεις!!!

πραγματικα σε νινα και ευα γιατι νομιζω το καλυψαν τελεια!!! σεντονια προικοσεντονα!!! respect μαζι και γω με τη αριελ!!!! :clapping: :clapping:

Thanks βρε κοριτσια … τουλαχιστον με καθησυχαζετε ότι δεν το χω χασει τελειως! Αυτή η Χινο μ’ εχει καταστρεψει! Μ’ εχει κανει να αμφισβητω την βασικη ικανοτητα του να καταλαβαινω αυτό που διαβαζω και να μπορω να κανω και μια υποτυπωδη αναλυση! Σκονη και θρυψαλα που λεμε
Θα σας εχω στα υποψην μετα της 20 του μηνος σιγουρα

Anyway … θελω να πω ότι τον θανατο του Στηαρ τον θεωρω τον πιο ‘’περιττο’’ απ’ ολους.


Πες τα χρυσή μου, πες τα.....
By the way υπέροχη ανάλυση και με βρίσκεις σύμφωνη σε ότι έχει να κάνει με την Σούζι!

@ eva θα μπορούσε το τραγικό μήν. του πολέμου να το περάσει και με τον θάνατο του Ντομινίκ και να μείνει εκεί κι όχι να ξεπαστρέψει όλους τους ήρωες του έργου. Συγγνώμη κορίτσια αλλά εμένα (αν όχι ο θάνατος του Άντονυ που κι αυτός με επηρέασε και με το παραπάνω, αν όχι ο χωρισμός που χτυπιόμουν όλη την ώρα λέγοντας "γιατί, γιατί γιατί;") ο θάνατος του Στήαρ με συγκλόνισε σε μεγάλο βαθμό γι αυτό και μου είναι δύσκολο να τον καταλάβω, πόσο μάλλον να τον "καταπιώ"...

αυτο που γραφεις στο τελος για τη Σουζαννα δεν θα μπορουσε να το κανει. η ευθυνη επεφτε ολη επανω στον Τερρυ για την αναπηρη κατσαριδα γιατι για χαρη του τραυματιστηκε και εμεινε αναπηρη. 
μονο εκεινος εφερε χρεος να κουβαλησει αυτο το φορτιο (κατσαριδες  ) και να σταθει στο πλαι της ως το τελος. και τελος ηταν ο θανατος της Σουζανας απαλλασσοντας ετσι τον Τερρυ απο ενα ζυγο που δεν διαλεξε απο ενα εμποδιο που τον κρατησε μακρια για πολλα χρονια απο την μια και μοναδικη γυναικα που αγαπησε. Την  Καντυ.

Έχουν πράγματι πολύ ενδιαφέρον όλες οι οπτικές. Όσο μπορεί κανείς να δικαιολογήσει τόσο θάνατο και κακοτυχία σε ένα παιδικό.
Για τον Στήαρ πάντως λυπήθηκα πάρα πολύ...
Γιατί να μην στείλει την Σουζάνα στον πόλεμο (δεν ξέρω πως) για να βρούμε μια μέση λύση που θα μας ικανοποιεί όλους?

Υπήρξαν ηθοποιοι και τραγουδιστές που πήγαν στο πόλεμο, για να διασκεδάσουν τους φαντάρους, αλλά στη Σουζάννα μας, δεν ταιριάζει κάτι τέτοιο. Ασε που η Μιζούκι επέλεξε να ακολουθήσει την βασική δομή των shoujo manga οπότε, δεν θα ήθελε να μετατρέψει τη Σούζι σε ηρωίδα.

Μόλις διάβασα τις σκέψεις σας πάνω στο θέμα που ξεκίνησε τότε η Ariel. Ομολογώ ότι τα θέματα που έχετε ανοίξει ξεθάβουν σκέψεις και τόσα "γιατί" κρυμμένα για χρόνια, που δεν είχα βρει κανένα για να τα μοιραστώ, οι περισσότεροι θεωρούσαν (και θεωρούν ακόμα) τραβηγμένο να νιώθω ότι η συγκεκριμένη ιστορία αφορούσε κι αφορά τόσες πτυχές της ζωής μου, και τι χρειάζεται να αφιερώνω χρόνο, ούσα πλέον εργαζόμενη μαμά! Έχω ήδη διαβάσει σε δικές σας αναρτήσεις τι σας έχει φέρει και τι σας κρατά όλες εδώ οπότε δεν νιώθω την ανάγκη να σας επαναλάβω τα αυτονόητα, απλά thank you!   .

Και μπαίνω στο ψητό: ειδικά το κατεβατό της Nina κατά την ταπεινή μου άποψη (γιατί δεν έχω ιδέα από δομή και τρόπο γραφής manga, κάτι στο οποίο η Nina έχει προφανώς εντρυφήσει) είναι τόσο κατατοπιστικό που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας. Επιχειρηματολογία άψογη και γραφή-κέντημα!      
Και θα συμφωνήσω, όπως και η Dalia   , ότι ο Stear δεν ήταν αναγκαίο να φύγει για τη δομή της ιστορίας, το αντιπολεμικό μήνυμα μπορούσε να περάσει και μόνο με τον θάνατο του Domi, τον αντίκτυπό του στην ψυχή του Stear και το εσωτερικό τραύμα που θα έφερε πάντα μετά την επιστροφή του ως κάποιος που είχε ζήσει τη φρίκη του πολέμου σε όλες τις διαστάσεις του (απώλεια αγαπημένων, ανάγκη να αφαιρέσει ο ίδιος ανθρώπινες ζωές κλπ.).
Από την άλλη, αν η Mizuki ήθελε να μεγιστοποιήσει το αίσθημα της απώλειας για την ηρωίδα της (λες και ο χωρισμός της με τον Terry, που δείχνει οριστικός στο προηγούμενο επεισόδιο του άνιμε τουλάχιστον, δεν ήταν αρκετός για να διαλύσει την Candy -κι εμάς!), μπράβο της, το κατάφερε! Πόσο άλλο πόνο πια ν' αντέξουμε, κυριολεκτικά στρίβει το μαχαίρι στην πληγή  !
Το δε επιχείρημα της titika ότι ο θάνατος του Stear "απεδειξε πως δεν ηταν «αλωβητος επειδη ηταν πρωταγωνιστης» της ιστοριας κ πως ο θανατος δεν είναι κατι «Εξω από μας κ τν κυκλο μας», αλλα ενδεχομενο που μας αφορα ολους", με βρίσκει αντίθετη, είχαμε τόσο συγκλονιστεί με τον θάνατο του απόλυτου τότε πρωταγωνιστή Anthony   (πάλι Dalia   ), που μας έφτανε για όλο το υπόλοιπο της ιστορίας, ήμασταν όλοι πεπεισμένοι ότι μηδενός εξαιρουμένου -η Candy μάλλον εξαιρείτο, τουλάχιστον μέχρι το τέλος της ιστορίας- οι ήρωές μας ήταν ευάλωτοι. Και είχαμε ήδη συνειδητοποιήσει ότι το ενδεχόμενο του θανάτου μας αφορά όλους, τόσο απαραίτητη ήταν η υπογράμμιση εκ νέου   ; Ακόμα κι αν το manga αλλά και το anime απευθυνόταν σε εφήβους και άνω, ούτε για αστείο σε παιδιά (απόλυτα συμφωνώ και σ'αυτό με τη Nina, ακόμα και τότε που το πρωτοείδα στα 11-12 αυτή την αίσθηση είχα αποκομίσει).
Αλλά είπαμε, γιαπωνέζοι είναι αυτοί, με το μαχαίρι στο ένα χέρι συνέχεια (ούτε στην Κρήτη έτσι)!

Καλέ ψυχολογικά μας προκάλεσε... Φτάσαμε στην ηλικία που είμαστε και όλες συμφωνούμε οτι ο θάνατος του Άντονυ και μετά του Στήαρ μας έχει σημαδέψει, δεν νομίζω οτι είναι τυχαίο. Όταν λέγαμε για Κάντυ όλοι λέγαμε τι τέλειο παιδικό και μετά όλες λέγαμε: θυμάσαι τι κλάμα ρίξαμε όταν πέθανε ο Άντονυ;

Ρε ποιοι θάνατοι ;;;;; διαβάστε εκεί τα φικ της ντάλιντάλιας μια χαρά ζουν τα παλικάρια :-p