Η κυρία Πόνυ και η αδελφή Μαρία

ΚΥΡΙΑ ΠΟΝΥ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΗ ΜΑΡΙΑ

Προκειται για τις δυο γυναικες που μεγαλωναν τα παιδακια του ορφανοτροφειου στο οποιο μεγαλωσε και η Καντυ με την Αννυ.
Η κυρια Πονυ και η αδελφη Μαρια βρηκαν τα δυο κοριτσια το ιδιο κρυο και χιονισμενο βραδυ εξω από το ορφανοτροφειο εγκαταλελειμενα.
Η κυρια Πονυ και η αδελφη Μαρια υπηρξαν οι μητρικες φιγουρες στις ζωες της Καντυ και της Αννυ. Και οι δυο πολύ τρυφερες και προστατευτικες με όλα τα παιδια φροντιζαν παντα όλα τους να είναι καλα, να τα διδαξουν γραμματα, να είναι χαρουμενα και ξενοιαστα και να εχουν καλους τροπους ώστε να μπορεσουν καποια στιγμη να υιοθετηθουν από καποια οικογενεια. Εκεινες τα λατρευαν όλα σαν δικα τους παιδια και ειχαν την απολυτη προσοχη τους. Αν και δεν υπηρχαν οι προυποθεσεις για πολλα και περιττα η αγαπη, η θαλπωρη και η τακτικη φροντιδα των δυο αυτων ανεκτιμητων γυναικων εκανε τα παιδια του ορφανοτροφειου να ζουνε ευτυχισμενα και χαρουμενα.
Το κάθε παιδακι που εφευγε από το ορφανοτροφειο επαιρνε μια πιτζαμα κεντημενη από την αδελφη Μαρια σαν ενθυμιο δωρο.
Η κυρια Πονυ ηταν η διευθυντρια στο ορφανοτροφειο μια πολύ γλυκεια και ηρεμη γυναικα ώστε ποτε δεν μπορουσε να μαλωσει τα παιδια ακομα κι όταν εκαναν σκανταλιες.
Η αδελφη Μαρια που βοηθουσε την κυρια Πονυ στο μεγαλωμα των παιδιων ηταν μια τρυφερη καλογρια η οποια παρολο που η καρδια της ηταν αγνη και γεματη αγαπη για ολους ηταν εκεινη που διατηρουσε την ταξη και επεβαλε καποια πειθαρχεια στα μικρα ζιζανια όταν επρεπε.
Και οι δυο ειχαν ιδιαιτερη αδυναμια στην Καντυ και την Αννυ επειδη τις ειχαν βρει την ιδια μερα και αν και χαρηκαν όταν υιοθετηθηκαν κι εκεινες κατά βαθος ενιωσαν θλιψη που επρεπε να τις αποχωριστουν.

***************************************************

Το ορφανοτροφειο της κυριας Πονυ ηταν κοντα στη λιμνη Μισιγκαν σε ένα λοφο γεματο από πρασινη ομορφια, δεντρα και χρωματιστα λουλουδια.
Αυτό που επαιξε ιδιαιτερο ρολο όμως ηταν ένα μεγαλο δεντρο που υπηρχε εκει το οποιο και επαιξε το ρολο του πατερα για την Καντυ. Όταν σκαρφαλωνε στα κλαδια του ενιωθε σαν να βρισκεται στην αγκαλια του πατερα που ποτε δεν ειχε γνωρισει. Σε αυτόν τον λοφο η Καντυ επαιξε, γελασε μαλωσε, χτυπησε, εκλαψε και πηρε αποφασεις σημαντικες για την ζωη της αφου το σπιτι της Πονυ και ο αγαπημενος της λοφος ηταν παντα το σημειο οπου αντλουσε δυναμη όταν τη χρειαζοταν.
.