Τα Χριστουγεννιάτικα φικ της nuitetoile21

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ GEO

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ

Πριν πολλά χρόνια σε ένα μικρό χωριό ζούσαν δύο παιδιά τα οποία ήταν πολύ καλοί φίλοι. Πράγματι ο δεκάχρονος Άλμπερτ και η εννιάχρονη Geo ήταν πολύ αγαπημένοι και περνούσαν όλη την ημέρα τους μαζί. Ακόμα κα τα βράδια που αναγκαστικά πήγαιναν σπίτια τους, τα δυο παιδιά κρυφοκοιτούσαν το ένα το άλλο από τα παράθυρα των δωματίων τους που ήταν το ένα απέναντι από το άλλο.

Ο Άλμπερτ και η Geo περνούσαν ατελείωτες ώρες κάνοντας βόλτες στο δάσος και παίζοντας με τα ζώα που ειδικά ο Άλμπερτ αγαπούσε πάρα πολύ. Τα καλοκαίρια κολυμπούσαν στο ποτάμι μαζί ενώ τον χειμώνα φορούσαν τα παγοπέδιλα τους και έκαναν βόλτες πάνω στο παγωμένο ποτάμι.

Μια μέρα η Geo ξύπνησε και αμέσως έτρεξε στο παράθυρο της, όπως έκανε πάντα για να δει τον Άλμπερτ. Έκπληκτη είδε πως το δωμάτιο του ήταν άδειο, ο Άλμπερτ δεν ήταν εκεί. Αυτό την παραξένεψε γιατί είχε συνηθίσει να ξυπνάνε την ίδια ώρα και η πρώτη κίνηση που έκαναν και οι δυο μόλις σηκωνόντουσαν από το κρεβάτι τους, ήταν να τρέξουν στα παράθυρα τους για να καλημερίσουν ο ένας τον άλλον.

Απογοητευμένη η Geo ντύθηκε και πήγε στο δάσος, σίγουρη πως ο καλός της φίλος θα βρισκόταν εκεί. Πράγματι δεν πέρασε πολύ ώρα και είδε τον Άλμπερτ καθισμένο σε ένα πεσμένο κλαδί να ταΐζει ένα ελαφάκι.

‘’Τι συμβαίνει Άλμπερτ;’’, τον ρώτησε η Geo καθώς καθόταν δίπλα του.

Ο Άλμπερτ την κοίταξε στεναχωρημένος.

‘’Πέθανε η Ροζμαρυ’’, της είπε λυπημένα.

Η Geo τον κοίταξε ξαφνιασμένη. Η αδερφή του Άλμπερτ η Ροζμαρυ ήταν πολύ νέα. Μια όμορφη και ευγενική κοπέλα. Και τώρα είχε πεθάνει; Μα πως ήταν δυνατόν αυτό;

‘’Από ότι φαίνεται είχε μια ασθένεια..’’, προσπάθησε ο Άλμπερτ να εξηγήσει στην φίλη του αλλά ένας λυγμός έκοψε την φράση του και αμέσως άρχισε να κλαίει.

Η Geo τον αγκάλιασε σφιχτά μη ξέροντας τι άλλο να κάνει.

‘’Υποσχέσου μου..’’, είπε μετά από λίγο ο Άλμπερτ. ‘’Υποσχέσου πως πάντα θα μοιραζόμαστε τα καλά και τα άσχημα και πως δεν θα αφήσουμε ποτέ ο ένας τον άλλον’’

‘’Το υπόσχομαι Άλμπερτ’’, είπε η Geo με σβησμένη φωνή.

Ένας θόρυβος ακούστηκε κοντά τους και το ελάφι έφυγε τρομαγμένο μακριά. Τα δυο παιδιά γύρισαν τα κεφάλια τους προς τον θόρυβο και είδαν μια πανέμορφη γυναίκα ντυμένη στα λευκά να περπατάει. Η γυναίκα γύρισε το βλέμμα της και η ματιά της καρφώθηκε πάνω στον Άλμπερτ, ενώ τα χείλη της απέκτησαν ένα παγωμένο χαμόγελο.

Ο Άλμπερτ σαστισμένος από την ομορφιά της γυναίκας, δεν μπορούσε να ξεκολλήσει τα μάτια του από τα δικά της. Τα μάτια της ήταν γαλανά σαν τον καθαρό ουρανό αλλά έμοιαζαν παγωμένα και ο Άλμπερτ ένιωσε να κρυώνει.

Η Geo μη μπορώντας να καταλάβει τι συμβαίνει, πήρε τον Άλμπερτ από το χέρι και τον ανάγκασε να φύγουν. Καθώς περπατούσαν προς το χωριό, ο Άλμπερτ γύρισε το κεφάλι του προς τα πίσω για αν δει ξανά εκείνη την όμορφη γυναίκα. Η γυναίκα του έκανε νόημα πως θα τον περίμενε την επόμενη μέρα και ο Άλμπερτ χαμογέλασε ευτυχισμένος, ξεχνώντας τον θάνατο της αδερφής του προς στιγμήν.

Την επόμενη μέρα η Geo ξύπνησε και έτρεξε στο παράθυρο της. Αλλά ο Άλμπερτ πάλι έλειπε από το δωμάτιο του. Το μικρό κορίτσι ντύθηκε βιαστικά και έτρεξε στο δάσος. Από μακριά είδε τον Άλμπερτ να μιλάει με την γυναίκα που είχαν συναντήσει χτες. Η Geo χωρίς να ξέρει γιατί ένιωσε ότι δεν ήθελε να την δει εκείνη η γυναίκα. Έτσι κρύφτηκε σε κάτι θάμνους και άρχισε να ακούει την συζήτηση που είχε ο Άλμπερτ με την γυναίκα.

‘’Ποια είσαι;’’, άκουσε τον φίλο της να ρωτάει την άγνωστη γυναίκα.

‘’Είμαι η βασίλισσα των χιονιών Άλμπερτ’’, απάντησε η γυναίκα.

Η Geo ανατρίχιασε. Η βασίλισσα των χιονιών είχε την φήμη μιας πολύς σκληρής βασίλισσας, που δεν ένιωθε τίποτα.

‘’Θέλεις να έρθεις μαζί μου;’’, άκουσε την βασίλισσα των χιονιών να ρωτάει
τον Άλμπερτ.

‘’Ναι’’, απάντησε ο φίλος της και η Geo στεναχωρήθηκε με την απάντηση του.

‘’Δεν είσαι έτοιμος ακόμα’’, του είπε η βασίλισσα των χιονιών. ‘’Πρώτα πρέπει να βάλουμε αυτό μέσα στο μάτι σου.. Ξέρεις τι είναι αυτό;’’, ρώτησε το αγόρι και η Geo μπόρεσε να δει ότι στην παλάμη της η βασίλισσα κρατούσε κάτι που έμοιαζε με πολύ μικρό κομμάτι από γυαλί.

‘’Είναι ένα κομμάτι από γυαλί’’, είπε ο Άλμπερτ.

‘’Κάποτε’’, άρχισε να του εξηγεί η βασίλισσα των χιονιών, ‘’ζούσε ένα ξωτικό. Αυτό το ξωτικό είχε ένα μαγικό καθρέφτη οπού μέσα του φαινόντουσαν όλα τα άσχημα πράγματα που γινόντουσαν, οπουδήποτε και αν γινόντουσαν. Όμως το ξωτικό ήταν απρόσεχτο και μια μέρα ο καθρέφτης του έπεσε από τα χέρια και έγινε χίλια κομμάτια. Αυτό είναι ένα από τα κομμάτια του. ‘’

Έπειτα η βασίλισσα των χιονιών πλησίασε ακόμα πιο πολύ τον Άλμπερτ και φύσηξε το μικρό κομμάτι από τον καθρέφτη μέσα στο μάτι του. Ο Άλμπερτ ένιωσε να παγώνει ολόκληρος και την καρδιά του να μετατρέπεται σε πέτρα. Η βασίλισσα των χιονιών του φίλησε το μέτωπο και ο Άλμπερτ πλέον ήταν ανίκανος να νιώσει οποιοδήποτε συναίσθημα.

‘’Τώρα είσαι έτοιμος’’, του είπε η βασίλισσα των χιονιών με ένα παγωμένο χαμόγελο. ‘’Θα έρθω να σε πάρω την ημέρα των Χριστουγέννων’’

Με αυτά τα λόγια η γυναίκα εξαφανίστηκε αφήνοντας τον Άλμπερτ μόνο του. Η Geo βγήκε από την κρυψώνα της και έτρεξε κοντά της.

‘’Άλμπερτ..’’, του είπε αλλά εκείνος την κοίταξε με άδειο βλέμμα. Δεν θυμόταν
ποια την φίλη του, δεν θυμόταν τίποτα από την προηγούμενη ζωή του.

‘’Παράτα με!’’, είπε στο κορίτσι και το έσπρωξε δυνατά.

Η Geo έπεσε στο χώμα ξαφνιασμένη ενώ ο Άλμπερτ έτρεχε μακριά της.
Το μικρό κορίτσι γύρισε σπίτι του πολύ στεναχωρημένο. Συνέχεια σκεφτόταν πως θα μπορούσε να σώσει τον παιδικό της φίλο από την βασίλισσα των χιονιών.

Εν τω μεταξύ ο Άλμπερτ είχε μετατραπεί σε ένα πολύ κακό παιδί. Έβριζε τους πάντες και κανείς δεν τον πλησίαζε. Ούτε καν τα ζώα που τόσο τον αγαπούσαν κάποτε. Τώρα τον κοίταζαν από μακριά φοβισμένα.

Το επόμενο πρωί η Geo έτρεξε στο παράθυρο της αλλά ο Άλμπερτ δεν ήταν στο δωμάτιο του. Η Geo το περίμενε και έτσι έτρεξε βιαστικά στο δάσος. Εκεί βρήκε τον Άλμπερτ να περιπλανιέται άσκοπα μόνος του. Η Geo έτρεξε κοντά του και τον έπιασε από το χέρι. Ο Άλμπερτ γύρισε ξαφνιασμένος προς το μέρος της ενώ προσπάθησε να τραβήξει το χέρι του από το δικό της. Η Geo παρόλο που στην αρχή είχε τρομάξει από το πόσο παγωμένο ήταν το χέρι του φίλου της, δεν τον άφηνε.

‘’Όχι θα με ακούσεις πρώτα και μετά θα σε αφήσω ήσυχο!’’, του είπε πεισμωμένη. ΄΄Άλμπερτ εγώ είμαι η Geo! Πάντα ήμασταν μαζί από παιδιά! Δεν με θυμάσαι;’’

Ο Άλμπερτ την κοίταζε με άδειο βλέμμα, σημάδι ότι δεν θυμόταν τίποτα.

‘’Δεν θυμάσαι που κάθε καλοκαίρι κολυμπάμε στο ποτάμι μαζί; Δεν θυμάσαι που με βοήθησες να καταλάβω τα μαθηματικά που με δυσκόλευαν; Που η γιαγιά σου κάθε βράδυ Χριστουγέννων μας λέει παραμύθια δίπλα στο τζάκι; Δεν θυμάσαι την αδερφή σου την Ροζμαρυ που μας έπλεκε κασκόλ κάθε Χριστούγεννα;’’, συνέχισε η Geo να του λέει.

Ο Άλμπερτ στο άκουσμα του ονόματος της αδερφής του πισωπάτησε. Η εικόνα μιας πολύ όμορφης κοπέλας που του χαμογελούσε, πέρασε από το μυαλό του και με το ελεύθερο του χέρι έπιασε το κεφάλι του σαν να τον πονούσε.

‘’Δεν θυμάσαι ότι η Ροζμαρυ πέθανε;’’, είπε η Geo. ‘’Η καλή η Ροζμαρυ πέθανε και εσύ τι κάνεις; Θα φύγεις με την βασίλισσα των χιονιών; Δεν θυμάσαι τα ζώα που τόσο αγαπούσες; Θα τα εγκαταλείψεις;’’

Σε κάθε λέξη της Geo όλο και πιο πολλές εικόνες περνούσαν από το μυαλό του Άλμπερτ και εκείνος ένιωθε το κεφάλι του έτοιμο να σπάσει, ενώ και το μάτι μέσα στο οποίο η βασίλισσα των χιονιών είχε βάλει το κομμάτι από τον καθρέφτη τον πονούσε υπερβολικά.

‘’Είπες πως θα είμαστε για πάντα μαζί Άλμπερτ! Πως θα μοιραζόμαστε και τα καλά και τα άσχημα!’’, του είπε απελπισμένη η Geo και έβαλε τα κλάματα.

Τότε ένα δάκρυ κύλησε στο πρόσωπο του Άλμπερτ και το μικρό γυαλί βγήκε από το μάτι του. Αμέσως θυμήθηκε ποιος ήταν και η ζεστασιά ξανάρθε στην καρδιά του. Κοίταξε λυπημένος την μικρή του φίλη που έκλαιγε.

‘’Μην κλαις Geo’’, της είπε. ‘’Δεν το ξέρεις ότι είσαι πιο όμορφη όταν γελάς;’’

Η Geo τον κοίταξε ξαφνιασμένη και ανακουφισμένη είδε πως απέναντι της είχε γυρίσει ο παλιός καλός της φίλος. Του κράτησε το χέρι ακόμα πιο δυνατά και διαπίστωσε πως πια δεν ήταν παγωμένο. Σκούπισε τα μάτια της και του χαμογέλασε.

Τα δυο παιδιά γύρισαν αγκαλιασμένα πίσω στο χωριό και όλοι είδαν με ευχαρίστηση ότι ο Άλμπερτ είχε ξαναγίνει αυτό που ήταν πάντα, ένα πολύ καλό παιδί.

Τα Χριστούγεννα ήρθαν αλλά η βασίλισσα των χιονιών δεν εμφανίστηκε στο μικρό χωριό. Ευτυχισμένα τα δυο παιδιά έπαιζαν όλη την ημέρα με το χιόνι και όταν βράδιασε και πήγαν στα σπίτια τους, έτρεξαν κατευθείαν στα αντικριστά τους παράθυρα.

‘’Καλά Χριστούγεννα Άλμπερτ’’ έγραψε η Geo πάνω στο αχνό τζάμι.

‘’Καλά Χριστούγεννα Geo ‘’, έγραψε και ο Άλμπερτ στο δικό του και χαμογέλασαν ο ένας στον άλλον.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ GEO!!!!!!!!

Σημείωση:θέλω να ζητήσω συγγνώμη απο την Τζένη, καθώς το φικ της ήταν να ανέβει την ημέρα της γιορτής της. Συγγνώμη που το ανεβάζω νωρίτερα, αλλά τα υπόλοιπα δεν εχω προλάβει να τα γράψω και σήμερα δεν ήταν πολύ καλή μέρα για μένα, ώστε να μπορέσω να γράψω, και δεν ήθελα να σας αφήσω χωρίς φικ.

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ ΤΖΕΝΗΣ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΝΤΥ

Η Τζένη περίμενε έξω από το γήπεδο , καπνίζοντας και κοιτάζοντας νευρικά το ρολόι της ανά 3 δευτερόλεπτα.

‘’Μα που είναι η Κάντυ;’’, αναρωτήθηκε. ‘’Θα ξεκινήσει ο αγώνας σε λίγο’’.

Τις σκέψεις της διέκοψε η ίδια η Κάντυ που την φώναζε από μακριά. Η Τζένη γύρισε και είδε την ξανθιά φίλη της να της κουνάει ένα πράσινο κασκόλ. Χαμογέλασε και πήγε προς το μέρος της.

‘’Συγγνώμη που άργησα αλλά δεν με άφηναν να φύγω από το νοσοκομείο’’, είπε η Κάντυ.

‘’Δεν πειράζει.’’, απάντησε η Τζένη. ‘’Άντε πάμε να δούμε τον αγώνα. Έχω αγωνία για τον καινούργιο παίχτη.’’

‘’Ναι, πως είπαμε ότι τον λένε;’’, ρώτησε η Κάντυ καθώς προχωρούσαν μαζί προς τις θέσεις τους.

‘’Τέρενς κάτι..’’, της απάντησε η Τζένη. ‘’Α εδώ είμαστε!’’, συνέχισε και της έδειξε τις θέσεις τους.

Τα κορίτσια έκατσαν ανάμεσα σε πολλούς οπαδούς της ομάδας τους και η Τζένη άρχισε να βγάζει πράγματα από την τσάντα της. Κασκόλ, σημαίες και πανό μετά από λίγο είχαν βρει τις θέσεις τους και ο αγώνας ήταν έτοιμος να ξεκινήσει.

‘’Πρέπει να κερδίσουμε απόψε!’’, είπε με ενθουσιασμό η Κάντυ. ‘’Θα είναι το τέλειο δώρο Χριστουγέννων!’’, πρόσθεσε.

Εκείνη την στιγμή οι παίχτες των δύο ομάδων εμφανίστηκαν στο γήπεδο. Ένα μακρόσυρτο ουυυυυυυυ ακούστηκε όταν οι παίχτες της αντίπαλης ομάδας μπήκαν στο γήπεδο, το οποίο μετατράπηκε σε ένα ατελείωτο χειροκρότημα καθώς οι πράσινοι παίχτες τους ακολούθησαν.

‘’Να αυτός είναι!’’, είπε η Τζένη και έδειξε έναν ψηλό, αδύνατο καστανό άντρα.

‘’Α ωραίος είναι!’’, είπε η Κάντυ και σηκώθηκε όρθια για να δει καλύτερα τον νέο παίχτη του Παναθηναϊκού με το όνομα Τέρενς Γκράντσεστερ και αριθμό
φανέλας 11.

‘’Αρκεί να παίζει καλά’’, αποκρίθηκε η Τζένη με μια ανησυχία.

Ο αγώνας ξεκίνησε και δεν χρειάστηκαν παρά μόνο λίγα λεπτά για να γεμίσει το γήπεδο με συνθήματα και σφυρίγματα από τους οπαδούς που προσπαθούσαν να εμψυχώσουν την ομάδα τους.

‘’ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ’’, ούρλιαξε η Τζένη και πετάχτηκε όρθια πάνω. ‘’Καλά είναι θεός!’’, γύρισε και είπε στην Κάντυ.

Τώρα όλη η κερκίδα φώναζε ρυθμικά το όνομα του καινούργιου παίχτη που με μια εκπληκτική προσποίηση είχε βάλει το πρώτο γκολ του αγώνα.

‘’ΤΕ-ΡΡΥ ΤΕ-ΡΡΥ’’, ακουγόταν από παντού.

Η Κάντυ έπιασε τον λαιμό της γιατί νόμιζε ότι θα φύγει από την θέση του.
Ένα δεύτερο γκολ που κατάφερε να βάλει ο Τέρρυ και μάλιστα πριν καλά καλά περάσουν τρία λεπτά από το προηγούμενο, προκάλεσε πανζουρλισμό στις εξέδρες.

Η μισή πλευρά του γηπέδου τον αποθέωνε και η υπόλοιπη τον έβριζε. Ο Τέρρυ πέρασε μπροστά από τους οπαδούς της ομάδας του και τους χαιρέτησε, προκαλώντας ακόμα δυνατότερα συνθήματα υπέρ του και χειροκροτήματα.

Η ώρα περνούσε και το σκορ παρέμενε σταθερά στο 2-0. Τότε ένα αιφνιδιαστικό γκολ από την αντίπαλη ομάδα προκάλεσε την οργή των οπαδών του Παναθηναϊκού.

‘’ΠΟΥΛΗΜΕΝΕ!!! ΠΟΥΛΗΜΕΝΕ!!’’, ούρλιαζε η Κάντυ όρθια προς τον διαιτητή. ‘’Μα ήταν οφ σάιντ δεν το είδε;’’, γύρισε αγανακτισμένη στην Τζένη.

Η Τζένη δεν απάντησε. Είχε σταυρώσει τα χέρια στο στήθος της και καπνοί έβγαιναν από το κεφάλι της.

Ένα δεύτερο γκολ, όμοιο με το πρώτο ήρθε και η εξέδρα ήταν έτοιμη να ορμήσει στο γήπεδο και να δείρει τον διαιτητή που από ότι φαινόταν μεροληπτούσε υπέρ της αντίπαλης ομάδας.

‘’ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ!’’, ούρλιαξε η Κάντυ. ‘’ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΚΑΤΙ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΦΕΡΩ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!’’

Ο Τέρρυ πλησίασε στην εξέδρα τους και προσπάθησε να τους εμψυχώσει με νοήματα. ΟΙ θεατές ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του και άρχισαν να φωνάζουν ρυθμικά το όνομα της αγαπημένης τους ομάδας.

Ο Τέρρυ επέστρεψε στο πόστο του και πήρε την μπάλα στα πόδια του. Πλησίαζε το αντίπαλο τέρμα και ο τερματοφύλακας τον κοίταξε με τρόμο. Όλα έμοιαζαν πως πολύ σύντομα το 2-2 θα γινόταν 3-2 . Αλλά ένας αντίπαλος παίχτης που τον ακολουθούσε, του έβαλε τρικλοποδιά με αποτέλεσμα ο Τέρρυ να σωριαστεί στο έδαφος κρατώντας το πόδι του και ουρλιάζοντας από τον πόνο.

Η Τζένη δεν πρόλαβε να καταλάβει πότε η Κάντυ έφυγε από δίπλα της. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όμως την είδε να ορμάει μέσα στο γήπεδο και να χτυπάει με την τσάντα της στο κεφάλι τον παίχτη που είχε κάνει αυτό το άσχημο φάουλ στον Τέρρυ. Οι άλλοι παίχτες κοιτούσαν ξαφνιασμένοι, ενώ οι θεατές χειροκροτούσαν.

‘’ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ; ‘’ούρλιαζε η Κάντυ στον παίχτη. ‘’ΤΙ ΑΝΤΙΚΑΝΟΝΙΚΟ ΦΑΟΥΛ ΗΤΑΝ ΑΥΤΟ; ΑΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΝΑ ΚΑΤΣΕΙΣ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ!’’

Ο Τέρρυ ξαπλωμένος ακόμα στο γρασίδι και με τον γιατρό να του δένει το πόδι κοίταζε χαμογελώντας την σκηνή. Δεν βλέπεις και κάθε μέρα μια κοπελίτσα να δέρνει με την τσάντα της ένα διάσημο ποδοσφαιριστή.

Ο αντίπαλος του όμως που τις έτρωγε, μετά το πρώτο ξάφνιασμα θέλησε να προστατευτεί και να ανταποδώσει. Την ώρα όμως που σήκωνε το χέρι του, δέχτηκε μια σπρωξιά από τον Τέρρυ ο οποίος τον απομάκρυνε από την κοπελίτσα.

‘’Είσαι σοβαρός; Θα χτυπήσεις μια κοπέλα;’’, τον ρώτησε υποτιμητικά.

‘’ΟΧΙ ΕΓΩ ΘΑ ΤΟΝ ΔΕΙΡΩ!’’, είπε η Κάντυ και πήγε να του ορμήσει.

Ο Τέρρυ την συγκράτησε χαμογελώντας.

‘’Όχι φτάνει. Αρκετά ρεζίλι τον έκανες.’’, της είπε γελώντας.

‘’Μα έκανε αντικανονικό φάουλ!΄’’. του είπε η Κάντυ ακόμα παθιασμένη από την σκηνή.

‘’Δεν νομίζω ότι θα το ξανακάνει’’, της απάντησε ο Τέρρυ.

Η Κάντυ κοίταξε προς τα κάτω και είδε ότι του είχαν δέσει το πόδι και πως ο Τέρρυ δεν μπορούσε να το πατήσει καλά.

‘’Α το πόδι σου!’’, του είπε. ‘’Θες να το δω; Είμαι νοσοκόμα.’’

‘’Πρέπει να πάω στα αποδυτήρια έτσι και αλλιώς.’’, της απάντησε ο
Τέρρυ. ‘’Δεν μπορώ να παίξω άλλο.’’

‘’Μια στιγμή να πω και στην Τζένη να έρθει.’’, είπε η Κάντυ.

‘’Ποια είναι η Τζένη;’’, ρώτησε ο Τέρρυ με απορία.

‘’Να η κοπέλα εκεί που παίζει ξύλο με τους αντίπαλους οπαδούς.’’, του είπε η Κάντυ με ηρεμία και ο Τέρρυ κατάλαβε πως μάλλον αυτό ήταν κάτι πολύ συνηθισμένο.

Γύρισε το βλέμμα του προς τα εκεί που του έδειχνε η Κάντυ και είδε μια κοπελίτσα να τα έχει βάλει με δυο μαντραχαλάδες οι οποίοι φορούσαν κόκκινα κασκόλ και από ότι φαινόταν τις έτρωγαν άσχημα.

‘’Πάω να την φωνάξω’’, είπε η Κάντυ και ο Τέρρυ απομακρύνθηκε προς τα αποδυτήρια.

‘’Μα τι κορίτσια είναι αυτά;’’, αναρωτιόταν. ‘’Γεμάτα ζωή και πάθος!’’, σκέφτηκε με θαυμασμό.

Έκατσε σε ένα πάγκο και κοίταξε το πόδι του. Ήταν άσχημο χτύπημα και αναστέναξε στεναχωρημένος.
Σε λιγότερο από πέντε λεπτά η Κάντυ μαζί με την Τζένη είχαν εισβάλει και εκείνες στα αποδυτήρια και όσο η Κάντυ έδενε το πόδι του Τέρρυ, η Τζένη κοίταζε με θαυμασμό το μέρος στο οποίο καθόντουσαν οι αγαπημένοι της παίχτες πριν κάθε αγώνα.

‘’ΓΚΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛ’’, ακούστηκε από το γήπεδο και οι τρεις τους κοιτάχτηκαν ξαφνιασμένοι. Δεν μπορούσαν να ξέρουν ποια ομάδα είχε βάλει γκολ.

Η ώρα περνούσε και η Τζένη έτρωγε νευρικά τα νύχια της. Άλλα δυο ‘’γκοοοοοοοοοοοοοοοοοοολ’’ είχαν ακουστεί και εκείνοι δεν ήξεραν τι γινόταν.

Τότε η ομάδα του Τέρρυ όρμησε μέσα στα αποδυτήρια ουρλιάζοντας από χαρά. 5-2 το τελικό αποτέλεσμα υπέρ τους.
Κύκλωσαν τον Τέρρυ και όλοι μαζί άρχισαν να πανηγυρίζουν.

‘’Έλα πάμε’’, είπε η Κάντυ στην Τζένη η οποία χοροπηδούσε από την χαρά της.

‘’Κορίτσια μην φεύγετε!’’, τους φώναξε ο Τέρρυ. ‘’Καθίστε να γιορτάσουμε όλοι μαζί’’.

Οι υπόλοιποι παίχτες συμφώνησαν και άρχισαν να συστήνονται.
Ύστερα από πολλές ώρες και αφού είχαν ακολουθήσει την ομάδα στο πάρτυ που είχε γίνει για να γιορτάσουν την νίκη τους, είχαν πάρει αυτόγραφα, φωτογραφίες, μπλουζάκια υπογεγραμμένα και τα τηλέφωνα από όλους τους παίχτες, η Κάντυ γύρισε και κοίταξε την Τζένη με ένα τεράστιο χαμόγελο.

‘’Μα δεν είναι τα καλύτερα Χριστούγεννα που θα μπορούσαμε να ζήσουμε;’’, την ρώτησε.

‘’Μπορούν να γίνουν ακόμα καλύτερα’’, είπε ο Τέρρυ που τις πλησίαζε εκείνη την ώρα.

Η Τζένη και η Κάντυ τον κοίταξαν ξαφνιασμένες.

‘’ Δωρεάν εισιτήρια για όλους τους αγώνες μας, εντός και εκτός έδρας, εντός και εκτός πόλης και χώρας’’, τους είπε με ένα χαμόγελο και τους έδωσε από έναν φάκελο.

‘’Καλά Χριστούγεννα Κάντυ, καλά Χριστούγεννα Τζένη’’, πρόσθεσε.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΖΕΝΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ ΛΙΜΠΡΑ

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΗΣ NUITETOILE

Η Λίμπρα άνοιξε τα μάτια της και αντίκρισε μαύρο σκοτάδι. Προσπαθώντας να καταλάβει που βρίσκεται, άπλωσε το χέρι της και εκείνο ακούμπησε πάνω σε κάτι μαλλιαρό.

‘’Αου!’’, ακούστηκε μια αντρική φωνή και η Λίμπρα μάζεψε το χέρι της τρομαγμένη.

‘’Ποιος είναι εκεί;’’, ρώτησε δισταχτικά.

‘’Θεέ μου, έλεος, πόση ταλαιπωρία πια;’’, άκουσε την φωνή να λέει. ‘’Τράβηγμα από φικ σε φικ, ότι του κατέβει του καθένα, και τώρα μου τραβάνε και το μαλλί, το ωραίο μου μαλλί!!’’

Η Λίμπρα άκουγε τον μονόλογο του άντρα ενώ χιλιάδες σκέψεις περνούσαν από το μυαλό της. Όλες το ίδιο απίστευτες και αδύνατες.

‘’Τέρρυ…;’’, ρώτησε ακόμα πιο δισταχτικά, ενώ το μυαλό της απέρριπτε την πιθανότητα.

‘’Τέρρυ, T.G, Τέρενς, πρίγκιπας και ότι άλλο κατέβει στην μουρλή την φιλενάδα σου…’’, απάντησε η φωνή.

‘’Δεν μπορεί!’’, είπε η Λίμπρα προσπαθώντας να πείσει τον εαυτό της ότι η πιθανότητα να συνομιλεί με τον Τέρρυ απλά δεν υπήρχε.

‘’ΦΩΤΑ!’’, είπε δυνατά ο Τέρρυ και ξαφνικά ένα φως από το πουθενά πλημμύρισε το σκοτάδι.

Η Λίμπρα τον κοιτούσε με το στόμα ανοιχτό. Εκεί μπροστά στα μάτια της στεκόταν όντως ο Τέρρυ με σάρκα και οστά και της μιλούσε.

‘’Ναι εγώ είμαι’’, της είπε ο Τέρρυ όταν είδε ότι η Λίμπρα προσπαθούσε να βρει μια λογική εξήγηση σε όλο αυτό που συνέβαινε. ’’Δεν ξέρω αν με γνωρίζεις, επειδή σήμερα φοράω τα κανονικά μου ρούχα. Έχω αλλάξει πολλές ενδυμασίες τώρα τελευταία.. ξωτικό, ποδοσφαιριστής, πρίγκιπας, νεκρός.. μόνο Αϊ Βασίλη δεν με έχει ντύσει η φίλη σου.. Α όχι πάλι!’’

Στο άκουσμα των λέξεων ‘’Αϊ Βασίλης’’, ένα τεράστιο μολύβι εμφανίστηκε από το πουθενά, το οποίο άρχισε να γράφει μανιωδώς σε ένα μπλοκάκι. Η Λίμπρα κατάφερε να ξεχωρίσει τις λέξεις ‘’ γενειάδα, σάκος και επόμενο φικ’’.

‘’ΌΧΙ ΠΑΛΙ!’’, ξανάπε αγανακτισμένος ο Τέρρυ και εμφάνισε πίσω από την πλάτη του μια τεράστια γομολάστιχα με την οποία άρχισε να σβήνει με μανία ότι έγραφε το μολύβι.

Όταν το μολύβι εξαφανίστηκε και το μπλοκάκι έμεινε άδειο από ότι είχε γράψει, ο Τέρρυ άφησε την γομολάστιχα να πέσει και έκατσε πάνω της εξαντλημένος.

‘’Παίρνει ναρκωτικά η φίλη σου;’’, ρώτησε την Λίμπρα. ‘’Μα με φαντάζεσαι εμένα Αϊ Βασίλη;’’, πρόσθεσε με έναν τόνο περιφρόνησης. ‘’Μα δεν μου πάει το κόκκινο καθόλου!’’

Η Λίμπρα άνοιξε το στόμα της να πει κάτι αλλά ο Τέρρυ με μια κίνηση του χεριού του την έκοψε.

‘’Πάμε να πιούμε κανένα ουίσκι, δεν την παλεύω άλλο. ‘’, της είπε. ‘’Jhonny που είσαι;’’

‘’Συγγνώμη..’’, είπε η Λίμπρα δισταχτικά. ‘’Φωνάζεις το ουίσκι να έρθει εδώ;’’

‘’Όχι καλέ το ουίσκι!’’, απάντησε ο Τέρρυ. ‘’Τον Jhonny φωνάζω!’’

‘’Α τον Jhonny!’’, είπε η Λίμπρα σαν να καταλάβαινε τι εννοούσε ο Τέρρυ.

‘’Να δες!’’, είπε ο Τέρρυ και από το πουθενά εμφανίστηκε ένα μπαρ και πριν καλά καλά το καταλάβει η Λίμπρα καθόταν στο μπαρ με τον Τέρρυ δίπλα της
που ήδη έπινε το πρώτο ουίσκι.

‘’Ο Jhonny ποιος είναι;’’, τόλμησε να ρωτήσει η Λίμπρα, και αφού είχε κοιτάξει γύρω της τον χώρο εξεταστικά χωρίς να βλέπει κανέναν Jhonny.

‘’Εγώ είμαι ο Jhonny!’’, άκουσε μια άλλη αντρική φωνή να της λέει και γύρισε προς το μέρος της.

Πίσω από το μπαρ στεκόταν ο Jhonny Depp, ντυμένος σαν πειρατής και γεμίζοντας ποτήρια με ποτό.

‘’Ε..ναι..’’, είπε η Λίμπρα ακόμα πιο μπερδεμένη.

Γύρισε προς την μεριά του Τέρρυ ο οποίος σε χρόνο ρεκόρ είχε κατεβάσει 3 μπουκάλια ουίσκι και έπειτα ξαναγύρισε να δει τον Jhonny – μπάρμαν.

‘’Ο καλύτερος μου πελάτης!’’, της είπε ο Jhonny δείχνοντας της τον Τέρρυ.

Η Λίμπρα ένιωσε ότι έχει αρχίσει να τρελαίνεται ή μάλλον να πείθεται ότι έχει ήδη τρελαθεί.

‘’Που είμαστε;’’, ρώτησε τον Τέρρυ προσπαθώντας να βρει μια λογική εξήγηση.

‘’Στο μυαλό της παρανοϊκής της φίλης σου’’, της απάντησε με φυσικότητα ο
Τέρρυ. ‘’Μέρες τώρα τριγυρνάς εδώ μέσα. Μάλλον προσπαθεί να σε χώσει σε κάποια ιστορία..Για μένα μην μιλήσω..έχω κατασκηνώσει..’’

‘’Είσαι φίλη της nuitetoile?’’, ρώτησε ο Jhonny.

‘’Ναι είμαι’’, απάντησε η Λίμπρα σαστισμένη.

‘’Α ωραία!’’, είπε ο Jhonny και έσκυψε προς το μέρος της ώστε να μην τον ακούν οι υπόλοιποι πελάτες. ‘’Βρε κούκλα μου, πες της ότι ένα μπαρ δεν γίνεται να λειτουργεί έτσι. Καλός ο Ville δεν λέω, αλλά δεν ακούμε και τίποτα άλλο εδώ μέσα..να χαρείς δηλαδή..κοντεύει να μου διώξει τους πελάτες!’’

‘’Ναι…’’’, είπε η Λίμπρα ενώ το μυαλό της, της έλεγε ότι πρέπει να φύγει το συντομότερο από εκεί μέσα.

‘’Και που είναι η έξοδος;’’, ρώτησε τον Τέρρυ όσο πιο αδιάφορα μπορούσε.

Ο Τέρρυ την κοίταξε εξεταστικά.

‘’Καλά θα σε πάω’’, της είπε τελικά. ‘’Εγώ δεν μπορώ να φύγω. Έχω ακόμα έξι φικ μέχρι να με αφήσει ελεύθερο η φίλη σου. Δεν της λες να το συντομεύει όμως; Έλεος πια!’’

‘’Ναι, ναι θα της το πω!’’, είπε βιαστικά η Λίμπρα και σηκώθηκε όρθια ανυπομονώντας να φύγει.

‘’Και κάτι ακόμα’’, είπε ο Τέρρυ. ‘’Το ξεκαθαρίζω από τώρα: εγώ για φικ πασχαλιάτικα δεν υπογράφω! Πολύ τσίκνα βρε παιδί μου..’’

‘’Ναι, ναι εννοείται! Άστο πάνω μου!’’, υποσχέθηκε η Λίμπρα καθώς σκεφτόταν πως ότι και αν της ζητούσε εκείνη την ώρα ο Τέρρυ θα του το έδινε, αρκεί μετά να της έδειχνε την έξοδο.

‘’Ωραία’’, είπε ανακουφισμένος ο Τέρρυ. ‘’ΤΑΜΠΕΛΕΣ!’’, είπε έπειτα και χτύπησε τις παλάμες του δυο φορές.

Αμέσως το μπαρ εξαφανίστηκε και η Λίμπρα με τον Τέρρυ βρέθηκαν σε μια μεγάλη άδεια έκταση. Η Λίμπρα παρατήρησε πως από παντού κρεμόντουσαν ταμπέλες που έδειχναν προς μια, δυο ή περισσότερες κατευθύνσεις.

‘’ΚΑΛΩΣΗΡΘΑΤΕ ΣΤΟ ΤΜΗΜΑ ΞΕΝΑΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΕΓΚΑΦΑΛΟΥ ΤΗΣ NUITETOILE’’, ακούστηκε μια φωνή από ένα μεγάφωνο.

‘’ΓΙΑ ‘’ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΙΚ’’ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΕΥΘΕΙΑ’’

‘’Α εκεί πάω πολύ συχνά και σβήνω πράγματα..’’, είπε ο Τέρρυ. ‘’Μα είναι για δέσιμο η φίλη σου! Κορσέδες και τούλια..ευτυχώς που τα έσβησα αυτά..’’, πρόσθεσε μουρμουρίζοντας.

‘’ΓΙΑ ‘’ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΧΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ’’ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΔΕΞΙΑ’’

‘’ΓΙΑ ‘’ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΧΩΡΙΣΩ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ’’ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ’’

‘’Α έχει πολύ πλάκα εκεί’’, είπε ο Τέρρυ. ‘’Πάω μερικές φορές και ανακατεύω τους λόγους που έχει για να χωρίσει ή να μην χωρίσει τον φίλο της και γίνεται χαμός!’’

‘’Ε μα κάπως πρέπει να διασκεδάσω και εγώ κλεισμένος τόσο καιρό εδώ μέσα!’’, πρόσθεσε όταν είδε το επικριτικό βλέμμα της Λίμπρα.

‘’ΓΙΑ’’ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ’’ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟΝ ΚΑΔΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ’’

‘’ΓΙΑ ‘’ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ VILLE’’ ΜΕΙΝΕΤΕ ΕΔΩ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΥ’’

‘’Πραγματικά όμως!’’, μονολόγησε ο Τέρρυ απελπισμένος.

‘’ΓΙΑ ‘’ΑΝΑΡΜΟΣΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ VILLE’’, ΚΑΝΤΕ ΔΥΟ ΒΗΜΑΤΑ ΠΙΟ ΕΚΕΙ’’

‘’ΓΙΑ ‘’ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΩ ΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ’’,
ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΣΤΟ ‘’ΤΟ ΣΟΙ ΜΟΥ’’ ΤΜΗΜΑ, ΟΛΟ ΕΥΘΕΙΑ, ΤΡΙΤΗ ΣΚΕΨΗ
ΑΡΙΣΤΕΡΑ’’

‘’ΓΙΑ ‘’ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΦΙΝΛΑΝΔΙΚΩΝ’’ ΠΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΜΠΙ ΔΕΞΙΑ ΣΑΣ’’

‘’ΓΙΑ ‘’ ΘΕΛΩ ΝΑΚΑΝΩ ΠΑΡΤΥ’’ ΠΑΡΤΕ ΟΠΟΙΟΝ ΔΡΟΜΟ ΘΕΛΕΤΕ’’

‘’ΓΙΑ ‘’ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ’’ ΠΗΓΑΙΝΤΕ ΠΙΣΩ’’

‘’Για προβατάκια;’’, ρώτησε η Λίμπρα έκπληκτη. ‘’Τι είναι αυτό πάλι;’’

‘’Είναι τα προβατάκια που μετράει η φίλη σου κάθε φορά που δεν μπορεί να κοιμηθεί. Απλά τα βλέπει τόσο συχνά που πλέον τους έχει δώσει ονόματα και δεν μπορεί να τα μετρήσει. Δηλαδή αντί να λέει ‘’ένα προβατάκι, δύο προβατάκια, τρία προβατάκια… κτλ’’ όπως ο υπόλοιπος νορμάλ κόσμος εκείνη λέει : ‘’να ο Μήτσος, να και ο Μπάμπης, κτλ’’.’’, της εξήγησε ο Τέρρυ. ‘’Όταν εγώ λέω ότι η φίλη σου είναι για δέσιμο..’’, πρόσθεσε όταν είδε το έκπληκτο ύφος της Λίμπρα.

‘’ΓΙΑ ‘’ΕΞΟΔΟΣ’’, ΠΑΤΗΣΤΕ ESCAPE’’

Η Λίμπρα στο άκουσμα της τελευταίας πληροφορίας κοίταξε γύρω της ψάχνοντας το κουμπί escape.

‘’ΓΙΑ ΝΑ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΚΟΥΜΠΙ ESCAPE ΠΕΙΤΕ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ’’, ακούστηκε πάλι η φωνή από το μεγάφωνο.

‘’Ποιο είναι το σύνθημα;’’, ρώτησε με αγωνία η Λίμπρα τον Τέρρυ.

Ο Τέρρυ άνοιξε το στόμα του για να πει το σύνθημα αλλά η φωνή του πνίγηκε από έναν θόρυβο ο οποίος ήταν τόσο δυνατός που και εκείνος και η Λίμπρα έκλεισαν με απόγνωση τα αυτιά τους.

‘’Τι ήταν αυτό;’’, ρώτησε η Λίμπρα μόλις ο θόρυβος σταμάτησε.

‘’Οι καμπάνες’’, της είπε ο Τέρρυ. ‘’Είμαστε κοντά στο αυτί και αυτό που ακούσαμε πρέπει να ήταν οι καμπάνες που σήμαναν Χριστούγεννα’’

‘’Α καλά’’, είπε η Λίμπρα. ‘’Το σύνθημα, ποιο είναι το σύνθημα;’’, ρώτησε ξανά.

‘’Α ναι το σύνθημα’’, είπε αφηρημένα ο Τέρρυ. ‘’Ville Vallo’’

Στο άκουσμα του συνθήματος ένα μεγάλο κόκκινο κουμπί εμφανίστηκε δίπλα στην Λίμπρα. Το κουμπί αναβόσβηνε και έγραφε επάνω ‘’escape’’. Η Λίμπρα το πάτησε χωρίς δισταγμό αμέσως.

Τότε ένας δυνατός άνεμος σηκώθηκε και τύλιξε την Λίμπρα η οποία άρχισε να ξεθωριάζει.

‘’Καλά Χριστούγεννα Τέρρυ!!!!!!!!’’, πρόλαβε να πει πριν εξαφανιστεί τελείως από τα μάτια του.

‘’Καλά Χριστούγεννα Λίμπρα!!’’, της φώναξε ο Τέρρυ και έπειτα η Λίμπρα χάθηκε.

Μετά από κάμποση ώρα η Λίμπρα άνοιξε ξανά δισταχτικά τα μάτια της και με ανακούφιση είδε πως βρισκόταν στο σπίτι της. Σηκώθηκε όρθια και τότε είδε πως ένα καρτελάκι έπεσε από τα ρούχα της. Απορημένη το σήκωσε.

‘’Λίμπρα Καλά Χριστούγεννα, μην ξεχάσεις τις υποσχέσεις σου. Με αγάπη Τέρρυ’’, έλεγε το καρτελάκι.

Η Λίμπρα ξαφνιασμένη το γύρισε και από την άλλη πλευρά, σίγουρη πως κάποιος της έκανε πλάκα.

‘’Και όχι άλλο Ville’’,καλά Χριστούγεννα με αγάπη Jhonny’’, έλεγε από την άλλη πλευρά.

Η Λίμπρα σήκωσε βιαστικά το τηλέφωνο και πληκτρολόγησε το νούμερο της nuitetoile.

‘’ ΠΡΩΤΟΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΜΕ ΤΑ ΦΙΚ, ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΞΕΧΝΑ ΤΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΡΑΨΕΙΣ ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΝ ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΒΡΕ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ, ΚΟΝΤΕΥΕΙΣ ΝΑ ΤΟΥ ΤΟ ΚΛΕΙΣΕΙΣ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ’’, είπε με μια ανάσα μόλις η nuitetoile σήκωσε το τηλέφωνο.

‘’Ε; Εντάξει..’’, απάντησε ξαφνιασμένη η Nuitetoile.

‘’Και βρε καλό μου..πως περιμένεις να κοιμηθείς αν μετράς προβατάκια που τους έχεις δώσει όνομα;’’, ρώτησε η Λίμπρα πιο ήρεμη τώρα.

‘’Ε;;;;;;; Μα πως..;;’’, ρώτησε ακόμα πιο ξαφνιασμένη η nuitetoile.

‘’Και επίσης ξέχνα ότι θα γράψεις φικ με τον Τέρρυ Αϊ Βασίλη’’, πρόσθεσε η Λίμπρα. ‘’Δεν του πάει το κόκκινο’’

‘’Α όχι πάλι!’’, αναφώνησε κάπου μέσα στο μυαλό της nuitetoile ο Τέρρυ, όταν είδε το μολύβι και το μπλοκάκι να εμφανίζονται. ‘’Άντε πάλι από την αρχή!!!!’’

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΛΙΜΠΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ ΑΝΟΝΙΜΟΥΣ

ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΕ ΤΑ ΣΠΙΡΤΑ

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι που είχε απομείνει μόνο του στον κόσμο. Δεν είχε οικογένεια και φίλους και έτσι κατέληξε να τριγυρνάει στους δρόμους, πουλώντας σπίρτα για να ζήσει. Κανένας δεν ήξερε πως το λένε και έτσι οι μαγαζάτορες της περιοχής που την έβλεπαν συχνά να στέκεται στο πεζοδρόμιο για να πουλήσει τα σπίρτα της, της έβγαλαν το παρατσούκλι ‘’ανόνυμους’’.

Τις τελευταίες μέρες όμως, έκανε πολύ κρύο και ο κόσμος έκανε βιαστικά τις δουλειές του και προσπερνούσε το μικρό κορίτσι, χωρίς να αγοράζει τίποτα. Η Ανόνυμους ήταν πολύ στεναχωρημένη. Όχι μόνο πεινούσε και κρύωνε πολύ αλλά πλησίαζαν και Χριστούγεννα και αυτή η εποχή του χρόνου πάντα γέμιζε με θλίψη την καρδιά της γιατί δεν είχε κανέναν να την μοιραστεί.

Το βράδυ έφτασε και οι δρόμοι άδειασαν από τους περαστικούς και η μικρή Ανόνυμους έμεινε μόνη της στο παγωμένο πεζοδρόμιο χωρίς να έχει πουλήσει ούτε ένα σπίρτο. Τρεμουλιάζοντας από το κρύο, βρήκε μια γωνίτσα στην άκρη του δρόμου η οποία ήταν κάπως προστατευμένη από τον αέρα και έκατσε εκεί για να ξεκουραστεί.

Το κρύο ήταν όμως πολύ δυνατό και το μικρό κορίτσι ένιωσε τα χεράκια του να παγώνουν και το σώμα του να τρέμει κάτω από τα κουρέλια που φορούσε. Τότε σκέφτηκε να ανάψει ένα σπίρτο για να ζεσταθεί λίγο. Έβγαλε λοιπόν ένα σπίρτο από ένα κουτάκι και το άναψε. Το φως του σπίρτου φώτισε το προσωπάκι του κοριτσιού και εκείνο ένιωσε καλύτερα. Έφερε τα χεράκια του κοντά στην φλόγα του και ένιωσε να ζεσταίνεται λιγάκι. Το σπίρτο όμως έσβησε γρήγορα και άφησε την μικρή Ανόνυμους πάλι μόνη της μέσα στο κρύο.

Τότε το κοριτσάκι σκέφτηκε ότι δεν θα ήταν κακό να ανάψει ένα ακόμα σπίρτο. Άνοιξε το κουτάκι που είχε ανοίξει πριν και σύντομα η φλόγα ενός νέου σπίρτου την ζέσταινε. Μόνο που τώρα όλα ήταν διαφορετικά. Η φλόγα ήταν πιο μεγάλη και δυνατή και η μικρή Ανόνυμους ένιωσε να ζεσταίνεται όλο της το σώμα και όχι μόνο τα χέρια της. Και αυτό το σπίρτο όμως έσβησε γρήγορα.

Χωρίς δεύτερη σκέψη το κοριτσάκι έβγαλε ακόμα ένα σπίρτο και το άναψε. Αυτή την φορά η φλόγα ήταν ακόμα πιο μεγάλη και η μικρή Ανόνυμους μπορούσε να δει μέσα της. Μέσα στην φλόγα υπήρχε ένα μεγάλο γιορτινό τραπέζι με κάθε είδους φαγητά φορτωμένα πάνω του. Το κοριτσάκι πεινούσε πολύ και σκέφτηκε ότι τα φαγητά στο τραπέζι φαινόντουσαν πολύ αληθινά. Ίσως αν άπλωνε το χέρι της να μπορούσε να πιάσει κάτι από αυτά και να το φάει. Μόλις όμως άπλωσε το χεράκι του, η φλόγα του σπίρτου έσβησε και το κοριτσάκι έμεινε να κοιτάει το σημείο που πριν λίγο ήταν το μεγάλο τραπέζι απογοητευμένο.

Και τέταρτο σπίρτο άναψε και ετούτη την φορά μπροστά της εμφανίστηκε μια οικογένεια. Ο πατέρας και η μητέρα μαζί με τα δύο τους παιδιά. Ήταν όλοι τους σε ένα ζεστό σπίτι, φορούσαν ζεστά ρούχα και έπαιζαν όλοι μαζί ευτυχισμένοι. Το κοριτσάκι δάκρυσε γιατί εκείνο δεν είχε γνωρίσει ποτέ την οικογένεια του ούτε είχε ένα ζεστό σπίτι για να πάει, και το δάκρυ της έσβησε το σπίρτο.

Βιαστικά άναψε ένα ακόμα σπίρτο και ένα τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο έκανε την εμφάνιση του. Η μικρή Ανόνυμους κοίταξε με χαρά τα στολίδια και τα λαμπάκια που αναβόσβηναν και σκέφτηκε ότι ήταν πολύ όμορφα. Τότε μια πνοή αέρα φύσηξε και της έσβησε το σπίρτο και το δέντρο με τα στολίδια του χάθηκε.

Απελπισμένο το κοριτσάκι άρχισε να κλαίει. Τότε ένιωσε ένα χέρι να της χαϊδεύει τα μαλλιά και σήκωσε το κεφάλι του ξαφνιασμένο. Από πάνω της στεκόταν ένας νεαρός άντρας, με καστανά μαλλιά.

‘’Μην κλαις κοριτσάκι’’, της είπε ο άντρας χαμογελώντας.

‘’Ποιος είσαι εσύ;’’, ρώτησε η μικρή Ανόνυμους.

‘’Εγώ είμαι ο Τέρρυ και είμαι ο φύλακας άγγελος σου’’, της είπε ο άντρας.

‘’Αν είσαι άγγελος τότε που είναι τα φτερά σου;’’, ρώτησε με περιέργεια το μικρό κορίτσι.

Ο άντρας γέλασε δυνατά και η μικρή Ανόνυμους στο άκουσμα αυτού του γλυκού γέλιου ένιωσε να ηρεμεί.

‘’Να εδώ είναι τα φτερά μου’’, της είπε ο Τέρρυ ακόμα γελώντας και στην πλάτη του εμφανίστηκαν δυο μεγάλα κατάλευκα φτερά.

Το μικρό κοριτσάκι κοίταξε τα φτερά του φύλακα αγγέλου της μαγεμένο.

‘’Ήρθα να σε πάρω μαζί μου’’, της είπε ο Τέρρυ. ‘’Σε ψάχνω μέρες τώρα, με έχει στείλει η οικογένεια σου για να σε βρω και να σε πάω σε εκείνους.’’

‘’Η οικογένεια μου;’’, ρώτησε το μικρό κορίτσι μη μπορώντας να πιστέψει στα αυτιά του.

‘’Η οικογένεια σου είναι μαζεμένη όλη στον ουρανό και σε περιμένει να πας κοντά τους. Δεν θα ξανακρυώσεις ούτε θα ξαναπεινάσεις. Από εδώ και πέρα θα είσαι ευτυχισμένη και ότι ονειρεύτηκες θα το έχεις.’’, της απάντησε ο άγγελος Τέρρυ.

‘’Κοίτα πέφτει ένα αστέρι! Θυμάμαι που κάποιος μου είχε πει πως όταν πέφτει ένα αστέρι, κάποιος κάπου πεθαίνει’’, του είπε το μικρό κορίτσι.

‘’Ήρθε η ώρα να φύγουμε’’, της είπε ο άγγελος Τέρρυ.

Έπειτα την πήρε στην αγκαλιά του, άνοιξε τα φτερά του και πέταξε ψηλά στον ουρανό.

‘’Κοίτα! Οι καμπάνες χτυπάνε!’’, είπε ενθουσιασμένο το κοριτσάκι καθώς περνούσαν πάνω από μια εκκλησία.

‘’Ναι ήρθαν τα Χριστούγεννα’’, της απάντησε γλυκά ο άγγελος Τέρρυ.

‘’Καλά Χριστούγεννα Τέρρυ!’’, είπε η μικρή Ανόνυμους ευτυχισμένη που γα πρώτη φορά στην ζωή της είχε κάποιον για να του πει ‘’καλά Χριστούγεννα’’

‘’Καλά Χριστούγεννα μικρή Ανόνυμους’’, της απάντησε ο Τέρρυ και την έσφιξε ακόμα πιο πολύ πάνω του, ενώ ανέβαινε όλο και πιο ψηλά στον ουρανό.

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΑΝΟΝΙΜΟΥΣ!!!!!!!!!!!!

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ T4E ΚΑΙ ΤΗΣ ADI

ΠΛΗΡΩΜΕΝΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ (μέρος πρώτο)

Το υπόγειο ήταν σκοτεινό και γεμάτο κόσμο. Πολλά πρόσωπα μαζεμένα, προσπαθούσαν να βρουν λίγο χώρο για να κάτσουν, ενώ παράπονα ακουγόντουσαν από παντού.

‘’Μα ποιος στο καλό διάλεξε αυτό το μέρος;’’, ακούστηκε μια εκνευριστική αντρική φωνή.

‘’Ο Τέρρυ, Νηλ. Μην τα ξαναλέμε.’’, απάντησε ένας ψηλός ξανθός άντρας.

‘’Ε βέβαια! Ποιος άλλος θα μπορούσε να διαλέξει ένα τέτοιο σιχαμερό μέρος;’’, ακούστηκε μια άλλη εκνευριστική φωνή, γυναικεία αυτή την φορά.

‘’Γιατί Ελίζα τι έχει το μέρος;’’, την ρώτησε ο Τέρρυ. ‘’Μια χαρά είναι. Κοίτα μέχρι και βαρέλια με μπύρα έχει’’, συνέχισε και πήγε στο κοντινότερο βαρέλι
με μπύρα.

‘’Ποιον περιμένουμε;’’, ρώτησε μια ψιλή γυναικεία φωνή που ίσα ίσα που ακούστηκε και στην οποία δεν έδωσε κανείς σημασία.

Η γυναίκα με την ψιλή φωνή έπιασε το μανίκι του αρραβωνιαστικού της, που ήταν απορροφημένος στο να κοιτάει μια ξανθιά κοπέλα που καθόταν απέναντι και το τράβηξε ελαφρά.

‘’Άρτσι.. ποιον περιμένουμε;’’, ξαναρώτησε.

Ο Άρτσι γύρισε ψιλοενοχλημένος προς το μέρος της κοπέλας του.

‘’Δεν ξέρω Άννι’’, της είπε και έστρεψε ξανά το βλέμμα του στην κοπέλα που καθόταν απέναντι και τώρα έπαιζε με ένα ζώο.

Η πόρτα άνοιξε και ένας μελαχρινός άντρας μπήκε μέσα μαζί με δυο νέες γυναίκες. Ο άντρας κοίταξε μέσα στο σκοτεινό δωμάτιο και με ένα αναστεναγμό άνοιξε τα φώτα.
Ξαφνιασμένοι όλοι γύρισαν να τον κοιτάξουν.

‘’Μα καλά γιατί κανείς δεν σκέφτηκε να ανοίξει το φως;’’, ρώτησε ο Τζζωρτζ που στεκόταν ακόμα στην πόρτα.

Το βλέμμα του στάθηκε για λίγο σε όλους τους παρευρισκόμενους.

Ο Νηλ έπαιζε νευρικά με ένα μαχαίρι, ενώ κοιτούσε με μίσος τον Τέρρυ. Η Ελίζα κρατούσε έναν καθρέφτη τον οποίο χρησιμοποιούσε για να κατασκοπεύει την Κάντυ που καθόταν πίσω της και έπαιζε με τον Κλιν. Ο Τέρρυ γέμιζε το τρίτο ποτήρι μπύρας από το βαρέλι. Ο Άρτσι κοιτούσε με λατρεία την Κάντυ που τον έγραφε, ενώ η Άννυ κοιτούσε τον Άρτσι που κοιτούσε την Κάντυ που κοιτούσε τον Κλιν. Ο Άντονυ σκάλιζε μια γλάστρα που τώρα τελευταία είχε αποκτήσει την συνήθεια να κουβαλάει πάντα μαζί του, ο Στηαρ είχε απλώσει πάνω στο μοναδικό τραπέζι που υπήρχε, ένα σωρό κατσαβίδια και τώρα βίδωνε μετά μανίας κάτι, ενώ η Πάτυ καθόταν δίπλα του και μάζευε τις βίδες που ανά πέντε δευτερόλεπτα βρισκόντουσαν στο πάτωμα. Λίγο πιο κει η Σουζάνα κοιτούσε πάνω από το κεφάλι του Τέρρυ, στο ταβάνι που βρισκόταν ένας πολυέλαιος και μουρμούριζε μέσα από τα δόντια της ‘’έλα..ένα βήμα πιο κει και θα είσαι ακριβώς από κάτω..έλα…όχι δεξιά γαμώτο! Ένα βήμα αριστερά! Ηλίθιε!’’ Και τέλος ο Άλμπερτ, ο οποίος είχε ανακαλύψει ένα παλιό ξεσκονόπανο και καθάριζε την σκόνη από τα έπιπλα.

‘’Δεν μιλάς σοβαρά..’’, είπε αγχωμένη η μια γυναίκα που ήταν μαζί με τον Τζωρτζ

Ο Τζωρτζ την κοίταξε και κατάλαβε ότι η γυναίκα ήταν έτοιμη να το βάλει στα πόδια.

‘’Λοιπόν!’’, είπε δυνατά προσπαθώντας να σώσει την κατάσταση. ‘’Μαζευτείτε γιατί πρέπει να μιλήσουμε’’, συνέχισε και προχώρησε μέσα στο δωμάτιο.

‘’Για αρχή’’, είπε, ‘’να σας συστήσω την δεσποινίς Τ4Ε. Είναι ειδική και ήρθε να μας βοηθήσει’’

‘’Τ4Ε;’’, ρώτησε η Ελίζα με μια ξινισμένη έκφραση. ‘’Μα τι όνομα είναι αυτό;’’

‘’Δεν είναι όνομα’’, της απάντησε η Τ4Ε. ‘’Είναι παρατσούκλι. Δεν φαντάζεστε πως με την δουλειά που κάνω θα σας έδινα και το πραγματικό μου όνομα ε;’’

‘’Και από εδώ είναι η Adi’’, συνέχισε ο Τζωρτζ δείχνοντας την άλλη γυναίκα.

‘’Αυτό είναι πιο φυσιολογικό όνομα’’, σχολίασε η Άννυ αλλά κανείς δεν την άκουσε.

‘’Ωραία, δεν μας λέτε τι μας θέλετε γιατί έχουμε και δουλειές;’’, ακούστηκε ο Άλμπερτ. ‘’Αυτό το δωμάτιο θέλει πολύ καθάρισμα..’’

‘’Θα σας πω εγώ κύριε Άλμπερτ’’, είπε ο Τζωρτζ και όλοι έκαναν ησυχία για να τον ακούσουν.

‘’Το ξέρετε ότι υπάρχει μια προφητεία που λέει ότι ο κόσμος θα καταστραφεί στις 21 Δεκέμβρη του 2012. Αυτό που δεν ξέρετε είναι ότι υπάρχει μια ακόμα προφητεία η οποία λέει πως ο κόσμος δεν θα καταστραφεί, αρκεί να πεθάνει ένα άτομο.’’

‘’Ένας από μας;’’, ρώτησε η Ελίζα και πριν της απαντήσει κανείς σηκώθηκε, άρπαξε το μαχαίρι από τον Νηλ και πλησίασε την Κάντυ.

‘’ΌΧΙ ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΕΛΙΖΑ!’’, είπε ο Τζωρτζ και η Ελίζα σταμάτησε να περπατάει απογοητευμένη.

‘’Ε καλά αφού θα κάνουμε που θα κάνουμε φόνο τι πειράζει να σκοτώσουμε και την Κάντυ;’’, ρώτησε. ‘’Δείτε το σαν πρακτική εξάσκηση..εξάλλου σιγά..ένας πάνω ένας κάτω τι διαφορά έχει;’’

‘’Όπως έλεγα’’, είπε ο Τζωρτζ αγνοώντας την Ελίζα, ‘’πρέπει να σκοτώσουμε ένα άτομο. Αυτό είναι μια κοπέλα που έχει γεννηθεί στις 21 Δεκέμβρη..’’

‘’Μα γιατί να το κάνουμε εμείς;’’, τον διέκοψε ο Άρτσι. ΄΄Εγώ δεν σκοτώνω κανέναν! ‘’

Η Άννυ τον κοίταξε με αγάπη και σκέφτηκε πόσο καλός και ευγενικός ήταν ο φίλος της που δεν ήθελε να σκοτώσει κάποιον άνθρωπο. Ο Άρτσι γύρισε και την κοίταξε.

‘’Ε μα ξέρεις πόσο δύσκολα βγαίνει το αίμα από τα ρούχα;’’, την ρώτησε εκνευρισμένος που του ζητούσανε να μπει σε τέτοια διαδικασία και η Άννυ τον κοίταξε απογοητευμένη.

‘’Ναι Τζωρτζ γιατί να το κάνουμε εμείς; Τόσα μάνγκα υπάρχουν. Ας το κάνουν αυτά τα βαμπίρ που παίζουν στην άλλη ιστορία’’, είπε ο Στηαρ.

‘’Αυτό δυστυχώς για μας δεν γίνεται.’’, του απάντησε ο Τζωρτζ. ‘’Πρέπει να το κάνουμε εμείς γιατί όλοι εμείς είμαστε στο κεφάλι της αυτή την στιγμή.’’

‘’Και δικιά μας δουλειά είναι να σας βοηθήσουμε να βρείτε έναν τρόπο για να την σκοτώσετε.’’, πρόσθεσε η Adi.

Ύστερα τους κοίταξε έναν έναν εξεταστικά προσπαθώντας να διακρίνει τα χαρίσματα τους.

‘’Αυτός αποκλείεται’’, είπε στον Τζωρτζ, δείχνοντας του τον Τέρρυ ο οποίος είχε βάλει το ποτήρι του στο πάτωμα και κρατούσε το βαρέλι αναποδογυρισμένο από πάνω προσπαθώντας να μην χάσει ούτε μια σταγόνα μπύρας.

Το βλέμμα της στράφηκε στον Άλμπερτ ο οποίος στεκόταν ακόμα με το ξεσκονόπανο στο χέρι.

‘’Ούτε αυτός..’’, είπε.

Η Τ4Ε κοίταξε και αυτή μέσα στο δωμάτιο και το βλέμμα της στάθηκε πάνω στην Άννυ η οποία μόλις είδε ότι την κοιτούσε η νέα γυναίκα, κρύφτηκε ολόκληρη πίσω από τον Άρτσι.

‘’Προφανώς όχι’’, μουρμούρισε η Τ4Ε.

Κοίταξε τον Άρτσι και εκείνος την κοίταξε με ένα ύφος που έλεγε πως αν τον ανάγκαζε να κάνει το οτιδήποτε θα του λέρωνε τα ρούχα, το επόμενο θύμα θα ήταν εκείνη.

Η Τ4Ε, έχοντας αρχίσει να εκνευρίζεται, γύρισε και κοίταξε τον Στηαρ. Στην αρχή της φάνηκε νορμάλ επιλογή και προς στιγμή χάρηκε. Τότε όμως ο Στηαρ άρχισε να φωνάζει ενθουσιασμένος.

‘’Κάντυ κοίτα! Τελειοποίησα την λουκανοψήστρα!’’

Η Κάντυ γύρισε προς το μέρος του και πήγε κοντά να δει την νέα εφεύρεση.

‘’Και τι κάνει;’’, ρώτησε τον Στηαρ με απορία.

‘’Ψήνει λουκάνικα! Τα γυρνάει κιόλας γύρω γύρω για να ψήνονται ομοιόμορφα! Να δες!’’, της είπε και έβγαλε ένα λουκάνικο από την τσέπη
του.

Πέρασε το λουκάνικο μέσα την μηχανή και εκείνο άρχισε να το ψήνει. Τώρα όλοι είχαν μαζευτεί γύρω από τον Στηαρ, ξεχνώντας τις γυναίκες που είχαν έρθει με τον Τζωρτζ, και κοιτούσαν την εφεύρεση εντυπωσιασμένοι.
ΜΠΑΜ! Η μηχανή έκανε έναν δυνατό κρότο και τινάχτηκε στον αέρα, γεμίζοντας το δωμάτιο καπνούς.

‘’Στηαρ θα με βοηθήσεις να καθαρίσω μετά!’’, είπε εκνευρισμένος ο Άλμπερτ.

Τότε ένας πυροβολισμός ακούστηκε και όλοι γύρισαν έντρομοι προς το μέρος από το οποίο είχε ακουστεί ο πυροβολισμός. Η Adi κρατώντας ένα περίστροφο με το οποίο σημάδευε το ταβάνι, τους χαμογελούσε με ένα ειρωνικό χαμόγελο, ενώ η Τ4Ε είχε γύρει χαλαρά πάνω στον τοίχο και απολάμβανε το θέαμα.

‘’Τώρα που έχουμε την προσοχή σας’’, είπε η Τ4Ε , ‘’πείτε μου, ποιος από σας θα δοκιμάσει πρώτος να σκοτώσει;’’

Κανείς δεν απάντησε και όλοι κοιταζόντουσαν, φοβισμένοι ακόμα και να κάνουν και την παραμικρή κίνηση που ίσως να έστρεφε την προσοχή των δύο γυναικών πάνω τους.

‘’ΕΣΥ’’, είπε η Adi και έδειξε κάποιον με το όπλο. ‘’ΕΣΥ ΘΑ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙΣ ΠΡΩΤΟΣ’’.

ΤΕΛΟΣ ΠΡΩΤΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ

‘’Που πάμε;’’, ρώτησε ο άντρας και στην φωνή του ήταν εμφανής ο φόβος του.

‘’Πάμε να δούμε κάποιον που θα σε βοηθήσει’’, απάντησε η Τ4Ε. ‘’Α να φτάσαμε!’’

Η Τ4Ε άνοιξε την μικρή πόρτα ενός σπιτιού και μπήκε μέσα στον κήπο. Ο Νηλ στάθηκε δισταχτικός απέξω και έπειτα από ένα άγριο βλέμμα που του έριξε η Τ4Ε την ακολούθησε.

Η κοπέλα χτύπησε την πόρτα και φασαρία ακούστηκε από μέσα. Ύστερα από ένα λεπτό ένας μικροσκοπικός νάνος την άνοιξε.

‘’Α γεια σου Τ4Ε!’’, είπε ο νάνος χαμογελώντας.

‘’Γεια σου!’’, απάντησε η κοπέλα και μπήκε μέσα στο σπίτι. ‘’Που είναι οι άλλοι;’’, τον ρώτησε αφού έριξε μια ματιά τριγύρω της.

‘’Στα ορυχεία’’, της απάντησε ο νάνος.

‘’Κρίμα, αλλά έτσι και αλλιώς για την Χιονάτη ήρθαμε’’, είπε η Τ4Ε.

‘’Ναι, το κατάλαβα. Είναι πίσω στον κήπο.’’, της απάντησε ο νάνος ενώ κοιτούσε εξεταστικά τον Νηλ.

‘’Ωραία!’’, είπε η Τ4Ε και κατευθύνθηκε προς τον κήπο.

Ο Νηλ την ακολούθησε αμέσως αυτή την φορά ενοχλημένος από την εξονυχιστική ματιά του νάνου.

‘’Γεια σου Χιονάτη!’’, είπε η Τ4Ε μόλις βγήκαν στον κήπο και αντίκρισε μια κοπέλα η οποία καθόταν σε ένα τραπέζι και καθάριζε μήλα.

‘’Γεια σου Τ4Ε!’’, απάντησε η Χιονάτη χαρούμενη μόλις την είδε.

‘’Ήρθα για μερικά από αυτά’’, είπε η Τ4Ε και πήρε ένα από τα μήλα στα χέρια της.

‘’Ότι θέλεις’’, είπε η Χιονάτη και άρχισε να βάζει μήλα μέσα σε ένα καλάθι. ‘’Φτάνουν τόσα;’’

‘’Ναι εντάξει είναι’’, απάντησε η Τ4Ε κοιτάζοντας το γεμάτο καλάθι.

‘’53,25’’, είπε η Χιονάτη αφού τα ζύγιζε.

‘’53,25!’’, ρώτησε σκανδαλισμένη η Τ4Ε. ‘’Πολύ δεν ακριβύνανε;’’

‘’Μα σου δίνω πρώτο πράγμα Τ4Ε!’’, είπε η Χιονάτη. ‘’Κατακόκκινα, λαχταριστά, γεμάτα δηλητήριο! Δεν θα βρεις τέτοια μήλα πουθενά!’’

‘’Ναι αλλά και πάλι.. 50 ευρώ για 10 μήλα;’’, ρώτησε η Τ4Ε σκεφτική.

‘’Ε ναι ξέρεις..οικονομική κρίση.. και αυτός ο πρίγκιπας πολύ αργεί βρε παιδί μου..’’, δικαιολογήθηκε η Χιονάτη και τα μάγουλα της έγιναν κατακόκκινα.

Η Τ4Ε πλήρωσε και έπειτα στράφηκε στον Νηλ ο οποίος κοιτούσε τριγύρω του προσπαθώντας να βρει έναν τρόπο για να το σκάσει.

‘’Νηλ έλα εδώ!’’, του είπε και εκείνος πήγε κοντά της.

Η Τ4Ε του άρπαξε το χέρι.

‘’Γεια σου Χιονάτη!’’, είπε η Τ4Ε και με έναν κρότο εκείνη και ο Νηλ εξαφανίστηκαν.

‘’Μα που είμαστε;’’, ρώτησε ο Νηλ ξαφνιασμένος μόλις η Τ4Ε του άφησε το χέρι.

‘’Στον κόσμο της nuitetoile’’, του απάντησε η Τ4Ε.

Ο Νηλ κοίταξε γύρω του. Δεν του άρεσε αυτό το μέρος. Ήταν γεμάτο αυτοκίνητα που έτρεχαν σαν τρελά, νέφος, σκόνη και ανθρώπους που περπατούσαν σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια.

‘’Φόρα αυτά’’, του είπε η Τ4Ε και του έδωσε κάτι περίεργα ρούχα.

Ο Νηλ πήρε τα ρούχα στα χέρια του και άνοιξε το στόμα του να διαμαρτυρηθεί, αλλά το κοφτερό βλέμμα της Τ4Ε τον έκανε να το κλείσει χωρίς να βγάλει άχνα.

Λίγο αργότερα ο Νηλ ντυμένος με βρώμικα παράταιρα ρούχα και με το καλάθι με τα μήλα στα χέρια του, καθόταν στα φανάρια και περίμενε το αυτοκίνητο που του είχε περιγράψει η Τ4Ε. Η κοπέλα του είχε πει πως η nuitetoile σίγουρα θα περνούσε από εκείνο το σημείο σε λίγη ώρα, μαζί με τον φίλο της. Το μόνο που θα έπρεπε να κάνει εκείνος ήταν μόλις το αμάξι σταματούσε στο φανάρι, να το πλησιάσει και να πουλήσει ένα μήλο στην nuitetoile.

‘’Εντάξει πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;’’, ρώτησε ο Νηλ τον εαυτό του ανακουφισμένος που δεν θα έπρεπε να πυροβολήσει ή να μαχαιρώσει κανέναν.

Από μακριά φάνηκε το αυτοκίνητο που του είχε περιγράψει η Τ4Ε και ο Νηλ χαμογέλασε.

‘’Άντε να τελειώνουμε’’, είπε στον εαυτό του και προχώρησε στο αμάξι που τώρα είχε σταματήσει μπροστά από το φανάρι.

Πλησίασε το παράθυρο και κοίταξε την κοπέλα που καθόταν στην θέση του συνοδηγού.

‘’Σίγουρα αυτή είναι’’, σκέφτηκε ο Νηλ και χτύπησε ελαφρά το τζάμι της.

Η κοπέλα τον κοίταξε ξαφνιασμένη και έπειτα κατέβασε το τζάμι.

‘’Μηλ..’’, πήγε να πει ο Νηλ αλλά εκείνη την στιγμή δεκάδες άνθρωποι στριμώχτηκαν γύρω από το αμάξι, άλλοι πλένοντας τα τζάμια του και άλλοι προσπαθώντας να πουλήσουν την πραμάτεια τους στον οδηγό και την φίλη του.

‘’Μηλαράκι;’’, ρώτησε ο Νηλ ενώ παράλληλα έσπρωχνε τον διπλανό του που κρατούσε κάτι μπανάνες και προσπαθούσε να τις πουλήσει στην κοπέλα.

‘’Μπανανίτσα; Ευρώ;’’, ρώτησε ο τύπος με τις μπανάνες και έσπρωξε τον Νηλ για να τον βγάλει από το οπτικό πεδίο της πελάτισσας του.

Ο Νηλ εκνευρισμένος τον έσπρωξε και εκείνος και δεν χρειάστηκε πολύ για να αρχίσουν να τσακώνονται, σπρώχνοντας ο ένας τον άλλον. Η Τ4Ε που παρακολουθούσε την σκηνή από μακριά έπιασε απελπισμένη το κεφάλι της.

‘’Α ΟΧΙ!’’, φώναξε η Τ4Ε όταν είδε ότι ο τύπος με τις μπανάνες με ένα δυνατό σπρώξιμο είχε ρίξει τον Νηλ κάτω και πως όλα τα μήλα είχαν σκορπίσει στον δρόμο.

Ο Νηλ πεσμένος ακόμα στον δρόμο προσπάθησε να μαζέψει τα μήλα, αλλά μάταια. Οι άνθρωποι που έπλεναν τα τζάμια στα γύρω αυτοκίνητα τα είχαν αρπάξει πριν εκείνος προλάβει να πει ‘’μήλο’’ και είχαν εξαφανιστεί στους γύρω δρόμους.

‘’’ΗΛΙΘΙΕ!’’, του φώναξε η Τ4Ε καθώς έβλεπε το αυτοκίνητο με την nuitetoile να φεύγει καθώς άναβε το φανάρι.

Ο Νηλ την κοίταξε έντρομος και έτοιμος να βάλει τα κλάματα.

‘’Ελπίζω η Adi να τα πήγε καλύτερα’’, σκέφτηκε απελπισμένη η Τ4Ε και άρπαξε το χέρι του Νηλ για να γυρίσουν πίσω στο υπόγειο.


Την ίδια ώρα η Adi και ο Άλμπερτ ανέβαιναν τα σκαλιά ενός κάστρου.

‘’Αφού πήγε ο Νηλ, εμένα γιατί με ανακατεύετε;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ. ‘’Ξέρεις πόσο καθάρισμα έχω να κάνω;’’

Η Adi τον αγριοκοίταξε.

‘’Δεν σας έχουμε καμιά εμπιστοσύνη. Οπότε αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε και οι δυο μας για να είμαστε σίγουρες.’’, του απάντησε η Adi και χτύπησε την μεγάλη πόρτα στην οποία οδηγούσαν τα σκαλιά που τόση ώρα ανέβαιναν.

Η πόρτα άνοιξε και οι δυο τους πέρασαν μέσα.
Η Adi κοίταξε το ρολόι της και κατευθύνθηκε στην κουζίνα, με τον Άλμπερτ να την ακολουθεί και να κοιτάει εντυπωσιασμένος το πόσο καθαρό ήταν το κάστρο.
Η Adi μπήκε μέσα στην κουζίνα όπου μια κοπέλα έπλενε τα πιάτα.

‘’Καλημέρα Σταχτοπούτα’’, είπε.

‘’Καλημέρα Adi’’, απάντησε η Σταχτοπούτα γυρνώντας το κεφάλι της και κάνοντας ένα νεύμα.

Ο Άλμπερτ πλησίασε τον νεροχύτη που η Σταχτοπούτα έπλενε τα πιάτα και πήρε στα χέρια του το μπουκάλι με το υγρό σαπούνι.

‘’Πρέπει να είναι πολύ καλό!’’, της είπε ενθουσιασμένος. ‘’Κάνει τα πιάτα πολύ καθαρά!’’, πρόσθεσε καθώς κοιτούσε τα πιάτα που έπλενε η Σταχτοπούτα και που έλαμπαν.

‘’Α ναι!’’, του απάντησε εκείνη. ‘’Είναι δικιά μου ανακάλυψη. Μπορώ να σου πω πως γίνεται αν θέλεις’’

‘’Ε..Σταχτοπούτα..’’, είπε η Adi καθώς ήθελε να τελειώνουν από εκεί. ‘’Έχουμε έρθει για μια δουλειά’’

‘’Μισό να τελειώσω με τα πιάτα’’, απάντησε η Σταχτοπούτα και γύρισε ξανά προς το μέρος του Άλμπερτ. ‘’Απλά βάζεις λίγη στάχτη μέσα στο σαπούνι και τα ανακατεύεις καλά’’, του είπε.

‘’Μάλιστα!’’, είπε ο Άλμπερτ ενθουσιασμένος και σημείωσε την συνταγή στο κεφάλι του.

‘’Ορίστε τελείωσα!’’, είπε η Σταχτοπούτα και σκούπισε τα χέρια της στη ποδιά της. ‘’Για γοβάκι ήρθατε να υποθέσω;’’

Η Adi της έγνεψε καταφατικά.

‘’Από εδώ’’, είπε η Σταχτοπούτα και βγήκε από την κουζίνα με τον Άλμπερτ και την Adi να την ακολουθούν.

‘’Το παρκέ πως το κάνεις;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ καθώς περνούσαν μέσα από διάφορα δωμάτια.

Η Adi τον αγριοκοίταξε ενώ η Σταχτοπούτα άρχισε να του δίνε οδηγίες για πως θα έκανε τα πατώματα να λάμπουν.

Τελικά η Σταχτοπούτα έφτασε σε ένα μεγάλο δωμάτιο και άνοιξε την πόρτα. Μπήκαν μέσα και ο Άλμπερτ είδε πως το δωμάτιο είχε μόνο παπούτσια. Γοβάκια, μπότες, παντόφλες, αθλητικά, ότι παπούτσι μπορούσε να φανταστεί κανείς βρισκόταν εκεί μέσα.

‘’Μα πως τα διατηρείς τόσο τακτοποιημένα;’’, ρώτησε την Σταχτοπούτα.

‘’Δεν έχουμε χρόνο για αυτά!’’, έκοψε την Σταχτοπούτα η Adi πριν εκείνη προλάβει να απαντήσει. ‘’Λοιπόν ψάχνουμε για ένα ζευγάρι παπούτσια που θα αρέσουν σε μια εικοσιοχτάχρονη κοπέλα’’, πρόσθεσε.

‘’Τι λες για αυτά;’’, ρώτησε η Σταχτοπούτα δείχνοντας της ένα ζευγάρι πανέμορφες γόβες.

‘’Ναι ωραία είναι αλλά η συγκεκριμένη δεν φοράει τακούνια. Θέλουμε κάτι πιο συνηθισμένο’’, απάντησε η Adi και η Σταχτοπούτα έκανε έναν μορφασμό αποκαλύπτοντας έτσι την γνώμη της για τις κοπέλες που δεν φοράνε γόβες.

‘’Τι λες για αυτά;’’, ρώτησε ύστερα από λίγο και κρατώντας στα χέρια της ένα ζευγάρι μπαλαρίνες.

‘’Ναι αυτά θα μπορούσε να τα βάλει αλλά δεν πρόκειται να τα αγοράσει τώρα, είναι χειμώνας’’, είπε η Adi.

‘’Νομίζω έχω αυτό που χρειάζεσαι!’’, είπε η Σταχτοπούτα και τράβηξε ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια.

‘’Ναι αυτά είναι τέλεια!’’, είπε ενθουσιασμένη η Adi. ‘’Τα έχεις σε 38;’’

‘’Μισό να δω..’’, είπε η Σταχτοπούτα. ‘’Ναι τελευταίο ζευγάρι’’, είπε ύστερα από λίγο χαμογελώντας.

‘’Ωραία, τώρα Άλμπερτ άκου.’’, είπε η Adi, ‘’θα πρέπει η nuitetoile να φορέσει αυτά τα παπούτσια. Μόλις τα φορέσει, αυτά θα κολλήσουν στα πόδια της και εκείνη θα αρχίσει να τρέχει και δεν θα μπορεί να σταματήσει. Έτσι θα πεθάνει από εξάντληση και θα είμαστε όλοι χαρούμενοι! ‘’

‘’Αυτό δεν είναι από άλλο παραμύθι;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ σκεφτικός.

‘’Δεν μας νοιάζει από ποιο παραμύθι είναι! Μας νοιάζει να τα φορέσει!’’, είπε η Adi ελαφρώς εκνευρισμένη. ‘’Καμιά άλλη απορία;’’

‘’Ναι…’’, είπε ο Άλμπερτ. ‘’Τα τζάμια με τι τα κάνεις;’’, ρώτησε και στράφηκε προς την Σταχτοπούτα.

‘’ΦΥΓΑΜΕ!’’, είπε η Adi και τον πλησίασε.

‘’Μια στιγμή! Δεν με πλήρωσες!’’, είπε η Σταχτοπούτα.

‘’Αχ ναι συγγνώμη, ξεχάστηκα.’’, είπε η Adi. ‘’Πόσο έχουν;’’

‘’367 ευρώ’’, είπε η Σταχτοπούτα.

‘’ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ;’’, είπε η Adi μη μπορώντας να πιστέψει αυτό που είχε ακούσει.

‘’Ναι είναι καλό κομμάτι και είναι και μωβ’’, απάντησε η Σταχτοπούτα, ενώ η Adi έβγαζε τα λεφτά από το πορτοφόλι της αναμασώντας διάφορες κατάρες.

‘’Τις κουρτίνες με τι τις πλένεις;’’, ακούστηκε η φωνή του Άλμπερτ που τώρα είχε πλησιάσει το παράθυρο και μύριζε τις κουρτίνες.

Η Adi , ένιωσε να βγαίνουν καπνοί από το κεφάλι της. Με βιαστικά βήματα πλησίασε τον Άλμπερτ και τον έπιασε από το μπράτσο.

‘’Γεια σου Σταχτοπούτα!’’, είπε και με ένα κρακ εξαφανίστηκαν.

Λίγο αργότερα στεκόντουσαν στην Ερμού μπροστά από ένα μαγαζί με παπούτσια.

‘’Η nuitetoile θα περάσει από εδώ σε λίγο. Ψάχνει για να αγοράσει παπούτσια. Σίγουρα θα μπει σε αυτό το μαγαζί γιατί ψωνίζει συχνά από εδώ’’, εξήγησε η Adi στον Άλμπερτ. ‘’Εσύ πρέπει να της πουλήσεις αυτό το ζευγάρι που μόλις πήραμε.’’

‘’Μα εγώ δεν δουλεύω εδώ’’, της είπε ο Άλμπερτ.

‘’Δουλεύεις’’, απάντησε η Adi. ‘’Έχω κάνει μάγια στον μαγαζάτορα και πιστεύει ότι είσαι υπάλληλος του χρόνια τώρα. Άντε τώρα πήγαινε.’’

Ο Άλμπερτ μπήκε μέσα στο μαγαζί και η Adi έκατσε απέναντι σε ένα παγκάκι για να παρακολουθεί. Δεν πέρασε πολύ ώρα και είδε από μακριά το υποψήφιο θύμα της να πηγαίνει προς το μαγαζί.
Η nuitetoile μπήκε μέσα στο μαγαζί και ο Άλμπερτ βλέποντας τα νοήματα που του έκανε η Adi, την πλησίασε.

‘’Μπορώ να σας βοηθήσω;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ την nuitetoile.

‘’Ναι’’, του απάντησε εκείνη. ‘’Ψάχνω για ένα ζευγάρι καλές γόβες’’

‘’Γόβες;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ και ένιωσε κρύο ιδρώτα να κυλάει στο μέτωπο του. ‘’Γιατί γόβες; Δεν θέλετε ένα ζευγάρι καλά αθλητικά; Ταιριάζουν πιο πολύ με το στιλ σας.’’

‘’Ναι συμφωνώ’’, απάντησε η κοπέλα. ‘’Αλλά έχω να πάω σε έναν γάμο..Να αυτές μου αρέσουν!’’, πρόσθεσε και του έδειξε ένα ζευγάρι.

‘’Να σας τις δώσω να τις δοκιμάσετε αλλά θα μου κάνετε την χάρη να δοκιμάσετε και ένα ζευγάρι αθλητικά που έχουμε φέρει μετά; Είναι φοβερά παπούτσια! Μόνο ένα ζευγάρι μας έχει μείνει και μόλις σας είδα είπα ότι αυτό το τελευταίο ζευγάρι είναι ότι πρέπει για εσάς!’’, είπε ο Άλμπερτ.

‘’Καλά’’, είπε η nuitetoile αδιάφορα.

‘’Ωραία πάω να φέρω τις γόβες. 38 ε;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ.

‘’Ναι που το ξέρετε;’’, ρώτησε η κοπέλα ξαφνιασμένη.

Ο Άλμπερτ ξεροκατάπιε.

‘’Ε…τόσα χρόνια στην δουλειά..πλέον βλέπω πόδι και ξέρω τι μέγεθος είναι’’, ψέλλισε.

‘’Α καλά..’’, είπε η nuitetoile και έκατσε σε ένα σκαμπό.

Ο Άλμπερτ εξαφανίστηκε στην αποθήκη και γύρισε με δυο κουτιά. Άνοιξε το ένα με τις γόβες και έπειτα άνοιξε και το άλλο στο οποίο βρισκόντουσαν τα αθλητικά.

‘’Μα δείτε δεν είναι τέλεια;’’, ρώτησε την κοπέλα κρατώντας το ένα αθλητικό παπούτσι στο χέρι του.

‘’Ναι όμορφα είναι. Θα τα δοκιμάσω μετά’’, είπε η nuitetoile.

Ο Άλμπερτ άφησε το παπούτσι μέσα στο ανοιχτό κουτί και βοήθησε την κοπέλα να βάλει τις γόβες. Μόλις εκείνη τις φόρεσε, πήγε παραπατώντας και σπρώχνοντας τον κόσμο που ξαφνικά είχε γεμίσει το μαγαζί μέχρι τον καθρέφτη.

‘’Κάτι δεν μου αρέσει’’, είπε κοιτάζοντας τα πόδια της. ‘’Εσείς τι λέτε;’’, γύρισε στον Άλμπερτ ο οποίος την είχε ακολουθήσει μέχρι τον καθρέφτη.

‘’Νομίζω ότι τα αθλητικά θα σας πηγαίνουν καλύτερα.’’, είπε ο Άλμπερτ.

‘’Μα δεν μπορώ να πάω με αθλητικά στον γάμο’’, είπε η nuitetoile. ‘’Θέλω να δω άλλες γόβες’’, πρόσθεσε.

‘’Να μην δούμε εκείνα τα αθλητικά…;’’, ρώτησε ο Άλμπερτ.

‘’Θα τα δούμε μόλις βρω γόβες’’, του είπε η κοπέλα.

Μια ώρα αργότερα και αφού είχε δοκιμάσει τριάντα διαφορετικά ζευγάρια, η nuitetoile στεκόταν ικανοποιημένη μπροστά από τον καθρέφτη.

‘’Είναι αυτό που έψαχνα ακριβώς!’’, είπε στον Άλμπερτ και του χαμογέλασε. ‘’Να δούμε και εκείνα τα αθλητικά;’’

‘’Επιτέλους!’’, είπε ο Άλμπερτ και επέστρεψαν εκεί που καθόταν η κοπέλα για να δοκιμάσει τα παπούτσια.

Ο Άλμπερτ κοίταξε γύρω του το χάος που είχαν δημιουργήσει τα κουτιά και τα παπούτσια που είχε δοκιμάσει η nuitetoile και τότε παρατήρησε πως τα αθλητικά δεν φαινόντουσαν πουθενά. Απελπισμένος έπεσε στο πάτωμα και άρχισε να ψάχνει τα κουτιά πετώντας διάφορα παπούτσια δεξιά κα αριστερά. Τα αθλητικά είχαν γίνει άφαντα. Τότε μια τρομερή υποψία του πέρασε από το μυαλό και έτρεξε στον ιδιοκτήτη του καταστήματος.

‘’Μήπως πούλησες ένα ζευγάρι μωβ αθλητικά παπούτσια;’’, τον ρώτησε έντρομος.

‘’Ναι πριν από λίγο σε μια κοπέλα’’, του είπε εκείνος και έφυγε για να εξυπηρετήσει έναν πελάτη που μόλις είχε μπει μέσα στο μαγαζί.

Ο Άλμπερτ έπιασε το κεφάλι του απελπισμένος.

‘’Δεν πειράζει, άλλη φορά’’, του είπε η nuitetoile και αφού πλήρωσε έφυγε.

Η Adi την είδε να φεύγει και πλησίασε τον Άλμπερτ που έβγαινε από το μαγαζί απογοητευμένος.

‘’Τι έγινε;’’, τον ρώτησε προβληματισμένη από την έκφραση του.

Εκείνη την ώρα μια κοπέλα με μωβ αθλητικά παπούτσια πέρασε από μπροστά τους τρέχοντας και με μια απελπισμένη έκφραση στο πρόσωπο της.

‘’Αυτό έγινε’’, της είπε ο Άλμπερτ και της έδειξε την κοπέλα η οποία έτρεχε ασταμάτητα.

‘’Πάμε πίσω’’, είπε η Adi και τον έπιασε από το μπράτσο.

Ένα κρακ ακούστηκε και η Adi με τον Άλμπερτ εξαφανίστηκαν.

ΤΕΛΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ

Η Τ4Ε ανακάτευε αφηρημένα το ποτό της. Η Adi την πλησίασε και έκατσε δίπλα της.

‘’Έλα χαμογέλα!’’, της είπε. ‘’Τέλος καλό όλα καλά!’’

‘’Αχ ναι ευτυχώς τα καταφέραμε!’’, απάντησε η Τ4Ε με ένα κουρασμένο χαμόγελο.

Από την άλλη άκρη του δωματίου ακούστηκε ένας θόρυβος και οι δυο τους γύρισαν τα κεφάλια τους προς τα εκεί. Η Κάντυ στην προσπάθεια της να πάρει ένα τυροπιτάκι είχε ρίξει τα μισά πιάτα του τραπεζιού κάτω και τώρα είχε πάρει ένα αθώο ύφος – το οποίο απευθυνόταν κυρίως στον Άλμπερτ ο οποίος κοίταζε με φρίκη το λερωμένο πάτωμα.

‘’Δεν είναι τόσο κακοί τελικά’’, είπε η Adi.

‘’Μα Σουζάνα αυτό δεν είναι γκι!’’, ακούστηκε η φωνή του Τέρρυ από την άλλη πλευρά του δωματίου και η Τ4Ε με την Adi, είδαν μια Σουζάνα σε κατάσταση λύσσας, να τραβάει τον Τέρρυ από το μανίκι και να προσπαθεί να τον φιλήσει, στριμώχνοντας τον κάτω από μια πόρτα πάνω στην οποία κρεμόντουσαν σερπαντίνες.

‘’Τι τράβηγμα και αυτό με την Σουζάνα..’’, μονολόγησε η Adi και στο μυαλό της έφερε την περιπέτεια που έζησε όταν είχε έρθει η σειρά της Σουζάνας να δοκιμάσει να σκοτώσει.

Την είχε πάει να βρουν την Ούρσουλα, την φοβερή μάγισσα χταπόδι που ζούσε στον βυθό της θάλασσας. Σκοπός τους ήταν πάρει η Σουζάνα την μορφή της nuitetoile και να της καταστρέψει την ζωή, ωθώντας την στην αυτοκτονία. Μόνο που για να γίνει αυτό, η Σουζάνα θα έπρεπε να χαρίσει την φωνή της – έστω και προσωρινά στην μάγισσα.

Η Adi λοιπόν είχε κατέβει στον βυθό μαζί με την Σουζάνα και είχαν βρει την σπηλιά της μάγισσας. Μετά την άφησε να μπει μόνη της μέσα, καθώς η μάγισσα δεχόταν μόνο ένα επισκέπτη κάθε φορά. Αλλά όλα πήγαν λάθος. Η Σουζάνα έκανε συμφωνία με την Ούρσουλα και όταν βγήκε από την σπηλιά είχε πάρει την μορφή της Κάντυ και όχι της nuitetoile. Η Adi μόλις την είδε είχε βγάλει μια κραυγή απόγνωσης και είχε αρχίσει να τραβάει τα μαλλιά της.

‘’Ε δεν είσαι σοβαρή!’’, είχε φωνάξει στην Σουζάνα. ‘’Πως θα το διορθώσω αυτό τώρα;; Πρέπει να σε πάω πίσω μέχρι να λυθούν τα μάγια!’’

Η Σουζάνα είχε χαμογελάσει ικανοποιημένη και μαζί είχαν επιστρέψει στο υπόγειο. Ο Τέρρυ είχε έρθει παραπατώντας μέχρι την Σουζάνα και την είχε αγκαλιάσει.

‘’Κάντυ!’’, της είχε πει. ‘’Πόσο χαίρομαι που γύρισες σώα!’’

Η Σουζάνα – Κάντυ τον είχε σφίξει πάνω της ενώ την ίδια ώρα η Adi συνειδητοποιούσε πως για κακή της τύχη η Τ4Ε είχε πάρει μαζί της την πραγματική Κάντυ.

Ένα μόνο πράγμα της έμενε να κάνει. Άρχισε να τραβάει την Σουζάνα –
Κάντυ για να την πάρει από την αγκαλιά του Τέρρυ, ενώ και εκείνος προσπαθούσε να την κρατήσει.

‘’Τέρρυ θα σου δώσω ένα μπουκάλι ουίσκι αν την αφήσεις’’, του είχε πει απελπισμένη κάποια στιγμή.

Ο Τέρρυ στιγμιαία σκέφτηκε την πρόταση και χαλάρωσε το χέρι του. Αυτό ήταν αρκετό. Η Adi είχε καταφέρει να αρπάξει την Σουζάνα και να την σύρει (κυριολεκτικά) στο διπλανό δωμάτιο. Εκεί την είχε κλειδώσει μέσα και είχε κάτσει έξω από την πόρτα περιμένοντας να λυθούν τα μάγια και η Σουζάνα να ξαναπάρει την κανονική μορφή της, κάτι που έγινε λίγες ώρες αργότερα.

‘’Εί! Τι σκέφτεσαι; Σου μιλάω τόση ώρα!’’, η φωνή της Τ4Ε επανέφερε την Adi στο παρών.

‘’Σκεφτόμουν αυτά που τράβηξα με την Σουζάνα’’, απάντησε κατσουφιασμένα.

‘’Α και η Κάντυ δεν ήταν καλύτερη!’’, της απάντησε η Τ4Ε. ‘’Μου έβγαλε την ψυχή! Και δεν ξέρω πως τα κατάφερε τελικά και σκότωσε τους πάντες γύρω από την nuitetoile εκτός από την ίδια!’’

‘’Γιατί ο Στηαρ;’’, απάντησε η Adi. ‘’Που τον βάλαμε να ξελασκάρει τα φρένα του αμαξιού της και αυτός μπέρδεψε τα αυτοκίνητα;’’

‘’Για να μην μιλήσω για τον Τέρρυ!’’, είπε η Τ4Ε εκνευρισμένη. ‘’Που ήταν τόσο μεθυσμένος που δεν μπορούσε να πυροβολήσει γιατί την έβλεπε διπλή!’’

‘’Αχ άστα μην τα συζητάμε..’’, είπε η Adi αναστενάζοντας.’’Περασμένα ξεχασμένα. Η κοπέλα πέθανε και όλα είναι εντάξει.’’

‘’Ναι έχεις δίκιο.’’, είπε η Τ4Ε και σήκωσε το ποτήρι της.

‘’Καλή χρονιά Adi!’’, είπε

‘’Καλή χρονιά Τ4Ε!’’, απάντησε η Adi χαμογελώντας.

‘’ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ!’’, ακούστηκε από την αίθουσα και τα κορίτσια γύρισαν τα κεφάλια τους.

Ο Άλμπερτ, ο Στηαρ, ο Άντονυ, ο Άρτσι, ο Τζωρτζ, ο Νηλ, η Κάντυ, ο Τέρρυ, η Άννυ, η Ελίζα και η Σουζάνα είχαν υψωμένα τα ποτήρια τους και τους χαμογελούσαν.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ Τ4Ε ΚΑΙ ADI!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΤΕΛΟΣ

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ ΕΛΕΟΝΟΡ

ΑΓΑΠΗ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ

Η Ελεονόρ κοιτούσε την μάχη που διεξαγόταν κάτω από το κάστρο. Οι μαύροι ιππότες που είχαν επιτεθεί στο βασίλειο είχαν πλησιάσει πολύ εκείνη την νύχτα. Είχαν καταφέρει να περάσουν τις αμυντικές γραμμές και τώρα έσπερναν θάνατο και πανικό παντού. Η Ελεονόρ βρισκόταν στην αυλή του ψηλότερου επιπέδου του κάστρου, προς το παρών προφυλαγμένη. Δίπλα της στεκόντουσαν και άλλες γυναίκες – όχι πολλές – οι υπόλοιπες ήταν κρυμμένες ή φυγαδευμένες από τα μυστικά περάσματα του κάστρου.

‘’Τι θα κάνουμε;’’, ρώτησε μια από τις γυναίκες την Ελεονόρ με σεβασμό.

‘’Πρέπει να επέμβουμε’’, είπε συγκροτημένα η Ελεονόρ.

Είχε το Χάρισμα, αλλά ποτέ ως τότε δεν το είχε χρησιμοποιήσει για να κάνει κακό. Βλέποντας όμως τους μαύρους ιππότες να σφάζουν αδιακρίτως άντρες, γυναίκες και παιδιά, ένιωθε πως δεν είχε άλλη επιλογή.
Στράφηκε προς τις γυναίκες που περίμεναν τις οδηγίες της.

‘’Έχετε όλες το Χάρισμα’’, τους είπε. ‘’Και ως τώρα αυτό που σας δόθηκε το χρησιμοποιήσατε για να κάνετε καλό. Τώρα όμως πρέπει να το χρησιμοποιήσετε – και εγώ μαζί με σας – για να σκοτώσουμε αυτούς τους ανθρώπους.’’

Μερικές από τις ιέρειες κινήθηκαν νευρικά. Αυτό που τους ζητούσε η αρχιέρεια τους ήταν εξωπραγματικό.

‘’Ξέρω ότι σας ζητάω πολλά’’, είπε η Ελεονόρ με σταθερή φωνή. ‘’Όταν δώσατε τον όρκο, ορκιστήκατε ότι δεν θα κάνατε ποτέ κακό σε άνθρωπο, ζώο ή φυτό. Τώρα όμως δεν έχουμε την πολυτέλεια να κρατηθούμε από τους όρκους μας. Η γη μας κινδυνεύει, η ελευθερία μας κινδυνεύει, οι άντρες μας πεθαίνουν εκεί κάτω, μάνες σκοτώνονται, μικρά παιδιά σφάζονται. Δεν έχουμε την πολυτέλεια της επιλογής.’’

Η Ελεονόρ σώπασε για μια στιγμή και αναρωτήθηκε πόσο τρελό ήταν αυτό που ζητούσε από τις γυναίκες που την είχαν εμπιστευτεί τόσα χρόνια ως δασκάλα τους και οδηγό τους στο Χάρισμα, να κάνουν.

‘’Έχετε το λόγο μου’’, είπε ύστερα από λίγο, ‘’πως η ευθύνη όλων των πράξεων σας σήμερα βαραίνει μόνο εμένα’’

‘’ΌΧΙ!’’, φώναξε μια από τις ιέρειες τρομοκρατημένη.

‘’Το δηλώνω στο τάγμα που υπηρετούμε, στους φύλακες του ορατού και του αοράτου πως αναλαμβάνω όλη την ευθύνη για κάθε σταγόνα αίμα που θα χύσετε.’’, είπε κάθετα η Ελεονόρ. ‘’Τώρα φύγετε!’’

Οι γυναίκες σκόρπισαν βιαστικά, παίρνοντας θάρρος από την τελευταία δήλωση που είχε κάνει η αρχηγός τους.

Η Ελεονόρ έπιασε το κεφάλι της.

‘’Τι έκανα; Τι έκανα;’’, αναλογίστηκε σε μια στιγμή απελπισίας. ‘’Θα υποφέρω πολύ στην επόμενη ζωή αυτό είναι σίγουρο.’’

Και όντως ήταν αλήθεια. Οι ιέρειες του τάγματος ήξεραν πολύ καλά πως ο άνθρωπος περνούσε μέσα από διάφορες ζωές μέχρι να μάθει όσα έπρεπε να μάθει και να εξελιχθεί σε κάτι παραπάνω από άνθρωπο. Όσες πιο πολλές αμαρτίες είχε κάνει στην προηγούμενη ζωή του, τόσο πιο πολύ υπέφερε στην επόμενη. Και η Ελεονόρ με αυτή την δήλωση της, μόλις είχε εξασφαλίσει μια επόμενη ζωή που θα ήταν γεμάτη πόνο.

‘’Δεν μπορούσα να αφήσω τις μαθήτριες μου να πάρουν τέτοιο βάρος μαζί τους’’, είπε η Ελεονόρ στα πνεύματα που την τριγύριζαν. ‘’Όχι, έχω την ευθύνη τους σε αυτή την ζωή και όσο έχω την ευθύνη τους, δεν θα αφήσω να επιβαρύνουν το κάρμα τους με αμαρτίες που εγώ τις διέταξα να κάνουν’’

Κοίταξε πάλι το πεδίο της μάχης. Η νύχτα είχε προχωρήσει και ατελείωτες
φωτιές έκαιγαν την γη γύρω από το κάστρο. ΟΙ μαύροι ιππότες είχαν πια ξεφύγει από κάθε έλεγχο και η Ελεονόρ αναρωτήθηκε αν κανείς από τους δικούς της είχε μείνει ζωντανός.

Έστρεψε το βλέμμα της στις ιέρειες που τώρα είχαν μπει στην μάχη, αιφνιδιάζοντας τους αντιπάλους. Τις είδε να ανάβουν φωτιές, να προκαλούν τρόμο με την παρουσία τους, να παλεύουν σαν να ήταν δέκα άντρες μαζί. Άλλες τις είδε να γιατρεύουν τους τραυματίες με τρόπο τόσο αποτελεσματικό που εκείνοι ύστερα από λίγα λεπτά να ορμούν πάλι στην μάχη. Και τις άκουσε να καλούν τον άνεμο να τις βοηθήσει και τα πνεύματα του ουρανού και της γης να τις προστατέψουν.

Οι μαύροι ιππότες σαστισμένοι συνειδητοποίησαν πως ξαφνικά έχαναν την μάχη και αιτία ήταν μερικές γυναίκες με μαύρους μανδύες. Άρχισαν να υποχωρούν άτακτα προς κάθε κατεύθυνση, μη μπορώντας να τα βάλουν με την μαγεία.

Ο άνεμος φύσηξε στο πρόσωπο της Ελεονόρ και εκείνη ανατρίχιασε.

‘’Το τίμημα το πληρώνεις ήδη’’, της ψιθύρισε το πνεύμα στο αυτί και εκείνη κατάλαβε.

Έτρεξε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο πεδίο της μάχης. Οι μαύροι ιππότες είχαν εξαφανιστεί, αφήνοντας πίσω τους δεκάδες νεκρούς. Τα πάντα γύρω της ήταν κατεστραμμένα και καθώς οι φωτιές έσβηναν η μια πίσω από την άλλη τόσο πιο δύσκολο γινόταν για να δει κανείς καθαρά.

Την Ελεονόρ όμως δεν την ένοιαζε. Έψαχνε κάτι που κανένα σκοτάδι δεν θα την εμπόδιζε να το βρει. Ξαφνικά το είδε! Ένα αμυδρό φως πάνω από τον αριστερό ώμο ενός άντρα που ήταν πεσμένος στο έδαφος. Η Ελεονόρ έτρεξε κοντά του. Το φως τρεμόσβηνε έτοιμο να σβήσει.

Ο άντρας την κοίταξε και προσπάθησε να χαμογελάσει. Ο πόνος όμως που ένιωθε από το σπαθί που τον είχε τρυπήσει, δεν τον άφησε.

‘’Μη, μη κουνιέσαι’’, του είπε η Ελεονόρ και του έπιασε το χέρι σφιχτά.

Άρχισε να ψέλνει τα ξόρκια που θα γιάτρευαν την πληγή αλλά τίποτα δεν έγινε. Παρακάλεσε τότε τα πνεύματα και τους θεούς αλλά η πληγή συνέχιζε να αιμορραγεί.

‘’Συγγνώμη Τέρενς’’, είπε η Ελεονόρ και δάκρυα στόλισαν τα μάτια της. ‘’Όλο αυτό είναι δικό μου λάθος..εγώ πρέπει να πληρώσω..’’

‘’Μην κλαις αγάπη μου..’’, είπε ο Τέρενς ψελλίζοντας.

Η Ελεονόρ όμως ήταν αδύνατο να συγκρατήσει τα δάκρυα της. Τι φριχτός τρόπος για να πληρώσει ένας μέρος από τους τόσους θανάτους που η ίδια πρόσταξε! Και όμως οι γυναίκες, οι μανάδες, οι κόρες και οι αδερφές των νεκρών μαύρων ιπποτών κάπου μακριά από εκείνη, θρηνούσαν και εκείνες για τις απώλειες τους. Απώλειες που μέρος τους είχε προκαλέσει η Ελεονόρ. Και όσο τα κλάματα τους πλήθαιναν τόσο μεγαλύτερο γινόταν το τίμημα που θα έπρεπε εκείνη να πληρώσει.

‘’Πες μου..’’, της παρακάλεσε ο Τέρενς αγκομαχώντας. ‘’Πες μου πάλι την ιστορία..’’

Η Ελεονόρ τον κοίταξε και σκούπισε τα μάτια της. Ο Τέρενς αναφερόταν σε μια ιστορία που ήξεραν μόνο οι ιερείς. Εκείνη όμως την είχε μοιραστεί μαζί του αδιαφορώντας για τους κανόνες.

‘’Κάθε άνθρωπος έχει μια ψυχή’’, του είπε. ‘’Και αυτή είναι που ταξιδεύει στον χρόνο. Κάθε φορά που γεννιόμαστε το σώμα μας αλλάζει αλλά η ψυχή παραμένει η ίδια. Μερικές φορές όμως η ψυχή σπάει σε δυο ίσα κομμάτια. Τότε γεννιούνται δύο άνθρωποι. Και αυτοί αποτελούν ο ένας για τον άλλον το άλλο του Κομμάτι. Αν είναι τυχεροί, δυο Κομμάτια, θα βρεθούν και τότε θα υπάρξει η απόλυτη αγάπη μεταξύ τους, γιατί στην ουσία προέρχονται από τον ίδιο άνθρωπο. Είναι δύσκολο ο απλός άνθρωπος να ξέρει αν βρήκε το άλλο του Κομμάτι. Μόνο οι ιερείς ξέρουν. Και αυτό γιατί έχουν πρόσβαση σε πράγματα που οι απλοί άνθρωποι δεν έχουν. Ο ιερές μπορεί να αναγνωρίσει αμέσως το άλλο του Κομμάτι γιατί πάνω από τον αριστερό του ώμο λαμπυρίζει ένα μικρό φως.’’

Η Ελεονόρ σταμάτησε να μιλάει και κοίταξε το σημάδι στον ώμο του Τέρενς που τώρα κόντευε να σβήσει.

‘’Άκουσε με Τέρενς’’, του είπε βιαστικά προσπαθώντας να προλάβει τον χρόνο. ‘’Θα γεννηθείς ξανά και εγώ θα έρθω να σε βρω. Θα είμαστε πάλι μαζί αγάπη μου στο υπόσχομαι.’’

‘’Το ξέρω’’, της είπε με ένα αχνό χαμόγελο ο Τέρενς. ‘’Και εγώ σε αγαπώ’’

Ο Τέρενς ένιωσε τα μάτια του να κλείνουν και πριν αφεθεί στην ζωή που έφευγε από μέσα του, πρόλαβε να δει για πρώτη φορά ένα δυνατό φως να λάμπει πάνω από τον αριστερό ώμο της Ελεόνορ. Ευτυχισμένος που είχε επιτέλους δει αυτό το σημάδι, ξεψύχησε.

Η Ελεονόρ του έκλεισε τα μάτια κλαίγοντας.

‘’Θα έρθω να σε βρω’’, του ψιθύρισε στο αυτί και τον φίλησε.


Μερικές εκατοντάδες χρόνια αργότερα η Κάντυ Γουάιτ ήταν σίγουρη ότι η ζωή διασκέδαζε πολύ με το να την ταλαιπωρεί. Ως τώρα οι δυστυχίες σε σύγκριση με τις χαρές ήταν ένας πολύ άνισος κατάλογος.
Τώρα, βρισκόταν σε ένα μεγάλο καράβι με προορισμό την Αγγλία και ένα αυστηρό κολέγιο. Σε λίγη ώρα έφταναν και εκείνη ήθελε να ξεφύγει λίγο από το πρωτοχρονιάτικο πάρτυ το οποίο διεξαγόταν στο σαλόνι του καραβιού και ήταν υπεύθυνο για τον απολογισμό που έκανε νοερά όλης της προηγούμενης ζωής της.

Έτσι, άρχισε να περπατάει στα καταστρώματα χωρίς προορισμό μέχρι που ο άνεμος παίζοντας μαζί της, της είχε αρπάξει το φουλάρι και το είχε παρασύρει μακριά. Το φουλάρι ταξίδευε πάνω στον άνεμο και εκείνη απελπισμένη έτρεχε από πίσω του, μέχρι που ο άνεμος βαρέθηκε και το άφησε να πέσει κοντά σε έναν νεαρό άντρα.

‘’Κλαέι;’’, αναρωτήθηκε η Κάντυ βλέποντας τον νεαρό ο οποίος κοιτούσε την θάλασσα αφηρημένος.

‘’Συγγνώμη..είστε καλά;’’, ρώτησε δισταχτικά η Κάντυ.

Ο νεαρός γύρισε προς το μέρος της και τα πνεύματα χαμογέλασαν. Πάνω από τους αριστερούς ώμους και των δυο υπήρχε ένα φως που φώτιζε τόσο δυνατά που η νύχτα είχε μετατραπεί σε μέρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Στην παράδοση του Ήλιου και στην παράδοση της Σελήνης (που είναι και οι δυο πραγματικές), υπάρχουν αναφορές για αυτό που ονομάζεται ‘’ άλλο Κομμάτι’’ και είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει όποιος θέλει να ακολουθήσει είτε την μια είτε την άλλη παράδοση .(παρόλο που οι δυο αυτές παραδόσεις είναι διαφορετικές και με διαφορετικό τρόπο διδάσκουν και αντιλαμβάνονται το πραγματικό και το μη πραγματικό)

Η ιστορία (συνοπτικά) του άλλου Κομματιού είναι η εξής:

‘’ Είμαστε αιώνιοι επειδή είμαστε εκδηλώσεις του Θεού. Γι αυτό περνάμε από πολλές ζωές και πολλούς θανάτους. Σε κάποιες μετενσαρκώσεις χωριζόμαστε. Όπως τα κύτταρα έτσι και οι ψυχές μας χωρίζονται σε μικρότερα κομμάτια. Η ψυχή μας γίνεται δύο ψυχές, που και αυτές, με την σειρά τους γίνονται άλλες δυο και έτσι σε μερικές γενιές εξαπλωνόμαστε σε μεγάλο μέρος της Γης. Είμαστε κομμάτι αυτού που οι αλχημιστές ονομάζουν ‘’Anima Mundi, Alma Mundi, Ψυχή του Κόσμου’’. Στην πραγματικότητα αν η Anima Mundi απλώς χωριζόταν σε περισσότερα κομμάτια, θα πολλαπλασιαζόταν μεν, αλλά θα γινόταν όλο και πιο αδύναμη. Έτσι με τον ίδιο τρόπο με τον οποίο χωριζόμαστε, ξανασυναντιόμαστε. Και αυτή η νέα συνάντηση λέγεται αγάπη. Γιατί όταν μια ψυχή διαιρείται, χωρίζεται πάντα σε ένα αντρικό και ένα γυναικείο κομμάτι. Σε κάθε ζωή έχουμε την υποχρέωση να βρούμε τουλάχιστον ένα από τα άλλα Κομμάτια μας. Και είμαστε υπεύθυνοι για την Γη γιατί δεν μπορούμε να ξέρουμε που κατοικεί κάποιο από τα άλλα Κομμάτια μας. Όταν ένα από τα Κομμάτια μας παθαίνει κάτι κακό, το αντιλαμβανόμαστε και εμείς άσχετα αν δεν το έχουμε συναντήσει. ‘’

Επίσης να αναφέρω ότι στην παράδοση του Ήλιου και στην παράδοση της Σελήνης, οι μυημένοι μπορούν να αντιληφθούν αν κάποιος άνθρωπος είναι το άλλο Κομμάτι τους, από ένα φωτεινό σημάδι που αυτός θα έχει στον αριστερό του ώμο και θα μπορούν να το διακρίνουν.


ΤΕΛΟΣ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΕΛΕΟΝΟΡ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

ΤΟ ΦΙΚ ΤΗΣ ΤΙΤΙΚΑΣ

Η ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Μόλις ο κόσμος άρχισε να χειροκροτάει, η Τιτίκα έτρεξε στην πίσω πόρτα του θεάτρου και βγήκε στον δρόμο. Νιφάδες χιονιού είχαν αρχίσει να πέφτουν και ο δρόμος σε κάποια σημεία γλιστρούσε. Εκείνη όμως δεν την ένοιαζε. Βγήκε στον κεντρικό δρόμο και σταμάτησε την πρώτη άμαξα που βρήκε μπροστά της.

‘’Στο νοσοκομείο!’’, φώναξε στον αμαξά και εκείνος έγνεψε με ένα νεύμα.

Η Τιτίκα ανακουφισμένη που πλέον βρισκόταν στον δρόμο για το νοσοκομείο, έγειρε το κεφάλι της πίσω στο κάθισμα και επέτρεψε στον εαυτό της να πάρει μια βαθιά ανάσα.

‘’Σε λίγο θα είσαι εκεί’’, είπε στον εαυτό της.

Ούτε και η ίδια ήξερε πως είχε αντέξει να περιμένει τόσες ώρες. Όμως η θέση της στο θέατρο δεν της επέτρεπε να φύγει νωρίτερα. Από αύριο θα μπορούσε να μην πηγαίνει αν ήθελε, αλλά σήμερα είχαν πρεμιέρα και η υπεύθυνη του καστ δεν θα μπορούσε να μην είναι εκεί. Έτσι και αλλιώς ήταν και δικιά του επιθυμία. Και κάθε δικιά του επιθυμία ήταν δεδομένο ότι θα έπρεπε να γίνει χωρίς δεύτερη σκέψη. Ειδικά τώρα..

Η άμαξα σταμάτησε και η Τιτίκα βγήκε βιαστικά. Πλήρωσε τον αμαξά ακόμα πιο βιαστικά και χαιρετώντας τις νοσοκόμες της βραδινής βάρδιας που μιλάγανε κοντά στην είσοδο, ανέβηκε τρέχοντας τα σκαλιά.

Έξω από το δωμάτιο του, στάθηκε για μια στιγμή, ισιώνοντας το φόρεμα της και προσπαθώντας να βάλει σε μια τάξη τα μαλλιά της. Πήρε μια βαθιά ανάσα και μπήκε μέσα χαμογελώντας.

‘’Γεια σου Τέρρυ!’’, είπε. ‘’Πως είσαι σήμερα;’’

Ο Τέρρυ καθηλωμένος στο κρεβάτι του νοσοκομείου, την κοίταξε αλλά ήταν ανέκφραστος.

‘’Πως πήγε η παράσταση;’’, την ρώτησε.

‘’Καλά’’, του απάντησε η Τιτίκα και έκατσε στο κρεβάτι δίπλα του.

Ο Τέρρυ γύρισε το κεφάλι του από την άλλη πλευρά.

‘’Λυπάμαι’’, της είπε. ‘’Σε ευχαριστώ που ήρθες αλλά αυτή την στιγμή..’’

‘’Καταλαβαίνω Τέρρυ’’, του απάντησε η Τιτίκα. ‘’Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε αν δεν θες. Αλλά δεν θα φύγω. Θα μείνω εδώ όλο το βράδυ. Και αν κάποια στιγμή θελήσεις να μου μιλήσεις θα είμαι εδώ.’’

Βαθιά μέσα της η Τιτίκα έλπιζε πως ο Τέρρυ απόψε θα της μιλούσε. Λίγες μέρες είχαν περάσει από εκείνο το φριχτό ατύχημα και εκείνος δεν το είχε συζητήσει ακόμα. Και η Τιτίκα ήξερε πολύ καλά πως ο Τέρρυ έπρεπε να μιλήσει σε κάποιον. Όσο δεν μιλούσε, η σιωπή γινόταν δηλητήριο και τον έτρωγε.

Σηκώθηκε και πλησίασε την μικρή ντουλάπα. Την άνοιξε και έβγαλε από μέσα μια σακούλα. Έπειτα έκατσε σε μια καρέκλα δίπλα από το κρεβάτι, τράβηξε τις βελόνες της μέσα από την σακούλα, απόθεσε το μαλλί στα πόδια της και συνέχισε το πλέξιμο που είχε αφήσει στην μέση το προηγούμενο
βράδυ.

Από εκείνη την μέρα που ο Τέρρυ είχε μεταφερθεί σε εκείνο το νοσοκομείο, η Τιτίκα βρισκόταν στο πλάι του, πλέκοντας και παραμένοντας αμίλητη, περιμένοντας τον Τέρρυ να μιλήσει.

‘’Είναι καλό που τουλάχιστον δεν με διώχνει’’, σκέφτηκε η Τιτίκα.

Ο Τέρρυ δεν ήταν εύκολος άνθρωπος. Και μετά το ατύχημα είχε γίνει πολύ
ιδιότροπος. Δεν ήθελε κανέναν δίπλα του. Αλλά η παρουσία της Τιτίκας δεν φαινόταν να τον ενοχλεί. Αντίθετα έμοιαζε να την περιμένει με ανυπομονησία κάθε φορά, παρόλο που σπάνια της έλεγε κάτι παραπάνω από δυο τρεις κουβέντες.

Η Τιτίκα έφερε στο μυαλό της την μέρα που έγινε το ατύχημα. Εκείνη βρισκόταν στο γραφείο της και οι ηθοποιοί έκαναν πρόβα. Ένας μεγάλος κρότος είχε ακουστεί αλλά δεν ήταν αυτό που την είχε τρομάξει. Πιο πολύ την τρόμαξε η σιωπή που ακολούθησε. Μια σιωπή που δεν προμήνυε τίποτα καλό και που δεν κράτησε παραπάνω από μερικά δευτερόλεπτα. Έπειτα άκουσε κραυγές και κλάματα.

Η Τιτίκα είχε τρέξει αμέσως στην σκηνή. Αυτό που είχε δει της είχε προκαλέσει τρόμο. Ο Τέρρυ βρισκόταν αναίσθητος και πάνω στο πόδι του είχε πέσει ένας προβολέας. Γύρω του οι ηθοποιοί έκλαιγαν και άκουσε κάποιον να τηλεφωνεί στο νοσοκομείο. Ούτε που θυμόταν πως είχε πάει μαζί με τον Τέρρυ στο νοσοκομείο. Θυμόταν όμως τις ατελείωτες – όπως της φάνηκαν – ώρες που τον χειρουργούσαν. Και πιο πολύ ακόμα θυμόταν την ώρα που ο γιατρός της είχε ανακοινώσει πως ο Τέρρυ δεν θα περπατούσε ποτέ ξανά.

Από τότε και κάθε βράδυ η Τιτίκα σαν φύλακας άγγελος καθόταν δίπλα στο κρεβάτι, πλέκοντας και παρακαλώντας σιωπηλά τον Θεό να κάνει ένα θαύμα. Αλλά ο Θεός είχε πιο σημαντικά πράγματα να ασχοληθεί.

‘’Ξέρεις να παίζεις σκάκι;’’

Η φωνή του Τέρρυ την έβγαλε από τις δυσάρεστες σκέψεις που έκανε. Γύρισε και τον κοίταξε ξαφνιασμένη.

‘’Σκάκι;’’, ρώτησε δισταχτικά, καθώς δεν ήταν σίγουρη αν είχε ακούσει καλά.

‘’Ναι, σκάκι’’, επανέλαβε ο Τέρρυ. ‘’Ξέρεις να παίζεις;’’

‘’Φυσικά και ξέρω!’’, είπε η Τιτίκα χαρούμενη.

‘’Επιτέλους ένα σημάδι ζωής!’’, σκέφτηκε.

‘’Πάω να βρω ένα!’’, του είπε ενθουσιασμένη και εξαφανίστηκε στους διάδρομους του νοσοκομείου.

Ύστερα από λίγο επέστρεψε στο δωμάτιο με ένα ακόμα μεγαλύτερο χαμόγελο και κρατώντας ένα σκάκι στα χέρια της.

‘’Μου το έδωσε μια νοσοκόμα’’, είπε γελώντας στον Τέρρυ.

Έπειτα έκατσε στο κρεβάτι και άρχισε να στήνει τα πιόνια.

Ύστερα από αρκετή ώρα η Τιτίκα παρατήρησε πως η διάθεση του Τέρρυ είχε ανέβει λίγο. Τον είχε παρασύρει το παιχνίδι και για λίγο είχε ξεχάσει το ατύχημα. Η Τιτίκα αποφάσισε τότε πως θα έπαιζε μαζί του κάθε βράδυ αν ήταν αυτό να τον κάνει να νιώθει καλύτερα.


Πραγματικά τα βράδια ερχόντουσαν και έφευγαν και κάθε φορά έβρισκαν την Τιτίκα καθισμένη απέναντι από τον Τέρρυ, να παίζει ατελείωτες ώρες μαζί του σκάκι. Παρόλη την κούραση που της προκαλούσαν αυτές οι ολονυχτίες – σε συνδυασμό με την πρωινή της δουλειά και τις καθημερινές προσωπικές της υποχρεώσεις- δεν το μετάνιωνε ούτε στιγμή. Η διάθεση του Τέρρυ όλο καλυτέρευε και οι γιατροί της είχαν πει πως πλέον ο οργανισμός του αντιδρούσε καλύτερα στα φάρμακα, και πως έτρωγε περισσότερο από πριν.

‘’Σε λίγες μέρες είναι Πρωτοχρονιά’’, είπε ένα βράδυ ο Τέρρυ, έπειτα από μια ατελείωτη παρτίδα.

Η Τιτίκα πρόσεξε ότι ο Τέρρυ είχε μελαγχολήσει. Ήταν το άλλο νόμισμα των γιορτών αυτό.

‘’Τι σημασία έχει;’’, του είπε. ‘’Πρωτοχρονιά.. σιγά! Μια μέρα όπως οι άλλες είναι. Μην δίνεις σημασία.’’

‘’Θα ήθελα να ήμουν γερός και να μπορούσα να σε πάω για χορό.’’, της είπε θλιμμένα ο Τέρρυ. ‘’Σε θυμάμαι σε εκείνο το πάρτυ πριν λίγο καιρό.. χόρευες και δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου..’’

‘’Ποιος νοιάζεται για χορούς;’’, είπε η Τιτίκα ξαφνιασμένη. ‘’Δεν μου αρέσουν οι χοροί Τέρρυ.’’

Ο Τέρρυ την κοίταξε εξεταστικά.

‘’Λες ψέματα’’, της είπε τελικά. ‘’Αλλά το ότι μου λες ψέματα με κάνει απλά να σε αγαπάω πιο πολύ.’’

Η Τιτίκα κατακόκκινη έσκυψε το κεφάλι της.

‘’Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τέτοια πράγματα Τέρρυ.’’, του είπε σιγανά. ‘’Δεν με νοιάζει αν δεν ξαναχορέψω ποτέ. Δεν είναι και τόσο σημαντικό.’’

‘’Όχι είναι.’’, της απάντησε ο Τέρρυ.

‘’Δεν θέλω να έρθεις αύριο’’, της είπε ύστερα από λίγο. ‘’Ούτε μετά..Μπορείς να έρθεις μετά την Πρωτοχρονιά;’’

Η Τιτίκα τον κοίταξε ξαφνιασμένη.

‘’Μα..’’, πήγε να πει αλλά ο Τέρρυ την έκοψε με ένα νεύμα.

‘’Όχι, όχι θέλω να έρθεις μετά την Πρωτοχτονιά.’’, της είπε. ‘’Υπάρχει λόγος, σε παρακαλώ’’

‘’Καλά Τέρρυ όπως θες’’, απάντησε η Τιτίκα θλιμμένη.

Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς έφτασε και η Τιτίκα μελαγχολική βρισκόταν σε ένα μεγάλο πάρτυ μαζί με τους ηθοποιούς του θιάσου. Στην αρχή είχε σκεφτεί να μείνει σπίτι της αλλά μετά κατάλαβε ότι θα ήταν ανυπόφορο να κάνει μόνη της Πρωτοχρονιά. Απλά θα έκανε την απουσία του Τέρρυ από δίπλα της να είναι πιο έντονη. Έτσι με βαριά καρδιά είχε ακολουθήσει τους άλλους στο πάρτυ. Δεν μπορούσε να διασκεδάσει όμως. Το μυαλό της ήταν συνέχεια στον Τέρρυ που είχε επιλέξει να δεχτεί τον νέο χρόνο ολομόναχος.

‘’3, 2,1 ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!’’, ακούστηκε από παντού.

Η Τιτίκα κοίταξε ξαφνιασμένη γύρω της. Ο νέος χρόνος είχε έρθει και εκείνη ούτε που το είχε προσέξει. Κοίταξε το ρολόι της. Έδειχνε 12: 01.

‘’Κράτησα την υπόσχεση μου και δεν ήρθα τόσες μέρες. Αλλά τώρα η Πρωτοχρονιά πέρασε Τέρρυ’’, είπε με ένα πονηρό χαμόγελο.

Χαιρέτησε βιαστικά τους ηθοποιούς που γλεντούσαν γύρω της και άρχισε να τρέχει στον δρόμο. Ευτυχώς το πάρτυ γινόταν σε ένα σπίτι κοντά στο νοσοκομείο.

Βιαστικά ανέβηκε τα σκαλιά και έφτασε στο δωμάτιο του Τέρρυ. Στάθηκε για μια στιγμή να πάρει μια ανάσα και μπήκε αποφασιστικά μέσα.

‘’Καλή χρο..’’, το θέαμα της έκοψε την φράση στην μέση.

Απέναντι της στεκόταν ο Τέρρυ όρθιος, με μια πατερίτσα στο ένα χέρι και έναν γιατρό να τον κρατάει από την άλλη πλευρά. Η Τιτίκα ενστικτωδώς κοίταξε το πόδι του Τέρρυ, εκείνο που είχε χάσει μετά την πτώση του προβολέα. Έκπληκτη είδε ότι εκεί που υπήρχε πριν κενό, τώρα υπήρχε ένα νέο πόδι.

‘’Μα..’’, είπε μπερδεμένη.

‘’Έκανα μια νέα εγχείρηση’’, της είπε ο Τέρρυ ενθουσιασμένος. ‘’Δεν ήθελα να σου το πω γιατί δεν ξέραμε αν θα πετύχαινε. Αλλά πέτυχε! Σε λίγους μήνες θα περπατάω κανονικά πάλι!’’

‘’Μα Τέρρυ αυτό είναι υπέροχο!’’, του είπε η Τιτίκα και έπεσε στην αγκαλιά του, ρίχνοντας τον πίσω στο κρεβάτι.

‘’Συγγνώμη’’, του είπε ντροπιασμένη ενώ ο Τέρρυ γελούσε δυνατά.

‘’Θέλω τόσο πολύ να χορέψουμε μαζί.. αυτό ήταν το κίνητρο μου..’’, της είπε ο Τέρρυ χαμογελώντας.

Η Τιτίκα του ανταπέδωσε το χαμόγελο.

‘’Καλή χρονιά Τέρρυ!’’, του είπε.

‘’Καλή μας χρονιά Τιτίκα’’, της απάντησε εκείνος και την φίλησε.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΤΙΤΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Την ημέρα που έγραψε η nuit το δικό μου φικ χάρηκα τόσο πολύ που έκατσα και έγραψα το παρακάτω φικάκι για να της το κάνω δώρο (και σε όλες εσάς βέβαια) για όοοολη αυτή την προσπάθεια που έκανε για να μας ευχαριστήσει αυτά τα Χριστούγεννα.
Βασίζεται στο φικ που η ίδια έγραψε για μένα (οπότε αν δεν το θυμάστε ρίξτε του μια γρήγορη ανάγνωση ).

---

Το καλώδιο είχε γεμίσει με φασαρία. Γέλια, χαχανητά και συζητήσεις ακούγονταν ταυτόχρονα.

"Κορίτσια, λίγο ησυχία... Κορίτσια... να σας μιλήσω λίγο... Καλέ!!! Σταματήστε μισό λεπτό να με ακούσετε", ήταν η φωνή της libra που προσπαθούσε να καλύψει τους υπόλοιπους ήχους αλλά δεν τα κατάφερνε.

"Καλέ ησυχία..." συνέχιζε μάταια....

"Αν δεν ησυχάσετε θα σας μπανάρω όλες", φώναξε δυνατά και ξαφνικά απλώθηκε ησυχία στη γραμμή.

"Επιτέλους", είπε αυστηρά η libra "έχουμε μαζευτεί σήμερα όλες μας εδώ για μια σοβαρή αποστολή".

"libra είμαστε online?" ρώτησε η tzenhg13.

"Ναι, βρισκόμαστε μέσα στην γραμμή του τηλεφώνου αυτή τη στιγμή", απάντησε η libra.

"Και η eleonor και οι υπόλοιπες πως μπορούν να είναι μαζί μας;", ρώτησε η nansecrets.

"Έχουν έρθει μέσα από την ip"

"Αχ τι τέλεια να μπορούμε να συναντηθούμε επιτέλους όλες από κοντά", συμπλήρωσε ενθουσιασμένη η ΜΙΜΙ.

"libra θα μου μάθεις το κόλπο να συναντιέμαι κι εγώ με τον Στήαρ-Βαγγέλη μέσα στο καλώδιο;"

"Odette μου, ξέχνα για λίγο τον Στήαρ-Βαγγέλη και συγκεντρώσου στην αποστολή καλή μου!", υπέδειξε η libra και συνέχισε "Λοιπόν, όπως σας εξήγησα και με pm, είμαστε όλες εδώ σήμερα για να βοηθήσουμε τον Τέρρυ να αποδράσει από το μυαλό της nuitetoile. Η nuitetoile τέλειωσε εχτές με τα fic αλλά μετά από σχεδόν δυο μήνες που έχει κατασκηνώσει ο Τέρρυ στο μυαλό της, της είναι αδύνατον να τον βγάλει μόνη της από εκεί μέσα. Ο Τέρρυ κόβει βόλτες και βαριέται. Αυτό την έριξε πολύ ψυχολογικά και τώρα είναι σχεδόν σε μαύρη κατάθλιψη. Γι'αυτό λοιπόν θα την βοηθήσουμε εμείς".

"Πως θα φτάσουμε μέχρι τη nuit;", ρώτησε η ariel.

Η libra έβγαλε ένα χαρτάκι από την τσέπη της "Εδώ είναι η ip του σπιτιού της. Θα ακολουθήσουμε το καλώδιο μέχρι να φτάσουμε σπίτι της και από εκεί θα μπούμε στο μυαλό της”.

"Και πως θα το κάνουμε αυτό;", ρώτησε η eleanna.

"Με τον τρόπο που με έβαλε η nuit και την πρώτη φορά μέσα στο κεφάλι της. Έτοιμες να ξεκινήσουμε λοιπόν;"

Η libra ξεκίνησε και όλες οι υπόλοιπες κοπέλες ακολουθούσαν... Η γραμμή γέμισε και μια ακόμη φορά χαρούμενες φωνές και γέλια.

Η eleonor πλησίασε την libra: "Ποιος είναι τελικά ο δρόμος για το σπίτι της nuit?"

"Θα προχωρήσουμε όλο ευθεία μέχρι να φτάσουμε στο 193. Εκεί θα στρίψουμε δεξιά και θα πάμε ευθεία μέχρι το 98. Εκεί θα στρίψουμε αριστερά και θα συνεχίσουμε μέχρι το 213 και εκεί πάλι δεξιά μέχρι το 24"

"libra θα είμαστε πίσω μέχρι τις 7; Έχει το Παναθηναϊκός-ΑΕΚ σήμερα", ακούστηκε ανήσυχη η tzenhg13.

"Θα μάθουμε. Προσοχή μη στρίψετε κατά λάθος σε άλλη ip και ψαχνόμαστε", φώναξε η libra, αλλά μόνο όσες ήταν κοντά την άκουσαν. Οι υπόλοιπες γέλαγαν και ακολουθούσαν αφηρημένες συζητώντας και σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις στη νουβέλα της Μιζούκι.

"Με τόσο θόρυβο στη γραμμή πρέπει να έχουμε μπλοκάρει τα downloads όλης της περιοχής", παρατήρησε η eleonor.

"Μην μου το θυμίζεις", αναστέναξε η libra. “Τουλάχιστον είναι για καλό σκοπό.”

"libra μόλις το περάσαμε το 173. Δεν θα στρίψουμε;" ακούστηκε η φωνή της anna.

"Στο 193 στρίβουμε anna", της απάντησε η juliet, που κοίταζε ανήσυχη την αφηρημένη anna, γνωρίζοντας πολύ καλά που βρισκόταν το μυαλό της φίλης της.



Λίγη ώρα αργότερα σταμάτησαν όλες μπροστά στο RJ45 pinάκι του router της nuitetoile.

"Λοιπόν, ησυχία να μην μας ακούσει και ξυπνήσει", φώναξε ψιθυριστά η libra.

"Φτάσαμε. Είστε όλες έτοιμες;" ρώτησε με σοβαρό τόνο η libra. Οι κοπέλες κοιτάχτηκαν και ένευσαν καταφατικά.

"Κάντε όλες έναν κύκλο και πιαστείτε χέρι-χέρι". Οι κοπέλες βρέθηκαν πιασμένες σε έναν μεγάλο κύκλο.

"Με το 3 θα κλείσετε τα μάτια σας και θα σκεφτείτε το Χριστουγεννιάτικο φικ που σας έγραψε η nuit. Η κάθε μία το δικό της. Είστε όλες έτοιμες; 1... 2... 3", μέτρησε η libra και η παρέα διαλύθηκε από το καλώδιο και βρέθηκε μέσα σε ένα σκοτεινό μέρος.

"ΦΩΤΑ!" ακούστηκε η φωνή της libra και αμέσως άναψαν δάδες στους ατελείωτους διαδρόμους. Η libra χαμογέλασε που το κόλπο του Τέρρυ δούλεψε μια χαρά και γι'αυτήν.

Τα κορίτσια κοιτάχτηκαν και χαμογέλασαν. Στη συνέχεια κοίταζαν απορημένες πως είναι το μυαλό της nuitetoile.

"Ουάου! Έχει παντού φωτογραφίες του Ville Valo", σχολίασε η titika.

"Δεν μοιάζει τελικά σε όλες τις φωτό με αδερφή", συμπλήρωσε η nina.

"Λοιπόν κορίτσια, θυμάστε όλες τους ρόλους σας;" ρώτησε η libra.

"Ναι", απάντησαν ομόφωνα οι υπόλοιπες κοπέλες.

Η Nansecrets γύρισε και μίλησε:
"Όσες είστε στην ομάδα μου, να πλησιάσετε κοντά μου", είπε και γρήγορα μαζεύτηκαν κάποιες κοπέλες γύρω της. Το ίδιο έκανε και η eleonor και η libra με τις δικές τους ομάδες.

Όταν έγινε η ανασυγκρότηση, οι ομάδες ξεκίνησαν για να περατώσουν την αποστολή τους.

"Και θυμηθείτε... ραντεβού στο αριστερό αυτί σε 2 ώρες", φώναξε η libra και έφυγε τρέχοντας με την ομάδα της.


Η nan κάθισε στο μπαρ και το ίδιο έκαναν και οι υπόλοιπες κοπέλες. Ο Johnie Depp που καθάριζε τα ποτήρια, τις είδε από το καθρέφτη να απλώνονται στο μπαρ και γύρισε εντυπωσιασμένος.

"Σε τι οφείλω την τιμή;", είπε γοητευτικά ο Johnie κοιτάζοντας τις κοπέλες.

"Είμαστε γυναικοπαρέα και βγήκαμε για ένα ποτό", απάντησε η nan. "Johnie πιάσε από ένα Johnie για όλες μας".

Ο Johnie της έκλεισε το μάτι και γύρισε να πάρει τα ποτήρια.

"Τι ζεστός που είναι ο χώρος;" σχολίασε η anonimous!!.

"Πράγματι πολύ εντυπωσιακός. Σαν να βρίσκεσαι σε πειρατικό καράβι", συμπλήρωσε η adi* και συνέχισε "Εσύ τι λες anna;... Anna?" είπε και κοίταξε προς την πλευρά της anna που καθόταν δίπλα της. Η anna είχε χυθεί κυριολεκτικά στο μπαρ, στηρίζοντας το κεφάλι της με το χέρι της που ήταν πάνω στο μπαρ και κοιτάζοντας εκστασιασμένη τον μπάρμαν που έβαζε τα ποτά.

Η anna αναστέναξε και μην παίρνοντας τα μάτια της από το Johnie είπε "Κοίτα με τι στυλ βάζει τα παγάκια στο ποτήρι!"

Η ΜΙΜΙ την κοίταξε και σχολίασε: "Τα παγάκια; Μα πως θα μπορούσε να εντυπωσιαστεί κάποιος κοιτάζοντας τα παγάκια!!!"
Όταν ο Johnie ακούμπησε τα ποτά στις κοπέλες η Juliet τον φώναξε προς το μέρος της

"Και τώρα θα θέλαμε να το γιορτάσουμε με λίγο Ville..."

Ο Johnie άνοιξε διάπλατα τα μάτια του. "Ville? Όχι άλλο Ville"

"Αν δεν έχει άλλο Ville μπορούμε να πάμε και σε άλλο μπαρ", του είπε αποφασιστικά η geobacter και συμπλήρωσε. "Ville. Τώρα!"

H Nan έκανε και με τα δυο της χέρια το σήμα της νίκης και του φώναξε:

"Το ένα για το Ville και το άλλο για το Valo"

Ο Johnie ξεφύσησε αγανακτισμένος. "Ville Vallo?... Ας τον βάλω", είπε και έβαλε το μιξαρισμένο Cd με τους HIM.

Τα κορίτσια τσούγκρισαν τα ποτήρια τους ικανοποιημένα. Όχι όλες. Η anna παρέμενε ακίνητη στη θέση της γυρνώντας μόνο το κεφάλι προς όποια κατεύθυνση περπάταγε ο Johnie.

"Καλή επιτυχία", ευχήθηκαν και ήπιαν από τα ποτήρια τους.

"Πιο δυνατά", φώναξε η geo και ο Johnie το δυνάμωσε.

Οι κοπέλες έπιναν και γέλαγαν ικανοποιημένες.

Λίγο αργότερα ακούστηκε η φωνή της anonimous!! "Ακόμα πιο δυνατά", είπε και ο Johnie το δυνάμωσε κι άλλο. Σύντομα το μόνο που ακουγόταν στο κεφάλι της Nuitetoile ήταν η μουσική των Him που κάλυπταν όλους τους υπόλοιπους ήχους.



Η ariel μόλις άκουσε στο βάθος τη μουσική να ακούγεται γύρισε προς τη libra. "Τέλεια. Τα κορίτσια τα κατάφεραν. Οι Him κάλυψαν όλους τους υπόλοιπου ήχους".

"Ωραία κορίτσια, αρχίστε να φωνάζετε όσο πιο δυνατά μπορείτε".

"Τέρρυ-Τέρρυυυυυυυυυυυυυ-Τέρυ-Τεεεεεεερυυυυυυυ" άρχισαν να αντηχούν οι φωνές των κοριτσιών στο κεφάλι της nuit καθώς σκορπίζονταν σε διάφορα μέρη.



Ο Τέρρυ που καθόταν μόνος του πάνω σε μια γόμα κοιτούσε βαριεστημένα τριγύρω του.

'Ωραία! Τόσες μέρες γκρίνιαζα που από πρίγκιπας γινόμουν ποδοσφαιριστής και τώρα δεν έχω τι να κάνω!!!', σκεφτόταν όταν άκουσε το όνομά του. Κοίταξε προς το μέρος που ακούγονταν οι φωνές και είδε δυο κοπέλες να τον πλησιάζουν.

"Ποιες είστε εσείς;", ρώτησε με απορία ο Τέρρυ.

"Εγώ είμαι η Ε.Τ και από δω η tania", απάντησε η Ε.Τ.

Ο Τέρρυ τις κοίταξε απορρημένος.

"Ε.Τ και Τάνιαμπελ", είπε η tania και ο Τέρρυ αμέσως χαμογέλασε...

"Α! Σωστά. Τώρα κατάλαβα καλύτερα. Έχουμε ξανασυναντηθεί εμείς. Σε είχε μετατρέψει σε νεράιδα η μουρλοφίλη σας!"

"Ναι, το 'χεις μια χαρά. Ήρθαμε να σε βγάλουμε από εδώ", είπε η ΕΤ.

"Να με βγάλετε; Μα πως;"

"Έχει ένα σχέδιο η libra. Θυμάσαι που την είχες βοηθήσει να φύγει από εδώ;"

"Ναι... ναι... εκείνη η μελαχρινή κοπελίτσα με τα γυαλάκια, που με κοίταγε όλη την ώρα του φικ σαν χαμένη... τη θυμάμαι"

"Ε, λοιπόν δεν σε ξέχασε.. Ήρθε να σε πάρει... Πάμε λοιπόν να συναντήσουμε και τις άλλες", ολοκλήρωσε η tania...

"Που βρίσκονται οι άλλες;", ρώτησε ο Τέρρυ.

"Η eleanna με την titika είναι από την άλλη πλευρά του εγκεφάλου και η libra με την ariel κάνουν κατάδυση", είπε η ΕΤ.

"Τι κάνουν;" ρώτησε σαστισμένος ο Τέρρυ.

"Κατάδυση. Η libra ενθουσιάστηκε την προηγούμενη φορά που ήταν εδώ και ήθελε να δει και τα υποβρύχια τμήματα του εγκεφάλου της nuit. Αφού λοιπόν βεβαιώθηκε ότι υπήρχε πολύς κόσμος για να κάνει τις δουλειές που χρειάζονται, μας έδωσε μια δικαιολογία ότι τάχα θα ψάξει τα υποβρύχια τμήματα του εγκεφάλου της nuit, πήρε και την ariel και πήγανε για κατάδυση", εξήγησε η ΕΤ.

"Κατάλαβα. Κάποιοι ήρθαν για δουλειά και κάποιοι άλλοι για τουρισμό", σχολίασε ο Τέρρυ.

Εκείνη την ώρα ένιωσαν να γυρίζουν όλα για λίγο και τις δυο κοπέλες συγκράτησε ο Τέρρυ για να μην πέσουν.

"Τι συνέβη;" Ρώτησε ανήσυχη η tania.

"Μην τρομάζετε. Δεν είναι τίποτα. Η Nuit άλλαξε πλευρό και μετατοπιστήκαμε λίγο", τις καθησύχασε ο Τέρρυ.

"Ας πηγαίνουμε όμως γιατί πρέπει να συναντήσουμε και τις υπόλοιπες", συμπλήρωσε η tania μόλις συνήλθε λίγο από την απρόσμενη μετατόπιση και όλοι μαζί ξεκίνησαν για το σημείο συνάντησης με την υπόλοιπη ομάδα.



Η eleonor παρατηρούσε προσεχτικά τις πινακίδες στο κεφάλι της nuit.

“ΓΙΑ “ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΙΚ’’ ΠΗΓΑΙΝΕΤΕ ΕΥΘΕΙΑ’’, διάβασε και γύρισε προς τις υπόλοιπες.

“This way girls”, φώναξε και προχώρησε ευθεία. Οι υπόλοιπες την ακολούθησαν και έφτασαν όλες μαζί στο δωμάτιο με τα φικ. Μόλις μπήκαν μέσα άκουσαν τους Him να ακούγονται παντού...

'Great job ladies' σκέφτηκε η eleonor και μίλησε στις υπόλοιπες κοπέλες.

“Λοιπόν κορίτσια, πρέπει να κινηθούμε γρήγορα. Έχετε φέρει όλες τις γόμες σας;”

Οι κοπέλες απάντησαν καταφατικά, αλλά η odette συμπλήρωσε.

“Εγώ έφερα και το azax για τα τζάμια από το σπίτι”.

Η eleonor την κοίταξε έκπληκτη. “Why did you do that for?”

“Σκέφτηκα ότι μπορεί να χρειαστεί αν δεν είναι αποτελεσματικές οι γόμες”, είπε δειλά ενώ στο νου της πέρασε η τελευταία συζήτηση που είχε με τον Στήαρ-Βαγγέλη πριν αποχωρήσει για τη συνάντηση με τις κοπέλες.

Σ-Β: Μα που θα πας και δεν μπορείς να βγούμε;
Ο: Θα πάω σε μια αποστολή με τις φίλες μου.
Σ-Β: Τι αποστολή δηλαδή; Είναι πιο σημαντική η αποστολή από το να βγεις μαζί μου;
Ο: Μην τα θες όλα δικά σου Στήαρ-Βαγγέλη. Θα πάω με τις φίλες μου να καθαρίσουμε τις σκέψεις της nuitetoile.
Σ-Β: Χμ! Ναι, καλά... Να πάρεις και το azax μαζί σου – είχε πει ο Στήαρ-Βαγγέλης και είχε κλείσει την πόρτα πίσω του με θόρυβο.

“Ελπίζω να έφερες και γόμα”, διέκοψε τις σκέψεις τις odette η φωνή της eleonor.

“Ασφαλώς και έφερα... Έφερα και 2-3 παραπάνω μήπως ξέχασε καμία τη δική της”.

Η eleonor χαμογέλασε ικανοποιημένη με την απάντηση της Odette.

“Εμπρός κορίτσια, ας ξεκινήσουμε. Πρέπει να σβηστούν όλα από αυτούς τους τοίχους”, συμπλήρωσε η eleonor και όλη η ομάδα ξεκίνησε να σβήνει τα πάντα από τους τοίχους αυτού του δωματίου.

Η μουσική των Him ξαφνικά δυνάμωσε κι άλλο.

“Μα ήταν ανάγκη εμείς να καθαρίζουμε με τις γόμες και οι άλλες να τα πίνουν στο μπαρ χωρίς εμάς;”, γκρίνιαξε η tzenh καθώς φανταζόταν μια δροσερή γουλιά Heineken να κατεβαίνει στο λαιμό της.

“Δεν μας εμπιστεύονταν για το μπαρ, γιατί θα το γυρνάγαμε σε μπύρες και θα ξημερώναμε” της απάντησε η c-t.

“Δικαιολογίες για να τεμπελιάσουν” συμπλήρωσε η tzenh.

“Τι να πω κι εγώ tzenh, που στο φικ μου καθάριζα τζάκια και πάνω που πήγα κι εγώ να ξεκουράσω την πλάτη μου από τις δουλειές και να γίνω επιτέλους πριγκιποπούλα, με ξαναρίξατε τα τρίβω τοίχους; Και όχι τίποτε άλλο, αλλά να ακούω και Ville Valo όλη την ώρα... ε, αυτό παραπάει”, γκρίνιαξε η nina.

“What on Earth are they talking about all the time?” ρώτησε την t4e η candyterrry.

“Don't mind them dear. Greeks never do as they are told without mumbling around” απάντησε η t4e στην candyterry και συνέχισαν το σβήσιμο.

Λίγη ώρα αργότερα όλο το δωμάτιο ήταν πεντακάθαρο. Ένιωσαν ξαφνικά τον χώρο να μετατοπίζετε ελαφρώς και τρόμαξαν. Χωρίς να ξέρουν τι να υποθέσουν κοιτάχτηκαν και όταν όλα ηρέμησαν η eleonor έβγαλε ένα σημείωμα από την τσάντα της και ένα μολύβι και ξεκίνησε να αντιγράφει στον τοίχο όσα έγραφε το χαρτί:

“Πολλά χρόνια έμεινα κλεισμένο και κλειδωμένο με αρχαία μάγια σε αυτό εδώ το μέρος, το ξεχασμένο από τον κόσμο. Αφόρητα δεσμά με κρατούσαν αιχμάλωτο, κάνοντας με να πληρώσω το τίμημα της προδοσίας μου.”

Η libra της είχε τονίσει πως δεν έπρεπε να αλλάξει ούτε γραμμή, ούτε κόμμα από το κείμενο. Όταν ολοκλήρωσε το έργο της κοίταξε τις υπόλοιπες κοπέλες και όλες μαζί ξεκίνησαν για το σημείο συνάντησης.

Στο μπαρ τα κορίτσια είχαν ξεσαλώσει. Το ποτό άφθονο και οι κοπέλες διασκέδαζαν με την ψυχή τους. Είχαν τελικά κληρωθεί στην καλύτερη ομάδα, σκέφτονταν καθώς χόρευαν και φλέρταραν με μία ομάδα από βρικόλακες του Vampire Knight που κάθονταν από την άλλη πλευρά του μπαρ. Μόνο η Nan είχε διαρκώς το νου της στο ρολόι για να μην ξεχαστούν και μείνουν παραπάνω από όσο έπρεπε.

Όταν η ώρα πλησίαζε φώναξε τις υπόλοιπες κοπέλες και όλες μαζί σηκώθηκαν για να αποχωρήσουν. Την ώρα που έβγαιναν από το μπαρ ένιωσαν ένα τράνταγμα και παραπάτησαν. Προσπάθησαν να ισορροπήσουν και όλες κοιτάχτηκαν μεταξύ τους για να βεβαιωθούν ότι όλες ήταν καλά.

“Που είναι η anna;” ρώτησε η nan.

Η ΜΙΜΙ δεν την είδε πουθενά τριγύρω. “Προχωρήστε και θα την βρω εγώ” είπε και επέστρεψε προς το μπαρ.

“Θα σας περιμένουμε στο πρώτο σταυροδρόμι”, της φώναξε η nan καθώς η MIMI απομακρυνόταν.



Η MIMI μπήκε στο μπαρ και είδε την anna να κάθεται στη ίδια ακριβώς θέση όπως καθόταν την τελευταία ώρα θαυμάζοντας τον Johnie που μάζευε τα ποτήρια. Η ΜΙΜΙ, χωρίς δεύτερη κουβέντα, την σήκωσε από την καρέκλα και την έσυρε μαζί της έξω από το μπαρ. Το κεφάλι της anna ήταν γυρισμένο προς την κατεύθυνση του μπαρ και όταν πια το μπαρ και ο μπάρμαν χάθηκαν από το οπτικό της πεδίο, γύρισε απορημένη προς τη ΜΙΜΙ: “Που πάμε;”

“Γυρίζουμε, βιάσου, μας περιμένουν οι υπόλοιπες”, της είπε η ΜΙΜΙ.

“Α! Ναι οι υπόλοιπες; Που είναι οι υπόλοιπες?”, ρώτησε η anna με το χαμόγελο ακόμα καρφωμένο στα χείλη της και το βλέμμα της μαγεμένο από το θέαμα που αντίκριζε την τελευταία ώρα.

“Μας περιμένουν πιο μπροστά, έλα, πάμε γρήγορα”, απάντησε η ΜΙΜΙ και συνέχισε να κατευθύνεται βιαστικά προς το σημείο συνάντησης.



Λίγη ώρα αργότερα, λίγο πριν το αριστερό αυτί της nuitetoile η παρέα άρχισε να συγκεντρώνεται. Πρώτη έφτασε η eleonor με την ομάδα της ενώ σχεδόν ταυτόχρονα έφτασε η ΕΤ, η tania και ο Τέρρυ. Οι κοπέλες κοιτάχτηκαν ικανοποιημένες που η αποστολή εξεύρεσης του Τέρρυ είχε πετύχει. Πολύ σύντομα έφτασε και η ομάδα της nansecrets και η libra με την ariel κατενθουσιασμένες.

“Πως τα πήγατε;”, ρώτησε η nan.

“Καλά ο βυθός στο κεφάλι της nuit είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟΣ. Είδαμε γοργόνες, δελφίνια και διάφορα πλάσματα που δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.”, απάντησε η ariel.

“Επί του θέματος;”, συνέχισε η eleonor.

“Επί του θέματος όχι, δεν υπάρχει τίποτα εκεί που να μπλοκάρει τον Τέρρυ”, απάντησε η ariel.

“Είμαστε όλοι εδώ;” ρώτησε η libra.

“Λείπει η eleanna και η titika”, απάντησε η tzenhg13.

Οι κοπέλες κοιτάχτηκαν με απορία.

“Ας τους δώσουμε λίγο χρόνο. Είχαν τη μεγαλύτερη διαδρομή”, συμπλήρωσε η nina και οι υπόλοιπες συμφώνησαν.



Η ώρα πέρναγε πιο αργά πια καθώς οι κοπέλες περίμεναν την άφιξη των δύο κοριτσιών, ενώ κάποιες είχαν αρχίσει να ανησυχούν μήπως οι φίλες τους δεν τα κατάφερναν να γυρίσουν.

Λίγα λεπτά πριν την ολοκλήρωση της διορίας οι δυο κοπέλες εμφανίστηκαν τρέχοντας από μακριά και από πίσω τους υπήρχαν 3 προβατάκια. Η παρέα κοιτάχτηκε απορριμμένη.

“Α! Ο Τάσος, ο Θύμιος και ο Ρένος”, ακούστηκε η φωνή του Τέρρυ. “Τι κάνετε εσείς εδώ;”

“Τα βρήκαμε στην άλλη πλευρά του κεφαλιού της nuit”, απάντησε η eleanna λαχανιασμένη.

“Η nuit κοιμήθηκε νωρίς και αυτά δεν πρόλαβε να τα μετρήσει και έμειναν μέσα”.

“Μας ζήτησαν να τα πάρουμε μαζί μας να βγουν κι αυτά λίγο έξω και υποσχέθηκαν ότι θα γυρίσουν πάλι μόλις ξυπνήσει η nuit μαζί με τα υπόλοιπα”, διευκρίνισε η titika.

Οι υπόλοιπες κοιτάχτηκαν απορριμμένες αλλά η φυσικότητα στα πρόσωπα του Τέρρυ, της eleanna και της titika, δεν τους άφηναν και πολλές επιλογές.

“Ωραία!” συμφώνησε η libra. “Ας βιαστούμε τότε”, είπε και όλοι τρέξανε προς το αυτί της nuitetoile. Ο Τέρρυ για μια ακόμη φορά χρησιμοποίησε το όνομα του Ville για να εμφανιστεί το κουμπί του escape και αφού πιάστηκαν όλοι χέρι-χέρι, ο Τέρρυ πάτησε το κουμπί.



Πίσω από το καλώδιο του router ο Τέρρυ κοίταζε τις κοπέλες σαν χαμένος.

“Και τώρα που είμαστε;”, ρώτησε μη αναγνωρίζοντας το μέρος.

“Τώρα ακολούθησέ μας”, απάντησε η ariel.

“Λοιπόν κορίτσια” ακούστηκε η φωνή της libra “Ξεκινάμε όλες για το forum. Στο 67 δεξιά, στο 228 αριστερά, στο 47 δεξιά και στο 98 αριστερά. Πάμε...”,

“Αχ! Τι καλά! Είναι κοντά στο σπίτι μου”, σχολίασε η eleonor και όλοι πήραν τον δρόμο της επιστροφής.


Όταν έφτασαν πια ο Τέρρυ έμεινε με ανοιχτό το στόμα.

“Καλά, είναι υπέροχο!”, σχολίασε...

“Εσένα Τέρρυ σκεφτήκαμε να σε αφήσουμε στο τμήμα των fanfictions ή στης νουβέλας. Διάλεξε εσύ που θες να πας. Τερρυκό φόρουμ είμαστε σε όλα τα φικ με την Κάντυ καταλήγεις, οπότε διάλεξε όποιο σου αρέσει”, πρότεινε η libra.

Ο Τέρρυ την κοίταξε σκεφτικός. Μετά από λίγο χαμογέλασε και κοίταξε όλες τις κοπέλες που ήταν τριγύρω του.

“Κορίτσια σας ευχαριστώ που με φέρατε εδώ. Είστε όλες υπέροχες. Νιώθω πως η nuit όταν ξυπνήσει θα νιώσει επιτέλους ανάλαφρη. Θα μείνω στο φόρουμ σας γιατί φαίνεστε πολύ όμορφη και δεμένη παρέα και γιατί όσο κι αν γκρίνιαζα, δεν μπορώ να αποχωριστώ τόσο εύκολα τη nuit. Αλλά δεν θα σας πω σε πιο φικ θα εγκατασταθώ. Έτσι θα ξέρετε ότι σε κάποιο από τα φικ του φόρουμ είμαι κι εγώ με την Κάντυ παρέα σας, αλλά δεν θα σας μαρτυρήσω ποτέ ποια είναι η συνέχεια που προτιμώ να έχω με την Κάντυ”.

Οι κοπέλες τον αποχαιρέτησαν και ο Τέρρυ χάθηκε στην ενότητα των FanFictions.



Όταν έφτασαν όλες στο σπίτι συνδέθηκαν αμέσως στο forum (όλες εκτός από την tzenhg13 που έφυγε σερί για γήπεδο και την Odette που βρήκε τον Στήαρ-Βαγγέλη στο ισόγειο να την περιμένει). Εκεί είδαν ότι η nuitetoile είχε ξυπνήσει μέχρι να γυρίσουν και είχε ποστάρει ένα κείμενο στα σχόλια για τα Χριστουγεννιάτικα φικ.

“Σας ευχαριστώ όλες για τα καλά σας σχόλια και χαίρομαι πολύ που σας άρεσαν τα φικ μου, αλλά νομίζω ότι το κουράσαμε το θέμα των Χριστουγέννων και σκέφτηκα να συνεχίσω διαφορετικά. Θυμήθηκα ότι υπάρχει ένα μυθιστόρημα που έγραφα και το έχω αφήσει στη μέση, αλλά τη νύχτα μου ήρθε η ιδέα να σας χρησιμοποιήσω όλες και να σας δώσω από έναν ρόλο στο μυθιστόρημά μου...”

Η libra χαμογέλασε. 'Δεν στερεύει ποτέ αυτό το κορίτσι', σκέφτηκε και έκλεισε τη σελίδα και τον υπολογιστή.

---

Σε ευχαριστούμε πολύ nuitetoile