Ο γονεϊκός ρόλος στην Κάντυ

Εχετε προσέξει, πως σε όλο το στορυ, οι γονείς είτε λάμπουν δια της απουσίας τους, ή βρισκονται για να κάνουν ζημια. Δεν λέω, η κα Πόνυ και η αδελφη Λέιν, ήταν προτυπα μαμάδων (θα ελεγα και για τον Αλμπερτ, αλλα μπορει να με κράξετε), αλλα οι υπόλοιποι, χάλια μαυρα!
Οι γονεις της Κάντυ, την εγκατέλλειψαν σε ορφανοτροφειο.
Το ιδιο ισχυει και για τους γονεις της Αννυ, η οποία έκανε όμως τη τύχη της με τους Μπραιτον. Επέβαλαν, σε ενα παιδάκι 6 χρονων, να λέει ψέματα για την καταγωγή του και να απαρνηθει την καλύτερή του φίλη.
Απο τη μεριά του Αντονυ, εχουμε εναν πατέρα εν ζωη και φυσικά λειπει ταξίδια σαν καπετάνιος που είναι.
Ο Στήαρ και ο Αρτσι, εχουν αφεθει στην θεία Ελροϋ, μια και οι γονεις λείπουν στην αφρική (; ) για δουλειές (; )
Η Πάττυ, εσωκλειστη σε κολέγιο.
Ο Τέρρυ εγκατελελλημένος και εσώκλειστος σε κολέγιο.
Ο Αλμπερτ ορφανός, μεγαλωμένος απο την αδελφη, τη θεια και τον Τζωρτζ.
Τα Ρανγκανάκια και η Σουζάννα, ήταν οι μόνοι τυχεροί, που είχαν απο κοντά κάποιο γονιο, τη μάνα συγκεκριμένα. Τώρα που μας βγήκαν όλα καλόπαιδα, ήταν τυχαίο;
Δε ξέρω βρε παιδιά, πολύ μονόπατα, δεν το είχε η Μιζούκι; Ολα τα καλα παιδια, μόνα τους έπρεπε να μεγαλώσουν;

Κάπου είχα διαβάσει ότι η Μιζούκι ορφάνεψε ή την εγκατέλειψε η μητέρα της ή κάνω λάθος;
Αν ναι, αυτό θα μπορούσε να εξηγεί εν μέρει γιατί παρουσίαζε έτσι όλους τους γονείς.

Πάντως η παρατήρησή σου είναι απίστευτη... Ποτέ δεν είχα δει τον ρόλο των γονιών που παρουσίαζε η Μιζούκι

Μετά από αυτά απορώ γιατί η Κάντυ αναπολούσε τους γονείς της... Δεν έβλεπε τριγύρω της τι γινόταν;;;

αν θυμάμαι καλα, η Μιζούκι εχασε τον πατέρα της στα 12 και τη μητέρα της στα 20 -25. Οδυνηρή η εμπειρία της μεν, αλλα πολύ τραβηγμένη η αποψη που έχει για τους γονεις.

Πραγματι Λιμπ, είναι να απορεις, γιατι τελικά η Κάντυ είχε τοσο καημό να βρει οικογένεια. Δεν εβλεπε τι γινόταν γύρω της;

Θα προσθέσω αλλες δύο περιπτώσεις που ήρθαν στο μυαλό μου. Ο Κάρσον όταν εμεινε χήρος, πίνε και βριζόταν με όλο το χωριό, χωρις να υπολογίσει το αντικτυπο στα παιδιά του. Φυσικά μαζί τους ήταν πολύ τρυφερός, αλλα χρειάστηκε πάλι να βάλει η ξανθούλα το χεράκι της, για να σώσει την οικογένεια. Ο πατέρας του Τομ απο την άλλη, σε κάποιο επισόδειο ου ανιμ, δεν διστάζει να τον πλακώσει στο ξύλο και στα τελευταία επισόδεια, τον αρραβώνιασε με ένα παιδάκι! Πινελιά ΤΟΕΙ αυτό, αλλα ε πλήρη ταυτιση με το Μιζουκικό πνευμα!

από την άλλη άριελ, επειδή ήταν και παιδική σειρά, μπορεί να το έκαναν για να εκτιμήσουν τα παιδάκια/θεατές τους δικούς τους γονείς.
Πόσο χειρότεροι να ήταν πια???

libra έγραψε:από την άλλη άριελ, επειδή ήταν και παιδική σειρά, μπορεί να το έκαναν για να εκτιμήσουν τα παιδάκια/θεατές τους δικούς τους γονείς.
Πόσο χειρότεροι να ήταν πια???

καλά άριελ όντως ποτε δεν το χα παρατηρήσει αυτό με τους γονείς ίσως προσπάθησε η Μιζούκι να δείξει οτι τα παιδιά που περάσαν δύσκολα χρονια και χωρίς γονεις βγήκαν καλά ενω τα άλλα κακομαθημένα.... δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο

ΜΙΜΙ έγραψε:καλά άριελ όντως ποτε δεν το χα παρατηρήσει αυτό με τους γονείς ίσως προσπάθησε η Μιζούκι να δείξει οτι τα παιδιά που περάσαν δύσκολα χρονια και χωρίς γονεις βγήκαν καλά ενω τα άλλα κακομαθημένα.... δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο

εγω πάλι σκέφτηκα! αν θέλετε να δου προκοπή τα παιδάκια σας, να πάτε το κοντινότερο στην αμερική και να τα αφήσετε σε κάνα στριτζο μπαρμπα, τη γεροντοκόρη εξαδέλφη ή εστω σε στρατιωτικό κολέγιο. Οταν με το καλο γυρίσετε, αρνάκια θα είναι τα μανάρια σας!!!!

λες έ? θα το παίξω κι εγώ πολυάσχολη μάνα που θέλω όμως το καλό για τα παιδιά μου και αφού δεν έχω μακριά συγγενείς θα τα πάω κι εγώ στις καλόγριες

ΜΙΜΙ έγραψε:λες έ? θα το παίξω κι εγώ πολυάσχολη μάνα που θέλω όμως το καλό για τα παιδιά μου και αφού δεν έχω μακριά συγγενείς θα τα πάω κι εγώ στις καλόγριες

Σπόιλερ:

Μιμάκο, αυτή η δήλωση μετά την αδελφη Γκρευ, αποκτά άλλη διάσταση! Τουλάχιστον θα είσαι σίγουρη οτι θα μεγαλώσουν με σωστές αρχές!!!!

εγω αυτο το θεμα το ειχα ξεχασει..

ΜΙΜΙ έγραψε:καλά άριελ όντως ποτε δεν το χα παρατηρήσει αυτό με τους γονείς ίσως προσπάθησε η Μιζούκι να δείξει οτι τα παιδιά που περάσαν δύσκολα χρονια και χωρίς γονεις βγήκαν καλά ενω τα άλλα κακομαθημένα.... δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο

με καλυψες οπως και τα κοριτσια.



την οριτζιναλ η τη δικια μας;

libra ετοιμασου.. ερχονται οι πρωτες "πελατισσες"...

Θα συμφωνησω με ολα οσα ειπατε κοριτσακια
Ολα ξεκινανε απο το γεγονος οτι η μιζουκι ειχε πολυ πικρα μεσα της, εξαιτιας του θανατου των γονιων της, και αντι να κανει καμια ψυχοθεραπεια η γυναικα, εβγαλε τα αποθυμενα της σε αυτη την ιστορια!!!
Βασικα μου δινει την εντυπωση οτι ηταν σα να ηθελε να τιμωρησει ολους τους ηρωες της, αφαιρωντας τους την μητρικη και πατρικη αγαπη!Νομιζω οτι δεν αναφερθηκε και οτι η Φλαννυ ειχε εναν αλκοολικο πατερα, και καμια ντουζινα αδερφια που τα μεγαλωνε η ιδια!!

και ξέρουμε πως η αδερφή Γκρέυ - λίμπρα τα λατρεύει τα παιδάκια ειδικά και σε μικρή ηλικία που είναι και ζωηρούλικα

papirous έγραψε:Θα συμφωνησω με ολα οσα ειπατε κοριτσακια
Ολα ξεκινανε απο το γεγονος οτι η μιζουκι ειχε πολυ πικρα μεσα της, εξαιτιας του θανατου των γονιων της, και αντι να κανει καμια ψυχοθεραπεια η γυναικα, εβγαλε τα αποθυμενα της σε αυτη την ιστορια!!!
Βασικα μου δινει την εντυπωση οτι ηταν σα να ηθελε να τιμωρησει ολους τους ηρωες της, αφαιρωντας τους την μητρικη και πατρικη αγαπη!Νομιζω οτι δεν αναφερθηκε και οτι η Φλαννυ ειχε εναν αλκοολικο πατερα, και καμια ντουζινα αδερφια που τα μεγαλωνε η ιδια!!

Καλά τα λες ακόμα και η Φλάννυ είχε θέμα με τους γονείς της! Για να το θέσω αλλιως, αμα βρήτε ήρωα που ΔΕΝ είχε θέματα με τους γονείς, κερδίζετε λουκούμι! (Στύβω ήδη το κεφάλι μου και δεν εντόπισα κανέναν!!!!!)

ΜΙΜΙ έγραψε: και ξέρουμε πως η αδερφή Γκρέυ - λίμπρα τα λατρεύει τα παιδάκια ειδικά και σε μικρή ηλικία που είναι και ζωηρούλικα

σε παιδάκια αναφέρεσαι;;;;

ariel έγραψε: Μιμάκο, αυτή η δήλωση μετά την αδελφη Γκρευ, αποκτά άλλη διάσταση! Τουλάχιστον θα είσαι σίγουρη οτι θα μεγαλώσουν με σωστές αρχές!!!!

ΜΙΜΙ έγραψε: και ξέρουμε πως η αδερφή Γκρέυ - λίμπρα τα λατρεύει τα παιδάκια ειδικά και σε μικρή ηλικία που είναι και ζωηρούλικα

την έχετε βάλει κάτω τη Μιζούκι εσείς οι δυο... να μαζευτείτε να γράψετε κανένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας

μονο τα ραγκανοπαιδα ειχαν την καλυτερη περιπτωση με γονεις αλλα σε πολυ μετρημενα ορια. αδιαφοροι και παροντες αποντες.

ariel έγραψε:

Για να το θέσω αλλιως, αμα βρήτε ήρωα που ΔΕΝ είχε θέματα με τους γονείς, κερδίζετε λουκούμι! (Στύβω ήδη το κεφάλι μου και δεν εντόπισα κανέναν!!!!!)

Επειδη τρελενομαι για λουκουμακια αποδεχομαι την προκληση!!!!!

θα ψαξω!!!!!! τωρα αν θα βρω να με..... !!!!

papirous έγραψε:

ariel έγραψε:

Για να το θέσω αλλιως, αμα βρήτε ήρωα που ΔΕΝ είχε θέματα με τους γονείς, κερδίζετε λουκούμι! (Στύβω ήδη το κεφάλι μου και δεν εντόπισα κανέναν!!!!!)

Επειδη τρελενομαι για λουκουμακια αποδεχομαι την προκληση!!!!!

θα ψαξω!!!!!! τωρα αν θα βρω να με..... !!!!

Κι εγω τρελένομαι για λουκουμάκια!!!!!! Ασε τα μπισκοτολούκουμα! Κι επειδή έχω συλλογη, πες γευση να σου κρατήσω: περγαμόντο, ουζο, τριαντάφυλλο, κουμ-κουατ, μαστιχα, φυστίκι, ααααα έχω και κατι σουτζουκ απο Ξάνθη! Βρες τον ήρωα και τα λέμε στην πίτα!!

Ειστε απιστευτες! Ακομα και στα πιο σοβαρα θεματα πως τα καταφερνετε και με κανετε να κυλιεμαι δεν ξερω

@Μιμακο παιδακια ή παϊδάκια θα εναποθεσεις στην φροντιδα της αδερφης Γκρευ? Για το δευτερο το χω ... για το πρωτο παλι

Back on topic … θα συμφωνησω μαζι μας ότι ο γονεικος ρολος στην ιστορια της Μιζουκι είναι ή ανυπαρκτος ή φορτισμενος με αρνητικο προσημο οπου υπαρχει. Και σιγουρα η Μιζουκι περναει στο εργο της και τα δικα της βιωματα αφου όπως εχει δηλωσει η ιστορια της Καντυ αρχισε να πλαθεται στο μυαλο της για να καλυψει κενα και μοναξια που βιωνε σαν παιδι.

Όμως όπως ανεφερα και στο άλλο thread με το θανατικο lol η ορφανια, η εγκαταλειψη ή η αδιαφορια των γονιων είναι ένα στοιχειο που το συναντας στην πλειοψηφια των manga. Και καποια στιγμη ειχα αναρωτηθει κι εγω, τι γινεται με τους Ιαπωνες; Είναι πραγματι ετσι η κοινωνια τους? Είναι τα ποσοστα της γονεικης εγκαταλειψης τοσο υψηλα οσο αποτυπωνονται στα manga? Τα παιδια φευγουν από την οικογενεια και ανεξαρτητοποιουνται σε τοσο μικρη ηλικια?
Η αληθεια είναι ότι η κουλτουρα τους είναι πολύ διαφορετικη από την δικη μας και ένα χαρακτηριστικο τους είναι ότι δεν εκφραζουν τα αισθηματα τους ευκολα εως και καθολου κατι που σε εμας θα μπορουσε να προσληφθει και ως αδιαφορια… Συνηθως αφηνουν τις πραξεις να μιλησουν και αυτό αποτυπωνεται και στην γλωσσα τους που είναι απιστευτα ασαφης… δλδ πολλα πραγματα υπονοουνται παρα λεγονται.

Παρολα αυτα όμως πιστευω ότι και παλι σε αυτό το θεμα υπαρχει μια υπερβολη η οποια εξυπηρετει δραματουργικους λογους.
Επειδη οι ιστοριες αυτές εχουν σαν πρωταγωνιστες εφηβους με καποιο τροπο αυτοι οι εφηβοι θα πρεπει να παρουν την ζωη στα χερια τους … να είναι αυτοι υπευθυνοι για τις πραξεις αλλα και τις αποφασεις που βλεπουμε να παιρνουν στην ζωη τους. Να είναι μονοι ώστε χωρις την γονεικη ομπρελα να τους βρουν τα δεινα που θα πρεπει να αντμετωπισουν στο στορυ κτλ.
Η παρουσια γονιων ως ένα βαθμο θα περιοριζε αυτην την ελευθερια κινησεων. Αρα ουτως ή αλλως ο γονεικος ρολος πρεπει να παραμεριστει ώστε τα φωτα να πεσουν πανω στους εφηβους πρωταγωνιστες.
Επισης δεν νομιζετε ότι πολλες φορες οι βιολογικες ηλικιες των πρωταγωνιστων αυτων των ιστοριων δεν συμβαδιζουν με τον τροπο ζωης και συμπεριφορας τους? Ποσες φορες εχω δει τον 15-16χρονο να είναι CEO σε μια εταιρια παγκοσμιου βεληνεκους χαχαχα
Σε μενα τουλαχιστον δινουν την αισθηση ότι προβαλουν την ζωη που θα μπορουσαν να εχουν οι εφηβοι αναγνωστες των manga στο επομενο σταδιο της ζωης τους.
Γι αυτό αλλωστε τα shoujo παρολο που οι χαρακτηρες είναι νεαρης ηλικιας βρισκουν κοινο και σε πολύ μεγαλυτερες ηλικιες αφου η ζωη τους δεν περιστρεφεται μονο γυρω από το σχολειο και το διαγωνισμα της επομενης μερας αλλα τους βλεπουμε να αντιμετωπιζουν προβληματα και καταστασεις ενός ενηλικα.

Και επισης δεν πρεπει να ξεχναμε ότι κάθε χαρακτηρας που σεβεται τον εαυτο του πρεπει να φερει ένα αλφα ψυχολογικο φορτιο … ένα, δυο, τρια ψυχολογικα τραυματα βρε παιδι μου ώστε να του δινει βαθος, ωριμοτητα που δεν αντανακλα παντα την βιολογικη του ηλικια και ένα background που θα δικαιολογει την ‘’περιεργη’’ και μυστηριωδη συμπεριφορα του στην αρχη μεχρι η πρωταγωνιστρια ή ο πρωταγωνιστης να ανοιξει τα φυλλοκαρδια της ψυχης του/της ωστε να υπηρετησει και αυτος/αυτή τον ρολο του στην ιστορια.

Διοτι πως θα ηταν ο Τερρυ σαν χαρακτηρας χωρις τα τραυματα της παιδικης του ηλικιας? Ενας βουτυρομπεμπες που δεν θα ειχε τιποτα να μας πει. Ή πως θα τον αγγιζε και θα απαλυνε την ψυχη του η Καντυ? Ο καταλυτικος της ρολος στην ζωη του αυτοματως θα ακυρωνοταν.

όσο πιο πολλά σεντόνια γράφεις, τόσο με πωρώνεις!!!!!!!!!!

Τελικά ή δική μου οπτική, ήταν δυτική αλλά και μονόπλευρη. Δυτική γιατι έχω διαβάσει μανγκα, αλλά δεν έχω την εμπειρία που έχεις εσυ ή η Ευα. Μονόπλευρη, γιατι το αντιμετωπίζω σαν αναγνώστης, δεν κοίταξα τη δραματουργική πλευρά του θέματος. Πράγματι, οι πιο ενδιαφέροντες χαρακτήρες είναι σχεδόν κατά κανόνα οι πιο πολύπλοκοι, με το ψυχολογικό φορτίο που ανεφερες. Αλλα και την πλήρη απουσία της οικογένειας σε όλο το μάνγκα, μόνο σαν δυτική μπορούσα να το δω και ακόμα χειρότερα, σαν ελληνίδα. Φυσικά δεν εχεις καθόλου άδικο για τα μοτίβο των μάνγκα. Σχεδόν σε όσα έχω διαβάσει, πρωταγωνιστούν σούπερ παιδιά, πολύ μεγαλύτερα της ηλικίας τους και κάπου να σου πω είχα και τη απορία, μα όλα τα γιαπωνεζάκια φευγουν απο το σπίτι στα 16 τους;