Ο Άντονυ

καθε θανατος ειχε τη θεση του στην ιστορια. ναι πονεσαμε αλλα και ο αντονυ και ο Στηαρ τοποθετηθηκαν σε βαθρο για ολους μας για το χαρακτηρα τους και την καλοσυνη τους. αξιζαν πολλα αλλα δεν προλαβαν ουτε τα μισα. ειχαν μικρη διαδρομη σε αυτη τη ζωη. ηταν αγγελοι εξ αρχης!

Καιρό έχω να γράψω (μ' έχουν φάει οι ξένες έγνοιες...).
Λοιπόν, κατ' αρχάς συμφωνώ απόλυτα με την αγαπητή admin Νανούκα.  
Οι δυο μακαρίτες άξιζαν πολλά και ήταν ικανοί για πολλά αλλά δεν πρόλαβαν ούτε τα μισά.
Όμως θα διαφωνήσω με τη θέση της Τιτίκας, που βιάστηκε να επικροτήσει η Μιμίκα (που και τον Αντώνη, τον βαρκάρη, τον σερέτη ν' ακούσει της μυρίζουν τριαντάφυλλα).
Ο Άντονυ δεν είναι καλύτερος από τον Τέρρυ και σαφώς δεν είναι ο ιδανικός για την Κάντυ, σε σύγκριση με τον "μελαχροινό" που μας βρέθηκε για υποκατάστατο. Ο τόσο πρόωρος θάνατός του Άντονυ σίγουρα τον έχει εξιδανικεύσει και την πορεία του μπορούμε μόνο να την υποθέσουμε.
Και οι δυο δεν δίστασαν να υπερασπιστούν το κορίτσι που αγάπησαν όταν χρειάστηκε. Το τίμημα όμως που κλήθηκε να πληρώσει ο Τέρρυ ήταν τεράστιο, όταν έφυγε από το Κολλέγιο, γιατί άλλαξε άρδην όλη τη ζωή του, τον έβγαλε καλώς ή κακώς από τη βόλεψή του και τον πέταξε στα βαθιά. Ενώ ο Άντονυ δεν χρειάστηκε να αλλάξει κάτι τόσο ριζικά στη δική του ζωή.
Αυτό που φαινόταν να γίνεται (και δεν ολοκληρώθηκε λόγω του θανάτου του), ήταν να μπαίνει η Κάντυ στον κόσμο του και να προσαρμόζεται στα δικά του δεδομένα. Και η ίδια δεν δείχνει να είναι πλασμένη για τον τόσο δήθεν κόσμο της αριστοκρατίας, ξένο ρούχο ήταν πάνω της και την έπνιγε, κάτι το οποίο επανειλημμένως υπογραμμίζεται.
Ακόμα κι αν ο Άντονυ δείχνει να θέλει να έρθει πιο κοντά στον δικό της τρόπο σκέψης με κάποιες ενέργειές του, δεν έχει το ανεξάρτητο πνεύμα του Άλμπερτ που δεν διστάζει να παρατήσει την άνετη ζωή που του παρέχει το όνομα της οικογένειάς του αλλά και η οικονομική επιφάνειά της. Ακόμα όμως και αυτή η κίνηση του Άλμπερτ δεν είναι ριζική, συνεχίζει να έχει εν πολλοίς τις πλάτες της οικογένειας έτοιμες να τον στηρίζουν όποτε θελήσει.
Ο Τέρρυ όμως, όταν φεύγει κόβει κάθε δεσμό, μένει ελεύθερος αλλά και μόνος να αντιμετωπίσει ότι βρεθεί στον δρόμο του. Όπως και η Κάντυ.
Η Κάντυ κυρία της υψηλής αριστοκρατίας δεν θα άντεχε να κάθεται φρόνιμα, και έτσι όπως περιγράφει το μέλλον της δίπλα στον Άντονυ η Τιτίκα την έχει ταυτίσει με την Άννυ. Καμία σχέση.
Η Κάντυ έγινε νοσοκόμα από επιλογή, ήταν ο δρόμος της και τον βρήκε, όπως και ο Τέρρυ.
Αν ο Άντονυ ζούσε μπορεί να έβρισκε κι αυτός τον δικό του δρόμο, αν υπήρχε κάτι άλλο που ζητούσε για να νιώθει πλήρης, να είναι ο εαυτός του. Δεν θα το μάθουμε ποτέ.

συμφωνω απολυτα με σταρ! (we mirroring! )

Κάτσε να σου ρίξω κι εγώ μια αγκαλίτσα, τώρα που σε βρήκα εύκαιρη!

σταρ μου μ αρέσει όταν με μαλώνεις!!!!

ΜΙΜΙ έγραψε: σταρ μου μ αρέσει όταν με μαλώνεις!!!!

Καλέ, όποτε θες!!!!!

Σπόιλερ:

Ναι, όταν την μαλώνεις διορθώνεται!!!!

Περιττό να πω οτι είμαι απόλυτα σύμφωνη με Σταρ! (σπάνια διαφωνούμε εξάλλου, αλλά συνήθως τα γράφω πρώτη )

Επειδή όμως προτιμώ πάντα να αφήνω τη Μιζούκι να έχει την τελευταία λέξη, θα αναφέρω τι γράφει η ίδια η Κάντυ στο τέλος της νουβέλας, στο γράμμα της προς τον νεκρό Αντονυ "έπρεπε να πεθάνεις, για να γνωρίσω τον Τέρρυ". Μια απώλεια που ποτέ δεν ξεπέρασε, αλλά συμβιβάστηκε μαζί της στη σκέψη της αναγκαιότητας.

ariel έγραψε:Ναι, όταν την μαλώνεις διορθώνεται!!!!

Περιττό  να πω οτι είμαι απόλυτα σύμφωνη με Σταρ! (σπάνια διαφωνούμε εξάλλου, αλλά συνήθως τα γράφω πρώτη )

Επειδή όμως προτιμώ πάντα να αφήνω τη Μιζούκι να έχει την τελευταία λέξη, θα αναφέρω τι γράφει η ίδια η Κάντυ στο τέλος της νουβέλας, στο γράμμα της προς τον νεκρό Αντονυ "έπρεπε να πεθάνεις, για να γνωρίσω τον Τέρρυ". Μια απώλεια που ποτέ δεν ξεπέρασε, αλλά συμβιβάστηκε μαζί της στη σκέψη της αναγκαιότητας.

"έπρεπε να πεθάνεις, για να γνωρίσω τον Τέρρυ"

Στις 9 του μακαρίτη άλλον έβαλες στο σπίτι έχω να πω εγώ για την κυρά Κάντυ τέλος πάντων για να μη με ξαναμαλώσετε θα συνετιστώ

@ όσο για σένα σταρ μου βλέπω δημιουργείς εκεί μέσα, όλες έχουν πάθει σοκ με τις γνώσεις σου στο Outlander

Μιμάκο, το πεπρωμένο φαγείν αδύνατον, παχαίνει... έχω να πω εγώ!
Αφού τον χάσαμε που τον χάσαμε τον Αντωνάκη, να μην δούμε ότι βγήκε και κάτι καλό από τέτοια συμφορά;
Δηλαδή πειράζει που η κοπελίτσα είδε το φως της και το αναγνωρίζει;!!!  
Για δε το Outlander, αυτό που έχω να πω είναι ότι μου λείπει η Αριέλλα εκεί στα ξένα clubs, να με διορθώσει, να με συμπληρώσει, να ρίξουμε κάνα κατεβατό από αυτά τα ωραία...
Πσσσσσστ, Αριελλάκι, αφού δεν λες να δεις Outlander, θα σου χαρίσω το 1ο βιβλίο στα αγγλικά για να διαβάζεις το καλοκαιράκι. Μετά θα μεταφέρουμε στο παρόν forum τη συζήτηση, όχι να μοιραζόμαστε με άλλους το γαλακτομπούρεκο!
Η Ναν είναι φίλη, δεν θα έχει αντίρρηση...

  μη λες για γαλακτομπουρεκα ρεεε! τρεχουν σαλακιαααα!

nansecrets έγραψε:   μη λες για γαλακτομπουρεκα ρεεε! τρεχουν σαλακιαααα!

Ακόμα στο topic ο Άντονυ είμαστε, έτσι;

Δεν της έφτανε η απλή αναφορά ήθελε να δώσει και οπτικό ερέθισμα!!!!

Μα να μην ξέρουμε τι χάνουμε;!!!

Κυρίες μου,
σε τοπικ με τίτλο Ο Αντονυ, εσεις μιλάτε και ανεβάζεται γαλακτομπούρεκα!!!

.... εκτός κι αν ξερετε κάτι παραπάνω....

... αν μιλατε μεταφορικά βρε αδερφέ....

... δε λέω, ασπρος ασπρος και ολίγον από γαλατάκι το έχει...

Εντάξει, δε τον είπαμε και χαλβά...
Και, Αριέλλα, που είσαι; Βγαίνει και σε λευκό!!!

Για να ηρεμήσουμε εδώ μέσα λιγουλάκι, λίγα για τον Αντονούκο

ετσι ΜΙΜΙ για επεβαλε την ταξη! εδω εσυ κανεις κουμαντο!

ρε κοριτσια... βαλτε κατι πιο νηστισιμο... μερες που ειναι...

nansecrets έγραψε:
ρε κοριτσια... βαλτε κατι πιο νηστισιμο... μερες που ειναι...

Συνταγή για πολίτικο, νηστίσιμο χαλβά, άσπρο:

Υλικά

1 κούπα Σιμιγδάλι ψιλό
1 κούπα Ινδοκάρυδο
100 γρ. Κουκουνάρι
1 κ.σ. Μαργαρίνη (Φρέσκο Βούτυρο όταν τελειώσει η νηστεία)

Για το σιρόπι

2 κούπες Ζάχαρη
3 κούπες Νερό
Ξύσμα και Χυμό από 1 Λεμόνι

Εκτέλεση

1. Βράζουμε για ένα λεπτό το νερό, τη ζάχαρη και το ξύσμα και χυμό από το λεμόνι. Το αφήνουμε στην άκρη.

2. Σωτάρουμε στην κατσαρόλα το σιμιγδάλι με το βούτυρο προσέχοντας να διατηρήσει το χρώμα του και να μην καεί. Παρομοίως και για το κουκουνάρι που θα προσθέσουμε μετά από 1-2 λεπτά.

3. Μετά από 5 λεπτά προσθέτουμε και το Ινδοκάρυδο και ανακατεύουμε. Ρίχνουμε το σιρόπι που ετοιμάσαμε προηγουμένως.

4. Βράζουμε το μείγμα με το σιρόπι έως ότου κάνει φυσαλίδες. Κλείνουμε το μάτι και αφήνουμε για 10 λεπτά να φουσκώσει.

5. Μεταφέρουμε σε φόρμα ή μικρά φορμάκια της αρεσκείας μας. Μόλις κρυώσει είναι έτοιμο. Σερβίρετε με έξτρα Ινδοκάρυδο από πάνω και ξύσμα λεμονιού και φυλλαράκια δυόσμου. Καλή σας όρεξη!

Σπόιλερ:

Δεν μπορώ να μη γελάσω με το σπόιλερ