Ο Άντονυ

Ένα πανεμορφο αγορι, ρομαντικος, ευαισθητος, τρυφερος, ωριμος, με εντονη την αισθηση του δικαιου, τολμηρος, με αψογους τροπους..σωστος τζεντλεμαν!!!
Μεγαλωσε μαζι με τα ξαδελφια του τον Στηαρ και τον Αρτσι υπο την επιβλεψη της γιαγιας τους Ελρου Αρντλευ γιατι η μητερα του η Ροζμαρυ δυστυχως πεθανε όταν ο Αντονυ ηταν πολύ μικρος σε ηλικια και ο πατερας του λειπει από κοντα του λογω επαγγελματικων υποχρεωσεων.
Η μητερα του Αντονυ ειχε αδυναμια στα τριανταφυλλα και ειχε φτιαξει έναν αξιο θαυμασμου και ευωδιας κηπο με τριανταφυλλα. Την ιδια αγαπη για τα τριανταφυλλα απεκτησε και ο Αντονυ μεσω της μητερας του και ειδικα μετα το θανατο της ο Αντονυ συνεχισε να περιποιειται τον κηπο της με απεραντη αγαπη και μερακι κατι που τον εκανε να νιωθει ακομα πιο κοντα της. Ειχε καταφερει να δημιουργησει τα πιο ομορφα και σπανια ειδη τριανταφυλλων!!
Ο Αντονυ γνωρισε την Καντυ εξω από τον κηπο με τα τριανταφυλλα για πρωτη φορα. Την συναντησε να κλαιει πεσμενη στο εδαφος και της ειπε θελοντας να την ηρεμησει: «Κοριτσακι, εισαι πιο ομορφη όταν γελας παρα όταν κλαις..!» μια φραση που η Καντυ ειχε ξανακουσει από ένα άλλο αγορι παλιοτερα τον πριγκηπα του λοφου-όπως τον ειχε ονομασει η ιδια- που εμοιαζε ακριβως σαν τον Αντονυ κι ετσι νομιζε ότι ο Αντονυ είναι ο πριγκηπας που ειχε γνωρισει.
Η δευτερη φορα που συναντηθηκαν ηταν στην γιορτη που εγινε στην επαυλη των Αρντλευς και η Καντυ -υιοθετημενη από τους Ραγκαν- δεχτηκε προσκληση από τον Στηαρ και τον Αρτσι να παρευρεθει κι εκεινη στο χορο. Ο Αντονυ εδειξε να γοητευεται αμεσως από την απλοτητα της Καντυ μια και η ξαδελφη του η Ελιζα θελοντας να ρεζιλεψει την Καντυ δεν της δανεισε ένα πιο καλο φορεμα για να είναι πιο ευπαρουσιαστη στο χορο και φορουσε ένα απλο καθημερινο φορεμα. Παρολα αυτά ο Στηαρ και ο Αρτσι ειχαν μεριμνησει για την φιλη τους και της ειχαν ετοιμασει ένα αναλογο φορεμα για την περισταση. Ολο το βραδυ ο Αντονυ χορεψε μονο με την Καντυ κατι που εκανε την Ελιζα να σκασει από τη ζηλεια της!!
Κανοντας παρεα με την Καντυ, ο Αντονυ, την ερωτευτηκε και το ιδιο συνεβη και από την πλευρα της Καντυ. Ρωτωντας τη μια μερα ποτε είναι τα γενεθλια της η Καντυ δεν ηξερε την ακριβη ημερομηνια τους αφου ειχε μεγαλωσει σε ορφανοτροφειο και την ειχαν βρει μια τυχαια νυχτα οι γυναικες που την μεγαλωσαν, κι ετσι ο Αντονυ αποφασισε να την ξανασυναντησει όταν θα ανθιζαν τα νεα τριανταφυλλα στον κηπο του. Τοτε θα ηταν τα νεα της γενεθλια! Τα νεα μπουμπουκια ανθισαν και μια νεα ποικιλια τριανταφυλλου που ειχε δημιουργησει ο Αντονυ ειδικα για την Καντυ ανθισε! Ένα μοναδικο, λευκο και εξαιρετικου αρωματος τριανταφυλλο, που ομοιο του δεν υπηρχε, το οποιο και ονομασε «Γλυκεια Καντυ» αφιερωνοντας το σε 'κεινη. Της ειχε ιδιαιτερη αδυναμια γιατι εμοιαζε πολυ με την μητερα του.
Η ζωη της Καντυ στο σπιτι των Ραγκαν ηταν γεματη προβληματα λογω των συνεχων δολοπλοκιων που της σκαρωναν τα ξαδελφια του Αντονυ, Νηλ και Ελιζα. Ένα από αυτά ηταν να την κατηγορησουν για κλεφτρα με αποτελεσμα να αποφασιστει σαν τιμωρια της Καντυ να την στειλουν στο Μεξικο, για να δουλεψει εκει σε μια φαρμα της οικογενειας Αρντλευ. Αυτό ηταν κατι που σε κανενα από τα τρια ξαδελφια που συμπαθουσαν την Καντυ δεν αρεσε με αποτελεσμα να αντιδρασουν. Ο Αντονυ που ηταν ερωτευμενος πολύ με την Καντυ, αντεδρασε αστραπιαια και εστειλε ένα γραμμα στον μεγαλο θειο Γουιλιαμ Α. Αρντλευ και κεφαλη της οικογενειας, εξηγωντας του τα γεγονοτα που ειχαν συμβει και ζητωντας του να υιοθετησει την Καντυ σαν μελος της οικογενειας κατι που εγινε κιολας πραξη. Αυτή η κινηση του αγαπημενου της Αντονυ ηρθε να αλλαξει την ζωη της Καντυ και να την κανει από μια υπηρετρια των Ραγκαν,  θετη κορη μιας αριστοκρατικης οικογενειας.
Οι αντιδρασεις ηταν πολλες από την μεγαλη θεια Ελρου όμως ηταν υποχρεωμενη να δεχτει την υιοθεσια της Καντυ και να την βοηθησει να μαθει τη νεα της ζωη.
Σε ένα εθιμοτυπικο κυνηγι αλεπους που διοργανωνονταν από την οικογενεια των Αρντλευ η Καντυ  εκανε την πρωτη της επισημη εμφανιση σαν νέο μελος της οικογενειας. Δυστυχως όμως η ιδια μερα στιγματιστηκε και με τον τραγικο θανατο του Αντονυ, που πεφτοντας από το αλογο του την ωρα του κυνηγιου, σκοτωθηκε ακαριαια, μπροστα στα ματια της Καντυ.
Η Καντυ συγκλονισμενη απο το θανατο του αγαπημενου της αρρωστησε βαρια και συνηλθε μερες αργοτερα οπου και παλι κατερρευσε όταν ο Στηαρ και ο Αρτσι της επιβεβαιωσαν πως ο Αντονυ ηταν ηδη νεκρος. Όλα τα αγαπημενα του προσωπα ειχαν πικραθει πολύ από τον τραγικο χαμο του αξιαγαπητου αγοριου.
Η Καντυ αργησε πολύ να ξεπερασει τον χαμο του Αντονυ και από τοτε δεν μπορεσε να ξανα ιππευσει αλογο αφου παντα στο μυαλο της επεστρεφε η ιδια τραγικη ημερα του θανατου του…
Η θυμηση του Αντονυ εμεινε ανεξιτηλη σε ολους!

Και ο Αντονυ ηταν παρα πολυ καλος.Μερικες φορες σκευτομαι,γιατι να φυγει,και να μην παντρευτουν με την Καντυ;Να γινοταν μια σωστη κυρια,και κανενας να μην μπορει να κανει τιποτα.(Αλλα και με τον Τερρυ να γινοταν αυτο,δεν θα με χαλουσε.

Καλέ εσύ δικιά μου είσαι

ΜΙΜΙ έγραψε:Καλέ εσύ δικιά μου είσαι

Με τρέλανες!!!

Είδε η αντωνικία τη δικιά της και δε μαζευεται, καταλαβες;

το όνομα του Αντονυ

Για να μη σας αφήσω με την απορία, η Μιζούκι (κατά λάθος μάλλον) νόμισε οτι Anthony είναι ο ανθισμένος, ο λουλουδιασμένος, γνωρίζοντας οτι ανθος anthos είναι το λουλούδι στα ελληνικά. Δεν γνώριζε απλά οτι το όνομα στα ελληνικά είναι Αντώνιος και οχι Ανθόνιος.... χαμένοι στη μετάφραση που λέγαμε.....

μαλιστα..

Ariel, το όνομα με h, Anthony έτσι χρησιμοποιείται από τους Άγγλους (δες και τον Hopkins, συνήθως με το h βρίσκεις το όνομά του). Σπανιότερα το Antony χρησιμοποιείται από τους Αμερικάνους. Προέρχεται από το αντίστοιχο λατινικό Antonius, πιθανώς με ετρουσκικές ρίζες (οι λατινογενείς γλώσσες το έχουν χωρίς το h) και λένε ότι σημαίνει "priceless one", ανεκτίμητος. Στη Βρετανία του 16ου αι. εσφαλμένα θεώρησαν ότι προέρχεται από τον ελληνικό ανθό (για το τελευταίο, πηγή: Βικιπαίδεια) κι επικράτησε αυτή η γραφή.
Κορίτσια, μ' αρέσει όταν ψαχνόμαστε εγκυκλοπαιδικώς!

Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά κορίτσια

Σταρ, το γνωρίζω οτι στα αγγλικά γράφετε Anthony αλλά νόμιζα οτι ήταν λάθος της Μιζούκι η "μετάφραση". Κατά πως λες γενικά θεωρούσαν τον Αντονυ λουλουδάτο!!!

...χωρίς παρεξήγηση...

φυσικα!!!!

χμμμμ

με την καλή έννοια Μιμάκο!

Πάντα!!!

Ειπα κι εγω....

 ετοιμη να τον υπερασπιστει η μιμι! (ειδες οταν πειραζεις τον καημενο τον Αρτσι;  )

θες να αρχισουμε να λέμε και για τον Αρτσυ τώρα;;;;;

Πολύ ωραία όλα τα σχόλια και οπως λεει η αριέλα εγω θα πρεπε να μαι αντωνυκια λόγω του ατελείωτου ρομαντισμού μου/ Μα δεν είναι πράξη εξαιρετικής αγάπης να σου αφιερώνει κάποιος το ομορφότερο τριαντάφυλλο του κήπου του! ❤και να το βγάζει με το όνομα σου μάλιστα και πάλι να

Πρωτη φορα θα μιλησω εστιασμενα για τον ΑΝΤΟΝΥ ΜΠΡΑΟΥΝ
.ΔΕΝ το εχω κανει ποτε γιατι αυτο το κεφαλαιο ποναει.Χαινει.
Τι να πω;Ο ΑΝΤΟΝΥ ηταν ονειρικος, υπεροχος αξεπεραστος!!!!
Τρυφερος, ταπεινος κ μακρυα απο την αλαζονεια της αριστοκρατιας.
Δε θα ξεχασω πως εσκαβε τον κηπο του με τα ιδια του τα χερια
κ πώς τον λατρευαν οι υπηρετες του ετσι καταδεχτικος που ηταν.
Πώς τον θρηνησαν στον χαμο του!
Δε θα ξεχασω πώς προσπαθουσε να ξεφυγει απο την ευνουχιστικη σκια της θειας Ελρου κ πώς αποζητουσε την απλοτητα κ τις απλες χαρές της ζωης.
Ηταν ενας φωτεινος ανθρωπος ο ΑΝΤΟΝΥ με αποθεματα συμπονιας
κ διχως φοβο να δειχνει την αγαπη!!!!!
Πολυ γενναιο αυτο- ειδικα για εναν εφηβο.
Μπορει να εχασε προωρα τη μητερα του αλλα η αγαπη της ειχε εγγραφει μεσα του σαν ανεξιτηλη σταμπα ,σαν ακριβη κληρονομια.
Τον θωρακιζε κ τον εκανε δεκτικο απεναντι στην τρυφεροτητα.
Γι αυτο δε φοβηθηκε να δειξει την αδυναμια του στην ΚΑΝΤΥ, με τοση δοτικοτητα.
Γι αυτο εξαρχης, υπηρξε πολυ διεκδικητικος με την ΚΑΝΤΥ.Μεχρι τελους.
Αγωνιστηκε με νυχια κ με δοντια για κεινη, σε τοσο μικρη ηλικια...
Αυτος παλεψε λυσσαλεα να υιοθετηθει η Καντυ απο τους Αρντλευ (με τη βοηθεια φυσικα των ΣΤΗΑΡ Κ ΑΡΤΣΙ), αυτος παλεψε να την επιβαλει στη θεια Ελρου, εκεινος απο εφηβος οραματιζοταν τον γαμο τους!
Ο ΑΝΤΟΝΥ τη λατρεψε την Καντυ, χωρις ερωτηματικα και πεισματα...
Δεν την πειραζε.Δεν τη χλευαζε.Παντα δηλωνε, ξεκαθαρα, απεριφραστα τον θαυμασμο κ την αγαπη του σε κεινη.Την πηγαινε ψηλα!Εμενα μου αρεσει πολυ οταν καποιος εχει τα κοτσια χωρις κολακειες να μην κρυβει την αγαπη του σε πειραγματα αλλα να τη δειχνει απεριφραστα.
Νομιζω ο ΑΝΤΟΝΥ θα εκανε χωρις ορους ευτυχισμενη την Καντυ.
Με αυτον η ζωη της θα ακολουθουσε εντελως διαφορετικη πορεια, εστιασμενη στα σαλονια της Αριστοκρατιας κι η Καντυ δε θα γινοταν ποτε της νοσοκομα..
Θα αποφοιτουσαν μαζι απο το Κολλεγιο,αχωριστοι,
κ θα ζουσαν αρραβωνισμενοι οπως ο Αρτσυ κ η Αννυ.
Δε νομιζω οτι υπηρχε περιθωριο για αλλη εξελιξη,.
Ηταν ολοκαθαρο πως τα βασανα της Καντυ θα τελειωναν στα χερια κ στους κηπους του ΑΝΤΟΝΥ...
Στον τριανταφυλλοκηπο του, ο Αντονυ θα εστηνε εναν παραδεισο για την Καντυ, διοτι απο τοτε που τη γνωρισε αυτο ηταν το ονειρο του:
Να κανει ευτυχισμενη την ΚΑΝΤΥ ,ΔΙΠΛΑ ΤΟΥ...
Να αποκτησουν μια ευτυχισμενη οικογενεια, εκει, στον τριανταφυλλοκηπο!
οΟ ΑΝΤΟΝΥ ηταν τοσο ξεκαθαρος στη λατρεια του για την Καντυ,
κ ηταν τοσο ευγενες το ονειρο να την παντρευτει!!!
Ο ΑΝΤΟΝΥ ηταν το κατι αλλο!Το κατι αλλο!Η απολυτη αγαπη!!!!
Η αγαπη που μονο στα ονειρα σου μπορεις να βρεις
κ που η ζωη την προσφερει σε ελαχιστους, μυρωμενους με ευλογια πρωτογνωρη.
Αυτος ηταν ο Αντονυ, που γεμισε θλιψη την παιδικη μας μνημη...
Ηταν τοσο συντριπτικο χτυπημα η απωλεια του!!!
Ο θανατος του ΑΝΤΟΝΥ ηταν μια εξελιξη αμετακλητη κ απο μονη της "ευγλωττη κ αδιαπραγματευτη", ωστε εδωσε τελος σε καθε κουβεντα γυρω απο αυτον.Το μοναδικο προσωπο που δεν εχει νοημα να γινονται εικασιες γυρω απο αυτο, αφου ο θανατος τα σφραγισε ολα!
Γι αυτο νομιζω δεν τεθηκε ποτε επι της ουσιας ζητημα ανταγωνισμου-
εννοειται οτι ο Αντονυ υπερτερει του Τερρυ!!!!!
Ο ΑΝΤΟΝΥ εμεινε για παντα ανυπερβλητος, οπως οσοι χανονται προωρα χωρις να τους απομυθοποιησει η αμειλικτη ενηλικιωση κ ανηλεης καθημερινοτητα!!!
Ο ΑΝΤΟΝΥ δεν προλαβε να δειξει ελαττωματα, οπως ολοι οι αλλοι χαρακτηρες,
ουτε να δημιουργησει απογοητευσεις!!!
Νομιζω οτι ακολουθησα την ιδια πορεια με την Καντυ για να ...ξεπερασω τον ΑΝΤΟΝΥ κ να τον ξεχασω...
Αρχικα ειχα μια παγωμαρα, τον θρηνουσα μεσα μου,
τα εβρισκα ολα μουντα διχως την ανθισμενη καλοσυνη εκεινου.
Αντιμετωπιζα το αφιλοξενο Κολλεγιο με ενα μουδιασμα, κ σιγουρα απογοητευτηκα οπως η ΚΑΝΤΥ που η "ομοιοτητα του με το αγνωστο αγορι στο πλοιο για το Λονδινο διαψευστηκε απο εναν "δυστροπο μελαχροινο νεαρο"
Κλιμακωτα αρχισα να γοητευομαι απο τον ατιθασο χαρακτηρα κ την επικεκαλυμμενη συμπονια του Τερρυ ως "αναγκαστικη αλλα κ μυστηριωδη εναλλακτικη", ωσπου στη σπαρακτικη σκηνη με το αλογο , γιατρευτηκε η πληγη της απωλειας του.

Λοιπόν titika μου αν δεν μου το λεγες οτι έγραψες εδώ δεν θα το διάβαζα, δεν ξέρω τι έγινε και δεν το είχα διαβάσει
Τα είπες όλα και με κάλυψες μπορώ να πω! Πάντα έλεγα, μα γιατί πέθανε ο Άντονυ; Ήταν ο τέλειος για μένα και ποτέ δεν ξεπέρασα αυτόν τον θάνατο. Ο Τέρρυ για μένα εκείνη την εποχή ερχόταν δεύτερος, στη συνέχεια με κέρδισε κι αυτός αλλά πάντα ο Άντονυ ήταν στην καρδιά μου. Δυστυχώς όμως επειδή όπως είπες όλα θα ήταν πολύ ήσυχα και ευτυχισμένα για την Κάντυ εάν ζούσε ο Άντονυ, η Μιζούκι φρόντισε να τον σκοτώσει ώστε να υπάρχει ένα περιπετειώδη ενδιαφέρον στην ιστορία της Τον θάνατο που ποτέ δεν κατάλαβα ήταν του Στήαρ, δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό τον σκότωσε κι αυτόν

ΜΙΜΙ έγραψε:Λοιπόν titika μου αν δεν μου το λεγες οτι έγραψες εδώ δεν θα το διάβαζα, δεν ξέρω τι έγινε και δεν το είχα διαβάσει
Τα είπες όλα και με κάλυψες μπορώ να πω! Πάντα έλεγα, μα γιατί πέθανε ο Άντονυ; Ήταν ο τέλειος για μένα και ποτέ δεν ξεπέρασα αυτόν τον θάνατο. Ο Τέρρυ για μένα εκείνη την εποχή ερχόταν δεύτερος, στη συνέχεια με κέρδισε κι αυτός \Τον θάνατο που ποτέ δεν κατάλαβα ήταν του Στήαρ, δεν ξέρω με ποιο σκεπτικό τον σκότωσε κι αυτόν

Ο θανατος του Στηαρ ηταν μια ορθη κ ευστοχη σεναριακη επιλογη, οσο κι αν μας πονεσε, διοτι εντασσεται στον δραματικο χαρακτηρα του εργου κ κομιζει ενα δυνατο μηνυμα, εξυπηρετωντας την ηθικοπλαστικη διαθεση που υπαρχει διαχυτη στην ΚΑΝΤΥ
(ενα απο τα στοιχεια της που λατρευω)
Η Μιζουκι μας λοιπον επειδη ειναι κ "σοφή", μεταξυ αλλων, ηθελε να μεταφερει το βιωμα του Πολεμου στην αγαπημενη μας παρεα
κ να περασει το διδακτικο μηνυμα οτι ο...
"Πολεμος δεν ειναι μια ωραια περιπετεια,
δεν ειναι παρασημα κ επικα κατορθωματα
δεν ειναι ηρωισμος κ περηφανεια,
ουτε δινει σκοπο στη ζωη μας (οπως ενιωθε ο Στηαρ οταν κατεταγη
αλλα πανω απο ολα,
Πολεμος εστι ερειπια, αιμα κ καταστροφη.
Πολεμος εστι αξιοζηλευτα νιατα που τα αλεθουν τα κανονια κ τα πολυβολα.
Τιποτα το γοητευτικο κ το ηρωικο σε αυτο!
Το αντιπολεμικο αυτο μηνυμα ομως δε θα ηταν ηχηρο,
αν οι αναγνωστες /θεατες της Καντυ δεν το βιωναν
μεσα απο την ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ οδυνηρη ΑΠΩΛΕΙΑ
καποιου που νιωθαμε δεσιμο μαζι του.[/b]
Ο γλυκος μας , παντα αισιοδοξος κ ευστροφος Στηαρ προσφεροταν για αυτον τον ρολο του "ωραιου νεκρου", γιατι κ στον χαρακτηρα του ταιριαζε να γινει αεροπορος κ πολυ αγαπητος ηταν ,αλλα συναμα οχι τοσο αποφασιστικος για την προσωπικη πορεια της Καντυ μας.Αχ, Στηαρακο!!!!
Τι προωρα που εφυγες κ ποσα ειχες ακομη να δωσεις κ να ζησεις!
Θα γινοσουν ενας κεφατος, κ δοτικος συζυγος,
κι ενας αξιολατρευτος πατερας!!!!

Μπορούσε απλά να τον τραυματίσει η Μιζούκι έστω και σοβαρά, όπως κι ο Άλμπερτ έπαθε έναν πολύ σοβαρό τραυματισμό, αλλά αυτή είχε λατρεία με τους θανάτους