Grantchester

Σε κάποιο θέμα σας ανέφερα οτι ο Τέρρυ δεν είναι Grandchester, αλλά Grantchester σύμφωνα με νεότερες μεταφράσεις.

Ψάχνωντας αυτές τις μερες βρήκα οτι......

Το Γκραντσεστερ, είναι ένα χωριουδάκι δίπλα στον ποταμό Cam κοντά στο Cambridge. Λίγες πληροφορίες γι' αυτο. wiki

Το ποίημα του Rupert Brooke, πανέμορφου ποιήτη, γνωστού για τα ποιήματα του για τον Α' παγκόσμιο πόλεμο, που πέθανε και ετάφη στη Σκυρο! βιογραφία

Rupert Brooke
The Old Vicarage, Grantchester
(Cafe des Westens, Berlin, May 1912)


Just now the lilac is in bloom,
All before my little room;
And in my flower-beds, I think,
Smile the carnation and the pink;
And down the borders, well I know,
The poppy and the pansy blow . . .
Oh! there the chestnuts, summer through,
Beside the river make for you
A tunnel of green gloom, and sleep
Deeply above; and green and deep
The stream mysterious glides beneath,
Green as a dream and deep as death.
— Oh, damn! I know it! and I know
How the May fields all golden show,
And when the day is young and sweet,
Gild gloriously the bare feet
That run to bathe . . .
                           'Du lieber Gott!'

Here am I, sweating, sick, and hot,
And there the shadowed waters fresh
Lean up to embrace the naked flesh.
Temperamentvoll German Jews
Drink beer around; — and THERE the dews
Are soft beneath a morn of gold.
Here tulips bloom as they are told;
Unkempt about those hedges blows
An English unofficial rose;
And there the unregulated sun
Slopes down to rest when day is done,
And wakes a vague unpunctual star,
A slippered Hesper; and there are
Meads towards Haslingfield and Coton
Where das Betreten's not verboten.

ειθε γενοιμην . . . would I were
In Grantchester, in Grantchester! —
Some, it may be, can get in touch
With Nature there, or Earth, or such.
And clever modern men have seen
A Faun a-peeping through the green,
And felt the Classics were not dead,
To glimpse a Naiad's reedy head,
Or hear the Goat-foot piping low: . . .
But these are things I do not know.
I only know that you may lie
Day long and watch the Cambridge sky,
And, flower-lulled in sleepy grass,
Hear the cool lapse of hours pass,
Until the centuries blend and blur
In Grantchester, in Grantchester. . . .
Still in the dawnlit waters cool
His ghostly Lordship swims his pool,
And tries the strokes, essays the tricks,
Long learnt on Hellespont, or Styx.
Dan Chaucer hears his river still
Chatter beneath a phantom mill.
Tennyson notes, with studious eye,
How Cambridge waters hurry by . . .
And in that garden, black and white,
Creep whispers through the grass all night;
And spectral dance, before the dawn,
A hundred Vicars down the lawn;
Curates, long dust, will come and go
On lissom, clerical, printless toe;
And oft between the boughs is seen
The sly shade of a Rural Dean . . .
Till, at a shiver in the skies,
Vanishing with Satanic cries,
The prim ecclesiastic rout
Leaves but a startled sleeper-out,
Grey heavens, the first bird's drowsy calls,
The falling house that never falls.

God! I will pack, and take a train,
And get me to England once again!
For England's the one land, I know,
Where men with Splendid Hearts may go;
And Cambridgeshire, of all England,
The shire for Men who Understand;
And of THAT district I prefer
The lovely hamlet Grantchester.
For Cambridge people rarely smile,
Being urban, squat, and packed with guile;
And Royston men in the far South
Are black and fierce and strange of mouth;
At Over they fling oaths at one,
And worse than oaths at Trumpington,
And Ditton girls are mean and dirty,
And there's none in Harston under thirty,
And folks in Shelford and those parts
Have twisted lips and twisted hearts,
And Barton men make Cockney rhymes,
And Coton's full of nameless crimes,
And things are done you'd not believe
At Madingley on Christmas Eve.
Strong men have run for miles and miles,
When one from Cherry Hinton smiles;
Strong men have blanched, and shot their wives,
Rather than send them to St. Ives;
Strong men have cried like babes, bydam,
To hear what happened at Babraham.
But Grantchester! ah, Grantchester!
There's peace and holy quiet there,
Great clouds along pacific skies,
And men and women with straight eyes,
Lithe children lovelier than a dream,
A bosky wood, a slumbrous stream,
And little kindly winds that creep
Round twilight corners, half asleep.
In Grantchester their skins are white;
They bathe by day, they bathe by night;
The women there do all they ought;
The men observe the Rules of Thought.
They love the Good; they worship Truth;
They laugh uproariously in youth;
(And when they get to feeling old,
They up and shoot themselves, I'm told) . . .

Ah God! to see the branches stir
Across the moon at Grantchester!
To smell the thrilling-sweet and rotten
Unforgettable, unforgotten
River-smell, and hear the breeze
Sobbing in the little trees.
Say, do the elm-clumps greatly stand
Still guardians of that holy land?
The chestnuts shade, in reverend dream,
The yet unacademic stream?
Is dawn a secret shy and cold
Anadyomene, silver-gold?
And sunset still a golden sea
From Haslingfield to Madingley?
And after, ere the night is born,
Do hares come out about the corn?
Oh, is the water sweet and cool,
Gentle and brown, above the pool?
And laughs the immortal river still
Under the mill, under the mill?
Say, is there Beauty yet to find?
And Certainty? and Quiet kind?
Deep meadows yet, for to forget
The lies, and truths, and pain? . . . oh! yet
Stands the Church clock at ten to three?
And is there honey still for tea?

Εικόνες του Grantchester

Pink Floyd's Grantchester Meadows (1969) wiki

στο βίντεο έχει εικόνες απο το χωριο

lyrics:

Σας ζάλισα;;;;; Οχι!!!!

Να σας μάθω τότε να δένετε γραβάτα Grantchster;

αριελάκι, εξαιρετικό το αφιέρωμά σου...
άσχετο, αλλά με κάνει να σκέφτομαι ότι ακόμα και το πιο μικρό χωριό της Αγγλίας έχει τόσο όμορφο και ξεχωριστό χρώμα!!!!

Το ποίημα θέλει δουλειά και στο διάβασμα και στη μετάφραση, αλλά χαλάλι του... θα κάτσω αργότερα να το διαβάσω...

Και καλά όλα αυτά αλλά τον κόμπο γραβάτας που τον ξετρύπωσες ρε θηρίο;;

στην τριτη παραγραφο στην αρχη γραφει στα ελληνκα
ειθε γενοιμην . . . would I were
In Grantchester, in Grantchester! —
Some, it may be, can get in touch
With Nature there, or Earth, or such.

μαλλον θελει διορθωση. δεν το διαβασα ολο τωρα, αλλα η αρχη του ειναι πολυ ομορφη γεματη λουλουδια!


οι φωτο ειναι πανεμορφες! η περιοχη ειναι πολυ ρομαντικη με το πρασινο παντου και το ποταμι!
πλακα πλακα τετοια μερη μου αρεσουν πολυ!


το τραγουδι δεν το ειχα ξανακουσει.. χαλαρωτικο και ανεμελο...

καλα δεν το συζητω, το δεσιμο γραβατας ολα τα λεφτα;;!! ηδη το αποστηθισα για τον καλο μου!!!

Kαλέ τι τέλειες εικόνες είναι αυτές;;;;;;

Λοιπόν.....

.... στο ψάξιμο το 'χω!

Χωρίς πλάκα, μου αρέσει πολύ να ψάχνω και να μαζευω "αχρηστες" πληροφορίες.

@Τα χωριουδάκια στην ευρώπη, έχουν πράγματι το χρώμα τους. Με χαλάει που στην Ελλάδα όλοι θέλουμε να γίνουμε "Αθήνα" και χτίζουμε πολυκατοικίες, αδιαφορώντας για την αρχιτεκτονική του τοπίου! Νομίζω οτι οι παππούδες μας ξέραν κάτι παραπάνω και έχτιζαν κάθε τόπο με το δικό του ρυθμό. Αλλά εμεις είμαστε πολύ μακρυα απο τη φύση, οπότε...

@ Αν διαβάσετε το μικρό βιογραφικό του ποιητή, θα διαπιστώσετε οτι υπήρξε μέλος θεατρικής ομάδας και μάλιστα έπαιζε σε αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Προφανως ήξερε ελληνικά εξου και η φραση ειθε γενοιμην . . . would I were στα αγγλικά! Ο ποιητής μας λοιπόν, χωρισε με την αγαπημένη του και υπέστη νευρικό κλονισμό. Για να συνέλθει, πήγαινε στη Γερμανία, στο Βερολίνο, αν θυμάμαι καλά. Εκει έγραψε και το ποίημα, που είναι ουσιαστικά η νοσταλγία του για τον τόπο του. Ισως επειδή το έγραψε στη Γερμανία, να πετάει μερικές γερμανικές φράσεις.

@ το τραγούδι των Floyd, γράφτηκε το '69, και ναι, ήταν επιτυχια! Δεν ξέρω αν η Μιζουκι το ήξερε, αλλά δεν είναι και απίθανο! Χωρίς να έχω γράψει ποτέ, φαντάζομαι οτι ίσως οι πληροφορίες που έχεις στο μυαλό σου, να βγαίνουν ακούσια, όταν γράφεις μια ιστορία.

@τέλος, ο αντρας μου μισούσε τις γραβάτες, αλλά υποχρεώθηκε απο τη δουλειά να τις φοράει κάθε μέρα. Για να απαλύνω τον πόνο του (δλδ να ησυχάσω απο τη γκρίνια του), του έμαθα να δένει γραβάτες και σιγά σιγά να τις αγαπήσει. Οι περισσότεροι κόμποι, έχουν Αγγλικά ονόματα, πχ Windsor, Victoria, St Andrew...υπάρχει και Ωνάσης!