ενα φικ χωρις το φονικο της μιζουκι

ΚΕΦΑΙΛΑΙΟ 1ο


Μια μέρα σαν τις άλλες…. Ο άντονυ έξω φροντίζοντας τα τριαντάφυλλα του…. Ο στίαρ σκεπτόμενος μια καινούργια εφεύρεση και ο άρτσι ακόμα στο κρεβάτι χιχι. Ξαφνικά εμφανίζεται η θεία ελρου θυμωμένη.
-τι συμβαίνει θεία??ρωτα περίεργος ο άντονυ.
-ο άρτσι και η κάντυ ακόμα κοιμούνται??
- ο άρτσι ναι, για την κάντυ δεν γνωρίζω. Είπε ο στίαρ που ήταν διπλά στον άντονυ.
-πήγαινε ξυπνά τους!!!! Ακούς εκεί κοιμούνται!!!! Φώναξε θυμωμένη η θεία και κατευθύνθηκε προς την τραπεζαρία για το πρωινό.
Ο στίαρ πήγε και ξύπνησε τον άρτσι και ο άντονυ την κάντυ, μα ο άντονυ δεν βρήκε την κάντυ στο δωμάτιο της και ρώτησε την ντόροθι..
-ντόροθι, μήπως γνωρίζεις που πήγε η κάντυ??
-ξύπνησε πολύ νωρίς σήμερα και πήγε προς το ποτάμι, μου είπε να πάτε εσείς ο κύριος άρτσι και ο κύριος στίαρ να την βρείτε. Είπε με χαρούμενο ύφος η ντόροθι.
Ο άντονυ ψιλιάστικε ότι η κάντυ κάτι τους ετοίμαζε και χαρούμενος πήγε και είπε στον άρτσι και τον στίαρ να ετοιμαστούν για το δάσος
- τι θα γίνει όμως με την θεία??? Ρώτησε ο άρτσι
- θα πάμε σιγά σιγά ώστε να μην μας καταλάβει.
Έτσι τα 3 αγόρια έφτασαν με επιτυχία μέχρι την πύλη μα ξαφνικά…
-που πηγαίνετε παιδιά?? Δεν θα φάτε πρωινό??? Είπε η θεία ελρου
-εεε…. Ναι ναι θεία έρχομαι είπε ο στίαρ προσπαθώντας να δώσει περιθώρια να φύγουν..
- που πάνε ο άρτσι και ο άντονυ?? Δεν θα φάνε??
- εεε είπαν πως έφαγαν και τώρα θεία ας κάτσουμε εμείς
Έτσι ο στίαρ έμεινε με την θεία και θα πήγαινε αργότερα… εν τω μεταξύ ο άντονυ και ο άρτσι πήγαν προς το ποτάμι και έπρεπε να περάσουν πρώτα το δάσος.
-τι ωραία μέρα του Μάρτη!!! Είπε ο άντονυ ονειροπόλα
-εγώ πάντως νυστάζω… είπε άκεφος ο άρτσι
-ξυπνά άρτσι!!!! Κοιτά γύρω σου!!! Τα πουλιά κελαηδούν γλυκά, η ηλιαχτίδες του ηλίου πέφτουν διάπλατα στα πεύκα,τα λουλούδια αρχίσουν να βγάζουν δειλά τα κεφαλάκια τους, σήμερα είναι θεού χαρά!!! Ας την εκμεταλλευτούμε!!! Να ναι καλά η κάντυ που σκέφτηκε την ιδέα!!!
-και ο στίαρ!!!! Αν δεν καθόταν αυτός ίσως να μην ήμασταν τώρα εδώ!!!
-όμως τον λυπάμαι λίγο… δεν έπρεπε κατευθείαν να τον αφήσουμε!! Είπε θλιμμένος ο άντονυ..
-μην ανησυχείς!!! Ο άρτσι θα έρθει όταν του έρθει η ευκαιρία… και είναι εύκολο για αυτόν.. είπε ήρεμος ο άρτσι
Έτσι τα 2 αγόρια συνέχισαν τον δρόμο τους….
-άκου, άντονυ!!!! Το ποτάμι!! Φτάσαμε!! Είπε χαρούμενος ο άρτσι
Τότε ακούστηκε ένα γέλιο…….



(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2ο



Ο άντονυ και ο άρτσι κατάλαβαν ποιανού γέλιο ήταν και κατευθυνθήκαν προς αυτό…. Ξαφνικά βλέπουν την κάντυ και τον στίαρ να κάθονται σε ένα στρωμένο σεντόνι γεμάτο νόστιμα γλυκίσματα….
-αργήσατε!!! Είπε γελώντας ο στίαρ
-μα…. Εσύ πως έφτασες πιο γρήγορα από εμάς?? Ρώτησε ξαφνιασμένος ο άρτσι
- η κάντυ ανησύχησε και ήρθε στο σπίτι για να δούμε αν όντως μάθαμε τα νέα από την ντόροθι… την βρήκα την ώρα που ήμουν στη πύλη… με πηρέ και με πήγε από ένα σύντομο δρόμο… αλλά και εσείς περπατούσατε αργά!!!! Αργήσατε παρά πολύ!!! Είπε κάπως ειρωνικά ο στίαρ
- ο άντονυ φταίει!!!!!ολο με τις παρατηρήσεις του και τις ονειροπολήσεις του!!!! Είπε ο άρτσι για να δικαιολογηθεί
-και εσύ με την νύστα σου!!!! Είπε κάπως θυμωμένα ο άντονυ
-εντάξει εντάξει!!! ηρεμήστε λίγο παιδιά ότι έγινε έγινε!!! Τώρα ας καθίσουμε να φάμε!!! Είπε χαρούμενη η κάντυ
Έτσι τα παιδιά έφαγαν τα νόστιμα γλυκίσματα και μετά έκαναν μια βόλτα στο δάσος εκεί ο άντονυ κοιτούσε τα πάντα και έλεγε διαφορά σχετικά με τα λουλούδια και τα φυτά μιας και ήταν ειδικός. Η κάντυ τον άκουγε απορροφημένη… σε αντίθεση με τον στίαρ και τον άρτσι που άλλαξαν κατεύθυνση όχι μονό για να μην ακούν τα ιδία και τα ιδία αλλά και να αφήσουν λίγο μονούς την κάντυ και τον άντονυ
Ο άντονυ ξαφνικά είδε ένα χρωματιστό λουλούδι που η κάντυ το κοιτούσε για ώρα το κόβει και τις λέει:
-ορίστε κάντυ δικό σου
-αχ άντονυ!!!! Σε ευχαριστώ πολύ!!! Είπε χαρούμενη η κάντυ και έπεσε στην αγκαλιά του
Ο άντονυ ένιωθε την καρδιά του να χτυπά δυνατά, δεν άντεχε να κρατάει αυτό που ποθεί μέσα του έτσι γλυκά και ψύχραιμα της λέει:

-Σ’ ΑΓΑΠΩ

Πριν προλάβει να πει κάτι η κάντυ δέχεται ένα γλυκό και ρομαντικό φιλί από τον πολυαγαπημένο της άντονυ ένα φιλί που και οι 2 το ένιωθαν σαν να κρατούσε αιωνία αλλά την στιγμή που ο άντονυ την άφησε από την αγκαλιά του ανησυχούσε για την αντίδραση της κάντυ αλλά ευτυχώς η κάντυ δεν αντέδρασε άσχημα, το αντίθετο και γλυκά αλλά και ανήσυχα του λέει:
-και εγώ σ’ αγαπώ
Τότε χαρούμενοι και οι 2 γύρισαν στο στρωμένο σεντόνι που τους περίμεναν τα παιδιά…. Εκεί όλοι κοιμηθήκαν… όλοι εκτός από τον άντονυ που ήταν ανήσυχος για το αν αυτό που έκανε ήταν σωστό,και κοιτώντας την κάντυ να κοιμάται γλυκά, της χαϊδεύει τα μαλλιά και λέει από μέσα του:
Γλυκιά μου κάντυ, να με συγχωράς αν αυτό που έκανα ήταν λάθος για σένα αλλά δεν άντεχα άλλο… η αγάπη μου για σένα είναι πολύ πολύ μεγάλη και δεν θέλω ποτέ μα ποτέ να σε χάσω κάντυ μου… σ’ αγαπώ κάντυ μου…. Σ’ αγαπώ πολύ!!!!! Και μετά από αυτά τα λόγια ήταν έτοιμος να την ξαναφιλήσει…
Για κακή του τύχη όμως εμφανίστηκε η ελίζα μπροστά…..



(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΙΛΑΙΟ 3ο


Ξαφνικά η ελίζα που κόντευε να σκάσει από την ζήλια της, βλέποντας τον άντονυ έτοιμο να φιλήσει ουρλιάζει:
-ΆΝΤΟΝΥΥΥΥΥ!!!!!! Τη πας και κανείς????? Αυτό θα το μάθει η θεία αμέσως!!!!!!!
-περίμενε ελίζα!!!!!! Δεν είναι αυτό που νομίζεις!!!! Παιδιά σηκωθείτε πρέπει να την προλάβουμε αλλιώς την βάψαμε!!!
Έτσι τα παιδιά σηκωθήκαν και άρχισαν να τρέχουν αλλά ήταν πια αργά… η ελίζα τους είχε προφτάσει και είχε πει το σοκαριστικό πράγμα που είδε στην θεία, η θεία εξοργισμένη πάει προς τον άντονυ και τον χαστουκίζει, εκείνος σωριάζετε κάτω και η κάντυ τρέχει κατευθείαν διπλά του… μα η θεία εξοργισμένη την πιάνει από τα μαλλιά και την πετά με δύναμη κάτω, η κάντυ χτύπησε άσχημα στο κεφάλι και έγειρε λιπόθυμη… ο άντονυ σηκώνεται κατευθείαν και όταν βλέπει την κάντυ λιπόθυμη πάει να την πάρει και να την πάει στο κρεβάτι της… μα η θεία λέει αυστηρά στον άντονυ:
-δεν θα την πάρεις!!! Θα στείλω σήμερα κιόλας γράμμα στον θειο ουίλλιαμ να γράψει εσωτερική την κάντυ σε ένα καλό σχολείο στην Αγγλία και έτσι θα μας αφήσει στην ησυχία μας!!! Τώρα στα δωμάτια σας!!! Την κάντυ θα την πάει η ντόροθι στο κρεβάτι της και δεν θα φάει τίποτα σήμερα για να πάρει το μάθημα της!!!!
-μα….. η κάντυ δεν φταίει σε τίποτα!!!!!! Είπε εξοργισμένος ο άντονυ
-ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑΑΑΑ!!!!!!!! Τσίριξε αναψοκοκκινισμένη η θεία και έφυγε μαζί με την ελίζα που κρυφογελούσε για το πάθημα της κάντυ
Ο άντονυ δεν άντεξε…. Ξέσπασε σε κλάματα και έτρεχε να προλάβει την ντόροθι….
-πως είναι ντόροθι??? Είπε στεναχωρημένος ο άντονυ…
-χτύπησε άσχημα επειδή η θεία φαίνεται την έριξε με τεραστία δύναμη και είχε μια πληγή αλλά τώρα είναι καλά…. Το κακό είναι ότι σε φωνάζει,… καλυτέρα να πας μέσα.
-δεν με αφήνει η θεία να την πλησιάσω… είπε απαρηγόρητος ο άντονυ
-έλα το βραδύ που όλοι θα κοιμούνται!!!! Είπε ήρεμη η ντόροθι
Ο άντονυ δέχτηκε και κατευθύνθηκε προς το δωμάτιο του….. σκεπτόμενος πως θα σώσει τον ερωτά του με την κάντυ… τότε του ήρθε μια πολύ καλή ιδέα!!!!!!


(συνεχίζεται με ένα πολύ καλό τέλος παιδιά!!!!)

KEΦΑΛΑΙΟ 4ο


Χαρούμενος για την ιδέα που μόλις του ήρθε έτρεξε κα πήγε ευθείς να το πει στα παιδιά!!!!
-παιδιά βρήκα ένα τρόπο στο να μην χάσουμε την κάντυ!!!!
-αλήθεια??? Πες μας πες μας είπαν και τα 2 αγόρια με αγωνιά
-τι λέτε να στείλουμε γράμμα στον θειο ουίλλιαμ να στείλει και εμάς στο σχολείο που έβαλαν εσωτερική την κάντυ??? Έτσι θα είμαστε όλοι μαζί!!!!!! Είπε χαρούμενος ο άντονυ
-ΝΑΙΙΙΙΙ είπε πετώντας από την χαρά του ο άρτσι
-αλλά τι θα γίνει αν ο θειος δεν δεχτεί η αν δεν μας αφήσει η θεία???? Είπε ανήσυχος ο στίαρ
-όχου τώρα στίαρ, πιστεύω ότι ο θειος θα μας καταλάβει…. Ας στείλουμε πρώτα τα γράμματα και βλέπουμε!!!
-αλλά πες μου άντονυ… στα αλήθεια ήσουν έτοιμος να φιλήσεις την κάντυ??? Είπε ο άρτσι
- όχι όχι και πάλι όχι!!!!! Η ελίζα είπε σίγουρα ψέματα για να βγάλει την κάντυ από τη μέση… είπε ο άντονυ
Ο άντονυ είπε ψέματα γιατί ήταν σίγουρος ότι τα ξαδέρφια του θα τον παρεξηγούσαν η θα θύμωναν μαζί του γιατί γνώριζε ότι και εκείνοι την αγαπούσαν..
-λέω να πάμε να την δούμε…. Πάμε στίαρ… άντονυ δεν θα έρθεις???? Είπε ο άρτσι
-εμένα παιδιά δεν με αφήνει να την δω και καλυτέρα να μην δημιουργήσουμε άλλη αφορμή για να θυμώσει η θεία είπε ο άντονυ με κάπως ψεύτικο θλιμμένο ύφος για να μην καταλάβουν ότι θα πάει το βραδύ
-εντάξει…. Να την στείλουμε χαιρετισμούς?? Είπε θλιμμένος ο άρτσι
-φυσικά είπε ο άντονυ και κατευθύνθηκε προς το γραφείο του… έτοιμος να γράψει το γράμμα του για τον θειο ουίλλιαμ
Έτσι πηρέ την πένα του και άρχισε να γραφεί τα συναισθήματα του όσο καλυτέρα μπορούσε όπως και στο προηγούμενο γράμμα για την υιοθεσία της κάντυ:

Αγαπητέ θειε ουίλλιαμ,
Εγώ, ο άντονυ άντριου θα ήθελα να σας παρακαλέσω να αφήσεις εμένα τον άρτσι και τον στίαρ να πάμε στο ίδιο σχολείο που θα πάει η κάντυ….. από ότι γνωρίζω μάλλον σας έγραψε γράμμα η θεία ελρου σχετικά με τον λόγω που έγινε αυτό..
Όλα είναι ψέματα….. η ελίζα ράγκαν που όπως γνωρίζετε ήταν πρώην αφεντικό της κάντυ το είπε στην θεία ελρου μονό και μονό για να κάνει την κάντυ να ξανά υποφέρει…. Γνωρίζεις και πιστεύω καταλαβαίνεις ποσό θα μου λείψει η κάντυ όχι μονό σε εμένα αλλά και στον στίαρ και τον άρτσι για αυτό…. Σας παρακαλώ πολύ κάντε μου αυτήν την χάρη


Με εκτίμηση,
Ο ανιψιός σας άντονυ άντριου.

Μετά το γράψιμο, ο Άντονι κατευθύνθηκε προς το παράθυρο και ο νους του γυρνούσε στην μητέρα του που τόσο της έμοιαζε η κάντυ… <<μητέρα…. Μονό εσύ δες ποσό αγαπώ την κάντυ…. Αν την χάσω…. Πραγματικά δεν θα το αντέξω πραγματικά τότε θα φύγω και θα πάω και κολυμπώντας για να την βρω…δεν θα αντέξω…δεν θα αντέξω>> τότε ο άντονυ έπεσε στο κρεβάτι του κλαίγοντας με λυγμούς…. Ώσπου τον πήρε ο ύπνος…
Μετά όταν ξύπνησε… είδε ότι ο άρτσι και ο στίαρ ήταν ήδη στα κρεβάτια τους…. Είδε την ώρα και ήταν περίπου 22:30 έτσι σηκώθηκε και κατευθύνθηκε στο δωμάτιο της κάντυ….


(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5ο


Έτσι, ο άντονυ πήγε κρυφά και σιγά στο δωμάτιο της κάντυ… εκεί τον περίμενε ξύπνια η ντόροθι…
-κύριε άντονυ, εγώ θα προσέχω να μην δει κανένας, εσείς καθίστε με την κάντυ αλλά τώρα κοιμάται…
-εντάξει ντόροθι και…. Χίλια ευχαριστώ!!! Είπε ευγνώμων ο άντονυ
-δεν κάνει τίποτα κύριε άντονυ!!! Είπε η ντόροθι και βρήκε από το δωμάτιο
Η κάντυ κοιμόταν γλυκά αλλά και ανήσυχα…η ντόροθι είχε πει στον άντονυ ότι έβλεπε εφιάλτες και ότι πολλές φορές τον φώναζε στον ύπνο της… ο άντονυ την κοιτούσε γλυκά και αναρωτιόταν μήπως είναι θυμωμένη μαζί του λόγω εκείνου του φιλιού έπιασε το χέρι της και το ένιωθε να τρέμει….
-γιατί θεία να μισείς τόσο την κάντυ…γιατί…. Είναι τόσο γλυκιά και αθώα…. Δεν της άξιζε αυτό που έκανες!!!! Αλλά εσύ πάντα ήσουν σκληρή και αδιάφορη σε άτομα που θεωρούνται κατώτερα…. Αλλά τώρα ήρθε η ώρα να καταλάβεις ότι η κάντυ είναι πια μια άντριου και ότι δεν μπορείς να της φέρεσαι έτσι…. Αχ κάντυ μου…. Τι περνάς για χάρη μου…. Εγώ φταίω….. δεν έπρεπε να το βγάλω από μέσα μου….. γιατί το έκανα γιατί???…. Και τώρα αν δεν δεχτεί ο θειος να μας πάει και εμάς στο ίδιο σχολείο θα σε χάσω για πάντα!!!! Είπε ο άντονυ και χωρίς να αντέχει άλλο έπεσε κλαίγοντας σιγανά στην αγκαλιά της κάντυ….. μετά από λίγα δευτερόλεπτα….. η κάντυ ξύπνησε και βρήκε τον άντονυ να κλαίει στην αγκαλιά της….τον χάιδεψε τα ξανθά του μαλλιά και είπε:
-άντονυ??? Γιατί κλαις άντονυ??? Είπε τρομαγμένη η κάντυ
- γιατί φοβάμαι μήπως σε χάσω!!!! Είπε μέσα στους λυγμούς ο άντονυ
-να με χάσεις??? Είπε απορημένα η κάντυ…
Ο άντονυ της εξήγησε ότι έγινε από την ώρα που λιποθύμησε… και για την απόφαση της θείας να την στείλει στην Αγγλία
Η κάντυ κλαίγοντας απαρηγόρητα είπε:
-ΟΧΙΙΙΙΙΙ!!!!! Δεν πρόκειται να πάω!!!! Δεν πρόκειται!!!! Είπε και έφυγε ευθύς από το δωμάτιο
-κάντυ περίμενε!!!! Περίμενε!!!! Είπε ο άντονυ και έτρεξε κατευθείαν πίσω της
Η κάντυ βρήκε έξω… και έπεσε πάνω στον Τζωρτζ…
-δεσποινίς κάντυ τι κάνετε τέτοια ώρα έξω???
-ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΖΩΡΤΖ!!!!!!! Φώναξε ο άντονυ που ερχόταν
-τι συμβαίνει εδώ?????? Είπε η θεία που ερχόταν εκείνη την στιγμή
-απλά είχε μπει μια γάτα στο σπίτι και η κάντυ και ο άντονυ το κατάλαβαν και την έδιωξαν έξω…. Στην πύλη βρήκαν εμένα είπε γρήγορα ο Τζωρτζ που είχε καταλάβει τι συμβαίνει
-τι θέλεις όμως τέτοια ώρα Τζωρτζ??? Είπε η θεία
-μα αύριο θα πάρω τα παιδιά για την Αγγλία
-εννοείς μόνο την κάντυ τον διόρθωσε η θεία
-παιδιά, μπορείτε να μας αφήσετε λίγο μόνους εμένα και την θεία???
Μετά ο άντονυ πήγε την κάντυ στο δωμάτιο της.
-πρέπει να φύγω, είπε ο άντονυ και ετοιμάστηκε να φύγει
-πέριμενε!!!!θέλω να σου πω κάτι….ε… να….. δεν θέλω να νιώθεις ένοχος για ότι έγινε…. Ότι και να γίνει…. Πάω δεν πάω στην Αγγλία…πάντα θα σε αγαπώ και κανένας δεν πρόκειται να το αλλάξει!!! Είπε και έπεσε στην αγκαλιά του…
-αχ κάντυ μου… σ’ αγαπώ τόσο πολύ!!!! Δεν μπορείς να φανταστείς ποσό!!!!!
Εκείνη την στιγμή μπαίνει η ντόροθι καταχαρούμενη!!!!
-θα πάτε όλοι Αγγλία!! Αύριο το μεσημέρι θα πάτε στο πλοίο μαζί με τον τζωρτζ!!!!!!
Ο άντονυ τότε παίρνει αγκαλιά του την κάντυ
-ΖΗΤΩΩΩΩ κάντυ!!!!!κάντυ μου!!!
-άντονυ μου!!!!!!!
Τότε δίνεται ένα ακόμα φιλί…αξέχαστο αλλά γρήγορο γιατί είναι αργά και αύριο τους περιμένει μια μεγάλη μέρα!!!!


(συνεχίζεται)
το αγαπημενο μου κεφαλαιοοο

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6ο


Το επόμενο πρωί ο άντονυ ξυπνά κεφάτος και ζητά από τις καμαριέρες του να του ετοιμάσουν τα πράγματα του, και πάει έξω να δει τα τριαντάφυλλα του, πρέπει να βρω κάποιον να τα κοιτάει όσο θα λείπω σκέφτηκε.. έτσι ζητά από τον κηπουρό του σπιτιού να τα φροντίζει κάθε μέρα.μετά πήγε μια βόλτα στο δάσος, ξαφνικά άκουσε ένα γλυκό γέλιο πάνω στα δέντρα ήταν η κάντυ!!!!
-κάντυ!!! Κατέβα σε παρακαλώ θα πέσεις!!! Είπε κάπως φοβισμένος ο άντονυ
-α! τι λες??? Σιγά μην κατέβω!!! Ανέβα!!! Είναι πολύ ωραία εδώ πάνω!!! Είπε η κάντυ
-πολύ καλά λοιπόν ανεβαίνω είπε ο άντονυ
Εκεί που ανεβήκαν μπορούσαν να δουν όλο τον κάμπο και τα οικόπεδα των άντριου, ο άντονυ κοιτούσε μαγεμένος ενώ η κάντυ είχε κάπως σκοτεινιάσει το γλυκό πρόσωπο της
-Τι έχεις??? Μήπως πονάει το κεφάλι σου??? Είπε ανήσυχος ο άντονυ
-όχι, απλά νομίζω.. πως δεν έπρεπε να κάνω αυτό ο πικνίκ, έτσι δεν θα γινόταν τίποτα από όλα αυτά… είπε θλιμμένη η κάντυ
-σκέψου και την θετική πλευρά, τώρα θα πάμε σε ένα σχολείο που δεν θα έχουμε τις σκοτούρες της θειας, δεν θα έχουμε τον νηλ και την ελίζα να μας χαλάν τα σχέδια, άσε που ίσως μετά το σχολείο η θεία σε συμπαθήσει!!!!
-μάλλον έχεις δίκιο,καλύτερα όμως να πάμε κάτω, όπου να ναι θα φύγουμε
-έχεις δίκιο ας φύγουμε!!
Όταν έφτασαν στην πύλη τους περίμενε η ελίζα…
-λοιπόν άντονυ, θα ήθελες να πάμε βόλτα στην πόλη σήμερα??? είπε η ελίζα που δεν γνώριζε ότι και τα υπόλοιπα παιδιά θα πάνε στην Αγγλία
- λυπάμαι ελίζα, μα δεν θα είμαι εδώ είπε ο άντονυ
-μα… που θα πας??? Είπε απορημένα η ελίζα
-εγώ, ο άρτσι και ο στίαρ θα πάμε μαζί με την κάντυ στην Αγγλία
Η ελίζα έμοιαζε κεραυνοβολημένη
-μα…..η θεία είπε…
-άλλαξαν τα σχέδια!!! Θα πάμε και εγώ και ο άρτσι και ο στίαρ στην Αγγλία
Η ελίζα έφυγε άρον άρον από το σπίτι των άντριου και στο δρόμο της ήρθε μια ύπουλη ιδέα…



(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7ο


-νηλ νηλ!!!!! Έλα γρήγορα!!! Πρέπει να σου πω κάτι
- τι έγινε ελίζα, δεν δέχτηκε ο άντονυ να πάει μαζί σου??? Είπε άκεφος ο νηλ
-κάτι χειρότερο!!!! Η κάντυ δεν θα πάει μόνη της!!! Θα έρθει μαζί της ο άντονυ, ο στίαρ και ο άρτσι είπε εξοργισμένη η ελίζα
-ωχ!!!!! Και τώρα??? Είπε ανήσυχος ο νηλ
-μην ανησυχείς, το σκέφτηκα, πάμε στη θεία και να την ζητήσουμε να πάμε και εμείς!!!! Σίγουρα θα δεχτεί!!! Έτσι δεν θα αφήσω ποτέ μα ποτέ την κάντυ να πάρει τον άντονυ μου!!!!! Είπε πονηρά η ελίζα
-θα τις κάνουμε την ζωή δύσκολη…. Είπε ο νηλ και ευθείς τα 2 πονηρά αδέρφια πήγαν στο σπίτι των άντριου για να ζητήσουν από την θεία ελρου να τους στείλει και αυτούς στη Αγγλία
Τελικά η θεία δέχτηκε… μα ακύρωσαν την πορεία τους με το πλοίο σήμερα ώστε να προλάβουν να κάνουν τις ετοιμασίες τους οι ράγκαν… θα έφευγαν άρα το αυριανό βράδυ
Εκείνο το βράδυ, η κάντυ είχε βγει έξω για μια τελευταία βόλτα…. Εκεί βρήκε τον άντονυ να μαζεύει τριαντάφυλλα
-τι τα θες άντονυ??? ρώτησε απορημένα η κάντυ
-ορίστε κάντυ μου!!! Είπε ο άντονυ και τις τα έδωσε
-αχ άντονυ ευχαριστώ!!!!! Είπε η κάντυ και έπεσε στην αγκαλιά του
Η νύχτα ήταν βαριά, τα αστέρια έλαμπαν σαν κεριά, ο άνεμος ο δροσερός ο ανοιξιάτικος ταρακουνούσε τα ξανθά μπερδεμένα μαλλιά της κάντυ που ο άντονυ τα χάιδευε με τόση στοργή και αγάπη… ποσό αγαπημένοι ήταν… η κάντυ ήταν πεσμένη στην αγκαλιά του και ένιωθε μεγάλη ασφάλεια…… ξαφνικά δέχεται ένα ακόμα φιλί από τον αγαπημένο της άντονυ… η γλυκιά πανσέληνος…. Η υγρασία στα πεύκα…. Τα αστερία στον ουρανό…. Ο σκοτεινός και βαθύς ουρανός και το γλυκό και αξέχαστο φίλη της κάντυ και του άντονυ έκανε το τοπίο μαγευτικό…..
Ξαφνικά όμως ο άνεμος δυνάμωσε και τα παιδιά μπήκαν μέσα και κατευθείαν στα κρεβάτια τους…όλοι εκτός από τον άντονυ που ήταν ανήσυχος….. κάτι τον βασάνιζε….. το ίδιο και την κάντυ….. έτσι και οι 2 αποφάσισαν να βγουν λίγο ακόμα έξω…. Εκεί συναντηθήκαν…
-τι έγινε??? Είπε ο άντονυ
-δεν ξέρω…νιώθω ότι κάτι δεν πάει καλά… είπε ανήσυχη η κάντυ
-και εγώ το ίδιο…είπε ο άντονυ…
- τι λες να συμβαίνει??? Είπε η κάντυ
-εγώ γνωρίζω είπε ο στίαρ που τους έψαχνε… ήταν πολύ απογοητευμένος
-τι συμβαίνει στίαρ???
-τα νέα είναι πολύ τρομερά… ο νηλ και η ελίζα θα έρθουν μαζί μας…
Η κάντυ και ο άντονυ έμοιαζαν κεραυνοβολημένοι
-μα… πως…. Πότε????
- άκουσα πριν λίγο την θεία που μιλούσε για αυτό… δεν αναρωτηθήκατε γιατί ακυρώθηκε για σήμερα το ταξίδι, για αυτό το λόγο… είπε θλιμμένος ο στίαρ
-ωχ όχι…. Τώρα δεν θα βρω πότε ησυχία!!! Είπε η κάντυ και ξέσπασε σε λυγμούς
-ηρέμισε κάντυ!!! Δεν θα αφήσω κανένα να σε πειράξει!!! Κανένα!!!!!!! Είπε ο άντονυ για να την ηρεμίσει
-αχ άντονυ σε ευχαριστώ σε ευχαριστώ πολύ!!!!
-τώρα σκούπισε τα δάκρυα σου και πήγαινε να ξεκουραστείς και εμείς πάμε, άντε πριν ανακαλύψει η θεία ότι λείπουμε!!!
-εντάξει άντονυ καληνύχτα…καληνύχτα στίαρ!!!
-καληνύχτα κάντυ!!!
Έτσι τα παιδιά πήγαν στα κρεβάτια τους…. Η νύχτα όμως τους έκρυβε πολλά ακόμα όταν θα έφταναν στην Αγγλία…..



(συνεχίζεται)

KΕΦΑΛΑΙΟ 8ο

Το επόμενο δύσκολο πρωί, όλα τα παιδιά, έτοιμα ήταν στο λιμάνι, ξαφνικά εμφανίζεται η ελίζα και ο νηλ… η ελίζα πιάνει από το χέρι τον άντονυ και του λέει:
-άντονυ… θα καθίσουμε μαζί
-λυπάμαι, αλλά έχω κανονίσει να καθίσω με την κάντυ
-όχι!!! Με εμένα θα καθίσεις και τέλος
-μα… ελίζααα
-δεν πειράζει άντονυ… αν είναι θα είμαι με τον Τζωρτζ είπε απογοητευμένη η κάντυ και πήγε με τον Τζωρτζ
Το ταξίδι ήταν πολύ ωραίο, αλλά η ελίζα έκανε τα πάντα για να χαλάσει την διάθεση της κάντυ…συνέχεια δεν άφηνε από πάνω της τον άντονυ που συνέχεια προσπαθούσε να φύγει. Η Κάντυ δεν άντεξε άλλο, έφυγε εξοργισμένη από το δωμάτιο που ήταν όλοι και πήγε έξω μπας και ηρεμίσει, εκεί κοιτούσε την χλωμή θέα του απέραντου ατλαντικού που περνούσε… παντού ομίχλη… ξαφνικά η κάντυ μέσα σε αυτήν την ομίχλη… διέκρινε ένα αγόρι… με μαύρα μαλλιά, και ένα Πρόσωπο γεμάτο δάκρυα… το αγόρι μόλις κατάλαβε ποια τον κοιτούσε….γύρισε και άρχισε να γελά…
-που είναι το αστείο????
-χαχαχαχχαχα δέστε την!!!! Γεμάτη φακίδες!!! Χαχχαχαχχα
-λίγα τα λόγια σου για την κάντυ!!! Είπε ο άντονυ εξοργισμένος για τα λόγια που άκουσε
-μην ανησυχείς!!! Δεν στην τρώμε!!!!! Είπε το αγόρι και έφυγε
-ποιος είναι??? Είπε θυμωμένος ο άντονυ
-ο τέρυ γκράτζενστερ… είναι γιος του ενός δούκα και θα είναι συμμαθητής στο σχολείο σας είπε ο Τζωρτζ
-αλήθεια άντονυ…εσύ που το άκουσες??? Είπε η κάντυ
-είχα ξεφορτωθεί την ελίζα και βγήκα έξω να σε βρω.. και τον άκουσα
-λοιπόν παιδιά.. είναι αργά…καλύτερα να πάτε για ύπνο και αύριο το μεσημέρι με το καλό θα είμαστε στην Αγγλία είπε ο Τζωρτζ
Τα παιδιά πήγαν στις καμπίνες τους… η κάντυ όμως αναρωτιόταν…. <<γιατί αυτός ο τέρυ έκλαιγε??... για μια στιγμή κόντεψα να τον περάσω για τον άντονυ…. Αλλά δεν έχουν καμία σχέση τελικά>> σκέφτηκε η κάντυ και γυρισε από την άλλη και κοιμήθηκε…


(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 9ο



Μετά από 2 μέρες δύσκολου ταξιδιού… τα παιδιά έφτασαν στο Λονδίνο!!! Με την συνοδεία του Τζωρτζ.. τα παιδιά είχαν λίγη ώρα Στην διάθεση τους να δουν όλα τα αξιοθέατα… όλα πολύ ωραία…
-φανταστικό!!!! Μα… εδώ δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου φύση… είπε η κάντυ
-τι εννοείς??? Απλά είμαστε σε μεγάλη πόλη και αυτό είναι λογικό, στην σχόλη θα είναι καλύτερα.. είπε, ο άντονυ με ζεστό χαμόγελο
-λοιπόν παιδία φτάσαμε… κύριε άντονυ, άρτσι, στίαρ, νηλ, πηγαίνετε αριστερά και δεσποινίς κάντυ και ελίζα δεξιά
-μα… χωρισμένοι είμαστε αγόρια κορίτσια??
-μα φυσικά κύριε άντονυ!!! είναι ο πιο σημαντικός κανονισμός του σχολείου
Το πρόσωπο του άντονυ σκοτείνιασε, δεν το ήθελε αυτό… ήθελε να είναι με την κάντυ, το πρόσωπο της ελίζας έλαμπε από ικανοποίηση και κακία..
Τα 2 κορίτσια πήγαν στην διευθύντρια… την αδερφή γκρέι… είχε ένα τρομαχτικό ύφος σαν της θείας…σκέφτηκε η κάντυ
-καλώς ορίσατε!! Λοιπόν ήρθε η ώρα να σας δώσω αυτό… είναι ο κατάλογος των κανονισμών που πρέπει άμεσα να τηρήσετε.. πηγαίνετε στα δωμάτια σας… θα σας πάει η αδερφή μαργαρίτα…
Έτσι τα 2 κορίτσια πήγαν στα δωμάτια τους.. η κάντυ σκεπτόμενη τον άντονυ βγήκε στο μπαλκόνι..
-τι περίεργο μέρος… μοιάζει πραγματικά με φυλακή….
-θα συμφωνήσω μαζί σου!!!!! Είπε ο άντονυ που βρισκόταν από κάτω..
-Άντονυ!!!!!!! Έρχομαι!!! Είπε η κάντυ και πήδηξε κάτω
-ας πάμε βαθιά στο δάσος… να μην μας δουν
-ναι!!!! Αλλά ο άρτσι και ο στίαρ??
-αστούς αυτούς!!!!! Έλα… πριν μας δουν!!!
Ήταν υπέροχα όλα!!!! Όλα στην εντέλεια… ο άντονυ όμως ήταν λυπημένος…
-τι έχεις??? Είπε ανήσυχη η κάντυ
-εδώ δεν έχει τριαντάφυλλα… μου λείπει το να ξυπνώ νωρίς και να τα προσέχω.. και το χειρότερο.. είναι ότι δεν θα μπορούμε να συναντιόμαστε συχνά…δεν επιτρέπεται
-αχ έλα!!!!! Τουλάχιστον ξέρω ότι είσαι στα απέναντι δωμάτια και γνωρίζω πως είσαι… σκέψου πόσο πιο χάλια θα ήμασταν και οι 2 αν έφευγα μόνο εγώ… για αυτό να χαίρεσαι το ότι ήρθαμε εδώ!!!! Είπε η κάντυ και τον φίλησε γλυκά στο μάγουλο…. Πρέπει να πάμε στα δωμάτια μας… γεια σου άντονυ!!!!!!
-περίμενε κάντυ!!!!! Έχω μια ιδέα… σήμερα κατά τις 10 το βράδυ να είσαι στο μπαλκόνι έξω… θα σε καληνυχτίσω από το δικό μου…
-και εγώ άντονυ μου…. Άντε πήγαινε αλλιώς θα σε δουν
Όταν η κάντυ ανέβηκε και βγήκε στον διάδρομο την περίμενε μια απρόσμενη έκπληξη…
Μπροστά της βρισκόταν η άννυ…..

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10ο


-κάντυ…. Είσαι και εσύ εδώ??? Είπε ταραγμένη η άννυ αλλά και χαρούμενη
-ναι… είμαι και εγώ.. θα σου εξηγήσω άλλη φορά τώρα φύγε γιατί έρχεται η ελίζα!!!
-ναι, ναι
-λοιπόν έκθετο???? Πως τα περνάς??? Είπε με κακία η ελίζα
-έκθετο??? Είπαν απορημένα τα 2 κορίτσια που ήταν δίπλα στην ελίζα
-μα, ναι… είναι από ορφανοτροφείο… μετά την πήραμε εμείς ως υπηρέτρια και μετά την υιοθέτησαν οι άντριου… δούλευε στους στάβλους
-αχχ θεέ μου!!!! Τι αηδιαστικό και παιδιάστικο είπαν τα κορίτσια..
-συμφωνώ.. πάμε να φύγουμε!!!! Γεια σου έκθετο!!!! Είπε με αλαζονεία η ελίζα
Η κάντυ έφυγε ντροπιασμένη…. Δεν μπόρεσε ούτε να ανταποκριθεί…. Στεναχωρημένη πήγε έξω στο μικρό δάσος μπας και διακρίνει τον άντονυ… τίποτα… η στεναχώρια της έγινε δάκρυ και πόνος…. Αλλά έλεγε από μέσα της <<όχι, όμως ελίζα όταν γυρίσω πίσω θα είμαι πολύ καλύτερη από εσένα… και η θεία ελρου θα είναι περήφανη για μένα!!!!! Όσο και αν με πονάει θα προσπαθήσω στους έξω να είμαι μια κυρία.. αλλά στον άντονυ, στον άρτσι και τον στίαρ θα μείνω όπως είμαι….ναι, αυτό θα κάνω!!!!>> και πήρε κουράγιο και θάρρος… τότε την είδε ο άντονυ
-κάντυ??? Τι κάνεις εδώ??
-σε έψαχνα άντονυ… αλλά τελικά δεν σε βρήκα και κάθισα εδώ
-μα… είσαι χλωμή… τι έπαθες??? Μήπως έχεις πυρετό???
-όχι όχι είμαι μια χαρά…απλά…
-ναι???
-ωχ!! Χτυπά η καμπάνα!!!! Πρέπει να φύγω!!
-μα…. Κάντυ!!!!!
Η κάντυ είχε πια φύγει…ο άντονυ αναρωτιόταν τι της είχε συμβεί… <<μήπως είχε πυρετό??? Όχι, μήπως την πείραξε κάποιος???? Χμμμ η ελίζα!!!!! Άρα οι φήμες που έλεγαν εκείνα τα 2 αγόρια είναι αληθινές… αχ καημένη κάντυ… για αυτό δεν ήσουν καλά…. Ελίζα…… άμα σε βρω την έβαψες!!!!!! >> και ο άντονυ εξοργισμένος και πήγε στον άρτσι και τον στίαρ και τους τα είπε όλα!!!!!
-α την ελίζα… είπε εξίσου οργισμένος ο άρτσι
-πρέπει να βρούμε ένα τρόπο για να την κάνουμε να πληρώσει!!!!!
-ξέρω μια ιδέα!!!!! Είπε ο στίαρ…
- τι???? Πες μας
-υπομονή μέχρι το βράδυ παιδιά!!!!
Έτσι τα αγόρια.. πήγαν στα δωμάτια τους….για να κάνουν στην ελίζα το βράδυ το μεγάλο μπαμ!!!!!



(συνεχίζεται)

KEΦΑΙΛΑΙΟ 11ο



Ήρθε και το βράδυ του μεγάλου μπαμ στην ελίζα…. Ήταν 10 το βράδυ…. Όλοι εκτός από τα αγόρια και την κάντυ που ήταν κάπως θλιμμένη που δεν μπόρεσε να ξαναδεί τον άντονυ και δεν την έπιανε ο ύπνος ήταν ξύπνοι… εν τω μεταξύ… τα αγόρια έξω από το παράθυρο της ελίζας άκουγαν τις οδηγίες του στίαρ…
-λοιπόν ακούστε, άντονυ, εσύ με το άλογο θα κάνεις πηδήματα από αυτό τον τοίχο που είναι σαν εμπόδιο, άρτσι, εσύ θα πρέπει να χτυπάς τα παράθυρα της ελίζας μέχρι να βγει, όταν βγει, πήδα κάτω!!!
-και εσύ στίαρ???
-εγώ άρτσι, με την νέα μου εφεύρεση που είναι το μεγάφωνο, θα φωνάζω δυνατά ότι είμαι εδώ για να την σκοτώσω και να την πάρω στην κόλαση, εκτός αν αφήσει την κάντυ στην ησυχία της… αν το χάψει, όλοι μας μαζί και η κάντυ θα περάσουμε τέλεια εδώ… αρχινάμε σε 10 λεπτά να είστε όλοι έτοιμοι!!!!
Στο μεταξύ, η κάντυ γεμάτη ακεφιά κάνει μερικές βόλτες στο διάδρομο, μπας και ηρεμίσει, ξαφνικά ακούει το καλπασμό ενός αλόγου και ενθουσιασμένη βγαίνει έξω… μα οι βροντές είχαν αρχίσει και η ξαστεριά έγινε βροχή και η βροχή καρεκλοπόδαρα, η κάντυ είδε τον άντονυ που ήταν στο άλογο…τον άρτσι κάτω από το παράθυρο της ελίζας προσπαθώντας να κρατήσει το στόμα του κλειστό από τα γέλια..τον στίαρ να λέει τα λόγια του προσπαθώντας να μην γελάσει και την ελίζα να τσιρίζει και να φωνάζει βοήθεια… και εκείνη κρυφογελούσε… μέχρι που μπήκε η ελίζα στο δωμάτιο της και έτρεξε στους δασκάλους!!!! Τότε ο άντονυ την ώρα που έκανε ένα τεράστιο πήδημα… λόγω της βροχής, έχασε την ισορροπία του και έπεσε…
-αχ όχι, ΆΝΤΟΝΥΥΥ μα η κάντυ πριν καν προλάβει να κάνει έστω ένα βήμα γλίστρησε και έπεσε πολύ δυνατά κάτω, ο άντονυ… μη έχοντας πάθει κάτι έτρεξε κοντά της…
-κάντυ, κάντυ!!!!! Απάντησε μου!!!! Μα η κάντυ δεν απαντούσε…
-τι έχει??? Μα… πως βρέθηκε εδώ???
-δεν ξέρω άρτσι, κάντυ!!!! Σε παρακαλώ!!!!!
-είναι τόσο χλωμή, και έχει πυρετό αλλά αναπνέει είπε ο στίαρ
-αχ θεέ μου ευτυχώς για μια στιγμή νόμιζα πως…
-άντονυ καταλάβαμε μην συνεχίζεις, καλύτερα να την πας εσύ ο ίδιος στους δασκάλους
Έτσι ο άντονυ την πήρε και την πήγε στο ιατρείο μαζί με την αδερφή μαργαρίτα…
-ευτυχώς που την βρήκες άντονυ, αν δεν την έβρισκες τα πράγματα θα ήταν χειρότερα τώρα
-είναι πολύ άσχημα???
-μην ανησυχείς!!! Σε λίγες μέρες θα κατέβει ο πυρετός και θα είναι καλά
-με το μάθημα???
-θα έχει ιδιαιτέρα δασκάλα εμένα!!! Μην ανησυχείς πάνε στο κρεβάτι σου σε παρακαλώ
-όχι!!!!!! Δεν έχει να πάει πουθενά!!!! Θέλω άντονυ να έρθεις αμέσως στο γραφείο μου, θέλω να μάθω τι έγινε είπε με αυστηρότητα η αδερφή γκρέι
<<ωχχχ τώρα τι κάνω????>> είπε τρομοκρατημένος ο άντονυ…


(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΙΛΑΙΟ 12ο



Τρομοκρατημένος ο άντονυ πήγε στο γραφείο της αδερφής γκρέι, τι να πει??? Την αλήθεια??? Αν την έλεγε σίγουρα θα τους έδιωχναν και τον άρτσι και τον στίαρ μαζί του και η κάντυ γιοκ… έπρεπε να βρει μια λύση τώρα
-λοιπόν, για πες μου.. τι έκανες τέτοια ώρα έξω???
-ε…. να…. Είχα ακούσει τους ήχους από το δωμάτιο της ελίζας και πήγα να δω τι γίνεται…
-ώστε έτσι… και η κάντυ πως βρέθηκε εκεί
-ε… από ότι φαίνεται θα είχε ακούσει και εκείνη τους ήχους και όταν θα πήγαινε να δει και εκείνη τι γίνεται μάλλον θα σκόνταψε…
-τα χτυπήματα έδειξαν ότι βιάζονταν…
Τι να πει τώρα…
-ε…. να… δηλαδή…θα ήθελε να σώσει την ελίζα…
-δεν νομίζω, μήπως κρύβεις κάτι αγαπητέ μου????
-όχι όχι αδερφή γκρέι!!!!!
-πολύ καλά λοιπόν, στο κρεβάτι σου..
-θέλω να είμαι με την κάντυ….. παρακαλώ
-ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑΑΑΑΑ!!!!!!!! Φώναξε με αγριεμένο ύφος
Ο άντονυ δεν μπορούσε να κάνει τίποτα η μόνη του ελπίδα ήταν η αδερφή μαργαρίτα έτσι πήγε να την βρει
- κυρία μαργαρίτα!!!!! Σας παρακαλώ!!!!! Μπορώ να μπω να δω την κάντυ???
-να την δεις μόνο??
-ε… όχι θέλω κανονικά να μείνω όλο το βράδυ…
-λυπάμαι, αλλά δεν το επιτρέπει η αδερφή γκρέι…
-σας παρακαλώ!!!! Σας ικετεύω!!!!! Εγώ φταίω που είναι έτσι η κάντυ!!! Θέλω να είμαι κοντά της..
-τι εννοείς παιδί μου????
-δεν μπορώ να σας πω…
-ηρέμισε σου υπόσχομαι δεν θα το πω στην αδερφή γκρέι
Έτσι ο άντονυ της τα είπε όλα… κανονικά ούτε που θα το τολμούσε αλλά είχε την αίσθηση ότι η αδερφή μαργαρίτα θα τον καταλάβει…
-καταλαβαίνω καλό μου παιδί…. Η ελίζα είναι πολύ σκληρός άνθρωπος… αλλά δεν μπορώ να πω τίποτα… άκουσε με… μπορείς να μείνεις με την κάντυ… όλο το βράδυ σε αφήνω… πηγαίνω έξω αφού θα την προσεχείς… αλλά αν συμβεί κάτι όπως το να αιμορραγήσει πάλι το κεφάλι της η να ανεβάσει πολύ γρήγορα πυρετό με ειδοποιείς!!!!
-εντάξει αδερφή μαργαρίτα, σας ευχαριστώ πάρα πολύ!!!!!
Έτσι ο άντονυ.. καθόταν και έβλεπε την κάντυ… κοιμόταν τόσο βαθιά… σαν να την είχαν υπνωτίσει… την κοιτούσε και μέσα από τα κλειστά της μάτια έβλεπε τα μάτια της πεθαμένης του μητέρας… και δάκρυζε…
-αχ κάντυ μου… όταν δεν μου απαντούσες… νόμιζα ότι σε είχα χάσει για πάντα…. Νόμιζα ότι είχες πεθάνει… είχα πραγματικά τρομοκρατηθεί…. Αχ κάντυ μου σε παρακαλώ μην το ξανακάνεις… αχ μητέρα… πόσο σου μοιάζει… σε νιώθω ζωντανή μέσα από εκείνη… είμαι σίγουρος ότι θα σε συμπαθούσε πάρα πολύ αν ζούσες…. Αχ πόσα πέρασε η καημένη…..μητέρα… δεν θέλω να την χάσω… ποτέ!!!!!! Έχασα εσένα… αν χάσω και την κάντυ…. Δεν θα αντέξω…. Αχ κάντυ μου… κάντυ μου…
Εν τω μεταξύ… η αδερφή μαργαρίτα και η αδερφή γκρέι άκουσαν τα λόγια του άντονυ που κρυφοκοιτούσαν από την πόρτα..
-κοιτάξτε κυρία… είναι τόσο καλό παιδί και η κάντυ τον αγαπάει το ίδιο… είναι τόσο αγαπημένα ξαδέρφια… μέσα από αυτήν βλέπει την πεθαμένη μητέρα του…. Ας μην συνεχίσουμε το θέμα με ότι έγινε….
-καταλαβαίνω…. Δεν θα το συνεχίσω… αυτό το παιδί την αγαπά πάρα πολύ… την κάντυ όσο και να την μαλώνω.. είναι το καθήκον μου… αλλά μου θυμίζει εμένα όταν ήμουν μικρή έτσι ήμουν και εγώ και γιατί δεν θέλω να εξαφανίσω ένα κομμάτι του εαυτού μου… σας υπόσχομαι να κλείσω εδώ το θέμα…
Εν τω μεταξύ… οι 2 κυρίες έφυγαν και τον άντονυ είχε κοιμηθεί στην αγκαλιά της κάντυ…… το βραδύ τελείωνε με τα άστρα που έλαμπαν στον ουρανό….



(συνεχίζεται)
(ενταξει εδω το παρακανα... αλλα εκεινο το καιρο που το εγραφα ειχα ξεχασει εντελως την τεραστια αυστηροτητα της αδερφης γκρει και το χαλαρωσα πολυ )

ΚΕΦΑΙΛΑΙΟ 13ο


Το επόμενο πρωί, ο άντονυ ξύπνησε και ήταν στο δωμάτιο του.. κοιτά την ώρα, ωχ!!!! Είναι 10 το πρωί!!! Σηκώνεται γρήγορα και άρον άρον πάει στην τάξη, στο δρόμο βρήκε την αδερφή μαργαρίτα…
-δεν χρειάζεται να πας στην τάξη, η αδερφή γκρέι διέταξε να είσαι στο δωμάτιο της κάντυ μέχρι να γίνει καλά!!!! Τώρα πήγαινε..
Το πρόσωπο του άντονυ φωτίστηκε!!!! Νόμιζε πως του έκαναν πλάκα μα δεν ήταν πλάκα!!! Τρέχοντας πάει στο δωμάτιο της κάντυ… που ακόμα κοιμόταν και μάλλον ονειρευόταν άσχημο όνειρο…
-άντονυ….. μη… όχι στο άλογο… άντονυ…
-εδώ είμαι κάντυ μου!!!!! Είπε χαρούμενος ο άντονυ
Η κάντυ ανοίγει τα ματιά της…
-άντονυ μου!!!!! Πως είσαι?? είπε και πήγε να σηκωθεί
-μην σηκώνεσαι δεν χρειάζεται.. εσύ πως είσαι???
-έχω δυνατό πονοκέφαλο..
-επειδή αιμορράγησε και πάλι το κεφάλι σου… αν δεν σε έβρισκα… ποιος ξέρει τι θα γινόταν… γιατί το έκανες???
-σας είδα που κάνατε ένα αστείο στην ελίζα, όταν έπεσες από το άλογο κατατρόμαξα… και… γλίστρησα φαίνεται
-και χτύπησες πολύ άσχημα…. Άσε που ανέβασες και υψηλό πυρετό… με κατατρόμαξες κάντυ!!!! Ειδικά όταν έπεσες και πήγα να σε πιάσω ήσουν τόσο παγωμένη… σε φώναζα και δεν απαντούσες… νόμιζα πως….. είχες την ίδια τύχη με την μητέρα μου…. Νόμιζα…
-τώρα είμαι καλά άντονυ μου!!!!! Μην φοβάσαι ποια καθόλου!!! Τώρα που είσαι κοντά μου και με αγαπάς!!!!! Αυτό μου είναι αρκετό για να είμαι δυνατή!!!!!! Είπε και σηκώθηκε νιώθοντας δυνατή σαν λιοντάρι!!!!
-κάντυ μου!!!!! Είπε ο άντονυ και την πήρε στην αγκαλιά του
-άντονυ μου!!!!!!
Τότε δόθηκε ένα φιλί… τα 2 παιδιά δεν γνώριζαν ότι η αδερφή γκρέι και η αδερφή μαργαρίτα τους έβλεπαν..
-το παράκαναν!!! Να πάω να τους σταματήσω κυρία??
-όχι μαργαρίτα, μην πας φύγε!!! Θέλω να μείνω λίγο και να το βλέπω…..
Η κυρία μαργαρίτα υπάκουσε… ο αδερφή γκρέι κοιτούσε για ώρα τον άντονυ και την κάντυ που ήταν τόσο ευτυχισμένοι!!! <<σαν να βλέπω εμένα πριν από 30 χρόνια…. Στην ίδια σχολή, ερωτευμένη με τον Τζον, μετά από μια παρομοίως κατάσταση…. Μα την ώρα που φιλιόμασταν μας ανακάλυψε η διευθύντρια και από εκείνη την ημέρα άλλαξα, έγινα μια κυρία και έχασα την χαρά της ζωής….ας μην το χαλάσω, ας μην χαλάσω ένα κομμάτι του εαυτού μου, ας μην χαλάσω κάτι που δεν ήθελα και σε εμένα να χαλάσει…>> έλεγε από μέσα της η αδερφή γκρέι που ο νους της γυρνούσε σε γλυκείες αναμνήσεις και δάκρυσε… μην αντέχοντας τον πόνο των γλυκών αναμνήσεων έφυγε… ο άντονυ και η κάντυ ήταν στον έβδομο ουρανό…πετούσαν στα ουράνια με τα φτερά της αγάπης!!!! Ένιωθαν πως θα μπορούσαν να είναι έτσι για πάντα… μα ξαφνικά σοβάρεψαν και σταμάτησαν τις φαντασιώσεις… γιατί αν τους τσάκωναν… δεν θα ξαναέβλεπαν τα μάτια του άλλου… αλλά που να ήξεραν ότι τους είχε δει και η ίδια άκαρδη αδερφή γκρέι… που μόνο και μόνο για τον παλιό της εαυτό… που ήταν σαν της κάντυ… ξέχασε τους κανονισμούς… καθόταν στο γραφείο της… ξέροντας ότι έκανε το σωστό… μα ξαφνικά… οι σκέψεις της σταμάτησαν… γιατί στο γραφείο της κάντυ ήρθε ο άντονυ
- τι θα ήθελες άντονυ μπράουν????
-η κάντυ είναι καλά και ζητά να πάει και από αύριο στην τάξη.. της επιτρέπεται
-ναι… μπορείς να πηγαίνεις…
<<αχ τι παιδί!!! Πόσο την αγαπά την κάντυ… έτσι ήταν και ο Τζον… πάντα με προστάτευε.. αλλά η μοίρα μας χώρισε… γιατί αυτό ήταν το καθήκον μας…όσο και να προσπαθώ να τους φωνάξω και να τους χωρίσω.. μόλις πάω να πω κάτι… το στόμα μου δεν βγάζει λαλιά….ας το αφήσω όπως είναι… είναι καλύτερα έτσι… αφού δεν το ξέρει κανένας… μα αν κάποιος το μάθει… θα πρέπει να βάλω αναγκαστικά όρια….>>



(συνεχίζεται)
(οχ οχ οχ εδω ειναι που ξεπερασα καθε οριο )

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 14ο



Το επόμενο πρωί η κάντυ μπαίνει για πρώτη φορά στην τάξη… κάθισε δίπλα σε ένα κορίτσι που δεν γνώριζε….
-γεια σου κάντυ, λέγομαι πάτυ!!!!
-γεια σου πάτυ!!! Πως ξέρεις το όνομα μου…
-η ελίζα μιλάει συνέχεια για σένα!!!! Όλο το τι έκανες σπίτι όταν ήσουν υπηρέτρια τους και άλλα…
-ώστε έτσι… ε? μην δίνεις σημασία πάτυ, δεν νομίζω να πιστεύεις και εσύ όπως οι άλλες οι ψωνάρες εδώ ότι μια κυρία φαίνεται από την καταγωγή της…
-φυσικά και όχι!!!! Θες να γίνουμε φίλες??? Σε συμπάθησα πολύ!!
-και εγώ πάτυ θέλω να γίνουμε φίλες… και εγώ σε συμπάθησα..
-λοιπόν, το μάθημα τελείωσε.. τι θες να κάνουμε??
-ε…. έλα στο δωμάτιο μου στο τέλος της ώρας ησυχίας.. χωρίς να δει κανένας
-μην ανησυχείς κάντυ… θα είμαι σαν φάντασμα
Έτσι μόλις μπήκε στο δωμάτιο της… τρέχει προς το μπαλκόνι… ανεβαίνει σε ένα διπλανό δέντρο και περιμένει τον άντονυ… με τα από λίγα λεπτά έρχεται και ο άντονυ.. η κάντυ πηδά κάτω από το δέντρο…τρομάζοντας όμως τον άντονυ
-αχ θεέ μου κάντυ.. νόμιζα πως έπεφτες..
-τόσο άσχετη με έχεις?? Χαχαχχαχαχα λοιπόν άκου λίγο.. δεν μπορώ να έρθω σήμερα το απόγευμα προς το δωμάτιο σου… θα συναντηθώ με ένα καινούργιο κορίτσι….το ξέρω ότι σε αδικώ… αλλά δεν ήθελα να την στεναχωρήσω… συγνώμη άντονυ…
-μην ζητάς συγνώμη κάντυ μου… καταλαβαίνω!!! Μην ανησυχείς!!!!! Πήγαινε… αν τα καταφέρω θα έρθω το βράδυ
-α όχι!!!! Εσύ όλο έρχεσαι…. Ας έρθω και εγώ μια φορά….
-πολύ καλά λοιπόν… αλλά μην μπερδευτείς…..
-μην ανησυχείς δεν θα μπερδευτώ…είπε και έφυγε….
-ουφ… ευτυχώς δεν με είδε κανένας.. είπε η κάντυ και ετοίμασε το δωμάτιο της ώστε να υποδεχτεί σωστά την καινούργια της φίλη πάτυ…
-ήρθα!!!! Είπε η πάτυ και μπήκε μέσα…
-ήρθες!!!! Μα… τι έχει εκείνο το καλάθι??
-ωραίες λιχουδιές για να φάμε…
-και εγώ έχω φρέσκο χυμό και τσάι, το τραπέζι πάτυ είναι από εκεί…
-ευχαριστώ κάντυ…
Έτσι τα κορίτσια κάθισαν… έφαγαν… ήπιαν στο μπαλκόνι το τσάι τους…
-πάτυ???
-ναι κάντυ μου??
-πόσο καιρό είσαι εδώ
-από πέρυσι γιατί???
-μα τίποτα απλά ρώτησα…
Η ώρα περνούσε όμορφα και ευχάριστα μα η πάτυ έπρεπε να φύγει… όπως και η κάντυ… μόλις έφυγε η πάτυ η κάντυ ευθείς για το δωμάτιο του άντονυ… πήγαινε από δέντρο σε δέντρο μέχρι που έφτασε στα παράθυρα της μεριάς των αγοριών… ποιο να ήταν το δωμάτιο του άντονυ??? Μπήκε σε ένα τυχαία, αλλά ήταν τόσο σκοτεινό!!!! Ξαφνικά νιώθει ότι κάτι πατάει, ήταν χαρτί η μάλλον αυτόγραφο… ένα αυτόγραφο της ελεανώρ μπέκερ.. που έγραφε:


<<στο γιο μου τέρυ γκράτζεστερ, από την μητέρα του
ελεανώρ μπέκερ… >>

η κάντυ σοκαρίστηκε, ξαφνικά μέσα στο κρύο σκοτάδι βλέπει μπροστά της τον τέρυ σε έξαλλη κατάσταση….


(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΙΛΑΙΟ 15ο


Η κάντυ κοιτούσε τον τέρυ τρομοκρατημένη, ο τέρυ την κοιτούσε έξαλλος και την πιάνει από τον λαιμό
-μην τολμήσεις και το πεις σε κανέναν!!!! Κατάλαβες?????????
-ναι, ναι… είπε με τρεμαμένη φωνή…
Ο τέρυ την άφησε και πήρε την φωτογραφία…η κάντυ έφυγε τρομοκρατημένη… εν τω μεταξύ ο τέρυ κοιτώντας την εικόνα την σκίζει και την κάνει κομμάτια.. <<γιατί την κράτησα?? Γιατί??? Έπρεπε να την είχα σκίσει όπως και όλες τις άλλες…>> και έτσι ο τέρυ παραπονεμένος κοιμήθηκε με τις βαθιές αναμνήσεις που είχε από την μητέρα του…
Εν τω μεταξύ… η κάντυ τρομοκρατημένη ακόμα από το προηγούμενο συμβάν… φτάνοντας στο δωμάτιο του άντονυ τον βρήκε να κρύβε κάτι πίσω από τα χέρια του…
-τι κρύβεις εκεί πέρα???
- ορίστε κάντυ μου!!!!! Η γλυκιά κάντυ..
Η κάντυ δεν πίστευε στα μάτια της..
-άντονυ, δεν… δεν τα πιστεύω!!!! Η γλυκιά κάντυ… μα… πώς…
-είχα πάρει μερικές γλάστρες μαζί μου…. Δεν άντεχα να μην πάρω και κάθε πρωί της βγάζω και τις ποτίζω κάθε βράδυ… φύτρωσαν γρήγορα και έκοψα μερικές για σένα κάντυ μου!!!
-αχ άντονυ σε ευχαριστώ πάρα πολύ…!!! Είπε η κάντυ και πήρε με χαρά τα τριαντάφυλλα…
Όμως ο άντονυ κατάλαβε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά..
-τι έχεις??? Το χέρι σου τρέμει…. Μήπως ανέβασες πυρετό πάλι???
-όχι όχι…απλά….
-ναι???
Τι να πει???
-απλά δεν νιώθω καλά…
-μήπως σε πείραξε κανένας??
-όχι απλά… θέλω να πάω στο δωμάτιο μου… συγνώμη…
Ο άντονυ παραξενεύτηκε… τι να της είχε συμβεί??? Αλλά θα το μάθαινε!!!!


(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 16ο


Έτσι την ακολούθησε κρυφά, η κάντυ πετώντας από δέντρο σε δέντρο έφτασε στο δωμάτιο της… κάτω από το μπαλκόνι της ήταν ο άντονυ… περιμένοντας και ακούγοντας…
-αχ θεέ μου, τι ήταν αυτό!!!! Αλλά δεν πρέπει να το μάθει κανείς…μετά θα την πληρώσει ο καημένος ο τέρυ… φαντάζομαι πως δεν θα μπορούσε να πάει να δει τις Παραστάσεις της αγαπημένης του μητέρας… και εκείνη η καημένη δεν μπορούσε να πει ότι είναι ο γιος της…. Τι άσχημη ιστορία… ας πάω καλύτερα για ύπνο.. είμαι πολύ τρομοκρατημένη από αυτό το συμβάν….
Ο άντονυ κάτι κατάλαβε… και πήγε ευθύς στο δωμάτιο του και θα λογαριαστεί σκέφτηκε αργότερα με τον τέρυ….
Εν τω μεταξύ η κάντυ δεν μπορούσε να κοιμηθεί… ήταν περασμένα μεσάνυχτα και αποφάσισε να βγει έξω στο μπαλκόνι της… η γλυκιά πανσέληνος, τα αστέρια να τρεμοπαίζουν στον σκοτεινό ουρανό το μικρό δάσος να ξεπροβάλει σαν σπηλιά μπροστά στο μπαλκόνι της… έκανε το τοπίο μαγευτικό…σκέφτηκε να κάνει μια μικρή έκπληξη στον άντονυ για να τον ευχαριστήσει για τα τριαντάφυλλα….πήγε στο δωμάτιο του…. Τον βρήκε ξύπνιο στο γραφείο του.. ο άντονυ γύρισε και είδε την κάντυ…
-τι έγινε κάντυ???
-ε… τίποτα… απλά ήθελα να δω πως είσαι…
-εσύ είσαι καλά???
-ναι, είμαι καλά..
-χαίρομαι… πως και είσαι ξύπνια τέτοια ώρα?
-ε…να.. δεν με έπιανε ο ύπνος
-γιατί??? Μήπως για τον τέρυ??? Είπε καχύποπτος ο άντονυ
Η κάντυ έμοιαζε κεραυνοβολημένη..
-σε παρακαλώ!!!!! Να μην το μάθει κανένας άλλος σε παρακαλώ!!!!!!!!
-ποιο??? Το ότι η μητέρα του δεν το δέχεται στο θέατρο???
-το ότι η ελεανώρ μπέκερ είναι η μητέρα του…
-η ποια??????? Είπε έκπληκτος ο άντονυ..
Ωχ!!!! Της ξέφυγε…
-αχ θεέ μου!!!! Σε παρακαλώ άντονυ!!!! Να μην το μάθει κανείς!!!! Σε παρακαλώ.. είπε κλαίγοντας η κάντυ
Ο άντονυ την αγκαλιάζει….
-μην ανησυχείς.. θα μείνει κρυφό… ηρέμισε… με στενάχωρης πολύ το ξέρεις??
-συ.. συγνώμη, αλλά του υποσχέθηκα να μην το μάθει κάνεις…
-μην ανησυχείς κανείς δεν θα το μάθει…
-άντονυ… σε ευχαριστώ!!!!! Τώρα καλύτερα ας πηγαίνω… θα σε δω αύριο…
-περίμενε!!!! Κάντυ!!!!
-ναι???
-τίποτα κάντυ… πήγαινε…
Ήθελε να την φιλήσει… μα δεν έπρεπε να ξεχνά ότι ήταν ξαδέρφι του… σκεφτόταν το πόσο ωραία θα ήταν αν ήταν ακόμα στην Αμερική… θα πήγαινε να δει το μέρος που μεγάλωσε η κάντυ…. Θα έκαναν τόσα πολλά πράγματα…μα έτσι ήθελε η μοίρα… ο άντονυ πήγε και ξάπλωσε… <<λες να αρέσει στη κάντυ ο τέρυ??? Για αυτό να νοιάζεται τόσο για αυτόν??? Αχ τι λέω?? Τι βλακείες λέω??? Ας κοιμηθώ καλύτερα…>> σκέφτηκε ο άντονυ και γύρισε από την άλλη και κοιμήθηκε… η κάντυ κιόλας κοιμόταν και ονειρευόταν το ορφανοτροφείο, τον άντονυ και όλα όσα την έκανα ευτυχισμένη…


(συνεχίζεται)

ΚΑΦΑΛΑΙΟ 18ο



Το επόμενο πρωί, η κάντυ ορεξάτη και δυνατή μπήκε στην τάξη… εκεί την περίμενε μια άσχημη έκπληξη…. Η ελίζα και η παρέα της πείραζαν την άννυ που έφτιαχνε κάτι για τον άρτσι για τα γενέθλια του που ήταν αύριο… η κάντυ στεναχωριόταν που δεν μπορούσε να κάνει κάτι εκείνη την στιγμή γιατί αν μιλούσε μπορεί να την ρωτούσαν κάτι που να έφερνα την αποκάλυψη ότι η άννυ είναι από ορφανοτροφείο…. Έτσι αναγκάστηκε να μην βγάλει λαλιά… όταν μπήκε στην τάξη η κυρία γκρέι τους ανακοίνωσε κάποια φανταστικά νέα!!!!
-ακουστέ, σας έχω πολύ καλά…. Νέα… αντί για την γιορτή του Μάη… θα πάτε κατευθείαν διακοπές… όλοι όπου θέλετε με δικά μας χρήματα… μετά από παραχώρηση του γουίλλιαμ άντριου….
Όλοι ξετρελάθηκαν!!!!! Η κάντυ ενθουσιασμένη που σύντομα φεύγουν πίσω στο σπίτι για διακοπές ο άντονυ όμως δεν είχε τα ίδια κέφια…ήταν ακόμα καχύποπτος για την κάντυ και δεν την πολυμιλούσε….ο άρτσι και ο στίαρ το κατάλαβαν και πήραν μαζί τους την κάντυ να την μιλήσουν.
-κάντυ, ο άντονυ συμπεριφέρεται πολύ περίεργα…και νομίζω γνωρίζω τον λόγο.. είπε ο άρτσι στην κάντυ
-πες μου!!! μα….γιατί με κοιτάς έτσι??
-γιατί ο άντονυ όπως και εγώ με τον στίαρ ως σου αρέσει ο τέρυ!!!
-σωστά κάντυ και νομίζω θα πρέπει να το ξεκαθαρίσεις με τον άντονυ… είπε ο στίαρ
Η κάντυ έμοιαζε κεραυνοβολημένη
-μα… πως σας ήρθε αυτό???? Το ξέρετε ότι σας αγαπώ πολύ όλους!!!! Ο τέρυ δεν μου αρέσει καθόλου… τον αντιπαθώ πολύ… όλο με κοροϊδεύει και με πειράζει…
-χαίρομαι… είπε ανακουφισμένος ο άρτσι
-τότε γλυκιά μου κάντυ πήγαινε να του το πεις γιατί έχει ανησυχήσει πολύ με αυτό το θέμα
Η κάντυ τότε μιας και μπορούσε πήγε γρήγορα στο δωμάτιο του άντονυ να μιλήσει μαζί του ο άντονυ μόλις την είδε γύρισε απότομα το κεφάλι του
-άντονυ, πως μπόρεσες να πιστέψεις ότι εμένα θα μου άρεσε ο τέρυ ενώ αγαπώ εσένα τόσο πολύ!!! Σε αγαπώ πολύ και κανένας δεν πρόκειται να σε αντικαταστήσει. Πότε!!!!!
Ο άντονυ γύρισε καταχαρούμενος το κεφάλι του
-κάντυ…. Αχ θεέ μου… πως μπόρεσα να πιστέψω κάτι τέτοιο αχ κάντυ μου συγχωρά με!!! Είπε ο άντονυ και στήθηκε έκπληκτος μπροστά της..
-άντονυ… φυσικά και δέχομαι την υπόσχεση σου!!!! Φυσικά και την δέχομαι!!! Είπε και έπεσε στην αγκαλιά του…
Οι στιγμές μαγικές… η αγάπη αυτή μεγάλωνε σιγά σιγά κάποια στιγμή η κάντυ θυμήθηκε τις διακοπές
-που λες να πάμε διακοπές???
-νομίζω πως το καλύτερο μέρος είναι το μέρος που μεγάλωσες στο υποσχέθηκα!!
-αχ άντονυ!!!! Ναι ναι!!!!! Το θέλω πολύ!!!!!!! Αλλά η θεία θα μας αφήσει???
-μην ανησυχείς θα της μιλήσω εγώ!!! Και τότε όλα θα πάνε καλά!!!
-εντάξει άντονυ εγώ φεύγω πριν μάθουν τι είμαι εδώ
-εντάξει κάντυ γεια!!!!!!
Η κάντυ πήγε χαρούμενη και ανακουφισμένη στο δωμάτιο!!! Σκεφτόταν το πόσο τέλειο θα ήτα να ξαναπάει μαζί με τον άντονυ στο ορφανοτροφείο… ξάπλωσε στο κρεβάτι της χωρίς να βγάλει τα ρούχα της…. Και όσο η νύχτα ερχόταν βαριά… η κάντυ κοιμόταν γλυκά

…..η κυρία πόνυ…..
…..η αδερφή Μαρία….
…..τα παιδιά……
….ο λόφος…..
Μαζί με τον άντονυ
Αυτό είναι ευτυχία….

Σκεφτόταν η κάντυ όσο ονειρευόταν γλυκά…..


(συνεχίζεται)

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 19ο


Το επόμενο πρωί, η γλυκιά μας κάντυ ετοιμάζονταν για την τάξη της… ήταν σήμερα μια αρκετά κρίσιμη μέρα γιατί ήταν η μέρα των μεγάλων εξετάσεων, όπου όλοι οι μαθητές θα έγραφαν εξετάσεις μαθημάτων, ειδικών ερωτήσεων κρίσεως και φυσικά ειδική εξέταση πρωτοκόλλου συμπεριφοράς.. η κάντυ ήταν καλά διαβασμένη στα μαθήματα, μετά από υπεράνθρωπη προσπάθεια το βράδυ να τα μάθει.. οι ερωτήσεις κρίσεως είχαν σχέση με βιβλία που διάβαζαν οι μαθητές στην βιβλιοθήκη, ούτε εκεί φοβόταν…αλλά το κρίσιμο σημείο ήταν η ειδικά εξέταση πρωτοκόλλου συμπεριφοράς όπου ήταν σχεδόν απόλυτα σίγουρη ότι δεν θα τα πάει καθόλου καλά…έτοιμη και δυνατή μπήκε στην τάξη…και σε λίγα λεπτά θα έρχονταν η αδερφή μαργαρίτα με τις κόλλες…
Αλλά δεν ήταν μόνο η κάντυ που ετοιμάζονταν να γράψει.. και ο άντονυ και όπως όλα τα αγόρια θα έγραφαν πάνω σε αυτά… την ώρα που κατευθύνονταν προς την τάξη…ο άντονυ μαζί με τον άρτσι και τον στίαρ συζητούσαν..
-είστε καλά διαβασμένοι?? Ρώτησε ο στίαρ..
-εγώ με φοβάμαι λίγο στις ερωτήσεις κρίσεως.. λόγω που δεν διάβασα σχεδόν καθόλου βιβλία τον τελευταίο καιρό απάντησε απογοητευμένος ο άρτσι..
-άντονυ??? Εσύ τι λες?? Είπε ο στίαρ
Ο άντονυ ονειροπολούσε…σκεφτόταν την γλυκιά του κάντυ και τις διακοπές που θα περνούσαν μαζί..
-εεχμμ άντονυ!! Με ακούς??? Είπε κάπως ενοχλημένος ο στίαρ..
-ααα ε ναι ναι στίαρ!!! Τι μου έλεγες.. είπε τρομαγμένος ο άντονυ από τον απότομο σταμάτημα των γλυκών του σκέψεων..
-αχ αχ αχ που ταξιδεύει ο νους σου?? Είπε ειρωνεύτηκα ο στίαρ που κατάλαβε τι γίνεται..
-εε να σκεφτόμουν λίγο πολύ το πως θα τα πάω..
-αυτό σε ρώτησα!!! Αχ την κάντυ πάλι σκεφτόσουν??
-όχι ακριβώς…το που θα πάω διακοπές μαζί της..
-θα σας αφήσει η θεία?? Σίγουρα όχι.. είπε ο άρτσι απογοητευμένος
-αν η κάντυ τα πάει καλά σε όλα στις εξετάσεις…πιστεύω πως θα αλλάξει η γνώμη της για αυτήν..
-που πιστεύεις ότι θα τα πάει χάλια??
-δυστυχώς σε αυτό που θέλει σε τελειότητα η θεία… το πρωτόκολλο συμπεριφοράς..
-αχχχ πέρασε η ώρα!! Πρέπει να πάμε να γράψουμε!!! Είπε ανήσυχος ο στίαρ
-ναι.. και τα κορίτσια θα έχουν ήδη αρχίσει…είπε ο άντονυ..
Και πράγματι…αυτή την στιγμή οι κόλλες μοιράζονταν…η σιωπή μέσα στην τάξη έκανε τον σφυγμό της κάντυ να ανεβαίνει….Το αχνός της δεν περιγραφόταν.. Έδωσε υπεράνθρωπες προσπάθειες να κρατήσει την ψυχραιμία της… Έτσι πηρέ την πολύτιμη κολλά και άρχισε να διαβάζει… Τα ήξερε όλα… Έτσι ανακουφισμένη ξεκίνησε το γράψιμο…
Κάπως έτσι κυλούσαν οι ώρες και στην τάξη των αγοριών… Ο Άντονυ όταν τελείωσε τα γράψιμο κοιτούσε το παράθυρο και ονειροπολούσε τον τόπο του… Ήθελε να γυρίσει πίσω… Ξαφνικά οι σκέψεις του διακόπηκαν όταν άκουσε ένα βαρύ αναστεναγμό από το πίσω θρανίο.. Γύρισε να κοιτάξει… Ήταν ο Τέρυ… Ο όποιος ήταν πολύ νευριασμένος και ο λόγος μάλλον ήταν επειδή δεν είχε διαβάσει.. Ο Άντονι τον σκουντά κρυφά και γυρνά προς το παράθυρο… αφήνοντας τον Τέρυ να δει την κόλλα του…
Ο Τέρυ παραξενεύτηκε… Έβαλε τα γέλια και ξαναγύρισε στην κόλλα του… Ο άντονυ ήξερε ότι ο τέρυ ήταν αρκετά περήφανος για να δεχτεί να δει την κόλλα του… Έτσι αφού δεν ήθελε ο τέρυ να δει την πηρέ και σηκώθηκε να την δώσει… Ο τέρυ δεν αντέδρασε… Και ο Άντονι βγήκε από την τάξη και κατευθύνθηκε στο Δωμάτιο για την προφορική εξέταση στο πρωτόκολλο συμπεριφοράς…Ο Τέρυ μετά από λίγο παρέδωσε και αυτός την κόλλα του σχεδόν άγραφη και έφυγε για το δωμάτιο του…
Εν των μεταξύ η κάντυ έχοντας ελέγξει αρκετές φόρες το γραπτό της το δίνει και εκείνη και βγαίνει από την τάξη για να πάει και αυτή στο Δωμάτιο για την εξέταση στο πρωτόκολλο συμπεριφοράς… Στο δρόμο βλέπει τον ταίρι να κατευθύνεται βιαστικός στο δωμάτιο του…. Η Κάντυ παραξενεύτηκε αλλά συνέχισε τον δρόμο της χωρίς να κοιτάξει πίσω… Ο Τέρυ όμως σταμάτησε και γύρισε και είδε την κάντε να κατευθύνεται στο δωμάτιο για την εξέταση… Γέλασε και την ακλούθησε… Η κάντυ το κατάλαβε αυτό αλλά προσπάθησε να μην αντιδράσει… Μετά όμως σκέφτηκε πώς να την δει ο Άντονι να έρχεται μαζί με τον Τέρυ ίσως να παρεξηγήσει.. Έτσι άρχισε να περπατάει βιαστικά και να απομακρύνεται από τον Τέρυ… ο Τέρυ γέλασε και φώναξε: «Φακιδομούρα δεν μας χαιρετάς η είσαι νευριασμένη μαζί μας?»
Η κάντυ νευριασμένη που ο Τέρυ την ξαναφώναξε με το παρατσούκλι αυτό έκανε να γυρίσει και να του τα ψάλλει… Αλλά εκείνη την στιγμή συνειδητοποιεί πως ο Άντονι την είχε πάρει από το Χέρι και ρίχνοντας μια φευγαλέα μισητή μάτια στον Τέρυ που έφευγε παίρνει την κάντυ μαζί στο Δωμάτιο για να εξεταστούν μαζί….
«Ήρθε η ώρα…» Σκέφτηκε η κάντυ…
«Καλή σου επιτυχία κάντυ μου..» Σκέφτηκε και ο Άντονι…
Και το ζευγάρι χέρι χέρι είχε φτάσει στην πόρτα του Δωματίου….

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ!

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 20ο

Μετά από λίγη ώρα… Η Κάντυ και ο Άντονι είχαν βγει από το δωμάτιο εξέτασης… Και οι δυο σε άσχημη κατάσταση… Η Κάντυ δεν τα είχε καταφέρει στο μάθημα το ποιο θα της κόστιζε τις διακοπές της με τον Άντονι λόγο που η θεια είχε υποσχεθεί Να τους αφήσει με τον όρο να περάσουν και οι δυο στο συγκεκριμένο μάθημα…. Ήταν τόσο τρομοκρατημένη και απογοητευμένη… Ο Άντονι που μεν τα πήγε καλά… Είχε και αυτός απογοητευτεί που μάλλον οι γλυκές σκέψεις του δεν θα πραγματοποιηθούν… Κοίταξε την κάντυ… Που είχε ακουμπήσει πάνω στο τοίχο και με σκυμμένο το κεφάλι δεν έβγαζε μηλιά …. Δεν άντεχε να την βλέπει έτσι… Την πιάνει από το χέρι γλυκά… Η Κάντυ δεν αντέδρασε…Αλλά άρχισε να τρέμει…
«Δεν πειράζει… Ηρέμησε… Όλα θα παν καλά…» Της είπε γλυκά..
Τότε η κάντυ σηκώνει το κεφάλι και τον κοιτάξει με ένα ανέκφραστο πληγωμένο ύφος … Τα πράσινα μάτια της είχαν γεμίσει με δάκρυα … Τα μαγούλα της κατακόκκινα και το στόμα της τρεμούλιαζε.. Ο Άντονι την κοιτούσε χαμένος… αυτό το πληγωμένο πρόσωπο τον είχε κάνει κομμάτια… κοιταζόντουσαν έτσι για μερικά δευτερόλεπτα… Ξαφνικά η κάντυ αφήνει το χέρι του Άντονι και φεύγει με λυγμούς και αναφιλητά… Ο Άντονι στεκόταν ακόμα εκεί.. Σαν να είχε παγώσει… ανέκφραστος… Έβλεπε την κάντυ να φεύγει τρέχοντας…. τα αυτιά του είχαν «σπάσει» Από τους λυγμούς της που ακόμα ακουόντουσαν… Ξαφνικά πίσω του εμφανίζεται η Άννυ…
«Άννυ? …» Είπε ξαφνιασμένος ο Άντονι
«Τρέχα…. Τρέχα να την βοηθήσεις…. Γιατί εγώ δεν μπορώ…. Θα έτρεχα αλλά δεν μπορώ… Εσύ μπορείς… πήγαινε»
Έκλαιγε… Γιατί είχε καταλάβει τι είχε γίνει… είχε καταλάβει πως κάτι δεν πήγαινε καλά…
«Έχεις δίκιο… Τρέχω» Είπε ο Άντονι και άρχισε να τρέχει να προλάβει την μονάκριβη του…
Η Άννυ έφυγε… Έφυγε με δάκρυα στα μάτια που είχε γίνει μια προδότρια χωρίς να το θέλει… Που όλα όσα έγιναν με την κάντυ έγιναν από μια αδυναμία της… Αλλά το είχε πάρει απόφαση… Θα διορθώσει το λάθος της… Ξαφνικά γέρνει το κεφάλι της και βλέπει την Ελίζα και τον Νηλ να περνούν την διαδρομή που πηρέ ο Άντονι…
Εν τω μεταξύ η κάντυ είχε φτάσει σε ένα μέρος που ήταν σίγουρη πως δεν την έβλεπε κάνεις… κάθισε αλλά μετά από τόσο κλάμα που είχε ρίξει στην διαδρομή τα μάτια δεν μπορούσαν να ρίξουν άλλο δάκρυ… Καθόταν και κοιτούσε το Λονδίνο…. Βρισκόταν σε ένα μικρό λόφο… Της θύμιζε το λόφο της Πόνυ… Τόσο νοσταλγικός και τόσο μακρινός…Ο αέρας χτυπούσε στα μαλλιά της… αλλά ήταν κρύος… Ένας δροσερός καταπραϋντικός αέρας μέσα στα τέλη Μάιου…
Ξαφνικά συνειδητοποιεί πως δεν ήταν μονή της… Νιώθει κοντά της μια παρουσία… Γέρνει το κεφάλι της..
Ο Τέρυ! …
Παραξενεύτηκε.. Τι δουλεία να είχε ο Τέρυ εδώ? … Ο Τέρυ την κοιτούσε με ένα ψυχρό και ανέκφραστο ύφος που έκανε την κάντυ να τρομάζει…
«Κάντυ.. Σε είδα που είχες βγει από την εξέταση πρωτόκολλου… Βγήκες τόσο στενοχωρημένη… Γιατί?»
Η κάντυ ξαφνιάστηκε με αυτή την ερώτηση…
«Δεν νομίζω να έγινε επειδή απέτυχες…» Συνέχισε ο Τέρυ και την βοήθησε να σηκωθεί…
«Για αυτό έγινε… Διότι χωρίς την επιτυχία αυτής της εξέτασης δεν θα μπορέσω να πάω διακοπές με τον Άντονι» …
Ο Τέρυ τράβηξε το χέρι του απότομα και άφησε την κάντυ να πέσει ξανά στο έδαφος…
«πάλι αυτός ο Άντονι…» .. Είπε φανερά εκνευρισμένος….
«τερυ.. Γιατί..?» Είπε η καντυ φανερά τρομαγμένη αλλά και εκνευρισμένη…
Τότε ο τερυ εξαγριωμένος αρπάζει το χέρι της.. Η καντυ πάει να ουρλιάξει αλλά ο τερυ της κλείνει το στόμα και πάει το πρόσωπο του κοντά στο δικό της… Και με το ένα χέρι στο στόμα της και με το άλλο κρατώντας τα δυο της χεριά της τα οποία δεν σταματούσαν να προσπαθούν να ξεφύγουν λέει γλυκά και καλοσυνάτα..
«Πρέπει να μάθεις να μην κολλάς τόσο πολύ με ανθρώπους… Θα πληγωθείς… ΑΑ και έπεισες μην κλαις για ανούσια πράγματα θα βρείτε μια λύση εσύ και ο Άντονι σου…»
Η καντυ σίγησε… Σταμάτησε να κινείται και τότε είναι που ο τερυ την άφησε ήσυχη και έφυγε… η καντυ είχε ξαφνιαστεί με τα λόγια και την στάση του Τερυ.. Μήπως έπρεπε όντως να ηρεμήσει? Ξαφνικά… Γέρνει και βλέπει πίσω στα δέντρα μια μορφή που την γνώριζε πολύ καλά… Ο Άντονι!!! Έχοντας δει όλη την σκηνή…. Στεκόταν Ψυχρός κοιτώντας την καντυ με ένα ύφος σχεδόν μισητό αλλά πάντα έτοιμο να δείξει την αγάπη του… Η καντυ σηκώνεται να του εξηγήσει αλλά ο Άντονι έφυγε προς το δασός… Φανερά πληγωμένος με ότι είδε…
Η καντυ στάθηκε εκεί… Τρομοκρατημένη…. Αλλά από την μια μπερδεμένη… Μήπως ο Τερυ είχε τελικά δίκιο…. ?
Ξαφνικά μια παρέα παιδιών βγαίνουν μέσα από τα Δέντρα και περικυκλώνουν την καντυ…
Σίγουρα δεν ήταν για καλό…. Η καντυ έκανε να ξεφύγει αλλά δεν μπορούσε… Ο ουρανός σκοτείνιαζε και οι αστραπές χτυπούσαν σαν τρελές… Η καντυ διακρίνει 2 μορφές που ερχόταν….
Η Ελίζα και ο Νηλ!!!
«χαχαχαχα ναι καντυ… Τι έγινε? Τσακωθήκαμε με τον Άντονι?? ΧΑΧΑΧΑ καλύτερα.. έτσι και αλλιώς δεν ξέρω αν θα σε σώσει από αυτό!!» Είπε η Ελίζα φανερά ευτυχισμένη!
«Ελίζα…»
«Λοιπόν… Τώρα θα έρθεις μαζί μας…» Είπε ο νηλ και μαζί με τα αγόρια όρμησαν στην καντυ…
«Αδερφούλη… οι παλιές τάξεις είναι πιο πέρα… ακλούθησε με…» Είπε η Ελίζα και τα αγόρια μαζί με την ατυχή καντυ την οποία κρατούσαν σφιχτά πήγαιναν προς τις παλιές τάξεις.. Κοντά στην απομόνωση… Εκεί σκέπτονταν να κλειδώσουν την καντυ…
Η Άννυ έχοντας προ πολλή ακολουθήσει την Ελίζα και τον Νηλ είχε ανησυχήσει τρομερά… Έπρεπε να σώσει την φίλη της… Αλλά πως? …
Σκέφτηκε τον Άντονι… Έτρεξε να τον βρει αλλά δεν τον βρήκε… Δεν ήξερε τι άλλο να κάνει…. Ο Άρτσι και ο Στίαρ δεν είχαν τελειώσει την εξέταση ακόμα…
Σκέφτηκε τον Τερυ… Τον όποιο έψαχνε σαν χαζή… Ξαφνικά παίρνει από μπροστά της…
«Τερυ!! Περίμενε λίγο θέλω να σου μιλήσω!!»
«όχι τώρα Άννυ έχω ένα θέμα να λύσω…»
«Μα η καντυ…»
«Για αυτό το λόγο τρέχω Άννυ!!... Έλα μαζί μου!»
Η Άννυ ακλούθησε σαν τρελή τον Τερυ… Έπρεπε να σώσει την Φίλη της και ήταν μια ευκαιρία για να τα ξαναβρούν…
Ο Άντονι ήξερε από την αρχή όπως και ο Τερυ το γεγονός… Ο Άντονι ήταν σχεδόν πίσω από την Ελίζα τον νηλ και την παρέα τους… Αν και νευριασμένος με την καντυ… Η αγάπη του για αυτήν δεν θα έσβηνε ποτέ και έπρεπε να σταματήσει μια για πάντα τα βάσανα της καντυ από αυτά τα δυο αδέρφια...
Η καντυ τρομοκρατημένη προσπάθησε πολλές φόρες να ξεφύγει από τα χεριά των αγοριών αλλά δεν τα κατάφερνε….
Έτσι απογοητευμένη τους ακολουθούσε με την ελπίδα ότι δεν θα πάθει τίποτα…

Ο Άντονι…
Ο Τερυ…
Και η Άννυ…
Μαζί τρέχουν για να σώσουν την αγαπημένη τους καντυ…
Αλλά θα τους περιμένουν πολλές δυσκολίες μέχρι να το κάνουν αυτό…


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 21ο

Η Ελίζα ο νηλ και η παρέα τους είχαν φτάσει έξω από τις παλιές τάξεις… Οι αστραπές δεν έλεγαν να σταματήσουν και ήταν ολοφάνερο πως η τελευταία ανοιξιάτικη βροχή θα ήταν σήμερα.. Δυνατή και σίγουρα μπορεί και να τους χαλούσε τα σχεδία… Ο Αντονυ έχοντας κρυφτεί πίσω από κάτι δέντρα κοντά στο μέρος που βρισκόταν τα παιδία με την καντυ… Ο Τερυ και η Άννυ πήγαιναν αργά και σταθερά γιατί ήξεραν πόσο πονηρά παιδιά είναι η ελιζα και ο νηλ… Ο Αντονυ δυστυχώς βιαζόταν με τον ρίσκο να τον καταλάβουν…
Ξαφνικά η ελιζα ακούει έναν ήχο… Γέρνει γρήγορα το κεφάλι της και κοιτάζει γύρω της… Σαν να είχε καταλάβει ότι κάποιος τους παρακολουθούσε….
«Νηλ… Έλα εδώ λίγο να σου πω…»
Η ελιζα άρχιζε να ψιθυρίζει κάτι στον Νηλ.. Σαν σχέδιο… Η ευτυχία στο πρόσωπο τους ήταν απερίγραπτη… Είχαν σκεφτεί κάτι αρκετά ύπουλο… Ο Νηλ φωνάζει…
«Παιδία δέστε την μέσα φιμώστε την κλειδώστε την και ελατέ να φύγουμε πριν ξεκινήσει η βροχή!» Τα παιδιά υπάκουσαν και ακλουθώντας ένα γκρουπ την Ελιζα και ένα τον Νηλ έφυγαν…
Αλλά στην πραγματικότητα κατάλαβαν πως κάποιος τους παρακολουθούσε και ήθελαν να τον ποιήσουν…
Ο αντονυ πέφτοντας στην παγίδα που στηνόταν βγαίνει από την κρυψώνα του και τρέχει να σώσει την καντυ… Η πόρτα ήταν παλιά και έτσι με ένα δυνατό σπρώξιμο την άνοιξε… Μέσα υπήρχε σκοτάδι… Αλλά διέκρινε την μορφή της καντυ που ήταν δεμένη και προσπαθούσε να πει κάτι στον αντονυ….Ο αντονυ έτρεξε κατευθείαν κοντά της…
«Τέλειωσαν όλα καντυ ηρέμησε… Δεν θα σε ξαναπετάξει κάνεις..» της έλεγε γλυκά αλλά η καντυ ήταν πολύ τρομαγμένη και προσπαθούσε να πει κάτι.. ο αντονυ έλυσε την δεμένη πετσέτα γύρω από το στόμα της για να καταλάβει τι θέλει να του πει… Η καντυ με του έλυσε ο αντονυ την πετσέτα ούρλιαξε γεμάτη τρόμο…
«ΑΝΤΟΝΥ ΠΙΣΩ ΣΟΥ!!!»
Ο αντονυ γέρνει το κεφάλι του… ένα από τα αγόρια τον αρπάζει από τον λαιμό με τους ώμους πνίγοντας τον… τον βγάζει προς τα έξω… Η καντυ είχε τρομοκρατηθεί.. Άκουγε από έξω τα αγόρια που τον χτυπούσαν… Προσπαθούσε να λυθεί αλλά τίποτα… ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ο Νηλ πετάει κάτω τον χτυπημένο αντονυ ο όποιος μάλλον είχε ψιλοχάσει τις αισθήσεις του… Η καντυ προσπαθούσε να λυθεί… Τότε φωνάζει…
«Νηλ… Λύσε με… Λύσε με πρέπει να πάω κοντά στον αντονυ»
«Ρε πλακά κάνεις? Δεν έπαθε και τίποτα… Ένα ξύλο έφαγε…»
«Νηλ… Άφησε με είπα…. Δεν θα το σκάσω…»
Έτσι ο νηλ την έλυσε… Κλείδωσε και βγήκε από το δωμάτιο… Η καντυ έτρεξε στον αντονυ κλαίγοντας…Τον χάιδευε γλυκά και τον παρακαλούσε να ανοίξει τα μάτια του…
«Αντονυ… αντονυ… Άνοιξε τα μάτια σου…Σε παρακαλώ.. άνοιξε τα… αντονυ..»
«Καντυ…» Μουρμούρισε ο αντονυ…
«Αντονυ.. αντονυ μου… Πάλι προσπάθησες να με σώσεις με τον κίνδυνο να πάθεις χειροτέρα… Αντονυ»
«Δεν είναι κάτι σοβαρό.. Αουτς! .. Απλά ήμουν αρκετά αδύναμος για να αμυνθώ σε τόσους πολλούς..» Είπε αδύναμος ο αντονυ
«Τι θα κάνουμε τώρα αντονυ.. Ξεκίνησε και να βρέχει…» Είπε η καντυ ανήσυχη…
Ο Αντονυ δεν απάντησε… Η καντυ είχε τρομάξει…
«Αντονυ!!! Θεέ μου αντονυ!»
Ξαφνικά συνειδητοποιεί πως το σχεδόν σχισμένο πουκάμισο του είχε γεμίσει με αίμα… Το ανοίγει… Το σώμα του γεμάτο μελανιές… Και ένα αιμάτωμα… Σκίζει ένα μέρος από το πουκάμισο του και το βάζει πάνω στο αιμάτωμα για να το σταματήσει…. Ξαφνικά ένα κολιέ χρυσό πέφτει από μια τσέπη του πουκαμισού του… Η καντυ το παίρνει και το κοιτάει… Ήταν σε σχήμα καρδιάς και μπροστά είχε το γράμμα «C» Ανοίγει την κάρδια… Και βλέπει δυο φωτογραφίες… Την μητέρα του αντονυ και εκείνη…Καθόταν και κοιτούσε μια την μητέρα του μια εκείνον… Είχε συγκινηθεί… Πέφτει την αγκαλιά του και τον κρατεί σφιχτά και άρχισε να κλαίει από συγκίνηση…
«Αντονυ… Αντονυ μου! … Δεν θέλω να σε χάσω ποτέ!!! …. Θα σε αγαπώ για πάντα!»
«Και εγώ καντυ μου…. Και εγώ…» Μουρμούρισε ο αντονυ με όση δύναμη είχε ακόμα…
«Αντονυ! …. Αντονυ μου συγγνώμη.. συγγνώμη για ότι έγινε…» Είπε η καντυ και τον κρατούσε πιο σφιχτά…
«Όχι… Εγώ πρέπει να ζητήσω συγγνώμη.. Εγώ φταίω για ότι έγινε… Εγώ καντυ…» Είπε και έκανε να σηκωθεί…
«Αντονυ κάτσε κάτω.. που πας..?... Αντονυ!» Ο Αντονυ με όση δύναμη είχε προσπάθησε να φτάσει μέχρι την πόρτα αλλά δεν θα κατάφερε και σωριάστηκε ξανά κάτω…
«Αντονυ μην κουράζεσαι…. Το αιμάτωμα σου ακόμα δεν σταμάτησε… Πρέπει να το σταματήσουμε..»
«Αχχ… Έχεις δίκιο καντυ μου… Αουτς!»
Έτσι η καντυ προσπάθησε με κάθε τρόπο να κλείσει την πληγή… Αλλά δεν μπορούσε… Έξω η βροχή ήταν παντοδύναμη… Η καντυ άρχισε να χάνει κάθε ελπίδα… Ο Αντονυ κρατούσε σφιχτά το χέρι της καντυ… προσπαθούσε να παίρνει κουράγιο μέσα από την παρουσία της… Η Καντυ τον χάιδευε γλυκά και καυτά δάκρυα έτρεχαν από τα μαγούλα της… Σκύβει και τον φιλάει στο μέτωπο… Ο Αντονυ ανοίγει τα μάτια του και την κοιτάζει… Του χαμογελούσε γλυκά και τον έκανε να νιώθει ασφάλεια… Δεν άντεξε… Σηκώνει το χέρι του και το βάζει στο πίσω μέρος του λαιμού της… και την κάνει να σκύψει προς το πρόσωπο του… Αυτό ήταν… Ένα ακόμα φιλί δόθηκε σε μια κρίσιμη στιγμή… Ένα δάκρυ κύλησε από τα κλειστά μάτια της καντυ και έπεσε πάνω στα γεμάτα με ιδρώτα μαγούλα του αντονυ…αγκαλιάζονται… Τόσο αγαπημένοι… ο αντονυ γέρνει σχεδόν λιπόθυμος… Ξαφνικά ήχοι ακούγονται από απέξω…. Γινόταν μάχη…. Η πόρτα ανοίγει και μπαίνει η Άννυ αφήνοντας άναυδη την καντυ…
-Άννυ! Τι κάνεις εσύ εδώ???
-Με τον Τερυ ήρθα για να σας σώσουμε… Ταχτοποιεί έξω τα αγόρια… Έλα γρήγορα να φύγουμε τώρα που προλαβαίνουμε…
Ξαφνικά μπαίνει και ο Τερρυ..
-Γρήγορα καντυ πρέπει να φύγουμε…!
-Μα ο αντονυ… Είπε ανήσυχη η καντυ..
-Καντυ… φύγε… Τώρα που μπορείτε φύγετε… Θα μείνω εδώ..
-Αντονυ τι λες?? Θα έρθεις και εσύ! Είπε επίμονα η καντυ…
-Δεν μπορείτε να με κουβαλήσετε και είμαι αδύναμος να περπατήσω… Φύγετε!!!
-Καντυ.. Έλα πρέπει να φύγουμε!... Είπε η Άννυ και την πηρέ από το χέρι και έφυγαν…
-Αντονυ… Άννυ άφησε με δεν τον αφήνω εδώ!! Είπε η καντυ και έτρεξε πίσω..
-Αχ καντυ!! Είπε νευριασμένος ο τερυ και την ακλούθησε…
Η κάντυ βρήκε τον αντονυ να έχει σχεδόν βγει στην πόρτα και να έχει χάσει τις αισθήσεις του…. Η δυνατή βροχή τον είχε καταβρέξει και ήταν τόσο παγωμένος… Πήγε να τον πάρει αλλά εκείνη την στιγμή εμφανίστηκε ο τερυ που τον πήρε στους ώμους και άρχισαν να τρέχουν… Η καντυ ανησυχούσε… Ο Τερρυ είχε κουραστεί και πολλές φόρες σκόνταφτε αλλά συνέχιζε να τρέχει με τον αντονυ πίσω στους ώμους του…
Η κάντυ ανησυχούσε τρομερά… Ο αντονυ δεν είχε βρει τις αισθήσεις του….
Η καντυ πιάνει από το χέρι τον αναίσθητο αντονυ… ο όποιος έσφιξε το χέρι του με την καντυ… Δίνοντας την σιγουριά ότι ήταν ζωντανός… Η καντυ είχε ανακουφιστεί…. Ο τερυ κοιτούσε μια τα δυο χεριά που κρατούσαν σφιχτά το ένα το άλλο μια την χαρούμενη έκφραση στο πρόσωπο της καντυ που κοιτούσε στοργικά τον αντονυ..
«Τελικά αυτοί οι δυο είναι πολύ ερωτευμένοι» Σκέφτηκε και χαμογέλασε συνεχίζοντας το τρέξιμο στην βροχή…
Μαζί με την καντυ την Άννυ και τον αντονυ…



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 22ο

Τελικά έχοντας πλέον φτάσει στο ιατρείο του σχολειού η αννυ η πατυ ο Αρτσι και ο Στιαρ περίμεναν να μάθουν την κατάσταση του αντονυ… Εν τω μεταξύ ο αρτσι και ο στιαρ έμαθαν το περιστατικό και ήταν τρομερά ανήσυχοι…
-Δεν το πιστεύω ότι έφτασαν μέχρι εκεί… Τα ηλίθια! Είπε νευριασμένος ο Αρτσι…
-Ηρέμησε Αρτσι τουλάχιστον η καντυ σώθηκε.. Μας έμεινε να μάθουμε πως είναι ο αντονυ…. Ποσά παιδία τον επιτέθηκαν για να έχει τραυματιστεί τόσο…? Ρώτησε ο Στιαρ…
-Τουλάχιστον μια εξάδα… Αρκετοί ήταν… Είπε η αννυ
-Σίγουρα ο Αντονυ ήταν αρκετά δυνατός για να καταφέρει να αμυνθεί τόσο… Πάλι καλά να λέμε! Είπε η πατυ…
Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και η ξαδέρφη μαργαρίτα έρχεται να ανακοινώσει στα παιδία την κατάσταση του αντονυ..
-Πρώτα απ όλα… Ο Αντονυ δυστυχώς είναι σε άσχημη κατάσταση Δεν έχει ψιλό βρει τις αισθήσεις του.. αλλά είναι καλά! Όποτε δεν χρειάζεται να ανησυχείτε τόσο πολύ…
Τα παιδία χάρηκαν πολύ με αυτά τα νέα…
-Υπέροχα! Αλήθεια που είναι ο Τερυ.. Σίγουρα πρέπει να τον ευχαριστήσουμε! Είπε ο Στιαρ…
-Είναι μαζί με την καντυ… Αφού η καημένη με το που φτάσαμε στο ιατρείο είχε λιποθυμήσει από την κούραση… Είπε η αννυ….
Και πραγματικά έτσι συνέβη….. Ο τερυ καθόταν διπλά στην καντυ που κοιμόταν…Ξαπλωμένη στο κρεβάτι της… Σκεπασμένη με κουβέρτες και φαινόταν πως δεν είχε συνέλκει ακόμα.. Φώναζε τον αντονυ μέσα στον ύπνο της…. Κουνιόταν τρομαγμένη….Ο τερυ την κοιτά με στοργή και της πιάνει γλυκά το χέρι…. «Φακιδομουρα μου… Πέρασες πολλά.. Αλλά μάλλον ο αντονυ δεν είναι αρκετά ικανός να σε προστατεύσει… Τον αγαπάς και σε αγαπήσει αλλά πρέπει μάλλον να σε προσέχω… αχ πρέπει… χμμμ… Είσαι πολύ γλυκιά όταν κοιμάσαι το ξες? … Καμία σχέση όταν είσαι ξύπνια… Ξύπνια είσαι μια άτακτη μαϊμού χαχαχα…» Τότε ο Τέρυ θυμήθηκε την συναντηση με την Αδερφή γκρευ και σηκώθηκε να φύγει
Η καντυ ανοίγει τα μάτια της… Συνήρθε… και σχεδόν μισοκοιμισμένη βλέπει μια μορφή διπλά της έτοιμη να φύγει…
«Αντονυ… Που πας…? ...»
Ο τερυ ξαφνιάστηκε..
«Ο τερυ είμαι φακιδομουρα τι θέλεις?»
«Τερυ... Πως είναι ο αντονυ…..? …. Δεν… Δεν πέθανε?»
«Μην ανησυχείς φακιδομουρα ο Αντωνάκης ζει και βασιλεύει….»
«Σε ευχαριστώ που μας έσωσες…. Σε ευχαριστώ… Θα στο….»
«Δεν κάνει τίποτα φακιδομουρα και δεν χρειάζεται να μου χρωστάς τίποτα… Κοιμήσου τώρα και ονειρεύσου τον Αντωνάκη… χεχεχε» Είπε ο τερυ και έφυγε….
Η καντυ ξαναέκλεισε σιγά τα μάτια της….
«Τέρυ…. Άντονυ…..»

Στο δρόμο για το γραφείο της αδερφής ο Τέρυ συναντά την Αννυ και την αδερφή γκρευ…
-Επιτέλους Τέρενς…. Για εσένα πηγαίναμε στο δωμάτιο της Κάντυ… Είναι καλά? Είπε ανήσυχη η γκρέυ
-Ναι, Είναι καλά… άπλα είναι ακόμα ταραγμένη και κουρασμένη…
-Μάλιστα, Λοιπόν ακολουθήστε με στο γραφείο μου για να διαλευκάνουμε την υπόθεση!
Έτσι τα παιδία ακλούθησαν την αδελφή γκρευ στο γραφείο της…
-Λοιπόν σας ακούω…Τι ακριβώς έγινε?
Έτσι τα παιδία εξήγησαν το τι είχε γίνει ο καθένας με διαφορετικό τρόπο…
-Μάλιστα.. Ώστε αννυ εσύ η ιδία ισχυρίζεσαι ότι με το που έφυγε ο αντονυ να προλάβει την καντυ που έφυγε πληγωμένη ειδές τον νηλ και την ελιζα να τον ακολουθούν?
-Μάλιστα αδελφή… Τους είδα που μετά είχαν συμμαζέψει μια ομάδα 5 παιδιών αρχικά για να την πειράξουν αλλά μετά με τον τσακωμό της με τον αντονυ λογικά άλλαξαν γνώμη αφού ο αντονυ δεν θα υπερασπιζόταν την καντυ έτσι είχαν το ελευθέριο να κάνουν ότι έκαναν…
-Μάλιστα… Τερρυ... Έχεις κάποια αντίρρηση με αυτό?
-Κανένα απολύτως αδερφή! Μαζί με την αννυ πήγαμε για να σώσουμε την καντυ.. Αλλά δεν γνωρίζαμε πως και ο αντονυ πήγε να το κάνει αυτό…
-Παιδία ότι έγινε είναι πολύ σοβαρό…. Και ελπίζω να είναι αλήθεια ότι με είπατε…. Και μάλλον αυτό είναι το πιο πιθανό αφού τα αδέρφια ραγκαν και 5 αγόρια αγνοούνται…. Τους ψάχνουμε ακόμα…Ειδοποιήσαμε την οικογένεια Αρντλευ και ραγκαν ώστε να μην έχουμε τυχόν παρεξηγήσεις… Μπορείτε να πηγαίνετε.. ΑΑ και πριν φύγετε μήπως γνωρίζετε τον λόγο για τον όποιο η καντυ και ο αντονυ τσακωθήκαν… ?
-Δεν γνωρίζω….
-Ούτε και εγώ Αδερφή…
Η αδελφή γκρέυ είναι πολύ σκεπτική
-Μάλιστα… Πολύ ωραία λοιπόν… Μπορείτε να πηγαίνετε τώρα…
«Κρίμα… Εύχομαι να μην είχαν τσακωθεί… Αν και πιστεύω πως όλα θα παν καλά… Είναι πολύ αγαπημένοι…Ο Αντονυ ρίσκαρε την ζωή του σχεδόν για την καντυ… » Σκέφτηκε η αδελφή γκρευ έχοντας δείξει τεράστιο ενδιαφέρον για αυτόν τον ερώτα…
Εν τω μεταξύ ο αντονυ είχε συνέρθει … η κατάσταση του καλυτέρευε με τις ώρες…. Αλλά ένιωθε ένοχος για ότι έγινε… «Εγώ φταίω για όλα…. Τι ηλίθιος που ήμουν! Δεν έπρεπε να είχα αντιδράσει τόσο έντονα με αυτό που είδα.... Και πόσον μάλλον δεν έπρεπε να είχα βιαστεί!!! … Δεν θέλω να αντικρίσω κανέναν… Νιώθω τόσο ντροπιασμένος… Πως θα ξανακοιτάξω την καντυ στα μάτια? … καντυ…. Σίγουρα είσαι καλά… Αλλά αυτό που με ανησυχεί είναι πως θα το πάρει άραγε η θεια όλο αυτό….»
Ξαφνικά η ανησυχία του εμφανίζεται μπροστά στα μάτια του και κάνει την κάρδια του να χτυπά δυνατά! Η θεία ελρου είχε ήδη έρθει μπροστά του….
Ψυχρή.. Αλλά φαινόταν στα μάτια της η ανησυχία της για την κατάσταση του άντονυ…. Ο άντονυ ήξερε τι τον περίμενε και την κοιτούσε στα μάτια έτοιμος για όλα…
«Άντονυ… Εσύ ο Στίαρ και ο Αρτσι θα γυρίσετε στην Αμερική μαζί μου… Η κάντυ θα πάει στη Σκωτία και θα πάτε μαζί της σε δυο μήνες…» Ο άντονυ συνέχιζε να την κοιτάζει στα μάτια… χωρίς αντίδραση… ένιωθε πως ήταν το καλύτερο… Μέσα του ούρλιαζε η ψυχή του να αντιδράσει.... Αλλά δεν μπορούσε.. δεν του έβγαινε πλέον… Η θεία ελρου εντυπωσιάστηκε από αυτό… «Θέλεις να την αποχαιρετήσεις?» … Ο άντονυ μην πιστεύοντας αυτό που λέει απαντά… «Όχι…» Η θεια ελρου συνέχιζε να κοιτάζει σοκαρισμένη… «….. καλώς.. θα φύγουμε αύριο το πρωί…» Είπε η θεια ελρου και έφυγε….
«Αύριο…. Θεέ μου μήπως κάνω λάθος πάλι? Μήπως δεν πρέπει να φύγω? Μήπως πρέπει να μείνω μαζί με την κάντυ? … Δεν ξέρω ειλικρινά… Δεν μπορώ να σκεφτώ τι είναι σωστό η λάθος ότι είναι να γίνει ας γίνει…»
Η κάντυ κοιμόταν γλυκά… Ο άντονυ ξύπνιος όλο το βράδυ… Η νύχτα αυτή δεν τον ήθελε… Σηκώνεται… Με δυσκολία μεν αλλά…ήθελε να πάει να την αποχαιρετήσει… έστω έτσι…. Φτάνει στο δωμάτιο της… Την βλέπει που κοιμάται… Σφίγγει τα χέρια του… το στόμα και τα δόντια του… Από τα γαλανά μάτια του ένα δάκρυ με πληθώρα συναισθημάτων γλιστρά αργά στο μάγουλο του… Το σκουπίζει βιαστικά… Δεν βοηθά το κλάμα σε τίποτα τώρα.. σκύβει στην κάντυ… Την δίνει ένα στοργικό φιλί στο μέτωπο… Και με ψεύτικο χαμόγελο της λέει ψιθυριστά..

«Αντίο, καντυ… Θα τα πούμε σε δύο μήνες…»
Αυτό ήταν… Το είχε πάρει πλέον απόφαση….
Από αύριο τα χέρια τους θα τα χώριζε ένας ωκεανός…


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

«Σταμάτα ανάθεμα να τρέχεις!!! …..Αντονυ περίμενε!!! ...»


Σε ένα δασός σκοτεινό η καντυ τρέχει σαν τρελή να βρει τον
αντονυ.. Που τις ειχε πει πως θα φυγει και θα κανει πολυ καιρο να
ξαναρθει….


Ένα δασος με πελωρια δεντρα… Σκοταδι… και μια περιεργη ψυχρα…
Ο αντονυ ετρεχε… Και η καντυ από πισω ακολουθουσε…


«Αναθεμα αντονυ! Γυρνα πισωωωω!!» Φωναζε η καντυ…


Καμια απαντηση…. Ξαφνικα σωριαζεται κατω….. Και εκει είναι
που νιωθει ένα χερι να την χαιδέυει… Την πηρε λιγη ωρα να το συνηδειτοποιησει…
Την ωρα που το νιώθει γυρναει σοκαρισμενη… Δεν πιστευε στα ματια της!!! Ο Τερυ!
Τι δουλεια ειχε εδώ?! Ο τερυ την κοιτουσε με βαθυ βλεμμα που την εκανε να
τρομαζει… Απομακρυνεται βιαστικα! … Ο Τερυ όμως την κρατα σφυχτα από το χερι… Η
καντυ νευριασε και προσπαθουσε να φυγει.. Χωρις κανενα αποτελεσμα… Αρχισε να
ουρλαζει….


«ΚΑΝΤΥ!!» Ουρλιαξε νευριασμενος ο τερυ … Η καντυ
κατατρομεγμενη σιωπα…. Ο τερυ την αφηνει αποτομα το χερι… «Θα το μετανιωσεις…»
Αυτή ηταν η προταση του…. Και εφυγε ανκεφραστος…





Ξαφνικα η καντυ ανοιγει τρομαγμενα τα μάτια της…Ηταν όνειρο…
τόσο περίεργο και τρομαχτικό.. γιατί να δει κάτι τέτοιο…. Γύρναει και βλέπει το
ρολόι της και αποφασίζει να σηκωθεί…


Εν τω μεταξύ ο Άντονυ είναι ήδη σηκωμένος και έχοντας ετοιμάσει
τις βαλίτσες του.. Τριγυρνούσε αρκετά σκεπτικός
και στενοχωρημένος… Ενιωθε περιεργα και δεν ηξερε αν η αποφαση που πηρε ηταν
σωστη η όχι… Μηπως επρεπε να της μιλησει? Επρεπε…. Μπορουσε? … Μαλλον όχι…. Οι
σκεψεις η μια πανω από την άλλη…. Το ειχε πάρει απόφαση… θα της μιλήσει… επρεπε
να της μιλησει…. Κοιταξε την ωρα… Ειχε τον καταλληλο χρονο για αυτό…


«Μια στιγμη μοναχα… Να σε δω… Να δω τα πρασινα σου ματια… Θα
με λειψουν τοσο πολύ… Ειμαι ενας ηλιθιος…. Αρχιζω να μετανιωνω για την αποφαση
μου…..»


Και μεσα σε αυτά τα λογια εφτασε στο δωματιο της καντυ… Την
οποια βρηκε στο μπαλκονι της…


Όταν γυρναει και τον κοιτα… Ενιωθε να τρελενεται…. Τα λογια
κολλησαν στο πανω μερος του λαιμου του και δεν εβγαιναν…. Η καντυ πεφτει στην
αγκαλια του κανωντας τα πραγματα δυσκολοτερα… Ετρεμε… Μηπως δεν επρεπε? Μηπως
επρεπε να δειξει λιγο περισοτερρη δυναμη? Δεν μπορουσε… ηταν τελικα τοσο
αδυναμος καπου μεσα του…. Και τωρα το εκδηλωσε με έναν τοσο περιεργο τροπο…. «Ειμαι
δειλος……»


Η καντυ βλεπωντας τον σε αυτή την κατασταση ανησυχησε…..


«Αντονυ? Την εγινε… πες μου!...»


Δεν μπορουσε να μιλησει...


«Καντυ……..»





Το ονομα της το προφαιρε με τοση δυσκολια…


Ηταν βεβαιο για τον ιδιο…


Είναι δειλος…




ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ