Κάτω από το Cheongsam.

από stavroylaki Κυρ Ιουλ 14, 2019 5:36 am

The cheongsam is a type of feminine body-hugging dress with distinctive Chinese features of Manchu origin. It was called mandarin gown during 1920s-1930s, popularised by Chinese socialites and upper-class women in Shanghai.

1. "Ξέρεις εσύ από αποχωρισμούς;"

Δεν μπορούσε να την πείσει, Η Άννυ ήταν ανένδοτη. Από την ένταση της κόντεψε να ρίξει τον καφέ της. Όλη η καφετέρια γύρισε και κοίταξε τις δύο φίλες. Η Κάντυ με ένα αμήχανο χαμόγελο κοίταξε γύρω της και προσπάθησε να την ηρεμήσει. Καμία επιτυχία.

-Άννυ μου, κάτσε κάτω. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς τόσο.

-Μα πως να μην ανησυχώ Κάντυ; Ποια κοπέλα που μόλις έχει μπει στα τριάντα της φεύγει από μία τόσο καλή θέση για να πάει να κάνει την προιστάμενη σε νοσοκομείο στο... στο Χονγκ Κονγκ;! Το διανοείσαι; Θα είσαι τρελή! Εκεί τώρα δεν έχουν πόλεμο;!

Η Κάντυ πίνει τον καφέ της ήρεμη, αλλά με μία εσωτερικευμένη ένταση. "Πόλεμος," σκέφτεται. "Τι απαίσια λέξη."

-Είχαν... Τελείωσε. Κέρδισε η Αγγλία. Γι'αυτό με στέλνει το νοσοκομείο εκεί τώρα. Θέλουν το καλύτερο προσωπικό και έχουν ανάγκη άτομα που να ξέρουν αγγλικά. Θα είναι μόνο για μερικά χρόνια! Τι πειράζει;

-Μα δε ξες καν τη γλώσσα! Κινέζικα δεν μιλάνε εκεί;

Η Άννυ ξύνει το κεφάλι της, το μυαλό της πήγε στη κομμώτρια της που ήταν κινέζα κι όταν μάλωνε στο τηλέφωνο με τον συζυγό της δεν την καταλάβαινε ποτέ.

-Δεν την ξέρω ακόμα, την μαθαίνω. Όπως και να έχει, θα έχω και δύομισι μήνες εν πλω! Θα διαβάσω στα σίγουρα πάρα πολύ εκεί!

Γελάει στην ιδέα. Μα το γέλιο της δεν βοήθησε καθόλου την Άννυ να ηρεμήσει. Ξεφύσησε κι έπεσε πίσω στον καναπέ.

-Ο Άλμπερτ τι σου είπε;

Η Κάντυ σιώπησε για λίγο. Ήξερε ότι ο Άλμπερτ ήταν τρομερά αρνητικός γι'αυτό το ταξίδι. Όμως είχε δει κι εκείνος πόσο πολύ ήθελε η Κάντυ να φύγει. Άκουγε που το συζητούσε στο τηλέφωνο με την Κυρία Πόνυ το βράδυ που πήγε να την βρει με κόκκινα τριαντάφυλλα στο χέρι. Ήταν ήδη αργά για εκείνον. Πάνω που νόμιζε πως είχε βρει την κατάλληλη ευκαιρία. Πίστευε ότι η Κάντυ ήταν έτοιμη για μία αλλαγή. Αλλά δεν ήταν αυτή που περίμενε. Την χαιρέτησε πολύ τυπικά, με τις καλύτερες ευχές και μία σημαντική βοήθεια. Ο Απρίλης είχε κλείσει αλλά έβρεχε ακόμη, κάτω απ'την ομπρέλα πριν την αφήσει και φύγει, της είπε το εξής:
"Να προσέχεις. Ίσως μια μέρα καταφέρεις να ξεφύγεις από το παρελθόν σου. Αν το κάνεις, έλα να με βρεις."

-Ο Άλμπερτ δεν ήθελε αλλά συμφώνησε, με υποστήριξε και μάλιστα κανόνισε να ταξιδέψω σε σουίτα. Στην αρχή αρνήθηκα αλλά επέμενε.

-Ακόμη κι ο Άλμπερτ... Την Πάττυ και τον Άρτσι δεν θα τους αποχαιρετήσεις;

-Δεν μπορώ, όχι αυτό τον καιρό...

Τέτοιες μέρες ήταν που μάθανε όλοι τον θάνατο του Στίαρ. Είχαν περάσει τόσα χρόνια αλλά η Κάντυ είχε παρατηρήσει πως ειδικά η Πάττυ και ο Άρτσι αυτό τον καιρό είναι άλλοι άνθρωποι. Δεν θα άντεχε να τους αποχαιρετήσει, κι ούτε εκείνοι το ίδιο. Η Κάντυ θέλησε στο μεγάλο της αυτό ταξίδι να χαιρετήσει μόνο την Άννυ και τον Άλμπερτ από κοντά. Οι υπόλοιποι θα δεχτούν το αποχαιρετιστήριο της γράμμα. Έκανε ακριβώς όπως και ο Στίαρ. Για πρώτη της φορά κατάλαβε πόσο δύσκολο ήταν για τον Στίαρ να τους αποχαιρετήσει όλους. Παίρνει μία βαθιά ανάσα.

-Η Πάττυ δεν θα σε συγχωρήσει... Να το ξέρεις.

-Τι ξέρει η Πάττυ από αποχωρισμούς Άννυ...

-Ξέρεις εσύ από αποχωρισμούς Κάντυ;

Τότε τα νευριασμένα μάτια της Κάντυ την έριξαν φλογερές ματιές. Μαζεύτηκε. Είχε καταλάβει ότι είπε ένα τεράστιο ψεμά.
"Ρωτάω εγώ, την Κάντυ, αν ξέρει από αποχωρισμούς..." σκέφτηκε ηττημένη.

-Όλοι ξέρουμε Άννυ, αλλά δεν τις αντέχουμε πάντα όλοι... Μας μένουν να μας τρώνε κάθε βραδύ, γιατί θυμόμαστε την τελευταία φορά που τους είδαμε. Νομίζω είναι καλύτερα να μην θυμάσαι την τελευταία φορά που είδες κάποιον... Ίσως να μην πονάει τόσο...

Η Άννυ δεν είπε τίποτε άλλο σε εκείνη την συνάντηση. Ήπιαν τον καφέ τους αμίλητες κοιτώντας τη βροχή. Κόσμος περνούσε και έφευγε και καμία δεν έκανε την πρώτη κίνηση να φύγει. Τελικά μετά απο ώρα η Κάντυ σηκώνεται. Η Άννυ την κοιτάει για τελευταία φορά σκεφτόμενη τα λόγια της και μέσα της βουρκώνει. Όμως χαμογέλασε στη φίλη της και την αγκαλιάσε όταν έφυγε. Της έδωσε δώρο ένα πανέμορφο τετράδιο με περίτεχνη πένα. Της είπε να τα γράψει όλα εδώ κι όταν γυρίσει να της το δώσει να το διαβάσει. Η Κάντυ γέλασε στην ιδέα. Της άρεσε. Αποχαιρέτησε τη φίλη της και μπήκε στο Ταξί. Η βροχή ήταν ασταμάτητη. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί να βρέχει τόσο αυτές τις μέρες... Πήρε κι έγραψε στην πρώτη σελίδα.

"Μέρα 1: "Να προσέχεις. Ίσως μια μέρα καταφέρεις να ξεφύγεις από το παρελθόν σου. Αν το κάνεις, έλα να με βρεις." "

2. "Δεν έμαθα ποτέ."

Υπόγραψε το συμβόλαιο και απλώς έφυγε. Δεν ήταν ακριβώς χαρούμενος, αλλά σίγουρα ένιωθε μία ελευθερία ξαφνικά μέσα του. Ένα μουντό λονδίνο απλωνόταν παντού γύρω του, η ομίχλη αυτή τον έπνιγε καθημερινά τόσα χρόνια. Ήθελε να ξεφύγει από αυτό το μέρος, από το νεκροταφείο ψυχών που μόνο ήξερε να βάζει την ουσία στην άκρη. Κανείς δεν ζούσε πλέον, όλοι επιβίωναν, κι εκείνος δεν άντεχε να επιβιώνει άλλο. Το διαζύγιο ήρθε χωρίς να τον νοιάζει στο ελάχιστο τι θα γίνει μετά. Η Σουζάννα εδώ και χρόνια έβαλε προσθετικά στα πόδια της. Συνέχισε ξανά τη ζωή της και όλα έμοιαζαν να κυλούν τέλεια για εκείνη. Ο Τέρρυ είχε δώσει υπόσχεση που δεν μπορούσε να αφετήσει, μέχρι που ένα βράδυ βίωσε το πιο παράλογο πράγμα στη ζωή του. Η Σουζάννα έβγαινε με άλλον εκείνο τον καιρό. Σοκαρίστηκε από το θράσος της. Έπεσε στα πόδια του και τον παρακαλούσε να την συγχωρήσει, να καταλάβει, να κάνει για άλλη μια φορά την νεκρή μαριονέτα όπως έλεγε ο ίδιος. Όλα τελείωσαν με γρήγορες διαδικασίες και ο Τέρρυ ήταν ξανά ελεύθερος. Το μόνο δέσμιο πάνω στη ψυχή του ήταν η θλίψη του και η ανάγκη του να συνεχίζει να ζει ξανά. Περνώντας από ένα ανθοπωλείο είδε τα κάτασπρα τριαντάφυλλα και η καρδιά του άρχισε να χτυπά δυνατά. Ίσως... ίσως να μπορούσε να την βρει...

Έτρεξε σπίτι του να ετοιμαστεί για να αγοράσει εισιτήρια για Αμερική, αλλά το τηλέφωνο είχε άλλα σχέδια γι' αυτόν. Χτύπησε και το σήκωσε νευριασμένα. Μίλησε με τον διευθυντή του θιάσου του για πολύ ώρα. Φώναξε, νευρίασε, απελπίστηκε. Με ένα βαρύ "Μάλιστα" έκλεισε το τηλέφωνο και σαν μία σκοτεινή παρουσία πήρε αργά αργά τους δρόμους για ένα ταξιδιωτικό γραφείο. Η βροχή ξεκίνησε να πέφτει πάλι. αναθεμάτισε που δε πήρε ομπρέλα και κάθισε κάτω από το ανθοπωλείο που του έδωσε ζωή πριν λίγες ώρες και άναψε ένα τσιγάρο. Κοιτούσε τα τριαντάφυλλα, τις μαργαρίτες, εκείνους τους μέγαλους κάκτους, μα τα μάτια του καρφώθηκαν στα ηλιοτρόπια. Τόσο μεγάλα και λαμπέρα μέσα σε αυτό τον καιρό. Φαντάστηκε μία ξανθιά κοπέλα με καταπράσινα μάτια και μικρές φακίδες να του χαμογελάει γλυκά και για πρώτη φορά μετά από καιρό έσκασε ένα ντροπαλό χαμόγελο.

"Ποτέ δεν έμαθα... αφού ότι κι αν γίνει οι μοίρες δεν μας θέλουν μαζί..."

Η βροχή σταματάει για λίγο και ο Τέρρυ προλαβαίνει το ταξιδιωτικό γραφείο πριν νυχτώσει.

-Ένα ακτοπλοικό εκ μέρους του Κυρίου Φορτζ.

-Για που, κύριε;

-Για Χονγκ Κονγκ.

από stavroylaki Κυρ Ιουλ 14, 2019 6:15 pm

BACKROUND MUSIC:

3. "Το μόνο που ήθελα..."

Οι διαδικασίες έγιναν πολύ γρήγορα, αλλά όσο η Κάντυ ετοίμαζε τη βαλίτσα της ένιωθε σαν να περνάνε αιώνες. Το ρολόι δεν κουνιόταν για εκείνη. Ο χρόνος είχε σταματήσει απειλητικά. Κάθε ρούχο και μία μικρή αναλαμπή που έσβηνε πολύ τυπικά μόλις τα ρούχα έμπαιναν τακτοποιημένα στη βαλίτσα. Μερικά φορέματα στη ντουλάπα της ήταν όμως πολύ συναισθηματικά φορτισμένα για να μην αφήσει τον εαυτό της για μερικά δευτερόλεπτα να θυμήθει.

"Νέα Υόρκη, Παραστάσεις, Κρύο, Χειμώνας... μία ζεστασιά που έσπασε μόλις βγήκα έξω στο χιόνι..."

Κρατούσε το κατακόκκινο χειμωνιάτικο φόρεμα σαν μία ανάμνηση τσαλακωμένη. Το βάζει στη κούτα. Άλλα ξαφνικά το βγάζει, κι ένα χαμόγελο τυλίχθηκε στο προσωπό της όσο χόρευε και φανταζόταν. Δεν ήθελε να θυμάται τα άσχημα, ήθελε να εστίασει σε εκείνη τη χαρά, την χαρά της αντάμωσης, τη χαρά της δυνατής αγκαλιάς μετά από τόσους μήνες, τόσο καιρό. Άρχισε να ετοιμάζει με μία πλασματική χαρά όπως τότε. Σαν να πήγαινε ταξίδι για να τον συναντήσει, όπως τότε. Ο χρόνος άρχισε να κυλά ξανά και ήλιος μαζί με ανοιξιάτικο φρέσκο αερά κούνουσε τις άσπρες κουτρίνες. Η βουή της πολής χανόταν μέσα στη φαντασία της. Θυμόταν την μυρωδιά των βουνών, της λίμνης, ενός αξέχαστου καλοκαιριού, μίας περιόδου που πέρασε, και ότι ανήκε σε αυτή δεν υπάρχει πια. Ένα τίποτα. Μία ακατοίκητη ανάμνηση. Στιβαγμένη μαζί με άλλες τόσες.

"Το μόνο που ήθελα... το μόνο που ήθελα..."

Το τηλέφωνο σταματάει το μικρό της ταξίδι. Επιστρέφει πολύ τυπικά στη πραγματικότητα. Την πήραν από το νοσοκομείο της. Συζητάει στεγνά και επαγγελματικά, όσο κρατάει ακόμη τα ρούχα στο χέρι της. Κλέινει το τηλέφωνο και συνειδητοποιέι πως είχε περάσει τόση πολύ ώρα, και όλα ήταν σχεδόν έτοιμα. Κοιτάει το κόκκινο φόρεμα στο κρεβάτι. Τελικά το ρίχνει στη βαλίτσα και την κλείνει. Οι κούτες ήταν έτοιμες για να έρθει η μεταφορική να της πάρει. Κατεβαίνει τα σκαλιά χωρίς να κοιτάξει πίσω. Βγήκε στους δρόμους και περπάτησε για ώρες μέχρι το σιδηροδρομικό σταθμό για να πάει στο Σιάτλ να πάρει το πλοίο. Έβλεπε ανθρώπους να ευχαριστιούνται τον ήλιο που είχε καιρό να βγει, λουλούδια να λάμπουν χαρούμενα στις πλατείες και στα ανθοπωλεία, τα παιδιά έτρεχαν και έπαιζαν. Ένα μικρό κοριτσάκι πέφτει και φεύγει το μπλε της μπαλόνι και το κοιτάει με βουρκωμένα μάτια να πετάει μα δεν έριξε ούτε ένα δάκρυ. Η Κάντυ χαμογελάει και την παίρνει από το χέρι να πάρουν άλλο λίγο πιο δίπλα.

-Θέλω μπλε! Είναι το αγαπημένο μου χρώμα! είπε η μικρή χαμογελώντας
-Φυσικά! Την ακούσατε κύριε! είπε γελώντας η Κάντυ στον πλανώδιο δίνοντας του τα χρήματα.

Η μικρή τρέχει με το μπλέ της μπαλόνι και η Κάντυ διακρίνει στον ουρανό το άλλο μπλέ μπαλόνι να χάνεται στους ουρανούς, δύσκολα μπορούσες να το διακρίνεις. Φθάνει στο σιδηροδρομικό σταθμό και μπαίνει μέσα. Το τρένο της θα έφθανε σύντομα. Κάθεται αφήνοντας κάτω τη βαλίτσα της και κρατάει σφιχτά στην αγκαλιά της τη μικρή τσάντα και τη γλάστρα με τη γλυκιά Κάντυ που η μυρωδιά της απλώθηκε σε όλο το σταθμό. Ποιος θα το περίμενε ότι ένα τόσο μικρό και όμορφο άσπρο τριαντάφυλλο θα έιχε τόσο δυνατό άρωμα. Η γιαγιά που καθόταν δίπλα της φαινόταν ενθουσιασμένη με το τριαντάφυλλο της Κάντυ. Την έκανε ένα σωρό ερωτήσεις. Ένα αμυδρό χαμόγελο εμφανίζεται στα χείλη της Κάντυ όσο μυρίζει την γλυκιά Κάντυ.

"Δεν θα σε άφηνα να φύγεις... Σε χρειάζομαι, να μυρίζω σπίτι όταν θα γυρνάω από τη δουλειά." σκέφτηκε.

4. "...Ήταν απλώς να σε κρατήσω στην αγκαλιά μου."

-Θα με τρελάνεις, αφού μου είπες ότι θα έφευγα από Αγγλία! φωνάζει ο Τέρρυ νευριασμένος.
-Δεν γίνεται Τέρρυ, το επιβατικό δρομολόγιο θέλουν να το σταματήσουν από Αγγλία, αναγκαστικά θα σε στείλω από Σιάτλ. είπε ο Φόρτζ ανάβοντας το πούρο του και δίνοντας ένα στον Τέρρυ που κάθεται στη καρέκλα νευρικός.
-Ακόμη να κάνουν αεροπορικό για αυτό το γαμω-μέρος;! Πρέπει να πάρω πλοίο;!
-Είναι υπό κατασκευή. Οι Άγγλοι προσπαθούν να επενδύσουν πολύ στο Χονγκ Κονγκ. Στα επόμενα χρόνια θα είναι έτοιμο, μέχρι τότε... Θα γυρίσεις σίγουρα με αεροπλάνο! είπε γελώντας και ο Τέρρυ απλά νευριάζει παραπάνω...
-Πως μπλέχτηκε η κυβέρνηση με το βασιλικο θίασο; Θα μου πεις επιτέλους;
-Τέρρυ... Σου είπα δεν μπορώ να σου πω τι και ποιος, είναι εμπιστεύτικα αυτά.
-Τον λόγο που τσακίζομαι να πάω μέχρι το Χονγκ Κονγκ θέλω να μου πεις.

Ο Φορτζ μαζεύεται. Κανονικά θέλουν απλώς να διώξουν τον Τέρρυ από το θίασο γιατί μαζεύτηκαν πολλά σκάνδαλα σχετικά με τη σχέση του με την Ελεονόρ Μπείκερ. Ο Αγγλικός Βασιλικός Θίασος περνούσε απο μια βαθιά συντηριτική περίοδο που δεν άντεχε τα σκάνδαλα. Αλλά ταυτόχρονα δεν ήθελαν να χάσουν ένα τόσο ταλαντούχο μέλος της.

-Η κυβέρνηση θέλει να φέρουμε την ασιατική κουλτούρα μέσα από κάποια έργα. Κερδίζοντας τον πόλεμο θέλουν να επενδύσουν, και πρέπει να εξοικειώσουν τους άγγλους με τα νέα μεταναστεύτικα ρεύματα που θα έρθουν για ανειδίκευτη εργασία. Ποιος πιο έξυπνος τρόπος από μερικά έργα που να δείχνουν από πρώτο χέρι τη ζωή στο Χονγκ Κονγκ. Ήδη πολλές οικογένειες υψηλής κοινωνίας έχω ακούσει ότι θέλουν να αγοράσουν ακίνητη περιουσία και επιχειρήσεις στο Χονγκ Κονγκ. Το χρήμα ρέει Τέρρυ! Θα τους ξεζουμίσουν τους Κινέζους!

-Δεν τους φτάνει η Γερμανία που ξεζουμίζουν τώρα, θέλουν κι άλλο... είπε ειρωνικά ο Τέρρυ.

-Τι παραπονιέσαι; Εσένα για διακοπές σε στέλνουν! Ταξίδι, Διανόμη, Διατροφή, όλα πληρωμένα. Για να κάτσεις καμιά δεκαετία να γράψεις μερικά έργα και να έρθεις σε επικοινωνία με θιασούς και κινηματογραφικές εταιρίες εκεί. Κανείς δεν ήθελε την δουλειά, είδες, όλοι στο θίασο μας είναι παντρεμένοι και αρνήθηκαν, εσύ όμως, πλέον ελέυθερος, δεν ήξερα ποιον άλλον να εμπιστευτώ!

-Φυσικά... λέει με ένα ακόμη πιο ειρωνικό τόνο. Σβήνει το πούρο του και σηκώνεται παίρνοντας τα εισιτήρια.

-Καλό ταξίδι να έχεις Τέρρυ, και καλές διακοπές! λέει ο Φορτζ γελώντας.

-Ευχαριστώ, και να ξες, μην κρύβεσαι πίσω από το δάχτυλο σου... Πάω γιατί θέλω να φύγω από τον βούρκο σας. Ξέρεις εσύ... λέει κλείνοντας του το μάτι ειρωνικά και κλείνει δυνατά την πόρτα.

Δεν ήθελε να ταξιδέψει με αεροπλάνο. Πρόσφατα είχαν γίνει της μόδας στα πλούσια σαλόνια της Αγγλίας. Το πλοίο του έφευγε ακριβώς σε 6 μέρες και τόσες ήθελε κι εκείνος με το αεροπλάνο για να φτάσει στο Σιάτλ. Το γεγονός ότι θα ξαναπήγαινε Αμερική του φαινόταν σχεδόν περίεργο. Θυμάται τον εαυτό του να ταξιδεύει στο πλοίο για να πάει Αμερική μέρες για μέρες, κοιτώντας τη θάλασσα. "Τώρα θα την κοιτάω για μήνες..." σκέφτηκε και άναψε το τσιγάρο του. Η βροχή ξεκίνησε να πέφτει πολύ γρήγορα και κοντοστάθηκε έξω από ένα μπαρ. Θυμήθηκε τον ήχο του πλοίου, τον ήχο της αναχώρησης που νόμιζε ότι άκουσε μια γνώριμη φωνή να τον φωνάζει. Ο ήχος των τρένων από τον δίπλα σιδηροδρομικό σταθμό σταμάτησαν τον ειρμό του και του θύμισαν κάτι πολύ γλυκό, σχεδόν ξεχασμένο... Μία ξανθιά οπτασία μέσα στο χιόνι να τρέχει στην αγκαλιά του κι εκείνος να είναι χαμένος.

"... Ήθελα απλώς να σε έχω στην αγκαλιά μου. Τίποτα άλλο."

ψιθύρισε στις σταγόνες και πέταξε το τσιγάρο του. Μίλησε στο τηλέφωνο και ζήτησε από την μητέρα του να ετοιμάσει τα πράγματα του στην Αμερική και να τα στείλει στο Σιάτλ. Η Μπέικερ τον συνέχαρε και είπε θα τον δει από κοντά στο Σιάτλ. Η φωνή της ήταν σταθερή, αλλά έβγαζε ένα τρομερό παράπονο. Ανησυχούσε για τον γιο της. Το έκλεισαν κι ένα δάκρυ της κύλησε. Ο Τέρρυ δεν είχε χρόνο για δάκρυα. Κοίταξε την ώρα και ξεφύσησε. Δεν είχε όρεξη να πάει προς το σπίτι. Είχε νυχτώσει πολύ και πετούσε ξημερώματα. Πήρε την απόφαση να κάτσει στο μπαρ και να πάρει το αεροπλάνο κατευθείαν. Ένα σκωτσέζικο ουίσκι μαζί με τα τσιγάρα του του έκαναν παρέα, όσο έγραφε διάφορες σημειώσεις στη γωνία του μπαρ.

Δευ	Τρι	Τετ	Πεμ	Παρ	Σαβ	Κυρ
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30

Κάτω από το Cheongsam.

Κάτω από το Cheongsam.

Απ: Κάτω από το Cheongsam.